Johan Kramer | KLANKGAT

jun, 2023

Nephylim wint overtuigend Rock Circus voorronde
Vijf bands uit Brabant strijden om de felbegeerde plek op The Rock Circus festival

Begin november doet er een nieuw indoor-, rock- en metalfestival Den Bosch aan. In de Brabanthallen zal dan The Rock Circus plaatsvinden in drie verschillende area’s. De eerste namen liegen er niet om, onder andere Epica, Cradle Of Filth en het eigenzinnige Electric Callboy zullen dan de podia onveilig maken.

The Rock Circus Talent Tour Noord-Brabant

Maar er is ook ruimte voor nieuw talent uit eigen land. Elke provincie mag een band afvaardigen door middel van een voorronde, genaamd The Rock Circus Talent Tour op initiatief van Willem Twee. Vanavond 26 mei strijden vijf bands uit Noord-Brabant in Willem Twee Poppodium om deze felbegeerde plek op dat festival. De winnaar van vanavond zal gekozen worden door een mix van jury en publiek.

En dat valt nog niet mee. Niet alleen omdat het niveau van de bands hoog is, maar ook omdat de volgorde van het stembiljet niet klopt. Dat wordt later op de avond medegedeeld door Maarten van Hooft die de avond vakkundig aan elkaar praat. Mocht je die informatie dus net hebben gemist, dan zou je zomaar op een andere band dan jouw favoriet kunnen stemmen. Uiteindelijk is Nephylim de overtuigende winnaar.

A Knight Under Maria’s Altar mag precies om 20.00 uur de avond aftrappen en dat is niet perse in hun voordeel, want de zaal is nog maar mager gevuld. Dat betekent dus minder stemmers in de zaal. Dit deathcore/metalcore collectief bestaat uit in totaal wel meer dan twintig leden, waaronder muzikanten uit onder andere Changing Tides, Nephylim en Torn From Oblivion.

The Rock Circus — A Knight Under Maria’s Altar ©Julia Roszczynialska

Ze beginnen de avond echter met zijn drieën, een drummer, gitarist en zanger. Dat weerhoudt hen niet om een hoop kabaal te maken, al loopt er ook wel regelmatig iets op een bandje mee. De frontman doet zijn best om het publiek in beweging te krijgen, maar daar zit wellicht nog te weinig bier in, al wordt er door twee jonge mannen vooraan wel enthousiast gemosht.

Hij vraagt of er dan tenminste drie mensen kunnen headbangen. Dat lukt. Gaandeweg komen er steeds meer muzikanten de band versterken. Eerst een extra gitarist, geen bassist dus. Daarna een extra vocalist die een lekker grunt laat horen. Later, bij het harde, uiterst trage en logge laatste nummer, komt er nog een andere vocalist bij. Een mooi en bijzonder slot en een prima eerste show van de avond.

(Foto’s zijn respectievelijk van Julia Roszczynialska en Brigitte Mulders waarvoor dank)

Alkahest is de volgende band die mag laten zien wat ze waard zijn. Met een mooi lang muzikaal intro begint het eerste van de slechts drie lange nummers. Ietwat timide, zo lijkt het, treedt zangeres Cheyenne steeds iets verder in de spotlights om de eerste rustige regels tekst te zingen. Helaas staat het geluid van de microfoon niet zo hard en is er dus weinig te horen van wat ze zingt.

Verderop is ze duidelijk beter te horen, ook omdat ze dan, onverwacht misschien voor de mensen die niet bekend zijn met hun muziek, lekker hard gaat krijsen en grunten. Terwijl de bandleden hun gezicht rood hebben geschminkt, heeft Cheyenne een kort wit broekpakje aan, wat misschien een beetje doet denken aan de verpleegsters outfit die ook te zien is op de hoes van het Blink 182 album Enema Of The State.

Hier staat een jonge, maar ervaren band, dat is duidelijk. Ze hebben niet voor niets op het Roadburn festival gespeeld. Hun doom deathmetal komt goed uit de verf en hebben een goede stage presence. En ondanks dat de zangeres in de cleane zanglijnen niet overal toonvast is, zet Alkahest hier een puike show neer.

Neroth is wederom een band met een frontvrouw, maar dan met een hele andere stem. Floor, geen Jansen maar Vanderbrande, is een klassiek geschoolde zangeres, die met haar prachtige stem een heel eind richting die andere Floor gaat.

Deze black metal band is ontstaan op de Metal Factory in Eindhoven, een mooie broedplaats voor jonge bands van het stevigere gitaarwerk. En dat stevig gitaargeluid is vanavond zéker te horen. Soms speelt de band heel snel en dan zingt Floor heel rustig haar mooie melodieuze zanglijn eroverheen en verkent dan letterlijk en figuurlijk grote hoogtes met haar stem.

Ook weet ze het publiek voor zich te winnen op momenten dat ze voorbij de microfoon op de rand van het podium staat en met de vuist in de lucht, meerdere malen zonder microfoon “hey, hey, hey, hey” scandeert. En een groot deel van de zaal doet dan mee, waaronder ondergetekende.

Een mooi gevoel van saamhorigheid en heel even denk ik dat hier de winnaar van de avond staat. Hulde. Sowieso.

Enma uit Tilburg is misschien wel de minst harde band van de avond en valt daarom wellicht wel extra op. Begrijp me niet verkeerd, want deze progressieve rockband stuurt wel degelijk een flink salvo aan metal riffs de zaal in.

Maar er zijn ook rustige passages, zoals het ook in de grunge van de jaren negentig gebruikelijk was. Daar zijn dus wel wat invloeden van te horen, maar ook een aantal flarden Tool geïnspireerde stukken passeren de revue met lekkere tegendraadse ritmes. Het zit muzikaal allemaal heel goed in elkaar, compleet met mooie gitaarsolo’s.

En dan die zanger. Wat heeft die een lekkere rauwe stem die soms wat aan John Garcia van Kyuss doet denken. En dat alles samen maakt dan weer Enma. Gewoon een hele goeie rockband.

Nephylim mag dan The Rock Circus voorronde afsluiten. Deze Bossche melodische death metal band speelt een thuiswedstrijd vanavond en dat kan uiteraard in hun voordeel zijn als er gestemd gaat worden. Maar dan moeten ze het nog wel eerst even waar maken.

En we mogen ervan uitgaan dat de soms kritische Bosschenaren naar eer en geweten zullen stemmen. Maar zoals deze band hier vanavond staat te spelen, is er bijna geen andere mogelijkheid dan je stem op hen uit te brengen. Wat een show! Compleet met pluimen rook, die vanaf het podium de lucht in schieten.

De band gebruikt het hele podium, niet alleen zanger Tijn Bosters, die naast een heerlijke grunt ook een mooie zangstem heeft trouwens, maar ook de gitaristen zoeken elkaar regelmatig op. En dat zonder een nootje te missen. Het publiek gaat helemaal los en er ontstaat zelfs een Wall Of Death aan het einde.

Nephylim is klaar voor het grotere werk en dat gaat dus ook gebeuren door het winnen van het felbegeerde ticket voor The Rock Circus in november. Ondanks ‘stevige’ concurrentie zijn deze mannen de terechte winnaar.

apr, 2023

Paaspopzaterdag in vogelvlucht veel bands uit België
Een dag met oudgedienden zoals dEUS en nieuwe sterren Coely en Nova Twins

Op Paaspopzaterdag schijnt de zon al iets meer dan vrijdag en ook de modder droogt langzaam op. Bovendien belooft het een mooie muzikale dag te worden. Alle ingrediënten zijn aanwezig in ieder geval. België is goed vertegenwoordigd op deze dag, met Warhaus, dEUS, Fleddy Melculy en natuurlijk ook Coely, al zou je ook kunnen geloven dat ze uit de Verenigde Staten zou komen, deze rijzende r&b en hip hop artiest.

Ook ben ik benieuwd hoe Joost het ervan af brengt in die gigantische tent, al heeft ie uiteraard wel Pinkpop ervaring. De rebelse Hang Youth mag op herhaling in de Jack Daniels tent en ik ben heel benieuwd naar Nova Twins, waar ik goede verhalen over lees. We gaan het meemaken. Paaspopzaterdag in vogelvlucht.

Paaspopzaterdag

Warhaus

De zanger van Warhaus, Maarten Devoldere kun je herkennen van Balthazar, de Belgische band die zijn sporen inmiddels wel heeft verdiend in de muziekwereld. Met zijn donkere whisky stem en dromerige artpop klanken van de band, waan je je af en toe in een nachtclub uit lang vervlogen tijden.

Soms lijkt het onvermijdelijk een beetje op Balthazar, maar Warhaus neemt toch regelmatig een andere afslag, mede dankzij de verschillende instrumenten die de multi instrumentalist rechts op het podium bespeelt. Hij is voornamelijk toetsenist, maar we zien hem ook viool spelen en trombone, waardoor het soms weer richting jazz gaat. Het zijn sowieso alle vijf topmuzikanten.

De lichten worden op den duur gedimd en Maarten neemt dan een grote spot ter handen en zet daarmee één voor één zijn bandleden in de spotlights. Indrukwekkend optreden van deze zeer muzikale band. Jammer dat niet iedereen in de grote Phoenix tent dat op waarde kan schatten en liever er doorheen loopt te ouwehoeren.

Coely
Dan is het tijd voor weer een Belgische act, de r&b en hip hop van Coely. Lees het complete verslag hier.

dEUS

Over dEUS kunnen we kort zijn. Dat is gewoon goed. Al lijkt het wel of ze nu nog meer spelvreugde laten zien dan de afgelopen jaren. Mauro Pawlowski is terug als vaste gitarist en er is sinds tijden weer een nieuwe, goede plaat. Dat zijn al twee goede redenen, lijkt me.

Van die nieuwe plaat horen we onder andere het melancholische 1989, het jaar dat zanger Tom Barman de muziek in rolde. Quatre Mains, een bijzonder Frans nummer van het laatste album, dat alweer meer dan tien jaar oud is, staat ook op de setlist, al is de reactie van het publiek hierop een beetje lauwtjes. Die wachten natuurlijk op de wat bekendere hits. En die krijgen ze ook.

De verwachte afsluiter is natuurlijk Suds &Soda met die prachtig hysterische vioolklanken en dat nummer verveelt me nooit. En de band ook niet, zo lijkt het, want ook al is dat nummer bijna dertig jaar oud, het wordt nog steeds vol overgave gespeeld.

Joost

Voordat ik naar de volgende Belgische act, Fleddy Melculy, ga kijken, neem ik nog een klein kijkje in de grote Apollo tent, waar Joost al is begonnen. Wat me opvalt is dat dit podium wel heel groot is voor Joost Klein. Hij wordt begeleid door een gitarist en een man achter de knoppen die de beats verzorgt.

Joost loopt heen en weer over dat grote podium en de lichtshow is niet heel spannend, daardoor voelt het alsof je toch iets mist. Al lijken de jonge mensen vooraan bij het podium zich goed te vermaken, zoals op het grote scherm is te zien. Dat is mooi, want Joost heeft wel die gunfactor. En dat is niet omdat ie in zijn jeugd is gepest, zoals hij zelf vertelt op het podium, maar omdat ie wel degelijk hele aanstekelijke liedjes heeft gemaakt. Albino bijvoorbeeld. En als die dan is geweest, kan ik tevreden de Apollo verlaten.

Fleddy Melculy

Het ingestudeerde en onvermijdelijke grapje kan niet uitblijven natuurlijk. “We zijn geen foute Chinese Queen coverband, maar we zijn een hardcore metalband uit België ”, zegt zanger Jeroen Camerlynck van Fleddy Melculy. En er wordt ook in het Vlaams gezongen. Als je probeert niet naar de teksten probeert te luisteren klinkt het soms echt als brute metal muziek.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Niks mis met die band met strakke muzikanten en ze geven ook een vette show. Al vraag ik me af of er niet wat minder vaak van die lollige teksten bij zouden kunnen. In het nummer Niks zingen ze letterlijk: “Over wat gaat deze song? Deze song gaat over niks!” Maar het publiek vermaakt zich prima en maakt zich op voor de volgende wall of death.

Nova Twins

Het absolute hoogtepunt van deze Paaspop editie is Nova Twins in de Jack Daniels tent. Ook hier leek even tijdens de show een wall of death te ontstaan, maar zangeres Amy vraagt het publiek ruimte te maken, zodat ze met zijn tweeën, die fantastische bassist en zij, tussen het publiek het nummer verder kunnen spelen. Waanzinnig goede show! Een uitgebreid verslag is hier te lezen.

Hang Youth

De bedoeling was dat ik nu nog iets over Goldband zou schrijven, maar er zijn meer mensen die deze mannen willen zien. Zoveel zelfs dat een kwartier voor aanvang de ingang van de Apollo tent al is afgesloten. Balen natuurlijk, maar dan maar nog even kijken bij Hang Youth.

Ze hebben een bekend recept inmiddels met ultrakorte punkliedjes van soms nog geen minuut. Zo bekend zelfs dat de inmiddels niet meer zo nuchtere aanwezigen lekker mee aan het lallen zijn. Ook Je Haat Geen Maandag, Je Haat Kapitalisme, een wat bekender nummer van het album Het K-woord kent iedereen, zo te horen. Het K-woord, kanker wel te verstaan, staat voluit geschreven op een groot spandoek achter de drummer.

De anarchistische rapper en punker Abel van Gijlswijk vindt kanker gewoon een lekker woord om mee te vloeken, maar hij begrijpt ook wel dat er mensen zijn die daar aanstoot aan nemen. Het is zelfs een onderwerp geweest waarmee hij in het theater stond. In de Verkadefabriek in Den Bosch onder andere.

Het was een mooie Paaspopzaterdag met enkele bijzondere muzikale verrassingen. Dat belooft wat voor de laatste dag.

Coverfoto: Warhaus – ©Tom Doms

apr, 2023

Nova Twins maken beweeglijke urban punk
De nieuwe sensatie die grotere podia gaat vullen en absolute hoogtepunt van Paaspop

Nova Twins is een Brits rockduo bestaande uit zangeres/gitarist Amy Love en bassist Georgia South al is er live natuurlijk wel een drummer bij. Het is een mooi plaatje, die twee opvallend uitgedoste dames vooraan op het podium hier op het Jack Daniels podium, met hun zelf in elkaar genaaide, althans zo lijkt het, outfits aan.

Nova Twins

Geel met zwart gestreepte broek met top en dan daar overheen weer wat zwarte lappen genaaid en witte lapjes op de knie onder andere, met een soort schorpioen erop getekend. En dan die prachtige roze haardos van Georgia die lekker mee bounced op de maat van de muziek.

Maar het belangrijkste is, ze kunnen rocken! En hoe! Ze rijgen verschillende genres aan elkaar. Rap, urban, metal, punk, pop en rock, om maar wat te noemen. Zelf vinden ze urban punk wel een goede beschrijving, maar hoe het ook heet, het is onmogelijk om stil te blijven staan.

Zelf hoor ik wat Rage Against The Machine invloeden, al is het hier de bassist die de kekke geluidjes uit de pedalen tovert in plaats van de gitarist. Wat kan die meid spelen zeg! Soms hoor je bij haar aanslag, dubbele tonen klinken, waardoor het een lekker vol geluid krijgt en daardoor mis je de gitaar ook niet, wanneer Amy niet mee speelt.

Zangeres Amy Love is erg beweeglijk en zwiert ook regelmatig haar been de lucht in. En dat kan ook, want ze speelt dus niet bij elk nummer gitaar, dus kan ze ook nog eens lekker los gaan met zingen. En dat kan ze. Schreeuwen kan ze ook, al zit daar wel af en toe een effect op, maar wat maakt het uit? Het contrast is dan des te groter als ze met haar lief stemmetje aan de zaal vraagt of alles goed is.

Er komt uiteraard veel werk voorbij van het laatste album Supernova van afgelopen jaar, waaronder het aanstekelijke Cleopatra, het swingende Choose Your Fighter en de knaller Antagonist. Wat wel vaststaat is, dat we hier te maken hebben met een nieuwe sensatie, die grotere podia gaat vullen. In eigen land hebben ze al een Brit Award gewonnen voor Best British Group en Best Rock Alternative Act. En wat mij betreft het absolute hoogtepunt van Paaspop 2023!

Coverfoto Nova Twins: ©Marcel Krijgsman

apr, 2023

Bonte Paaspopvrijdag Triggerfinger, Antoon en Limp Bizkit
Regen heeft moddersporen nagelaten maar dat mag de pret niet drukken

Op deze gevarieerde Paaspopvrijdag extra aandacht voor Triggerfinger, Antoon en Limp Bizkit. De regen heeft zijn moddersporen nagelaten, maar dat mag de pret niet drukken.

Het is een grijze dag, maar het weer is al aanzienlijk beter op deze eerste echte Paaspopdagvrijdag, dan een dag eerder. De extra dag, speciaal voor medewerkers en klanten van Sligro, waar heel veel regen is gevallen. En dat heeft zijn sporen nagelaten. Niet alleen zijn de parkeerlocaties veranderd in een grote modderpoel, maar ook op het terrein zelf is het raadzaam om op de paden te blijven, als je niet tot aan je enkels in de blubber wil staan.

De indeling van het terrein is nagenoeg hetzelfde als vorig jaar, maar wat opvalt is dat de trappen zijn verdwenen. Er is muziek voor elk wat wils in verschillende genres en dat resulteert dan ook in een mooi gemêleerd publiek. Er is genoeg toiletgelegenheid met amper rijen en ook voldoende punten waar je een biertje kunt krijgen en variatie aan eten op verschillende plekken, zonder heel lang te hoeven wachten.

Triggerfinger

Deze slideshow vereist JavaScript.

Deze band heeft eigenlijk geen introductie nodig en staat altijd garant voor een degelijke rockshow, met de immer charmante zanger gitarist Ruben Block, sympathieke drummer Mario Goossens de innemende bassist Paul van Bruystegem. Maar hé, waar is Monsieur Paul? Ik wist dat ie de band ging verlaten, maar wist niet dat dat al een feit was. Hij is inmiddels vervangen door Geoffrey Burton en die vervult die taak met verve, dus muzikaal zul je daar niet zo veel van merken.

Naast veel oude hits, om te beginnen, I’m Coming For You, bijvoorbeeld en Let It Ride komt ook het wat latere Colossus aan bod. De goed gevulde Phoenix zingt lekker mee. Er zijn weinig pauzes tussen de nummers door, dus de vaart zit er lekker in. Af en toe een grapje natuurlijk, of iemand nog weet waar Pasen eigenlijk over gaat? Over een influencer van zo’n 2000 jaar geleden? Triggerfinger stelt nooit teleur en geeft de aanwezigen waar ze voor zijn gekomen, maar geen I Follow Rivers, want dat is inmiddels wel een gepasseerd station.

Antoon

Nog even tijd om een paar nummers mee te pakken van het fenomeen Antoon, die in december nog twee keer in een uitverkocht Ziggodome stond. Er wordt flink uitgepakt op het podium. Met een complete band met zelfs een viool, fraaie lichtshow en zelfs vlammen die de lucht in schieten. Bijna alles wordt letterlijk meegezongen, vooral de eerste paar rijen vooraan bij het podium, zoals goed is te zien op de schermen. En het zijn ook lekker in het gehoor liggende liedjes, die ook nog eens gewoon prima worden gezongen en hij ziet er goed uit deze nationale jonge popster.

Als er wordt opgeroepen tot een sit down, heb ik genoeg gezien en vervolg mijn weg terug naar de Phoenix, richting Frank Carter & The Rattlesnakes. Maar misschien is er nog tijd voor een klein stukje Bob Vylan in de Jack Daniels tent, ware het niet dat ondanks het strakke speelschema, er na ruim 10 minuten nog steeds niet is begonnen, dus laat ik deze helaas aan me voorbij gaan.

Snel door dus naar Frank Carter And the Rattlesnakes, lees het uitgebreide verslag hier. En vervolgens was het tijd voor de reünie van John Coffey, lees dat verslag hier.

Limp Bizkit

Het was lange tijd stil rond de band van Fred Durst en Wes Borland, maar ze zijn nu terug met een optreden in 013 en hier op Paaspop. Er is zelfs een nieuw album uit, maar vanavond zijn het toch vooral de hits, die voorbij komen, zoals My Generation, Rollin’, My Way en The Nookie. “Tonight, let’s party like it’s 1999!”, zegt Fred en eerlijk is eerlijk dat waren ook de hoogtijdagen. Bijna vijf en twintig jaar geleden alweer, maar dat wil niet zeggen dat hier allemaal grijze koppen staan, van middelbare leeftijd.

Er is ook opvallend veel jeugd, die deze nu metal helden van weleer wel eens in levende lijve willen zien. En er valt ook genoeg te zien, behalve een gave lichtshow staat er links op het podium een soort opblaaspop met een sigaar in de mond. En wat te denken van gitarist Wes Borland, gehuld in een soort strak harnas met bijpassend masker, die met wiskundige precisie de strakke riffs de gigantische Apollo tent in lanceert. Fred Durst zie er uit alsof ie straks nog een hengeltje uit gaat gooien in de Zuid-Willemsvaart, met zijn baardje, vissershoed en bomberjack.

Het publiek is lekker wild, maar niet zo losgeslagen als bij Woodstock ’99, zoals te zien was in de documentaire op Netflix, waar Fred Durst zijn fans nog meer opjutte tot over het randje. Hier in Schijndel vraagt hij juist om op elkaar te letten en lief voor elkaar te zijn. Ook Fred wordt een jaartje ouder en ook misschien verstandiger?

Er is ook tijd voor wat gebbetjes tijdens de show, zo wordt bijvoorbeeld Rapper’s Delight ingestart en een stukje Daft Punk. Naast eigen hits zijn er ook “geleende” liedjes zoals hun versie van Faith van George Michael en het flauwe The Fuck Song met het zinnetje “I wanna fuck you like an animal” uit het nummer Closer van Nine Inch Nails. Maar ook stukken uit Nirvana nummers komen langs zoals Heart Shaped Box en Smells Like Teen Spirit.

De show staat op het programma tot 1.00 uur, dus als tegen half één de verwachte afsluiter Break Stuff wordt ingezet, vraag ik me af met welke nummers Limp Bizkit nog gaat komen. Nou geen dus. Dit was het. Alle grote bekende hits hebben de revue gepasseerd, en ondanks de korte set kunnen de aanwezigen tevreden huiswaarts keren, of de tent in kruipen.

Wat hebben Frank Carter And The Rattlesnakes en Antoon gemeen? Niet veel zou je zeggen, maar wel dit, ze vroegen allebei het publiek om een sit down, zoals eerder uitgelegd in dit verslag. En iedereen, dus verschillende muziekliefhebbers doen gewoon mee. Dus van dat fenomeen zijn we nog lang niet af ben ik bang. Al met al een mooi gevarieerde line up op deze eerste festivaldag. Het seizoen is geopend!

Met dank aan de organisatie van Paaspop en het team van acht fotografen
Coverfoto: Limp Bizkit Bart Heemskerk

apr, 2023

Coely Vlaamse rijzende hip hop en r&b ster
Paaspop zaterdag in de Roxy bijgestaan door rappers DVTCH NORRIS en Shaka Shams

De Vlaamse rijzende hip hop en r&b ster Coely die onder andere al in het voorprogramma stond van Kendrick Lamar, Kanye West en Snoop Dog, is vandaag gewoon te vinden op Paaspop in de Roxy.

Coely

Eerder was ze al te bewonderen op hele grote festivals als Rock Werchter, Pinkpop en zelfs Glastonbury, maar de echte doorbraak in Nederland laat nog even op zich wachten. Onterecht, want hier staat een performer van wereldklasse, die behalve een heerlijke rapflow, ook beschikt over een fantastische soulvolle zangstem.
Ze is vandaag gehuld in een rode, soort van rubberen oversized trainingspak met allerlei teksten erop. Dat zal best warm zijn, zéker als je zo aan het bewegen bent als zij doet.

Vandaag wordt ze onder andere bijgestaan door rappers DVTCH NORRIS, die te horen is tijdens de knaller Don’t Care en Shaka Shams bij Fruit of Bantu, een nummer over onder andere haar Afrikaanse roots waar ze trots op is en als iemand daar problemen mee heeft, dan heeft diegene pech. Al is deze samenvatting misschien een beetje kort door de bocht.

Daarnaast wordt ze begeleid door een geweldige soulvolle live band met gitaar, toetsen, bas, al dan niet elektronisch en heerlijke opzwepende beats van de drummer, die ook de drumcomputer bedient. Bij de single Run It Up die al vroeg in de set te horen is, komen de vocalen van rapper ALBI X uit een doosje. Dat is jammer, maar ook weer niet storend. Het blijft natuurlijk een heerlijk nummer en Coely steelt toch de show.

Ook de interactie met het publiek is mooi om te zien. Als er een jong meisje vanaf de eerste rij aan het filmen is, kijkt ze recht haar camera in. Dat wordt natuurlijk wel gewaardeerd. Er wordt vaak contact gezocht met de aanwezigen en benut daarbij het hele podium. Met haar enthousiasme krijgt ze de hele tent aan het dansen. Dan lijkt het alsof ze het toch warm krijgt en gaat het jasje toch even uit, eerst half met één arm bloot, daarna helemaal. Maar dat duurt maar één nummer en dan gaat ie weer gewoon aan.

Aan het einde van de show tijdens het nummer Magic Carpet, komt de gitarist nog even shinen, helemaal vooraan op een grote flightcase, waar hij zijn kunsten kan vertonen. En dat doet ie vol overtuiging. Er komt veel nieuw werk voorbij vanmiddag, maar voor de afsluiter heeft Coely Celebrate bewaard, waarbij de hele tent uit volle borst meezingt “Momma now we celebrate!”. Daardoor krijgt het een beetje een gospel randje en voel je een bepaald soort saamhorigheid.

Coely is cool! En één van de muzikale hoogtepunten van Paaspop.

Coverfoto: Coely – ©Nathan Dobbelaere

apr, 2023

John Coffey is terug en dat willen ze laten weten ook
De beer is los en dat gaan we merken met z'n allen in de Jack Daniels tent op Paaspop

In 2016, net toen John Coffey wat bekender begon te worden bij een groter publiek, zéker na het vangen en in één teug leegdrinken van een volle beker bier op Pinkpop, gaven de mannen er voor onbepaalde tijd de brui aan. Een deel van de band ging verder als Tusky en nog niet zolang geleden was David Achter De Molen nog zanger van Beachdog. Beide bands waren vorig jaar nog te bewonderen op Paaspop, ook toen in de Jack Daniels tent. Zou daar misschien het zaadje geplant zijn voor de doorstart van John Coffey? Wie zal het zeggen.

John Coffey

Toen ik zag dat ze op dit kleine podium stonden ingedeeld, was ik even bang dat die tent uit zijn voegen zou gaan barsten. De tent is echter wel goed gevuld, maar niet afgeladen vol. Genoeg bewegingsvrijheid en dat is maar goed ook, blijkt later. Het speelplezier is vanaf het begin al voelbaar en ze gaan er meteen stevig in, met vrij vooraan in de set al de knaller Broke Neck. De beer is los en dat gaan we merken.

Door al het tumult vooraan bij het podium, blijft deze, niet al te grote, verslaggever van dienst een beetje op betrekkelijk veilige afstand staan, waardoor ik niet alles goed mee krijg. Soms ben ik David even kwijt, wanneer hij weer vooraan bij het publiek staat, of zelfs boven aan de balustrade hangt. Hij zoekt het wel vaker hogerop, zo klimt ie ook bovenop een grote speaker een paar meter hoog op het podium.

Ook de rest van de band is heel beweeglijk en vol energie, met vier goede vocalisten, de een nog beter dan de andere. Gitarist Vladimir Stevic bijvoorbeeld, ook zanger bij Tusky, schreeuwt er lekker op los.

Naast uiteraard veel oude bekende nummers, ook nieuwe muziek, zoals de nieuwe single Steam Waltz. Zag ik daar een hele kleine subtiele dance move, zoals ook te zien is in die gave nieuwe clip? Check die video waarin alle bandleden een vette choreografie hebben ingestudeerd, samen met professionele dansers van dansgezelschap 155 (eenvijfvijf) uit Utrecht.

Bijna niemand in de tent staat stil, iedereen gaat uit zijn dak, maar dat is nog niet genoeg voor David. Hij wil graag een circle pit zien. En dan niet zo’n lullig kleintje, maar een grote, rond de geluidstafel. Zoals ook eerder al te zien was bij Frank Carter in de Phoenix. “En eerder gaan we niet van het podium af!” Het duurt eventjes, maar het gaat gebeuren, die mensenmassa komt langzaam in beweging, als een aanzwellende tornado die de grond raakt.

Beachdog was goed en Tusky een geweldige band met lekkere nummers, maar vandaag blijkt, het geheel is meer dan de som der delen. John Coffey is terug! En dat laten ze weten ook! Ze zijn klaar voor hun grootste clubshow ooit in Afas live later dit jaar. Er zijn nog kaarten, dus wees daarbij.

Bron foto’s: uploads van je telefoon van Facebookpagina van @johncoffeymusic
Coverfoto: ©Marcel Krijgsman

apr, 2023

Energieke liveshow Frank Carter And The Rattlesnakes
Een beproefd recept maar daarom niet minder succesvol met inmiddels heel wat nieuwe fans erbij op Paaspop 2023

Vijf jaar geleden stond Frank Carter And The Rattlesnakes ook al op Paaspop. Toen in de kleinere Jack Daniels tent. Ik was toen een van de “lucky few” die daar bij was. Die tent was toen amper half gevuld en ook toen al wist Frank Carter het publiek al tot een circle pit te verleiden. Nu staan ze in de grote Phoenix tent en hebben ze inmiddels heel wat nieuwe fans erbij.

Frank Carter And The Rattlesnakes

Frank Carter And The Rattlesnakes staat altijd garant voor een energieke liveshow met veel interactie met het publiek. Zo ook vandaag. Bij de eerste klanken van opener My Town, op plaat vergezeld door Joe Talbot van de band Idles, staan de meesten al lekker mee te bewegen. Niet lang daarna duikt Frank al de menigte in om te crowdsurfen. De tent is dan nog niet stampvol, dus dat avontuur duurt niet heel lang en zakt ie naar beneden. En dan zie je die kleine man niet meer. Gelukkig wordt ie weer omhoog geholpen en wordt ie weer richting het podium gemanoeuvreerd.

Dit is naar eigen zeggen het eerste optreden dit jaar. Maar toch weet je wel een beetje wat je kunt verwachten als je de band al vaker hebt gezien, live of op tv bij Pinkpop bijvoorbeeld. Er wordt gewerkt volgens een beproefd recept. Een moshpit alleen voor vrouwen bijvoorbeeld en natuurlijk een circle pit rond de geluidstafel, beide ook bij Pinkpop te zien. Maar ook nog niet uit de mode blijkbaar, een sit down. Je kent het wel, “Everybody on your knees…” tijdens een iets rustiger stuk en als de muziek er weer in knalt, gaan we allemaal springen. Maar het werkt. Iedereen gaat uit zijn dak.

Frank zingt niet alles even zuiver, maar dat is hem vergeven door al die energie die hij, en zijn band natuurlijk, geeft. Opvallend is wel dat ie veel selfie video’s maakt op het podium. Al zingend, met band en publiek erbij. Voor zijn eigen Instagram pagina? De echte knallers, Lullaby, Crowbar en Kitty Sucker komen wat later in de set aan bod en dat blijven ook wel geweldige nummers. Persoonlijk had ik nog graag het iets meer ingetogen Anxiety gehoord, maar dat mag de pret niet drukken.

Nu is het tijd voor een liefdesliedje zegt ie. Het blijkt de laatste te zijn. Iemand wenkt hem om het publiek in te komen. “Dat heb ik al gedaan joh! Was jij er toen nog niet zeker?” Maar toch besluit hij zich tussen zijn fans te begeven, die dan in een cirkel om hem heen staan als ie I Hate You inzet. Langzaamaan vindt ie de weg naar het podium terug vanwaar ie de menigte nog één keer dirigeert. Eerst zingt de rechterhelft en daarna de linkerhelft de liefkozende woorden uit volle borst mee: “I fucking hate you, and I wish you would die!”

Nou Frank, laat ik dit zeggen, “I fucking love you, and your Rattlesnakes, and I hope you will be around for a long time!”

mrt, 2023

Afscheid van Morning Dawn met prima optreden
De magie van Buzz Cruising is voelbaar en was aanvankelijk scepticisme dus wat voorbarig

Morning Dawn en Buzz Cruising, twee jonge bands uit Den Bosch met voor de helft dezelfde bezetting, mogen op vrijdagavond 17 maart hun kunsten vertonen in de kleine zaal van Willem Twee Poppodium. Morning Dawn mag openen en daarna gaat dezelfde drummer weer plaatsnemen achter de drumkit en de bassist mag dan de gitaar ter hand nemen bij Buzz Cruising. De zaal is lekker gevuld met voornamelijk jong publiek en een enkel grijs koppie. Naast vrienden en bekenden zijn er ook wat ouders van de bandleden in de zaal te vinden.

Morning Dawn

De alternatieve rockband Morning Dawn bestaat al sinds 2015 en speelt vandaag hun eerste show sinds 2020. Daar valt niet zoveel van te merken eigenlijk, want deze jonge gasten spelen, op een enkel missertje na een strakke set. Goede zuivere zang, creatieve en energieke drummer, knap gitaarwerk en degelijke bas.

Morning Dawn trapt af met hun single Afterlife, wat lekker in het gehoor ligt en wat je na één keer horen al mee zou kunnen zingen. Wat daarna volgt is een set met voldoende variatie, waaronder het uptempo Infinite Railways en daarna weer een nummer met een ingetogen begin die later heftig eindigt. En voordat dan het laatste nummer Fly Plan wordt ingezet, vertelt de zanger terloops dat dit tevens hun laatste optreden is. Ieder gaat zijn eigen weg.

De bassist en drummer hebben zoals gezegd hun onderkomen al gevonden in Buzz Cruising, de zanger gaat zijn energie steken in een coverband en de gitarist gaat solo verder als singer songwriter. En omdat dit dus het allerlaatste nummer is, wordt opgeroepen aan het publiek om nog één keer helemaal los te gaan.

Dat heeft de moeder van de gitarist niet helemaal begrepen waarschijnlijk, want die gaat op haar gemak op haar hurken voor het podium zitten te filmen. Ze heeft helemaal niet door dat er achter haar een groep losgeslagen jongeren tegen elkaar aan aan het beuken is. Dat komt ook omdat deze redacteur van dienst, met gevaar voor eigen leven, haar aan het beschermen is. Toch jammer dat Morning Dawn gaat stoppen, want ze maken mooie muziek, met als beste nummer Afterlife.

Buzz Cruising

Na het zien van de melige videoclip van het nummer Irresistible Tortures, ben ik licht sceptisch en ook benieuwd hoe indierockband Buzz Cruising het er live vanaf gaat brengen vanavond.

Na een lichte valse start, de zanger is in het begin niet helemaal toonvast, wordt dat later wel beter als er wat meer galm op de zang wordt gemixt. Dan komt de karakteristieke stem veel beter tot zijn recht. Vandaag is het nieuwe nummer Penrose uitgekomen en wordt dus ook ten gehore gebracht. Het is een dynamisch nummer met een lang rustig shoegaze begin die halverwege wat meer loskomt en toewerkt naar een climax aan het einde waar de gitarist lekker gaat soleren zanger rauw gaat schreeuwen, wat heel goed bij zijn stem past.

Het publiek gaat er goed op en je ziet dan ook een moshpit ontstaan. Maar dan wordt toch even gas terug genomen met een lang psychedelisch nummer. En ook dat kan op goedkeuring rekenen van de aanwezigen. Daarna volgt er een bepaald patroon van een beproefd recept. Een rustig begin, vaak in driekwarts maat, dat dan toewerkt naar een climax richting het einde. Maar het werkt, en mede door de belichting, soms staat er slechts één spot gericht op de zanger en verder niets, ontstaat er een soort magie in de zaal.

Alleen zie je dan de drummer niet, die ook nog een stukje meezingt. De magie wordt even onderbroken als de zanger zegt dat ie een stukje tekst was vergeten. Ben benieuwd of iemand dat gemerkt zou hebben. Los daarvan was het wel een overtuigend optreden en was mijn scepticisme dus wat voorbarig.

feb, 2023

Rolo Tomassi begint ingetogen maar schijn bedriegt
Muziek van Rolo Tomassi gaat alle kanten op en vlecht diverse stijlen in elkaar

Rolo Tomassi overtuigt met een overrompelende show en laat zien en horen dat deze band uit het Engelse Sheffield one of a kind is. En de support acts Heriot en Holy Fawn zijn meer dan de moeite waard.

Diverse windstreken
Buiten staat al een serieuze rij te wachten, voordat de deuren open gaan van Willem Twee Poppodium in Den Bosch. En dat op een doordeweekse dag! Dan moet het wel een bijzondere band zijn, die hier op deze maandagavond 13 februari speelt. En dat is het ook. Bovendien is het de enige show van Rolo Tomassi in Nederland in deze 2023 European Tour.

Dat is ook wel te merken aan de verscheidenheid van dit publiek, dat afgezien van een aantal lokale usual suspects, uit diverse windstreken afkomstig is. Uiteindelijk zijn er zo’n 250 gelijkgestemden in de zaal en is het dus niet uitverkocht, maar wel gezellig druk met genoeg ruimte om alles goed te kunnen zien. Of om de moshpit in te duiken, mocht je daar zin in hebben.

Heriot

Een spannende onheilspellende sample luidt het eerste nummer in van de Britse metalband Heriot. En meteen gaat de beuk erin! Soms lomp en meeslepend en soms snel en hard, heel hard. Maar wel erg strak gespeeld.

Naast bassist Jake Packer met zijn brute grunts, laat ook gitariste Debbie Gough vocaal van zich horen, en hoe! Ze laat letterlijk het achterste van haar tong horen met haar heerlijke ijzingwekkende geschreeuw. En dat terwijl ze ook nog vingervlug gitaar staat te spelen, al is dat helaas niet altijd goed te horen, want haar gitaar staat in verhouding iets te zacht, of de rest iets te hard, dat ligt meer voor de hand.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veel nummers beginnen met een sample en dat haalt de vaart er wel af en toe uit, maar dat geeft de drummer de gelegenheid om te gaan staan en het publiek aan te moedigen. Eigenlijk komt de nieuwe single pas de volgende dag uit, maar Demure zoals ie heet, wordt vanavond al ten gehore gebracht. En de al vroege aanwezigen gaan lekker uit hun dak, op de muur van muzikaal geweld. Wat een heerlijke opener.

Holy Fawn

De tweede band van vanavond Holy Fawn, wat zoiets betekent als “Heilig Reekalf” gooit het over een andere boeg. Harde trage slepende stukken worden afgewisseld met rustige dromerige passages, waardoor het een spannend geheel wordt. Ook de stem van zanger/gitarist Ryan kent diverse regionen, van een hoge bijna falset stem, tot een fijne krachtige schreeuw.

De post-metal band uit Phoenix Arizona houdt de aandacht van het publiek goed vast, ondanks dat de muziek wel wat rustiger is dan die van Heriot. Zuur is het dan ook, dat er nu een snaar breekt van gitarist Evan. En het duurt ook best lang voordat ie weer is gefikst. Nu mag het publiek kiezen welk nummer er nog gespeeld zal worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De keuze is tussen Death Is A Relief en Dark Stone en er wordt meteen door een kenner uit de zaal “Death Is A Relief!” geschreeuwd. Dus dat gaat hem worden. Maar uiteindelijk hebben ze die andere ook nog gespeeld en kunnen ze tevreden het podium verlaten.

Rolo Tomassi

Dan is de band aan de beurt waar het vanavond om draait, Rolo Tomassi uit het Engelse Sheffield, met een unieke mix van mathcore, post-hardcore, grindcore, punk en elektronische muziek. Hun invloeden variëren van bands als The Dillinger Escape Plan en At The Drive In tot Aphex Twin.

De bandnaam is afkomstig uit de film LA Confidential. Het is de naam van een karakter uit de film en volgens de leden van de band symboliseert het personage chaos, verwarring en onvoorspelbaarheid. En dat is waarom de naam ook zo goed bij de band past. De muziek van Rolo Tomassi gaat ook alle kanten op en vlecht, zoals gezegd, diverse stijlen in elkaar.

Maar de avond begint ingetogen met het filmische Almost Always en dat ook de opener is van het nieuwe album Where Myth Becomes Memory. Aansluitend wordt dan ook nog de nummer twee van het album, Cloaked gespeeld, waarin al meteen duidelijk wordt waar Rolo Tomassi goed in is, complexe ritmes van de uitmuntende drummer, gitaarmuziek van hard naar zacht, omlijst door de subtiele synths van toetsenist James Spence.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook zangeres Eva Korman knalt er eerst lekker in met haar brute kenmerkende schreeuw en schakelt daarna over naar de andere microfoon op de standaard, waarmee ze een wat liever geluid laat horen en wisselt dat gedurende de show regelmatig af. Als vervolgens de nummer drie van het album, het energieke Mutual Ruin wordt ingezet begint het erop te lijken dat het nieuwe album integraal wordt gespeeld. En ja hoor, Labyrinthine komt er ook achteraan.

Niet dat dat iets uitmaakt natuurlijk, want het nieuwe materiaal klinkt geweldig, al zitten er wel wat meer rustige stukken in dan in eerdere albums. Maar het geheel is mooi in balans en tijdens die rustigere stukken komen ook de sfeervolle visuals goed tot hun recht, waar Eva dan weer op theatrale wijze voor aan het dansen is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Even later komt ook toetsenist James naar voren en zingt een stukje mee en dan wordt duidelijk dat ook hij regelmatig met de andere nummers meezingt, vooral de heftige stukken. Al is hij amper te zien, linksachter op het podium. Naast veel werk van het laatste album passeert ook wat ouder werk de revue, waaronder het iets toegankelijkere Aftermath en Rituals van het vorige album.

Aan het einde van de show wordt er nog even gas bij gegeven, met als afsluiter weer eentje van het laatste album, Drip en zie je de moshpit nog net even iets wilder worden. Als de laatste noot gespeeld is, laat ik nog even op me inwerken wat een unieke band we hier vanavond hebben gezien.

Rolo Tomassi is one of a kind en de aanwezigen hier vanavond zullen blij zijn dat ze hiervoor op deze maandagavond van de bank af zijn gekomen. Overweldigend!

Rolo Tomassi

okt, 2022

Voorzichtig heupwiegen op duistere electronica van Charlot
Publiek blijft maar binnenstromen tijdens optreden in Azijnfabriek

De muziek van Charlot laat zich omschrijven als alternative electronisch met een bijna sprookjesachtige en loepzuivere hoge zangstem. Inspiratie voor teksten haalt Charlot uit verschillende onderwerpen.

Charlot

Het scheelde niet veel, of ik was op weg naar de Bethaniestraat, maar bedacht me net op tijd, dat Podium Azijnfabriek, zoals het tegenwoordig heet, al weer enige tijd in de Triniteitstraat gevestigd is. Daar waar vroeger Theater Bis zat en later, tot 2012 het Koningstheater. Er is voor de gelegenheid een klein podium gebouwd aan de raamzijde, waar Charlot en twee van haar bandleden, David en Boaz, stipt om 20.00 uur aan hun Popronde Den Bosch show beginnen.

Eerder dit jaar mocht Charlot al shows openen voor Froukje in onder andere Tivoli Utrecht, maar vanavond staan ze hier op eigen kracht. Charlot is dan ook blij verrast, als de foyer lekker gevuld is, “Wat fijn dat jullie allemaal zijn gekomen!”, zegt ze na een paar nummers. Maar ook tijdens het optreden komen er nog steeds mensen bij. Het geluid staat wat aan de zachte kant, waardoor je, als je vooraan staat net als ik, het voetpedaal zelf harder hoort, dan het geluid dat door de speakers klinkt. Verder klinkt de geluidsmix prima.

Begin dit jaar is hun EP, Darker Than The Moon, uitgekomen en uiteraard vormen die nummers de basis van het optreden van vanavond. Onder andere de singles Better When It’s Dark en Cosmic Connections, passeren de revue. Maar er wordt ook al volop gewerkt aan nieuw werk en er zit ook weer een nieuwe EP aan te komen, waarop ze samenwerkt met onder andere Tessa Rose Jackson.

De muziek laat zich omschrijven als alternative electronisch met een bijna sprookjesachtige en loepzuivere hoge zangstem van Lotte, zoals ze in het dagelijks leven word genoemd. Muzikale invloeden zijn er onder andere van Regina Spector, Aurora en Agnes Obel, en die laatste is vooral in de kleinere pianoliedjes terug te horen. Maar de aanvulling van de drumcomputer van Boaz en de duistere synths en kekke geluidjes uit het Korg keyboard van David geven de muziek weer een eigentijds geluid.

Inspiratie voor teksten haalt Charlot uit verschillende onderwerpen. Cosmic Connections bijvoorbeeld, gaat over een relatie tussen twee mensen van wiens zielen zo met elkaar verbonden zijn, dat ze als het ware kosmisch geconnecteerd zijn. Het idee van de nieuwste release, het nummer Perfume, kwam na het lezen van het boek Het Parfum, van de favoriete schrijver van Charlot, Patrick Süskind.

Aan het eind van de show gaat het tempo iets omhoog en zie je zelfs hier en daar verschillende mensen voorzichtig met hun heupen wiegen. Hopelijk komen er op de nieuwe EP meer van dit soort dansbare klanken. Al is de afsluiter, hun eerste nummer dat twee jaar geleden al is uitgebracht, Better When It’s Dark. Dat Charlot deze locatie op eigen kracht aankan is wel bewezen, dus de volgende keer dan ook graag op volle kracht, dus met alle vijf de bandleden en een iets grotere zaal, waar de muziek ook wat harder kan. Knap als je dan nog stil kunt staan.