Morning Dawn

Afscheid van Morning Dawn met prima optreden

De magie van Buzz Cruising is voelbaar en was aanvankelijk scepticisme dus wat voorbarig

Morning Dawn en Buzz Cruising, twee jonge bands uit Den Bosch met voor de helft dezelfde bezetting, mogen op vrijdagavond 17 maart hun kunsten vertonen in de kleine zaal van Willem Twee Poppodium. Morning Dawn mag openen en daarna gaat dezelfde drummer weer plaatsnemen achter de drumkit en de bassist mag dan de gitaar ter hand nemen bij Buzz Cruising. De zaal is lekker gevuld met voornamelijk jong publiek en een enkel grijs koppie. Naast vrienden en bekenden zijn er ook wat ouders van de bandleden in de zaal te vinden.

Morning Dawn

Morning Dawn
Morning Dawn – ©KLANKGAT

De alternatieve rockband Morning Dawn bestaat al sinds 2015 en speelt vandaag hun eerste show sinds 2020. Daar valt niet zoveel van te merken eigenlijk, want deze jonge gasten spelen, op een enkel missertje na een strakke set. Goede zuivere zang, creatieve en energieke drummer, knap gitaarwerk en degelijke bas.

Morning Dawn trapt af met hun single Afterlife, wat lekker in het gehoor ligt en wat je na één keer horen al mee zou kunnen zingen. Wat daarna volgt is een set met voldoende variatie, waaronder het uptempo Infinite Railways en daarna weer een nummer met een ingetogen begin die later heftig eindigt. En voordat dan het laatste nummer Fly Plan wordt ingezet, vertelt de zanger terloops dat dit tevens hun laatste optreden is. Ieder gaat zijn eigen weg.

Morning Dawn
Morning Dawn – ©KLANKGAT

De bassist en drummer hebben zoals gezegd hun onderkomen al gevonden in Buzz Cruising, de zanger gaat zijn energie steken in een coverband en de gitarist gaat solo verder als singer songwriter. En omdat dit dus het allerlaatste nummer is, wordt opgeroepen aan het publiek om nog één keer helemaal los te gaan.

Dat heeft de moeder van de gitarist niet helemaal begrepen waarschijnlijk, want die gaat op haar gemak op haar hurken voor het podium zitten te filmen. Ze heeft helemaal niet door dat er achter haar een groep losgeslagen jongeren tegen elkaar aan aan het beuken is. Dat komt ook omdat deze redacteur van dienst, met gevaar voor eigen leven, haar aan het beschermen is. Toch jammer dat Morning Dawn gaat stoppen, want ze maken mooie muziek, met als beste nummer Afterlife.

Buzz Cruising

Na het zien van de melige videoclip van het nummer Irresistible Tortures, ben ik licht sceptisch en ook benieuwd hoe indierockband Buzz Cruising het er live vanaf gaat brengen vanavond.

Buzz Cruising
Buzz Cruising – ©KLANKGAT

Na een lichte valse start, de zanger is in het begin niet helemaal toonvast, wordt dat later wel beter als er wat meer galm op de zang wordt gemixt. Dan komt de karakteristieke stem veel beter tot zijn recht. Vandaag is het nieuwe nummer Penrose uitgekomen en wordt dus ook ten gehore gebracht. Het is een dynamisch nummer met een lang rustig shoegaze begin die halverwege wat meer loskomt en toewerkt naar een climax aan het einde waar de gitarist lekker gaat soleren zanger rauw gaat schreeuwen, wat heel goed bij zijn stem past.

Buzz Cruising
shoegaze – ©KLANKGAT

Het publiek gaat er goed op en je ziet dan ook een moshpit ontstaan. Maar dan wordt toch even gas terug genomen met een lang psychedelisch nummer. En ook dat kan op goedkeuring rekenen van de aanwezigen. Daarna volgt er een bepaald patroon van een beproefd recept. Een rustig begin, vaak in driekwarts maat, dat dan toewerkt naar een climax richting het einde. Maar het werkt, en mede door de belichting, soms staat er slechts één spot gericht op de zanger en verder niets, ontstaat er een soort magie in de zaal.

Buzz Cruising
scepticisme voorbarig – ©KLANKGAT

Alleen zie je dan de drummer niet, die ook nog een stukje meezingt. De magie wordt even onderbroken als de zanger zegt dat ie een stukje tekst was vergeten. Ben benieuwd of iemand dat gemerkt zou hebben. Los daarvan was het wel een overtuigend optreden en was mijn scepticisme dus wat voorbarig.


Rolo Tomassi

Rolo Tomassi begint ingetogen maar schijn bedriegt

Muziek van Rolo Tomassi gaat alle kanten op en vlecht diverse stijlen in elkaar

Rolo Tomassi overtuigt met een overrompelende show en laat zien en horen dat deze band uit het Engelse Sheffield one of a kind is. En de support acts Heriot en Holy Fawn zijn meer dan de moeite waard.

Diverse windstreken
Buiten staat al een serieuze rij te wachten, voordat de deuren open gaan van Willem Twee Poppodium in Den Bosch. En dat op een doordeweekse dag! Dan moet het wel een bijzondere band zijn, die hier op deze maandagavond 13 februari speelt. En dat is het ook. Bovendien is het de enige show van Rolo Tomassi in Nederland in deze 2023 European Tour.

Dat is ook wel te merken aan de verscheidenheid van dit publiek, dat afgezien van een aantal lokale usual suspects, uit diverse windstreken afkomstig is. Uiteindelijk zijn er zo’n 250 gelijkgestemden in de zaal en is het dus niet uitverkocht, maar wel gezellig druk met genoeg ruimte om alles goed te kunnen zien. Of om de moshpit in te duiken, mocht je daar zin in hebben.

Heriot
Heriot
Heriot – ©KLANKGAT

Een spannende onheilspellende sample luidt het eerste nummer in van de Britse metalband Heriot. En meteen gaat de beuk erin! Soms lomp en meeslepend en soms snel en hard, heel hard. Maar wel erg strak gespeeld.

Heriot
ijzingwekkend geschreeuw – ©KLANKGAT

Naast bassist Jake Packer met zijn brute grunts, laat ook gitariste Debbie Gough vocaal van zich horen, en hoe! Ze laat letterlijk het achterste van haar tong horen met haar heerlijke ijzingwekkende geschreeuw. En dat terwijl ze ook nog vingervlug gitaar staat te spelen, al is dat helaas niet altijd goed te horen, want haar gitaar staat in verhouding iets te zacht, of de rest iets te hard, dat ligt meer voor de hand.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veel nummers beginnen met een sample en dat haalt de vaart er wel af en toe uit, maar dat geeft de drummer de gelegenheid om te gaan staan en het publiek aan te moedigen. Eigenlijk komt de nieuwe single pas de volgende dag uit, maar Demure zoals ie heet, wordt vanavond al ten gehore gebracht. En de al vroege aanwezigen gaan lekker uit hun dak, op de muur van muzikaal geweld. Wat een heerlijke opener.

Holy Fawn
Holy Fawn
Holy Fawn – ©KLANKGAT

De tweede band van vanavond Holy Fawn, wat zoiets betekent als “Heilig Reekalf” gooit het over een andere boeg. Harde trage slepende stukken worden afgewisseld met rustige dromerige passages, waardoor het een spannend geheel wordt. Ook de stem van zanger/gitarist Ryan kent diverse regionen, van een hoge bijna falset stem, tot een fijne krachtige schreeuw.

De post-metal band uit Phoenix Arizona houdt de aandacht van het publiek goed vast, ondanks dat de muziek wel wat rustiger is dan die van Heriot. Zuur is het dan ook, dat er nu een snaar breekt van gitarist Evan. En het duurt ook best lang voordat ie weer is gefikst. Nu mag het publiek kiezen welk nummer er nog gespeeld zal worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De keuze is tussen Death Is A Relief en Dark Stone en er wordt meteen door een kenner uit de zaal “Death Is A Relief!” geschreeuwd. Dus dat gaat hem worden. Maar uiteindelijk hebben ze die andere ook nog gespeeld en kunnen ze tevreden het podium verlaten.

Rolo Tomassi

Rolo Tomassi
Eva Korman – ©KLANKGAT

Dan is de band aan de beurt waar het vanavond om draait, Rolo Tomassi uit het Engelse Sheffield, met een unieke mix van mathcore, post-hardcore, grindcore, punk en elektronische muziek. Hun invloeden variëren van bands als The Dillinger Escape Plan en At The Drive In tot Aphex Twin.

De bandnaam is afkomstig uit de film LA Confidential. Het is de naam van een karakter uit de film en volgens de leden van de band symboliseert het personage chaos, verwarring en onvoorspelbaarheid. En dat is waarom de naam ook zo goed bij de band past. De muziek van Rolo Tomassi gaat ook alle kanten op en vlecht, zoals gezegd, diverse stijlen in elkaar.

Rolo Tomassi
James Spence – ©KLANKGAT

Maar de avond begint ingetogen met het filmische Almost Always en dat ook de opener is van het nieuwe album Where Myth Becomes Memory. Aansluitend wordt dan ook nog de nummer twee van het album, Cloaked gespeeld, waarin al meteen duidelijk wordt waar Rolo Tomassi goed in is, complexe ritmes van de uitmuntende drummer, gitaarmuziek van hard naar zacht, omlijst door de subtiele synths van toetsenist James Spence.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook zangeres Eva Korman knalt er eerst lekker in met haar brute kenmerkende schreeuw en schakelt daarna over naar de andere microfoon op de standaard, waarmee ze een wat liever geluid laat horen en wisselt dat gedurende de show regelmatig af. Als vervolgens de nummer drie van het album, het energieke Mutual Ruin wordt ingezet begint het erop te lijken dat het nieuwe album integraal wordt gespeeld. En ja hoor, Labyrinthine komt er ook achteraan.

Niet dat dat iets uitmaakt natuurlijk, want het nieuwe materiaal klinkt geweldig, al zitten er wel wat meer rustige stukken in dan in eerdere albums. Maar het geheel is mooi in balans en tijdens die rustigere stukken komen ook de sfeervolle visuals goed tot hun recht, waar Eva dan weer op theatrale wijze voor aan het dansen is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Even later komt ook toetsenist James naar voren en zingt een stukje mee en dan wordt duidelijk dat ook hij regelmatig met de andere nummers meezingt, vooral de heftige stukken. Al is hij amper te zien, linksachter op het podium. Naast veel werk van het laatste album passeert ook wat ouder werk de revue, waaronder het iets toegankelijkere Aftermath en Rituals van het vorige album.

Aan het einde van de show wordt er nog even gas bij gegeven, met als afsluiter weer eentje van het laatste album, Drip en zie je de moshpit nog net even iets wilder worden. Als de laatste noot gespeeld is, laat ik nog even op me inwerken wat een unieke band we hier vanavond hebben gezien.

Rolo Tomassi is one of a kind en de aanwezigen hier vanavond zullen blij zijn dat ze hiervoor op deze maandagavond van de bank af zijn gekomen. Overweldigend!


Rolo Tomassi

Charlot

Voorzichtig heupwiegen op duistere electronica van Charlot

Publiek blijft maar binnenstromen tijdens optreden in Azijnfabriek

De muziek van Charlot laat zich omschrijven als alternative electronisch met een bijna sprookjesachtige en loepzuivere hoge zangstem. Inspiratie voor teksten haalt Charlot uit verschillende onderwerpen.

Charlot

Charlot
Charlot – Popronde Den Bosch

Het scheelde niet veel, of ik was op weg naar de Bethaniestraat, maar bedacht me net op tijd, dat Podium Azijnfabriek, zoals het tegenwoordig heet, al weer enige tijd in de Triniteitstraat gevestigd is. Daar waar vroeger Theater Bis zat en later, tot 2012 het Koningstheater. Er is voor de gelegenheid een klein podium gebouwd aan de raamzijde, waar Charlot en twee van haar bandleden, David en Boaz, stipt om 20.00 uur aan hun Popronde Den Bosch show beginnen.

Eerder dit jaar mocht Charlot al shows openen voor Froukje in onder andere Tivoli Utrecht, maar vanavond staan ze hier op eigen kracht. Charlot is dan ook blij verrast, als de foyer lekker gevuld is, “Wat fijn dat jullie allemaal zijn gekomen!”, zegt ze na een paar nummers. Maar ook tijdens het optreden komen er nog steeds mensen bij. Het geluid staat wat aan de zachte kant, waardoor je, als je vooraan staat net als ik, het voetpedaal zelf harder hoort, dan het geluid dat door de speakers klinkt. Verder klinkt de geluidsmix prima.

Begin dit jaar is hun EP, Darker Than The Moon, uitgekomen en uiteraard vormen die nummers de basis van het optreden van vanavond. Onder andere de singles Better When It’s Dark en Cosmic Connections, passeren de revue. Maar er wordt ook al volop gewerkt aan nieuw werk en er zit ook weer een nieuwe EP aan te komen, waarop ze samenwerkt met onder andere Tessa Rose Jackson.

De muziek laat zich omschrijven als alternative electronisch met een bijna sprookjesachtige en loepzuivere hoge zangstem van Lotte, zoals ze in het dagelijks leven word genoemd. Muzikale invloeden zijn er onder andere van Regina Spector, Aurora en Agnes Obel, en die laatste is vooral in de kleinere pianoliedjes terug te horen. Maar de aanvulling van de drumcomputer van Boaz en de duistere synths en kekke geluidjes uit het Korg keyboard van David geven de muziek weer een eigentijds geluid.

Charlot
alternatieve electronica

Inspiratie voor teksten haalt Charlot uit verschillende onderwerpen. Cosmic Connections bijvoorbeeld, gaat over een relatie tussen twee mensen van wiens zielen zo met elkaar verbonden zijn, dat ze als het ware kosmisch geconnecteerd zijn. Het idee van de nieuwste release, het nummer Perfume, kwam na het lezen van het boek Het Parfum, van de favoriete schrijver van Charlot, Patrick Süskind.

Aan het eind van de show gaat het tempo iets omhoog en zie je zelfs hier en daar verschillende mensen voorzichtig met hun heupen wiegen. Hopelijk komen er op de nieuwe EP meer van dit soort dansbare klanken. Al is de afsluiter, hun eerste nummer dat twee jaar geleden al is uitgebracht, Better When It’s Dark. Dat Charlot deze locatie op eigen kracht aankan is wel bewezen, dus de volgende keer dan ook graag op volle kracht, dus met alle vijf de bandleden en een iets grotere zaal, waar de muziek ook wat harder kan. Knap als je dan nog stil kunt staan.

Foto: Sandra Leijtens Photography

Anneke van Giersbergen bewijst grote klasse

Intiem optreden in Noordbrabants museumtuin op een kleedje voelt aan als privé feestje

In het kader van de Bossche Zomer komt vanavond, vrijdag 22 juli, als een engel uit de hemel neergedaald, Anneke van Giersbergen, in een prachtige zwarte jurk, een avond liedjes voor ons zingen. De Tuinsessies in de tuin van het Noord Brabants Museum is de perfecte locatie voor de beste zangeres van Nederland. Ze kan putten uit een zeer rijk oeuvre van haar ruim vijf en twintigjarige carrière en bijna al haar projecten, bands en solo albums komen aan bod, behalve Vuur. Wat dan ook wel begrijpelijk is, want het is lastig om die zware metal geluiden om te zetten in een lieflijk gitaarliedje. Anneke begeleidt zichzelf slechts met een akoestische gitaar, maar het verveelt geen moment en dat is knap. Met haar prachtige stem trekt ze sowieso alle aandacht naar zich toe.

Sandra Leijtens Photography

De tuisessies waren vorig jaar bedacht, in verband met de anderhalve meter afstand, die in de zomer nog aan de hand was. Buiten op een kleedje, met voldoende afstand dus. Verder naar achter kan je nog lekker hangen in een strandstoel en helemaal achteraan zijn er nog tafels en stoelen waar onder andere de ouders van Anneke zitten. Na een paar nummers gespeeld te hebben zegt ze met Brabantse tongval: “Ons pap en ons mam zijn er ook, woar zitte gullie? Oh daar achteraan. Ja, da snap ik.” Zegt ze. “ Die weten al wel, hoe ik er van dichtbij uitzie.” Dat tekent de gemoedelijke, bijna familiaire sfeer die er hangt. Alsof je te gast ben op een privé feestje van Anneke.

Sandra Leijtens Photography

De opener van de avond bezorgt je al gelijk kippenvel. Van haar eerste solo album, na The Gathering in de gedaante van Agua De Annique, komt het prachtige Beautiful Ones. Iedereen weet dat Anneke goed kan zingen, maar als je haar dan live kunt horen op deze afstand, dan snijdt die stem door je ziel. Dan volgen twee nummers van het laatste album, en er zullen er nog een paar volgen, een album dat inmiddels alweer een jaar uit is. Bij één van die nummers Agape heeft ze een leuke anekdote, over dat ze de Griekse titel van haar eigen nummer niet goed uitspreekt. Vaak waren er bij optredens in Europa Grieken aanwezig die haar dan daarop wezen. De avond zit vol met leuke anekdotes, bij bijna elk nummer zit wel een verhaal. Zo gaat My Mother Said over de relatie met haar ouders en heeft ze een mooi verhaal over het enige Nederlandstalige nummer van de set, Cis Verdonk van Gerard van Maasakkers. De tekst doet haar denken aan een markant persoon, Willem, uit haar eigen dorp Sint Michielsgestel, waar ze is opgegroeid.

Sandra Leijtens Photography

Zelfs het programma De Beste Zangers komt even aan bod. Waar zangeres Karsu een indrukwekkende versie van Losing You ten gehore bracht, doet Anneke er zelf nog een schepje bovenop. Zoals dit persoonlijke nummer vanavond gezongen wordt, raakt het je pas echt. Slechts één nummer van The Gathering passeert de revue vanavond, maar als dat dan Saturnine is, hoef je niet te klagen, want dat is wel een minder bekend, maar oh zo’n prachtig nummer. Natuurlijk is er op zo’n avond ook ruimte voor enkele covers waaronder sublieme uitvoeringen van het eerste nummer na de pauze, Wish You Were Here van Pink Floyd en I Wanna Know What Love Is van Foreigner, waarvan Anneke blij is dat we allemaal zo ingetogen mee aan het meezingen waren. Bij één van haar optredens in het buitenland was er een vrouw zo hard aan het meezingen, dat het nummer een beetje verpest werd. De meest geslaagde cover is toch wel Running Up That Hill van Kate Bush, die weer helemaal populair is sinds de Netflix serie Stranger Things en TikTok. Dit nummer zingt Anneke trouwens al jaren en heeft zelfs een hele tour gedaan met het repertoire van Kate Bush, met onderbrekingen door Corona.Er is luid gejuich te horen van het publiek als er een nummer van het Ayreon aangekondigd wordt, het symfonisch metal project van Arjen Lucassen, waar Anneke ook aan mee heeft gewerkt. Ook in haar eentje, met gitaar, blijft het nummer Valley Of The Queens, staan als een huis. Tussen de nummers door, horen we Anneke af en toe kuchen. Dat is nog een beetje de nasleep van een luchtweginfectie die ze een tijdje terug heeft opgelopen. Daar is verder helemaal niks van te horen, want Anneke zingt elk nummer loepzuiver. Zelf grapt ze, dat ze dat dan niet als excuus kan gebruiken wanneer ze foutjes maakt op haar gitaar. Maar met dat gitaarspel zit het, op een enkel slippertje na, wel snor. Er was wat regen voorspeld en als er dan enkele druppeltjes vallen, zegt Anneke, “Ik doe er nog eentje en dan gaan we een pilske vatten, is da goed?” weer in het Brabants. Het wordt het uptempo Hurricane van het laatste album The Darkest Skies Are The Brightest. Het lijkt erop dat het met de regen wel meevalt, dus zit er misschien nog wel een toegift in. En dat gaat dan ook gebeuren. Het wordt wel weer een cover, maar wát voor een. Anneke is in staat om elke cover zich eigen te maken, zoals geen ander. Ze kondigt Like A Stone van Audioslave aan als een nummer van Chris Cornell en zingt het met zoveel gevoel, zoals alleen deze beste zangeres van Nederland dat kan. Het is de perfecte afsluiter van een magische avond.

 

Dank aan Sandra Leijtens Photography voor de foto’s

Triggerfinger

De Rockgoden van Triggerfinger zijn terug en hoe!

Greatest hits show met een extra gitarist in Willem Twee Poppodium

Triggerfinger. A new desire, a new yearning to rock hard! staat er op het affiche. Voor het eerst na een lange sabbatical gaan deze rockgoden uit België weer live en in Willem Twee poppodium zijn wij, de uitverkorenen, daar getuige van.

Triggerfinger

Triggerfinger
Triggerfinger in W2 – ©Mickey Obo Photo

Het was bijna niet te geloven, toen begin vorige maand de aankondiging kwam dat Triggerfinger op 29 juni in Willem Twee Poppodium zou gaan spelen. Maar deze woensdag is het dan zover. A new desire, a new yearning to rock hard! staat er op het affiche. Het album Colossus uit 2017 was het laatste wapenfeit van de band en daarna besloten de bandleden dat het tijd was voor een pauze en zich te richten op enkele persoonlijke projecten.

Zo was Mario Goossens samen met Cesar Zuiderwijk van The Golden Earring onlangs nog te zien op Paaspop en het Bevrijdingsfestival met zijn band Sloper. Vanavond spelen deze “rockgoden” weer voor het eerst na een lange sabbatical en deze uitverkorenen hier in de zaal mogen daar getuige van zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Triggerfinger bestaat volgens Wikipedia nog steeds uit drie personen, al is er voor dit optreden wel extra gitarist Geoffrey Burton ingevlogen. Mijn verwachting was dat ze deze avond zouden gebruiken om wat nieuw materiaal te testen, maar het blijkt een greatest hits show te worden met bijna uitsluitend knallers. Er wordt afgetrapt met I’m Coming For You, een lekker lomp rocknummer met die kenmerkende hoge stem van Ruben Block.

Dan het heerlijke First Taste, waarvan ook een geweldige uitvoering bestaat samen met rapper Method Man van Wu-Tang Clan, dan heet het The One. Als derde nummer het swingende Let It Ride en het lijkt niet op te houden met de hits, want als vierde komt dan de lekkere meezinger Short Term Memory Love.

Twee basgitaren

Triggerfinger
publiek opjutten – ©Mickey Obo Photo

Daarna komt Triggerfinger met een paar wat minder bekende nummers, zoals de titeltrack van het in 2014 verschenen By Absence Of The Sun, Perfect Match en And There She Was, Lying In Wait bijvoorbeeld, van hetzelfde album. De nummers volgen elkaar in rap tempo op. En terwijl Ruben en vooral Mario het publiek nog eens opjut, soms staand achter zijn drumkit, wild zwaaiend met zijn armen, blijft Monsieur Paul (Paul Van Bruystegem) onverstoorbaar de groove erin houden op zijn bas.

Ruben wisselt regelmatig van gitaar, maar tegen het einde, na het lekkere, lome en bluesy Is It, ruilt Ruben voor één keer zijn gitaar in voor een basgitaar. Nu komt extra gitarist Geoffrey Burton zéker van pas, want er zijn dan opeens twee basgitaren in het spel. En het moet gezegd, Colossus, de titeltrack van hun laatste album, heeft door dat extra basgeluid een heel dik geluid.

Geoffrey Burton
Geoffrey Burton – ©Mickey Obo Photo

De perfecte uitsmijter van de reguliere set kan dan alleen maar All This Dancin’ Around zijn natuurlijk. En gedanst wordt er zéker en dit keer zijn de aanmoedigingen van Mario niet eens nodig. Het publiek gaat uit zijn dak en terecht want het is een waanzinnige show! Maar dan blijkt toch dat het een try out betreft, want ergens halverwege het nummer raken ze elkaar kwijt.

Is dat erg? Nee man! Ruben maakt er een verhaal van dat ze tijdens de sabbatical veel naar experimentele jazz hebben geluisterd en dat het daardoor even mis ging. Ze kijken elkaar aan en na één knikje gaan ze verder. En hoe! Het dak gaat eraf! Het kan ook niet anders dan dat er een toegift volgt.

De twee laatste nummers van vanavond zijn beide covers, waarvan de voorlaatste, Dancing Barefoot van Patti Smith, zeer geslaagd is. Over de allerlaatste zijn de meningen in de zaal wat verdeeld. Het begint met een gitaarriff, die verdacht veel lijkt op Kashmir van Led Zeppelin, maar gaat dan over in Man Down van Rihanna.

Het zal niet gek zijn dat er vanavond niet zoveel Rihanna fans in de zaal zitten, maar toch weet Triggerfinger ook hier weer een eigen draai aan te geven net als bij I Follow Rivers, die met die kopjes in de ochtendshow van Giel Beelen, u weet wel. En dat is een cover die ze vanavond gelukkig hebben overgeslagen.

Triggerfinger
Rockgoden in Willem Twee – ©Mickey Obo Photo

De vier mannen op het podium maken nog een diepe buiging en dan is het alweer gedaan, na een uur en een kwartier. Maar eigenlijk zouden wij, de gelukzaligen in de zaal, die diepe buiging moeten maken en dankbaar zijn dat we hier in zo’n kleine zaal getuigen van mogen zijn. Triggerfinger is weer terug, en hoe!


Fotografie: Mickey Obo Photo

Moodsystem

The MoodSystem beleeft vuurdoop in zomerse hitte

Muziekcafé Het Warm Onthaal maakt zijn naam méér dan waar door tropische temperaturen

Terwijl The Moodsystem in Muziekcafé Het Warm Onthaal zich opmaakt voor de set, staat op deze zaterdag 18 juni in Landgraaf Pearl Jam op het punt van beginnen op één van de warmste Pinkpopdagen ooit. Ze maken er naar verluidt weer een memorabele show van.

Hier in Den Bosch is het ook zweten geblazen. Enkele ogenblikken voor aanvang van de show van The Moodsystem, staan de aanwezigen nog lekker buiten een luchtje te scheppen. De temperatuur is binnen nu al flink opgelopen en dan moet de band nog beginnen.

Muziekcafé Het Warm Onthaal maakt zijn naam vandaag méér dan waar. Gelukkig is het bier goed koud.

The MoodSystem

The Moodsystem
The Moodsystem

Vanavond speelt The MoodSystem weer voor het eerst, na een lange radiostilte. En het mag met recht een vuurdoop heten in deze hitte. Ja, het zal een jaar of zeven, acht geleden zijn, dat ze voor het laatst hebben opgetreden. Drummer Elger ging verhuizen naar Weert en daarmee kwam toen een einde aan The MoodSystem. Maar het bleef al die jaren toch wel kriebelen bij zanger/gitarist Anton Minkels en bassist Edwin Raaijmakers.

Moodsystem
Remko Gouw

Uiteindelijk hebben ze in Remko Gouw, een enthousiaste drummer gevonden en zijn ze weer lekker gaan jammen. Ook al heeft ie veel ervaring in verschillende bands met uiteenlopende stijlen van jazz en blues tot rock, het duurt dan logischerwijs toch nog een tijdje voordat Remko zich de nummers die er al waren, eigen heeft gemaakt.

Maar er is zelfs ook nieuw werk te horen vanavond. Het dansbare Debby bijvoorbeeld. En ook al klinkt het vrolijk, het gaat wél ergens over. Het is de tragedie van een 19-jarig meisje dat zwaar mishandeld wordt binnengebracht bij de spoedeisende hulp. Het verhaal wordt verteld vanuit de dienstdoende verpleegkundige die de onmacht voelt, omdat ze niets kan betekenen voor Debby en weet dat er nog veel meer kwetsbare jonge mensen rondlopen in de samenleving. Helaas is niet alles van de tekst goed te verstaan. De zang klinkt een beetje dof en overstuurd uit de speakers en dat is wel een beetje jammer.

Edwin Raijmakers
Edwin Raijmakers

Het was eigenlijk de bedoeling dat er twee bands zouden spelen, maar helaas moest Five4AFool verstek laten gaan. Vandaar dat er vanavond een extra lange set ten gehore wordt gebracht. De eerste paar nummers Pitiless en Arise zijn gelijk lekker uptempo. De muziek, ze omschrijven het zelf als Moodrock, is heel dynamisch, met overwegend stevig gitaarwerk, maar ook rustigere stukken en wat langere uitgesponnen muzikale passages. Er is ook nog ruimte voor een akoestisch intermezzo. Tijdens het nummer Heaven Falls begeleidt Anton zichzelf enkel op de akoestische gitaar, zonder bas of drums dus. Een mooi intiem rustpunt.

Moodsystem
Anton Minkels

Daarna werkt The Moodsystem naar het einde toe, met als afsluiter het mooie melodische Vocation , wat roeping betekent, waar verschillende tempowisselingen te horen zijn. Ik denk dat Anton, Edwin en Remko hun roeping wel gevonden hebben en dat is, meer mensen kennis te laten maken met hun muziek. En dat gaat zeker lukken, want vanavond was het door het warme weer niet al te druk. Volgende keer hopelijk volle bak. Er is al een concrete datum vastgelegd, weer hier in Het Warm Onthaal op zondagmiddag 22 januari 2023. Dan wél samen met Five4AFool, dus noteer die datum maar alvast in je agenda.

Paaspop 2022 zaterdag

Loud Music Saturday op Paaspop 2022

Beachdog, Paceshifters, Tusky, Peter Pan Speedrock, Shame, Firehorse en last but least Dikke Dennis

Loud Music Saturday op Paaspop 2022 op zaterdag later op de avond belicht de wat onbekendere bands die in de optiek van KLANKGAT de aandacht krijgen die ze zeker verdienen.

Loud Music Saturday
Loud Music Saturday
Firehorse – Loud Music Saturday

Loud Music Saturday gaat nu pas echt los. Na Fire Horse eerder op de avond, waar Peter van Elderen nog zeer verdienstelijk de bas bespeelde, staat ie vanavond met zijn enige echte legendarische band, Peter Pan Speedrock, als afsluiter in de Jack Daniels geprogrammeerd, dus dat belooft weer een lekker potje herrie te worden.

Maar dat is nog niet alles, want wie kent er bijvoorbeeld John Coffee nog? Als je het hebt over dat volle bierglas wat David Achter De Molen ooit tijdens een optreden bij Pinkpop opving en leegdronk, terwijl hij op de schouders stond van enkele toeschouwers, dan gaat er wellicht wel een lampje branden. Maar een beetje rockliefhebber weet natuurlijk dat ze bekend waren van hun energieke punkrock live optredens. En snorren, maar dat is weer een ander verhaal.

Loud Music Saturday
Uitzicht op Paaspop terrein – ©Tom Doms

Saillant detail van vandaag is dat zowel Beachdog, de nieuwe band van zanger David, als Tusky, laten we zeggen de rest van John Coffee, op Paaspop spelen. Allebei vandaag dus en ook nog op hetzelfde podium, de Thunder Alley. Hoe zou dat gaan backstage, als ze elkaar tegenkomen? Is er een gezonde strijd? Afgunst? Drinken ze samen een biertje en proosten op successen uit het verleden? Gaan ze bij elkaars optreden kijken? Wie zal het zeggen. Nu is eerst Shame aan de beurt en schaam je als je die gemist hebt. Check hier het verslag.

Beachdog
Loud Music Saturday
Loud Music Saturday – Beachdog

Beachdog is dus de nieuwe band van David Achter De Molen. En een strakke band ook! Al weet je wel een beetje wat je kunt verwachten. Punkrock! Een hoop kabaal in ieder geval, maar wel geproduceerd door goede muzikanten. En ze hebben er plezier in. David is al meteen vooraan bij het podium te vinden om contact te maken met de aanwezigen.

Een paar nummers later zie ik hem, al zingend, aan de zijkant het podium aflopen de zaal in, tussen het publiek door. Het hele nummer ben ik hem kwijt. Pas aan het einde komt ie aan de andere kant het podium weer opgeklommen. Niemand gezien die hem een biertje toewierp.
Singles als Dog en Good Morning komen voorbij en we kunnen blij zijn dat David weer muziek aan het maken is. Geslaagd optreden, maar hoe gaat Tusky het doen straks doen op ditzelfde podium? We gaan het meemaken.

Paceshifters
Loud Music Saturday
Paceshifters – Loud Music Saturday
Breach
Breach

Maar eerst Paceshifters. De sympathieke rockers uit Wijhe bij Zwolle draaien alweer een aantal jaren mee en het lijkt erop dat ze langzamerhand steeds wat bekender worden. En dat is ze zeker gegund. De eerste platen zijn natuurlijk duidelijk geïnspireerd door Nirvana. En dat is geen geheim, en zeker geen schande. Hun derde album heette zelfs Breach. Het debuutalbum van Nirvana heette Bleach. De stem van zanger / gitarist Seb lijkt ook gewoon op die van Kurt Cobain.

Echter Paceshifters is veel meer dan een Nirvana wannabe. Met nummers die lekker lang uit zijn gebouwd, met veel dynamiek, waarbij langzaamaan steeds meer energie de zaal in gestuwd wordt. Op muzikaal vlak is dit misschien wel één van de hoogtepunten van Paaspop. Deze band verdient het om bekender te worden, maar staan nu nog voor een habbekrats in kleine zalen zoals, met alle respect, Merleyn in Nijmegen op 9 juni. Er zijn zelfs nog een paar kaarten te koop. Wie zie ik daar?

Tusky
Tusky
Tusky

Over Tusky kunnen we kort zijn. Dat is inmiddels een strakke, geoliede rock ’n roll machine, met lekkere meezing hits, die erin gaan als zoete koek, zoals “Going Out” en “You Will Not Regret This”. Maar ook het nieuwe werk wordt goed ontvangen, zoals Trial & Terror. Wat betreft een mogelijke tweestrijd met Beachdog, mocht die al gaande zijn, wint Tusky die vooralsnog op punten. Maar Beachdog maakte wel een goede indruk.

Peter Pan Speedrock
Loud Music Saturday
Peter Pan Speedrock

De rock’n roll machine van Peter Pan Speedrock is terug. En ze zijn het kunstje nog niet verleerd. Verre van! De fanbase is ook onveranderd groot. Al is de gemiddelde leeftijd, hier in de Jack Daniels tent, het dubbele van de rest van het festival. Veel nieuwe fans zijn er niet bij gekomen dus. De jongeren die er wél zijn, zijn te vinden in de onvermijdelijke moshpit. Wat ook niet veranderd is, is het “gastoptreden” van mascotte Dikke Dennis. Halverwege de show wordt ie aangekondigd en dan schreeuwt ie een nummertje mee.

Loud Music Saturday
Peter Pan Speedrock – Dikke Dennis

Iedereen lijkt het nog steeds vermakelijk te vinden. Al hoorde ik wel her en der een ooohtje uit het publiek toen Dennis meerdere malen zijn piemel uit zijn broek toverde. Ach, erg smakelijk is het natuurlijk niet, maar het is ‘part of the show’ zullen we maar zeggen. Bij het verlaten van het podium, liet ie ook nog even zijn broek zakken om zijn billen te laten zien. Maar da’s nog niet alles. Als de mannen alweer bezig zijn met het volgende nummer, komt daar Dennis weer het podium opgerend. Ditmaal poedeltje naakt van de ene naar de andere kant.

Oké nog een keer lachen dan en verder met de muziek. Want daar gaat het toch wel om natuurlijk. Wat een genot om Peter Pan Speedrock weer terug te zien op het podium. Het spelplezier spat er vanaf als een stel jonge honden. Erg vernieuwend is het natuurlijk niet, maar wie maalt erom? ROCK ’N ROLLLL! De perfecte afsluiter van deze Loud Music Saturday.

Shame

Shame flinke bak energie in Jack Daniels stage

Vijf jonge gasten uit Londen die lekkere uptempo postpunk gitaarliedjes ten gehore brengen

Tijdens Loud Music Saturday past de band Shame goed in dit thema, ook al is het dan wel geen hardrock of metal. Ik leg iets meer de nadruk op de minder bekende bands. Maar juist die verdienen de extra aandacht bij Paaspop 2022.

Shame

Shame
Shame – Jack Daniels stage

Shame is ook niet het zoveelste gitaarbandje uit Engeland. Al zou je de muziekstijl in de postpunk hoek kunnen zoeken van Fontaines DC en Idles. Het zijn vijf jonge gasten uit Londen, die lekkere uptempo gitaarliedjes ten gehore brengen. Zanger Charlie die er uit ziet als een doorsnee voetbal supporter uit de Premier League, lijkt ons iets te willen vertellen. Hij schreeuwt zijn boodschap met krachtige stem de zaal in.

Tussendoor is er ook ruimte voor enkele rustige instrumentale passages. De muziek zit goed in elkaar. Hoewel de zaal grotendeels gevuld is met mannen, begint Charlie langzaam de knoopjes van zijn overhemd los te maken. Probeert hij indruk op iemand te maken, of heeft ie het gewoon warm? Even later gaat het hele bloesje uit.

Shame
Shame

Hij kan doen wat ie wil, maar de meeste aandacht weet bassist Josh naar zich toe te trekken met zijn capriolen tijdens de show. Hij rent al spelend op zijn bas van links naar rechts over het podium en daarbij maakt hij ook nog diverse keren een koprol tussendoor. Desondanks heb ik hem niet op een vals nootje weten te betrappen. Knap! Er wordt hier een flinke bak energie de tent in geblazen. Indrukwekkend!

Heerlijke herrie! Het is eigenlijk een schande dat Shame nog niet meer voet aan de grond heeft gekregen hier, want het is echt een zeer getalenteerde band. Het is te hopen dat hun fanschare na vanavond weer iets is uitgebreid. Balen dat je hier niet bij was? Luister anders eens hun debuutalbum Songs of Praise uit 2018, of de nieuwste plaat Drunk Tank Pink als pleister op de wond.


One Rizla en Concrete zijn samen goed voor 12 miljoen streams op Spotify.

Di-RECT

DI-RECT misschien wel de allerbeste band

Voor Paaspop 2022 nam de band een heel bataljon aan blazers mee naar de Apollo tent

In de Apollo laat DI-RECT zien en horen dat deze band tot de absolute top behoort van de Nederlandse muziekscene. Natuurlijk weten we dat ze een andere koers zijn gaan varen, sinds zanger Marcel Veenendaal DI-RECT is komen versterken, maar dat is inmiddels ook weer een flink aantal jaren geleden. De hele band is muzikaal zo gegroeid, het staat als een huis! Spike, Jamie Westland en zijn ritme sectie, de toetsen, het klopt gewoon.

DI-RECT

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag hebben ze voor de gelegenheid ook een bataljon aan blazers meegenomen, die het muzikale geheel komt versterken. Alle bekende hits komen aan bod, van de eerste, Times Are Changing en This Is Who We Are tot de laatste, Through The Looking Glass. Ook voor DI-RECT is dit één van de eerste grote optredens in twee jaar.

DI-RECT
Marcel Veenendaal – ©Bart Heemskerk

Marcel neemt daarom een moment om het publiek toe te spreken. Waar het vaak als een gemurmel klinkt als een zanger een paar woorden wil richten tot het publiek, is Marcel uiterst goed verstaanbaar en spreekt hij met rustige, maar overtuigende stem over de bizarre twee jaar die inmiddels achter ons liggen. Laten we hopen dat het zo blijft.

Maar terwijl de ene ellende op zijn retour is, dient de andere vreselijke gebeurtenis zich alweer aan, in Oekraïne waar de oorlog alweer zo’n vijftig dagen de levens van miljoenen mensen in een hel heeft veranderd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dit weekend vieren we feest, natuurlijk, maar we mogen dat niet vergeten en is het goed dat Marcel dat onderwerp ter sprake brengt. Dan is er geen ander nummer mogelijk om te spelen, dan Soldier On. En die komt dan hard binnen kan ik je vertellen. Gelukkig wordt er wat luchtiger geëindigd, met onder andere Wild Hearts .

We zijn hier getuige geweest van misschien wel de allerbeste band die Nederland te bieden heeft. En het einde is nog lang niet in zicht.


Coverfoto: Bart Heemskerk

Paaspopzaterdag

Paaspopzaterdag betekent Loud Music Saturday

Paaspop 2022 zaterdag vooravond brengt vooral veel gitaarwerk met heavy distortion

Het belooft weer een mooie muzikale dag te worden deze Paaspopzaterdag, met op het menu van vandaag, veel gitaarwerk met heavy distortion. En ook de drummers mogen flink wat kabaal produceren vandaag. Oordoppen is geen overbodige luxe, want vooral het basgeluid in, met name de Jack Daniels tent, staat met enige regelmaat veel te hard en dat komt het geluid niet ten goede.

Paaspopzaterdag

Paaspopzaterdag
Cloudsurfers

Over kabaal gesproken, de Cloudsurfers die kunnen er wat van. In het midden vooraan op het podium staat de charmante en tikkeltje timide bassiste Jessica zichtbaar te genieten, geflankeerd door de twee gitaristen, waarvan de rechter, Thom, zingt/schreeuwt. Denk aan grunge in de stijl van Nirvana, gecombineerd met een surf geluid a la Dick Dale. Bijzonder is ook, dat er twee drummers zijn, waardoor ze goed scoren op de herrie meter. Die drummers vullen elkaar trouwens goed aan. Een mooi begin van deze Paaspopzaterdag, waarmee de toon is gezet. Loud Music Saturday.

Davina Michelle

Paaspopzaterdag
Davina Michelle – ©Bart Heemskerk

Ach, en nu we er toch zijn, gaan we ook even kijken bij Davina Michelle. De Apollo is inmiddels al weer aardig gevuld en de aanwezigen, zéker niet alleen maar jong grut, laten zich gewillig dirigeren door Davina en zingen alle oh oh oohtjes en ah ah aahtjes uit volle borst mee. Dat ze kan zingen, daar is geen twijfel over, maar ze heeft zich inmiddels ook ontpopt tot een echt podiumbeest en springt en rent als een bezetene over het podium. Mooi om te zien, al zijn de liedjes niet altijd even sterk.

4B2M

Paaspopzaterdag
4B2M – Paaspopzaterdag

Dan ben ik benieuwd wat de vier broertjes met twee verschillende moeders ons gaan brengen. Ofwel 4B2M, met als twee bekendste koppen Cas, voorheen zanger van Go Back To The Zoo en Rocco van De Staat in de gelederen. Maar vlak de andere twee niet uit natuurlijk, want ook die weten van wanten. De show begint met een drumsolo, waarbij alle mogelijke bekkens en trommels in razend tempo geraakt worden door de drumstokjes. Indrukwekkend. Daarna wordt meteen de radiohit This Is Happening ingezet en is iedereen aan het dansen op deze Paaspopzaterdag.

Ze hebben vooral zelf ook veel plezier en ik heb het vermoeden dat vooral Cas al een paar biertjes achter de kiezen heeft. “Nijmegen!”, roept Rocco. Sommige mensen in het publiek keken verbaasd. Zou ie echt niet weten waar die is? Daarna wordt geroepen: “Schijndel! Paaspop! Maaskantje!” Het nummer Nijmegen (Have Some Fun) wordt ingezet. Regelmatig ontaardt de set in een gezellige chaos, maar dat mag de pret niet drukken. Het is vooral weer een fris geluid, met onverwachte wendingen en een lekkere portie elektronica.

Whispering Sons

Whispering Sons
Whispering Sons – Paaspopzaterdag

Van de gezellige georganiseerde meligheid van 4B2M worden we daarna ondergedompeld in de diepe duisternis van Whispering Sons. De donkere postpunk van Belgische bodem krijgt steeds meer voet aan de grond bij hun noorderburen, al weet nog niet iedereen goed raad met de wat rustigere en slepende nummers in het begin en zijn er een aantal die na een paar nummers de tent al verlaten. Muzikaal mag je het zoeken in de hoek van Joy Division met Fenne Kuppens als bijzondere zangeres met haar diepe, lage stem.

Paaspopzaterdag
Fenne Kuppens

Wanneer de band “Alone” inzet, dan zie je ineens herkenning in de gezichten van enkele aanwezigen, die het waarschijnlijk wel eens op StuBru voorbij hebben horen komen. Degenen die wel tot het einde van de show blijven, horen dat de band langzaam naar een climax toe werkt, met veel nieuw werk van hun laatste album Several Others, waaronder het bezwerende en hypnotiserende Flood en het energieke Heat. Whispering Sons heeft hier op deze zonovergoten Paaspopzaterdag een klein beetje duisternis gebracht en daar hebben ze vast wat nieuwe zieltjes mee gewonnen. Maar wel weer je zonnebril op als je de tent uit gaat, want daar wacht de zonnige vrolijke buitenwereld weer op je.

Thhunderbolt – Paaspopzaterdag

Thunderbolt
Thunderbolt – ©Tom Doms

Peter van Elderen heeft een druk weekend. Ja, die van Peter Pan Speedrock inderdaad. Die zullen aan het einde van de avond de Jack Daniels tent afsluiten en afbreken, maar daarover later meer. Morgen speelt ie nog met zijn tweemansband Tankzilla in de Thunderbolt, maar nu eerst met Fire Horse in de Thunder Alley. Waar hij bij de andere twee bands zanger gitarist is, stelt hij zich hier in dienst als bassist. Maar ook daar weet hij verrekte goed raad mee. Je ziet Peter zichtbaar genieten en weet hij, showman als ie is, goed de aandacht te trekken. Zonder de drummer Guy Pek en zanger/gitarist Kevin Stunnenberg te kort te doen, want die zijn ook door de wol geverfd.

Paaspopzaterdag
Fire Horse – Paaspopzaterdag

Het is lekkere stoner met zwaar gitaargeluid, waar we naar luisteren, met aardig wat blues invloeden. Soms doet het denken aan The Black Keys, maar ook aan Queens Of The Stone Age of Kyuss. Zanger Kevin, die je misschien zou kunnen kennen van Birth Of Joy, laat hier horen dat ie een uitstekende zanger is, die goed past bij deze muziek. Regelmatig zoekt ie de hogere regionen van zijn stembereik op en dat doet ie met het volste gemak. En dan tovert ie ook nog tegelijkertijd die fraaie riffs uit zijn Gibson Les Paul gitaar. Niks dan lof over Fire Horse. Nu al zin in de andere twee gigs van Peter. De lat ligt hoog in ieder geval.

Een recensie van Peter Pan Speedrock volgt in het verslag van later op de Paaspopzaterdag.


Coverfoto: Bart Heemskerk