Elektronische Muziek

feb, 2023

Rolo Tomassi begint ingetogen maar schijn bedriegt
Muziek van Rolo Tomassi gaat alle kanten op en vlecht diverse stijlen in elkaar

Rolo Tomassi overtuigt met een overrompelende show en laat zien en horen dat deze band uit het Engelse Sheffield one of a kind is. En de support acts Heriot en Holy Fawn zijn meer dan de moeite waard.

Diverse windstreken
Buiten staat al een serieuze rij te wachten, voordat de deuren open gaan van Willem Twee Poppodium in Den Bosch. En dat op een doordeweekse dag! Dan moet het wel een bijzondere band zijn, die hier op deze maandagavond 13 februari speelt. En dat is het ook. Bovendien is het de enige show van Rolo Tomassi in Nederland in deze 2023 European Tour.

Dat is ook wel te merken aan de verscheidenheid van dit publiek, dat afgezien van een aantal lokale usual suspects, uit diverse windstreken afkomstig is. Uiteindelijk zijn er zo’n 250 gelijkgestemden in de zaal en is het dus niet uitverkocht, maar wel gezellig druk met genoeg ruimte om alles goed te kunnen zien. Of om de moshpit in te duiken, mocht je daar zin in hebben.

Heriot

Een spannende onheilspellende sample luidt het eerste nummer in van de Britse metalband Heriot. En meteen gaat de beuk erin! Soms lomp en meeslepend en soms snel en hard, heel hard. Maar wel erg strak gespeeld.

Naast bassist Jake Packer met zijn brute grunts, laat ook gitariste Debbie Gough vocaal van zich horen, en hoe! Ze laat letterlijk het achterste van haar tong horen met haar heerlijke ijzingwekkende geschreeuw. En dat terwijl ze ook nog vingervlug gitaar staat te spelen, al is dat helaas niet altijd goed te horen, want haar gitaar staat in verhouding iets te zacht, of de rest iets te hard, dat ligt meer voor de hand.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veel nummers beginnen met een sample en dat haalt de vaart er wel af en toe uit, maar dat geeft de drummer de gelegenheid om te gaan staan en het publiek aan te moedigen. Eigenlijk komt de nieuwe single pas de volgende dag uit, maar Demure zoals ie heet, wordt vanavond al ten gehore gebracht. En de al vroege aanwezigen gaan lekker uit hun dak, op de muur van muzikaal geweld. Wat een heerlijke opener.

Holy Fawn

De tweede band van vanavond Holy Fawn, wat zoiets betekent als “Heilig Reekalf” gooit het over een andere boeg. Harde trage slepende stukken worden afgewisseld met rustige dromerige passages, waardoor het een spannend geheel wordt. Ook de stem van zanger/gitarist Ryan kent diverse regionen, van een hoge bijna falset stem, tot een fijne krachtige schreeuw.

De post-metal band uit Phoenix Arizona houdt de aandacht van het publiek goed vast, ondanks dat de muziek wel wat rustiger is dan die van Heriot. Zuur is het dan ook, dat er nu een snaar breekt van gitarist Evan. En het duurt ook best lang voordat ie weer is gefikst. Nu mag het publiek kiezen welk nummer er nog gespeeld zal worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De keuze is tussen Death Is A Relief en Dark Stone en er wordt meteen door een kenner uit de zaal “Death Is A Relief!” geschreeuwd. Dus dat gaat hem worden. Maar uiteindelijk hebben ze die andere ook nog gespeeld en kunnen ze tevreden het podium verlaten.

Rolo Tomassi

Dan is de band aan de beurt waar het vanavond om draait, Rolo Tomassi uit het Engelse Sheffield, met een unieke mix van mathcore, post-hardcore, grindcore, punk en elektronische muziek. Hun invloeden variëren van bands als The Dillinger Escape Plan en At The Drive In tot Aphex Twin.

De bandnaam is afkomstig uit de film LA Confidential. Het is de naam van een karakter uit de film en volgens de leden van de band symboliseert het personage chaos, verwarring en onvoorspelbaarheid. En dat is waarom de naam ook zo goed bij de band past. De muziek van Rolo Tomassi gaat ook alle kanten op en vlecht, zoals gezegd, diverse stijlen in elkaar.

Maar de avond begint ingetogen met het filmische Almost Always en dat ook de opener is van het nieuwe album Where Myth Becomes Memory. Aansluitend wordt dan ook nog de nummer twee van het album, Cloaked gespeeld, waarin al meteen duidelijk wordt waar Rolo Tomassi goed in is, complexe ritmes van de uitmuntende drummer, gitaarmuziek van hard naar zacht, omlijst door de subtiele synths van toetsenist James Spence.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook zangeres Eva Korman knalt er eerst lekker in met haar brute kenmerkende schreeuw en schakelt daarna over naar de andere microfoon op de standaard, waarmee ze een wat liever geluid laat horen en wisselt dat gedurende de show regelmatig af. Als vervolgens de nummer drie van het album, het energieke Mutual Ruin wordt ingezet begint het erop te lijken dat het nieuwe album integraal wordt gespeeld. En ja hoor, Labyrinthine komt er ook achteraan.

Niet dat dat iets uitmaakt natuurlijk, want het nieuwe materiaal klinkt geweldig, al zitten er wel wat meer rustige stukken in dan in eerdere albums. Maar het geheel is mooi in balans en tijdens die rustigere stukken komen ook de sfeervolle visuals goed tot hun recht, waar Eva dan weer op theatrale wijze voor aan het dansen is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Even later komt ook toetsenist James naar voren en zingt een stukje mee en dan wordt duidelijk dat ook hij regelmatig met de andere nummers meezingt, vooral de heftige stukken. Al is hij amper te zien, linksachter op het podium. Naast veel werk van het laatste album passeert ook wat ouder werk de revue, waaronder het iets toegankelijkere Aftermath en Rituals van het vorige album.

Aan het einde van de show wordt er nog even gas bij gegeven, met als afsluiter weer eentje van het laatste album, Drip en zie je de moshpit nog net even iets wilder worden. Als de laatste noot gespeeld is, laat ik nog even op me inwerken wat een unieke band we hier vanavond hebben gezien.

Rolo Tomassi is one of a kind en de aanwezigen hier vanavond zullen blij zijn dat ze hiervoor op deze maandagavond van de bank af zijn gekomen. Overweldigend!

Rolo Tomassi

nov, 2020

Toonzaal presentatie studenten elektronische muziek zeer aangenaam
Klassiek en elektronisch gaan prima samen

De Fontys opleiding ‘Academy of Music and Performing Arts’ in Tilburg geeft studenten klassieke muziek compositie de mogelijkheid om kennis te maken met elektronische muziek.
Zij doen dit in samenwerking met de Willem Twee Toonzaal in Den Bosch, waar een uitgebreide verzameling synthesizers en aanverwanten staat (en begeleiding kan je krijgen in de Willem Twee studio’s.

publiek w2studios xpo elektronica — presentatie elektronica studenten

Opleiding elektronische muziek

Dit is kenmerkend voor een nieuwe trend in klassieke muziek; Waar ‘klassiek’ en ‘elektronisch’ voorheen duidelijk gescheiden waren ontstaat er nu belangstelling om elementen uit die twee werelden te combineren. In het kader van deze opleiding konden vijf studenten (eerste en tweedejaars) een gerichte cursus volgen onder begeleiding van de Toonzaal. En deze avond konden zij hun werk presenteren aan hun docenten (Kees vd Bergh en Anthony Fiumara) en andere belangstellenden. Dit gebeurde door hun composities, die ze vooraf hadden opgenomen en bewerkt, af te spelen over twee speakers.

presentatie elektronica studenten — Toonzaal

Het blijft in deze tijden een vreemd gevoel om een concertzaal binnen te stappen, maar de gemoedelijke hartelijkheid die er altijd in de Toonzaal heerst, maakte het makkelijk om daaroverheen te komen. De iets andere opstelling wegens corona verstoorde dat niet.

Enrico Ferri, Rivers

Na een korte en humoristische inleiding door Hans Kulk was het de beurt aan Enrico Ferri om zijn stuk ‘Rivers’ te laten horen.
Voor hem is de relatie tussen poëzie en muziek belangrijk, en hij probeerde de verbondenheid tussen onderdelen van de natuur en onze emoties uit te drukken.
Inzettend met een ambience van voorbijglijdende geluiden creëerde hij een spel van gestreken glas-achtige geluiden en voorbijrazende gestreken ijzer geluiden, waarop de dichter zijn gedicht (in het Italiaans) voorlas.
De glas-achtige geluiden transformeerden naar zware geslagen staven, en er was een voortdurende beweging in de muziek die de stem in zich op bleef nemen.
Een erg mooi stuk om naar te luisteren en een welverdiend applaus volgde.

Kiete vd Laan, Rituals for Electronics

Als enige Nederlandse studente bracht Kiete deze Rituals ten gehore. Op een bijna tanpura-achtige drone bracht ze diverse percussie en rainstick geïnspireerde geluiden tot leven. Hierin zat niet een heel duidelijk ritme, maar omdat het geheel over langere tijd geloopt werd was het ook niet geheel zonder. Verder wist ze dit te combineren met bijna dierlijke kreten die tot een mooi organisch geheel waren samengevoegd. Mooi was het gebruik van bewerkte akoestische instrumenten (accordeon) die daardoor heel anders gingen klinken dan we gewend zijn.
Verder had ze diverse geluiden die met de apparatuur van de Toonzaal waren opgewekt samengevoegd tot een nieuwe layer van geluiden, bijgenaamd ‘ Angel choir’.
Ook hier een stevig applaus, het was een stuk dat je ook echt wel meevoerde de groene jungle in.

Amin Ebrahimi, Seven rainy cities

Het stuk zette in met allerlei glas achtige percussie geluidjes die in een ritme alsof de wind er doorheen blies klonken. Dit werd begeleid door ruis achtige klanken, en galmende stemmen.
Rustig begonnen evolueerde het werk naar steeds meer opwinding. Om uiteindelijk weer weg te sterven. Of nee wacht, plots kwam het geluid weer op.
En zo was het net of je door de hoofdstukken van een boek heen bladerde, met telkens een kleine variatie op de thematiek. Zoals Amin aangaf was hij overweldigd door alle klanken die de studio kon opwekken en was het zijn belangrijkste visie om net als in een beeld, het overtollige weg te hakken.
Applaus? Natuurlijk was er applaus.

An’an Liu, Water

Wegens corona moest An’an in China blijven, maar toch heeft ze zoveel mogelijk van de cursus on-line gevolgd. Thuis heeft ze software gebruikt om een stuk te maken waarin ze water uitbeeldt.
Zoals water allerlei kanten uitvloeit zo vloeien de fluit geluiden en bijna orgel klanken met ruis alle kanten uit in haar aantrekkelijke stuk. Daarbij begon ze met geïnverteerde klanken die als het ware een raadsel vormden totdat de niet geïnverteerde klanken klonken en de langzaam groeiende verbazing oplosten. Ook weer een origineel stuk waarvan ik hoop dat ze op afstand het applaus kon horen.

Vlad Chlek, the isolator

Het was Vlad’s bedoeling om uit te beelden hoe iemand middels een geluidsisolator helemaal in zijn eigen wereld kan opgaan. Onder begeleiding van video beelden met een Russisch gedicht liet hij een steeds wisselend klankbeeld met vogelgefluit horen en bewerkte stemmen. Op een goed moment werd alles behoorlijk mechanisch en klonken er toch wat angstaanjagende geluiden.
Ook hier verdiend applaus.

Impressie

Na nog enkele belangstellende vragen en positieve kritiek uit de zaal werd het officiele gedeelte van de avond afgesloten, en wegens corona ontbrak de traditionele gezellige nazit.
Zelf was ik behoorlijk onder de indruk van wat deze studenten na een korte tijd in de studio al konden. Hoewel het compositiegewijs nog niet helemaal boven alle kritiek verheven was, was het bij allemaal een zeer aangename en meeslepende geluidservaring. Ik hoop dan ook van harte dat deze componisten verder groeien in dit genre.

Foto’s: Erwin Engelsma, en ‘uitgelicht’ foto: Anthony Fiumara

mrt, 2019

FAQ Festival 2019 Félicia Atkinson en KATE NV
Over verdere uitwerkingen van composities en stukken vol belofte

Félicia Atkinson en KATE NV openen de tweede avond van het elektronisch muziekfestival FAQ 2019. Het is al weer de tiende keer dat het festival in Den Bosch wordt gehouden.

Félicia Atkinson

De tweede avond van het FAQ festival trapt de Française Félicia Atkinson af. Geboren in Parijs in 1981 staat zij voor een meditatieve richting vol abstracte schoonheid die zij heeft opgedaan in heel wat reizen rond de wereld. Zij heeft de l’Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts de Paris met succes afgerond en studeerde ook antropologie en moderne dans. Reden genoeg om naar een voorstelling te komen, wat heel wat studenten van de Tilburgse muziekschool dan ook hadden gedaan.

Met weinig inleiding begint Félicia Atkinson meteen met de creatie van een lage drone met enige puls er in. Langzaam maar zeker bouwt dit eenvoudige thema op met toegevoegde tik en klopgeluiden waar langzaam meer en meer natuurlijk klinkende vogelgeluiden bij komen en klanken als van temple bells. De geluiden bouwen langzaam op en terwijl de zo geschapen klankmuur voort blijft duren, speelt Atkinson een eenvoudig thema op de piano die in een lang aangehouden akkoord eindigde. Dan pakt Félicia Atkinson weer de microfoon waar ze hypnotisch langzaam Franse tekst inspreekt. Dit is de opbouw naar wat een heel mooie en meeslepende compositie had kunnen zijn.

Maar op enig moment begint het te veel van het publiek te vergen, het piano thema wordt te vaak exact herhaald, de opbouw van het stuk gaat nergens heen, de half gezongen, half gesproken tekst is onverstaanbaar en na een half uur begint het publiek te schuifelen en hier en daar zelfs te praten. Het goede van het FAQ festival is dat er echt ruimte wordt geboden aan nieuwe experimenten en dat juich ik van harte toe. Ook als het betekent dat je hier en daar een componist moet laten ontdekken dat als je gezegd hebt wat je zeggen wilde dat het dan klaar is.

KATE NV

KATE NV is een project van de Russische Kate Shilonosova (geboren 1989 in Kazan, Tatarstan). Haar muziek laat zich moeilijk indelen, en is door diverse stromingen beïnvloed. Niet in het minst door Japanse muziek, wat merkbaar is in de klankkleuren die ze kiest en ritmes die ze slaat. Voor deze avond gebruikt KATE NV geluiden die in de studio zijn opgenomen benevens allerlei materialen die door kloppen diverse geluiden produceren, waaronder een miniatuur zingende zaag, en een stel inderhaast aangerukte bierglazen. Door deze ritmisch een voor een te spelen, te samplen en te loopen ontstaat een patroon aan geluiden.

Enige concentratie heeft KATE NV wel nodig, want in de ontstane ritmes blijft ze geluiden toevoegen. Het begint met iets wat levendig en fris klonk, met allerlei percussie geluiden die creatief worden samengevoegd. En de opbouw van geluiden is in het begin leuk om te horen. Toch mist er hier ook diepgang, het geheel is net niet ritmisch genoeg, er ontstaat geen echte puls, de geluiden klinken op den duur nogal bijeengeraapt.

Het gebrek aan compositie en gevoel van een geheel zijn maakt dat de muziek je uiteindelijk niet echt meevoert. Dat is jammer want de stukken van KATE NV hebben de belofte in zich om iets heel moois te kunnen worden.

Foto Félicia Athinson – screenshot video Adaptation Assez Facile
Foto’s KATE NV – screenshots video KATE NV at Willem Twee Studios

mrt, 2019

Kees Tazelaar trapt FAQ Festival af met inspirerende lezing
Hartstochtelijk pleidooi voor terugkeer compositie in de muziek

Het FAQ festival trapte de alweer tiende editie af met een lezing door Kees Tazelaar. Hij liet met vier kunstige muziekwerken horen hoe je de gedachten van zijn lezing ook inderdaad in de praktijk kan omzetten.

Wie is Kees Tazelaar?

Kees Tazelaar onderwijst sinds 1993 aan het Instituut voor Sonologie en sinds 2006 is hij hoofd van dit instituut. Dit nadat hij zelf aan het Koninklijk Conservatorium onder Jan Boerman studeerde.Naast het maken van composities (soms ook in opdracht) is hij historicus en hij behaalde in 2013 zijn doctors titel op het onderwerp ‘Philips and the Origins of Electronic Music in the Netherlands’. Over dit onderwerp heeft hij ook een boek geschreven: On the Threshold of Beauty.Verder heeft hij een indrukwekkende lijst composities op zijn naam staan.

Lezing op FAQ festival
De lezing in Willem Twee concertzaal werd gegeven in twee blokken van anderhalf uur. Wegens de internationale belangstelling gaf Kees Tazelaar deze in het Engels. Naast een mooi overzicht over de ontwikkeling van elektronische muziek door de tijd gaf Tazelaar gedachten mee die het publiek zeker nog een poos zullen bezig houden. Gedachten om wat mij betreft vast te houden: Er wordt vaak een strikt onderscheid gemaakt tussen de Musique Concrète in Frankrijk (Pierre Schaeffer) en de Duitse opvatting over het maken van elektronische muziek.

Kees Tazelaar laat zien dat deze hokjes nodeloos scherp zijn afgebakend en dat er over en weer veel meer beïnvloeding is geweest dan dat vaak beschreven is. Dat brengt je meteen bij de vraag wanneer elektronische muziek eigenlijk begon. Een artikel dat ik net las (Geschiedenis elektronische muziek 1951) weet dat exact: ’18 oktober 1951. Op die dag werd in Keulen de Studio für elektronische Musik (Studio voor Elektronische Muziek) opgericht.’

Kees geeft duidelijk aan dat dit veel subtieler ligt. Het begint al met de vraag wanneer je muziek elektronisch noemt. Is dat alleen omdat je elektronica gebruikt om iets te doen wat verder niet wezenlijk van de klassieke wijze van muziekbeleven verschilt? Of is dat wanneer je de nieuwe mogelijkheden die de elektronica (en later de software) je biedt werkelijk gaat uitnutten?

Dat brengt ons bij een prangende vraag die Kees Tazelaar bezighoudt: Aan het begin van de muziek die met wat taperecorders en opgenomen geluiden of enkele eenvoudige toongenerators (en dergelijke) werd opgenomen kon het maken van een compositie van 20 seconden weken werk zijn. Daarom werd er vooraf hard gewerkt aan het compositionele aspect er van.

Tegenwoordig zijn de technische mogelijkheden om even snel iets te doen schier oneindig en in veel gevallen gaat dat ten nadele van de compositie. Kees Tazelaar houdt een hartstochtelijk pleidooi om terug te gaan naar de compositionele aspecten en de nieuwe lichting studenten met name te inspireren om te vernieuwen, nieuwe mogelijkheden te verkennen.

Tazelaar houdt niet van scherpe begrenzingen. Zo zijn de grenzen tussen muziek, gemaakt met opgenomen geluiden, en muziek gemaakt op basis van enkel (elektronische) synthese lang niet zo scherp als voor- en tegenstanders willen doen geloven. Wat hem betreft gaat het om het compositie element en is de rest een materiaal dat je gebruikt om die ideeën tot uitdrukking te brengen. Daarnaast was er veel aandacht voor de enorm grote rol die Philips heeft gespeeld eind jaren ’50 in de totstandkoming van elektronische muziek.

Concert
Ergens als historicus over praten is één ding, maar laat dan zelf maar eens wat zien! Deze uitdaging nam Kees Tazelaar met verve op. Hij speelde vier composities die elk voor zich de luisteraar meenamen door nieuwe landschappen (en in één geval voorzien van prachtige meebewegende video beelden, gemaakt door kunstenares Marianne Dekker). De muziek werd weergegeven via vijf boxen die de ruimtelijkheid tot een nieuwe dimensie verhieven.

Elk van de stukken werd gekenmerkt door een uitgekiende balans aan geluiden die werden geïntroduceerd, verdwenen, vervloeiden en getransformeerd weer terugkwamen om een nieuw geheel te scheppen. Het woord was duidelijk in geluid omgezet. Deze stukken proberen te omschrijven is niet te doen, de ervaring die ze oproepen is daar nu eenmaal veel te rijk voor. Gelukkig kan je op de titels googlen en zijn een paar nummers op Soundcloud terug te vinden.

De gespeelde stukken waren:
1) Berglandschap, een grappige woordspeling op de naam van een docent die met pensioen ging. Dit stuk is gemaakt met volledig analoge middelen,
ontworpen en gemaakt op het instituut. Wat met name opvalt is het gebruik van stilte als element van de compositie en de ruimtelijkheid er van.
2) Chroma 1. Dit stuk gebruikt klanken van echte instrumenten die zijn bewerkt. Geluiden waar oorzaak en gevolg duidelijk te onderscheiden zijn, of is het nu toch net andersom?
3) Erwachen heiterer Empfindungen bei der Ankunft auf dem Lande, met een knipoog naar de Pastorale van Beethoven (Symphony nr 6). Begeleid door krachtig en prachtig abstract
kleurenspel op het video scherm
4) De profundis. Dit is gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Georg Trakl, één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. Het gedicht wordt half voorgezongen half verteld. En de stem is op vele wijzen bewerkt.

Lees ook het interview met Kees Tazelaar tijdens FAQ festival 2017

aug, 2018

Opening Willem Twee studio’s feest voor elektronica generatie
Rikkert Brok is nieuwsgierig naar wat muziek kan doen met een mens

Onlangs had ik het genoegen om met Rikkert Brok (hoofd studio’s en organisator van FAQ Festival) een interview te hebben over de Willem Twee studio’s in het gebouw van de Willem Twee concertzaal (voorheen de Toonzaal).

Opening Willem Twee studio’s

Sinds enige tijd timmert deze studio hard aan de weg van elektronische muziekgeneratie door middel van cursussen, concerten en het FAQ Festival.
De studio is pas helemaal vernieuwd en zaterdag 8 September (Nationale Monumentendag) is de openstelling voor algemeen publiek, waar u zelf een kijkje nemen kan.
Achter Rikkert de wenteltrap naar de studio opklimmend dacht ik meteen het gesprek te kunnen beginnen, maar hij stond er op om te demonstreren wat de oude analoge apparatuur allemaal kan.
Terwijl een oscilloscoop opwarmde mengde hij witte ruis door een serie filters en produceerde meteen allemaal ruimtelijke geluiden. Bijna dacht ik dat ik helemaal geen vragen meer hoefde te stellen omdat het al duidelijk was waar Rikkert zijn passie en kunde liggen. Gelukkig kwamen we ook nog in gesprek.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wie is Rikkert Brok?
Rikkert is vooral muziek en de toepassing van muziek in moderne media en in combinatie met beeld. Zoals hij zegt: “Ik ben gedreven door nieuwsgierigheid naar wat muziek kan doen met een mens.”
Eind jaren ’80 zag hij dat de Atari computer van zijn broer een MIDI interface had [een manier waarop computers en allerlei elektronische muziekapparatuur zoals keyboards samen kunnen ‘praten’ red].
Hij werd door vrienden gestimuleerd om te experimenteren met wat je daar allemaal mee kan doen, en voor hij het wist had hij uitgebreide kennis opgedaan van spelen met computers en muziek. Hij vond dat zo leuk dat hij is gaan studeren in Den Haag aan de Interfaculteit Beeld en Geluid.

Daar kreeg hij waarden als ‘nieuwsgierigheid, creativiteit en zelfstandigheid’, op het gebied van het ontwikkelen van audiovisuele kunst bijgebracht.
Soms met vrienden, soms alleen, hield hij zich daarna bezig met het ontwikkelen van kunstprojecten die de menselijke perceptie uitdagen.
Als zelfstandig kunstenaar die ook free-lance producties deed kreeg hij bekendheid in de theaterwereld. Op die manier werd hij door de directeur van de toenmalige Toonzaal [tegenwoordig Willem Twee concertzaal red.] opgebeld of hij daar de techniek kon komen ‘doen’.

Combineren
Hij had toen het idee om de technische functie te combineren met het maken van elektronische muziek. De directeur zag daar wel wat in en zo werden de eerste stappen van het FAQ festival gezet [eerste editie was in 2010, red]. Daar kwam hij in contact met Hans Kulk, iemand met een enorme achtergrond in elektronische muziek en lesgeven. Hans had een uitgebreide verzameling elektronische apparatuur van onder andere laboratoria en onderwijsinstellingen, die je uitstekend kan toepassen om geluid mee te maken. En hij zou dat graag gebruiken om andere mensen de liefde er voor bij te brengen. Maar hij had de ruimte niet.

Henri Broeren, directeur van de Toonzaal, was meteen enthousiast en zo verhuisden de spullen van Hans. De volgende stappen op weg naar professionalisering waren snel gezet, les geven voor beginnende liefhebbers, verhuur aan professionals. De eerste cursussen en de presentatie van de resultaten die de leerlingen behaalden volgden al snel. En de volgende stap kwam er aan toen Armeno Alberts er bij kwam. Hij bracht onder andere een unieke ARP2500 van het CEM instituut mee [een instelling voor elektronische muziek red].
En zo is er nu een unieke plek ontstaan om elektronische muziek te leren maken en te produceren.

Wat trekt jou in het maken van elektronische muziek?
“Het verkennen, onderzoeken, ontginnen van nieuwe klanken. Ik ben geïnteresseerd in vernieuwende muziek, en ben niet zo genre gebonden.
Ik hou van klassiek, metal, hip hop, noem maar op, ik pik er uit wat ik interessant vind.”

En zo komen we op het FAQ Festival, wat is jouw toekomstvisie er op?
Het is makkelijk om FAQLab en FAQ festival te verwarren. FAQLab is een bijeenkomst van leerlingen van de Elektronische studio, die ideeën en stukken muziek uitwisselen, en ook mensen die zelf synthesizers bouwen en nieuwe concepten ontwikkelen en daar lezingen over geven zodat iedereen van elkaar kan leren.
Het FAQ Festival gaat om echte optredens van elektronische muziek artiesten. Vaak hebben ze een residentie gedaan in de studio zodat ze het daar gemaakte werk kunnen presenteren.
Er komen grote namen naar toe [bv Suzanne Ciani, Daedelus red] omdat we een omgeving bieden waar veel aandacht voor ze is, waar ze veel kunnen experimenteren en met vernieuwende muziek kunnen komen.

Opleiding studenten
Verder gaan de studio’s zich richten enerzijds op samenwerking met conservatoria om hun studenten op te leiden, maar ook zijn ze laagdrempelig toegankelijk voor een ieder die meer van elektronische muziek wil weten. Na redelijk korte en betaalbare cursussen heb je al een aardig inzicht in wat je echt kan, en kan je je verder ontwikkelen. Toegegeven in het begin ziet het er allemaal erg imposant uit, maar met wat hulp blijkt het al snel een leuke en creatieve manier van werken te zijn die heel erg inspireert.
Je kan ook na cursussen gevolgd te hebben misschien al een portfolio opbouwen (met begeleiding vanuit de studio) die je mogelijk helpt met verdere studie aan een conservatorium. Daarbij richt de studio zich niet op één doelgroep maar kan elk genre wel iets maken dat gebruikt kan worden, experimenteel, klassiek, dance, het kan allemaal. En juist het in contact brengen van die verschillende stromingen is interessant omdat dat tot nieuwe dingen leidt. En we werken nog steeds aan de ontwikkeling van nieuwe cursussen.

De nieuwe studio gaat openen?
Ja, intussen zijn er drie studio’s gebouwd, waar naast de elektronische muziek ook optredens in de zaal beneden in de voormalige Synagoge opgenomen kunnen worden.
De officiële opening voor genodigden is op 7 september aanstaande. Daarna is er een festivalweek waarin enorm veel gaat gebeuren. Daedelus komt iets vertellen over zijn residentie in de studio en verzorgt de muzikale omlijsting.

Vanaf zaterdag 8 september is iedereen welkom om in de studio’s een kijkje te komen nemen, met een rondleiding. De zaal is dan ook open voor bezichtiging.
Van maandag 10 tot en met vrijdag 14 september komen docenten van de grote muziekinstellingen die les gaan geven aan studenten van die opleiding. Om 16:00 uur is er dan een presentatie van nieuw gecomponeerd materiaal die voor iedereen toegankelijk is.
Kijk vooral even op de website van Willem Twee waar het hele programma is te vinden. En details over cursussen in de studio vind je hier: cursussen.

En waarom zou je naar een concert komen luisteren?
Dat is moeilijk uit te leggen omdat het zo breed is, van experimentele muziek tot dance, en we willen ons niet tot een enkel genre beperken.
Maar juist daarin zit hem ook het interessante, omdat wij die overlap tot stand brengen kan je hier echt naar nieuwe dingen komen luisteren!
Dus het is een stuk bevrediging van nieuwsgierigheid, nieuwe dingen durven uit proberen, nieuwe verbanden leggen.

Hoe krijg je trouwens die grote namen naar de concertzaal?
(Rikkert begint te lachen) “Gewoon de stoute schoenen aantrekken en contact zoeken. Als concertzaal hebben we veel te bieden, enorme mogelijkheden met de apparatuur, een prachtige sfeervolle zaal en heel geïnteresseerd publiek, waar je nieuwe dingen kan uit proberen voor je het naar de grote zalen brengt.”

En zo zijn we bij het einde van het interview. Ikzelf ben op diverse cursussen geweest en ben zwaar onder de indruk van wat een stel ‘begeisterde’ mensen tot stand kan brengen.
Wellicht tot ziens op één van de activiteiten.