In 2022 is Levenslied Den Bosch, de muziek met een lach en een traan, weer terug. Als start van de zomer en nog voor de vakanties gaat Den Bosch nog even uit zijn dak op de Markt, de “eigen” huiskamer van de stad ’s-Hertogenbosch.
Zondag 10 juli is een prachtige dag in Den Bosch zoals we er een hoop hadden de afgelopen tijd. De binnenstad leeft volop, terrassen zitten vol en winkelende mensen bewegen zich rustig door de straten. Zelf ben ik op weg naar de Markt om te recenseren, want na twee gemiste jaren kan de 24ste editie van het Levenslied Den Bosch eindelijk weer plaatsvinden.
Levenslied Den Bosch
Het Levenslied Den Bosch kent een rijke geschiedenis. Overgewaaid uit Tilburg in de vorige eeuw is dit festival niet meer weg te denken in de Bossche evenementenagenda. Waar voorheen nauw werd samengewerkt met de organisatie uit Tilburg doet de stichting Markt Evenementen Promotie Den Bosch het voortaan zelf en was het jarenlang een succesformule. Grote namen als Imca Marina, Jacques Herb, Frans Bauer, Marianne Weber, Jan Smit, Nick & Simon hebben acte de presence gegeven. Waar dit natuurlijk de publiekstrekkers waren heeft de organisatie zich ook gemanifesteerd als broedplaats voor nieuw (lokaal) talent. Zo hebben René Schuurmans en Henk Bernard na het Levenslied hun doorbraak beleefd. Goed nieuws dus voor onze stad en het Bossche muziekleven dat het Levenslied dit jaar (hoewel in afgeslankte) vorm weer doorgang vindt.
Corona
Als ik aankom, ben ik wel even verrast door het hekwerk. Andere jaren had het Levenslied een open karakter omdat het vrij toegankelijk was. Door omstandigheden is het nu anders. Zo heeft corona ook ingehakt bij de ondernemers aan de Markt en waar het eerder een gezamenlijke inspanning betrof van de omringende kroegen, hebben dit jaar alleen Tijl Uijlenspiegel (Marc Kops) en De Paternoster (Bert Henkelman) de handen ineengeslagen.
Vooraf op social media ontstond er ook een hoop consternatie, of op zijn Bosch gezegd, een hoop gezeik, dat er dit jaar voor het eerst entree geheven wordt. Het verdriet is begrijpelijk in deze tijd, maar van mij verdient de organisatie niets dan lof voor deze bewuste keuze. Natuurlijk is er weemoed naar de tijd vóór corona, maar als je dit festival levens(lied)vatbaar wilt houden en terug wilt naar meerdaags en gratis, dan zijn deze veranderingen noodzakelijk en onoverkomelijk.
Mens centraal
Eenmaal voorbij de ingang, maakt de verwondering meteen plaats voor een blije verrassing. Het onthaal voelt als een warm bad. Het feest is al vroeg in volle gang en er hangt meteen een joviale stemming. Hoe klein Den Bosch is, blijkt ook meteen. Nog geen zes meter heb ik me verplaatst als ik al tien bekenden heb begroet. Mensen kiezen strategisch hun plek (dicht bij de bar of het podium) en nergens valt een onvertogen woord. Het terrein is ook mooi ruim opgezet en er zijn nauwelijks wachtrijen bij de bar waar je fatsoenlijke prijs betaald voor je drankje. Wat wil een mens nog meer?
Het ontroert me ook om te zien hoe er plek wordt gemaakt voor ouderen of minderbeperkten. Ieder van hun krijgt ruim baan om goed uitzicht te hebben en er een plezierige dag van te maken. Daar wordt je toch blij van. Het is ook tekenend voor het Levenslied, waarin naast de Lach en de Traan, toch vooral de Mens centraal staat.
Backstage krijg ik van de organisatie van het Levenslied mijn bandje en ik merk op dat ze het allemaal vlotjes verloopt en ze het dik voor elkaar hebben. Dit is voornamelijk de verdienste van Ivo van Harmelen, die al jaren verbonden is met het festival. Samen met zijn team houden ze de touwtjes achter schermen zeer bedreven in handen, terwijl er toch een prettige, losse ambiance blijft hangen. Artiesten, medewerkers, maar ook de EHBO of de Politie. Alles loopt langs elkaar met een grote glimlach. Zoals het heurt, zullen we maar zeggen.
En als de sfeer achterin goed zit, slaat dat natuurlijk ook over op de andere kant van het podium, waar de bezoekers zich goed vermaken. Die vertaalslag is vandaag in handen van een ander bekend gezicht, presentator Dick van der Maat. Al ruim 10 jaar praat hij het festival aan elkaar en is zoals altijd een opvallende verschijning met zijn lengte en zijn tijgerprintjasje. Dit jaar werkt hij als een familie duo. Waar hij de artiesten vooraf aankondigt, staat zijn dochter zijn dochter na afloop klaar om ze te bedanken met bloemen.
Even na 13:00 uur loopt Dick het bühne op om iedereen welkom te heten en klaar te stomen voor wat beloofd een fantastische dag. Om erin te komen wordt er eerst plaats gemaakt voor lokaal talent. Vooraf konden gegadigden zich opgeven om een showcase te spelen tijdens de 1UURsjow. Er waren vier plekken, maar de deskundigen hebben slechts 3 talenten uitverkoren om op te laten treden. De winnaars waren Jamie van Boxtel, Boy Lever en Peggy Mays.
Alle drie geven ze een enthousiaste set weg, maar hebben ze wel pech dat ze pieken op dit vroege moment als de meeste bezoekers er nog niet zijn. Desondanks bedanken ze iedereen hartelijk voor de kans die ze is gegund en hopen ze er zeker nog eens te staan.
Talentenshow
Hoe belangrijk een talentenshow kan zijn, blijkt gelijk daarna. Bosschenaar Wilbert Pigmans kwam in 2008 op de markt als beste Volkszanger uit de bus en vandaag mag hij als eerste grote naam op het affiche zijn opwachting maken. Hij wordt met gejuich onthaald terwijl hij opkomt en de eerste tonen van zijn hit De Toreador door de speakers klinkt. Een droomstart. Het vuurtje is ontstoken in het publiek dat intens meezingt en meedeint. Naarmate de set vordert, wordt het ook niet gedoofd. Het kan ook niet anders, Wilbert is er eentje uit de buurt en als hij zich ergens helemaal thuis voelt is het hier wel. Hij staat er strak bij in zijn pak en hoewel hij het zichtbaar veel te warm heeft, gaat zijn jasje niet uit. Hij blijft maar zingen en van links naar rechts struinen, terwijl de glimlach niet van zijn gezicht verdwijnt. Voor hem is dit topsport en deze thuiswedstrijd wint hij ruimschoots.
Daarna is het beurt aan Rienie van de Kerkhof uit Rosmalen. Deze veteraan weet als geen ander hoe hij er een feestje van moet maken. Met een mix van eigen werk en wat covers tovert hij eigenhandig de markt om in een groot meezingfestijn. Getooid in zijn blauwe blouse gooit hij, al zingend er zijn danspassen uit, terwijl hij nauw contact houdt met het publiek en oog heeft voor iedereen.
Sowieso is de interactie tussen artiesten en het publiek vandaag fascinerend. De een doet het nog charmanter dan de ander, maar het blijft verrukkelijk om te zien. Ook bij Guney van de Oetelaar die vlak daarna optreedt. Geheel in het zwart, zijn tattoos zichtbaar onder de opgestroopte mouwen, doet niet onder en brengt een kostelijk gevoel bij de mensen. En ook bij hem straalt het dankbare gevoel van zijn gezicht af dat hij hier opnieuw mag staan.
Het volgt elkaar allemaal heel snel op, want als het net 16:00 is geweest, is het al tijd voor Jack van Raamsdonk. Geheel in de stijl van de dag, gaat er bij hem het gas erop, want het dak moet er van hem af. Zijn zonnebril houdt hij de hele set op, maar met zijn blik spoort hij toch de hele markt af om ze los te krijgen. En dat lukt ook. Zo zorgt hij voor een van de hoogtepunten als hij Met heel mijn hart inzet voor de bezoekende FC Den Bosch fans. Terwijl de orkestband omlaag wordt gedraaid, zingt iedereens luidkeels het refrein mee.
Als afsluiter zingt hij nog verzoekje voor Bert Henkelman. Jack grapt nog, dat wie betaalt, bepaalt! Maar hij gooit er maar wat graag uit, de klassieker, You’re a Good Looking Woman in de versie van Tom Jones. Een van de weinige Engelstalige nummers die vandaag te horen zijn, maar zeker weten te bekoren.
Yosee
Wie ook weet te bekoren vandaag is Yosee, wiens aanblik alleen al de harten sneller doet kloppen. Deze vrouw heeft niet stilgezeten tijdens de pandemie, toen haar repetities veranderden in livestreams voor haar fans. Maar echt gelukkig wordt ze hier weer, nu ze weer herenigd is met haar bewonderaars en kan meedelen in hun genot. Als een elegante amazone komt ze het podium op en zet vanaf het begin alles op alles om iedereen te vermaken. Een vrijgezel die haar fuif viert, trekt ze naast zich op en maakt haar bijzondere dag nog specialer. Als toetje gooit ze nog een sublieme medley eruit van de liedjes van Bonnie St Clair dat zelfs zorgt dat er buiten op de terrassen gelukzalig wordt mee wordt meegedaan.
Dan is het de beurt aan William Burg die inmiddels kind aan huis is op de Markt. Zo vlekkeloos als zijn witte blouse rijgt hij de hits aan elkaar en breng hij ook gretig zijn nieuwe werk aan de man. Onder zijn arm had hij al een stapel van zijn nieuwe single meegenomen en die verdeelt hij gul over de eerste rijen. De verse platen slaan meteen aan, maar het zijn toch de oudjes als Ware Liefde waar de handen voor elkaar gaan.
Voor het hoogtepunt van zijn optreden roept hij de hulp in van Wilbert Pigmans. Samen brengen ze een eigentijdse gepassioneerde versie van het juweeltje Amigos Para Siempre. Dat nummer is al veel vertaald en vaak gecoverd, maar deze versie ontroert en brengt iedereen in vervoering.
Net als Wilbert, verwierf Henk Bernard op de Markt voor het eerst bekendheid en gaat het hem sindsdien voor de wind. Het lijkt wellicht een routine, maar ook hij werkt hard om iedereen in de menigte voor zich te winnen. En ook hij slaagt erin, als hij grootste hit “Hou me nog een keertje vast” en 2000 kelen opengaan om de tekst woord voor woord mee te zingen. Een grandioos hoogtepunt, maar de ware klapper moet dan nog komen.
Corry Konings
Als er titels verdeeld mogen worden bij het levenslied zijn vandaag Corry Konings en John de Bever onbetwist de Koning en Koningin. Vooral Corry laat er geen gras over groeien als ze opent met Ik krijg een heel apart gevoel van binnen. De markt veranderd in één groot achtergrondkoor en daar is de toon mee gezet. Wat ze ook brengt, haar eigen werk of dat van de rekels, op de publieksparticipatie kan ze rekenen. En hoe lang ze dit ook al doet, Corry blijft gracieus en sierlijk. Zelfs als iemand een verzoekje roept, antwoord ze alleraardigst dat die helaas niet op de lijst staat. Haar ontwapenende lach doet veel.
Dan is het moment daar, ze sluit af, maar doet dat niet alleen. De hele dag is hier al naartoe gewerkt. Reikhalzend keek het publiek er al naar uit. Een oorverdovend gegil klinkt er als ze John de Bever de bühne oproept om samen hun single Een Vriend voor het Leven te brengen.
Terwijl ze samen hartstochtelijk zingen lijkt er even niets anders op de wereld te zijn dan dit moment. Mensen pakken elkaar vast, mobieltjes gaan de lucht in, iedereen gaat er helemaal in op. Prachtig hoe het Levenslied dan voelt als een hechte gemeenschap met Corry en John als vorstelijke leiders.
Na deze climax loopt Corry onder daverend applaus weg en staat John er alleen voor. Hem wacht de zware klus om af te sluiten en het duet te evenaren. Dat speelt hij direct klaar door “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht” in te zetten. Inmiddels ook een reality ster met zijn successhow “De Bevers”, blijft hij toch een entertainer in hart en nieren. Dat zie je aan hem af als hij heel de mensenmassa om zijn vinger windt en uit zijn dak laat gaan. Een waardige afsluiter en bekroning van deze muziekdag.
Boven de ingang van Tijl Uilenspiegel hangt het gezegde “Veni, Vedi, Vici”. Als er voor iemand dit opgaat vandaag is het wel voor Bert Henkelman. Backstage kom ik hem weer tegen en vraag of ik hem nog op de foto mag zeggen. Hij doet het graag. Waar hij zich enkele weken geleden nog fel verdedigde voor de opzet van dit festival, kijkt hij vandaag terug op een geslaagde jaargang. Ik bedank hem hartelijk, zonder zijn vele inzet, was dit allemaal niet van de grond gekomen. Hij en de hele organisatie mogen trots zijn!
Als ik terrein afloop besef ik wat een heerlijke dag ik heb gehad. Grandioze optredens met vrolijke muziek, het weerzien met oude kennissen. Het lijkt lang geleden dat ik zo een uitbundig volksfeest heb meegemaakt. Tegelijk dwalen mijn gedachten af naar de trieste geluiden die men liet horen over de entreeheffing en verbaas ik me toch. Hoe sommigen zo kunnen vallen over 6 euro entree, terwijl ikzelf in mijn eentje (géén bierdrinker) het veelvoudige heb uitgegeven aan versnaperingen.
Maar aan de geneugten van het leven moet je eigenlijk geen prijskaartje willen hangen. Het gaat om het gevoel dat je overhoudt op de dag zelf. Hoe fijn je het met elkaar hebt gemaakt en hoe tevreden je huiswaarts keert. En dat gevoel is onbetaalbaar!