Heath

In the Heath of the moment in een volle P79

Met een hoog octaan gehalte gaan alle registers open bij deze eigenzinnige Haagse formatie

Lekker vol in Plein 79 op Popronde Den Bosch als de vijfkoppige vintage band Heath begint. Al is er door de uitgebreide soundcheck eerst wat verwarring. Het publiek is direct geboeid en roept dat ze vanuit die soundcheck direct mogen beginnen. Maar dat doet de eigenzinnige Haagse formatie niet. Die kiezen hun eigen moment.

Maurice Koolen, de oud-buurman van redacteur Johan Kramer, leverde een stuk in van de band Heath die een bijzondere indruk op hem maakte. KLANKGAT staat altijd open voor zulke initiatieven, dus bij deze In the Heath of the moment!

Heath


En als ze dan beginnen, gaan alle registers direct open. Vol gas, geen tijd nodig om op te warmen: volle psychrock afgewisseld met nummers in de bluesrock-hoek. En dat volle geluid gaat in de diverse nummers consequent door: twee gitaristen die vaardig door elkaar spelen, met de drummer en bas als solide blok erachter.

Heath
Mees

En dan de leadzanger die met zijn zeer aanwezige optreden nog een laag toevoegt, afwisselend met de mondharmonica en de zang. Ook ik vermaak me prima. En als ik dan toch nog iets kleins aan te merken heb: de stem van de zanger maakt mij nieuwsgierig naar meer, maar hij is zoveel met de mondharmonica in de weer. Wellicht juist daardoor die nieuwsgierigheid naar meer zang?

Een tweede ding werd door de zanger zelf al even genoemd naar zijn drummer: “Beetje gas terug, , … beetje gas terug.” Ja nog meer variatie in dynamiek maakt het wellicht nog boeiender. Maar ach .. “Lekker Den Bosch, jullie zijn enthousiaster dan Groningen ..” laat de band met een grote glimlach ons weten.

Heath
mondharmonica

Nou Heath, logisch met zo’n high-octane performance, die inderdaad wordt gewaardeerd op deze gezellig drukke avond. Goed om te zien dat de bandleden zelf ook plezier hebben en hun muziek en vaardigheden het woord laten doen. Niet om iets te etaleren, nee om ons mee te nemen in hun muziek en energie. Dank heren, tot een volgende!


Tekst: Maurice Koolen

Heath – Isaak’s Marble (2024)