Editors

Wereldband Editors laat zien wat ze waard zijn

Zelfs een greatest hits show kan niet verhinderen dat de grote Apollo tent leegloopt

Met Editors op het affiche heeft Paaspop wel een hele grote naam weten te strikken als afsluiter voor de zaterdagavond. Wel zorgen dus, dat je op tijd voorbij de poorten van de grote Apollo tent bent is het devies. Anders zou de tent wel eens vol kunnen zijn, zoals ook al eerder het geval was bij bijvoorbeeld Acda en De Munnik, om maar wat te noemen.

Editors

Editors
Editors – ©Bart Heemskerk

Maar het lijkt erop, dat het met de drukte wel mee valt. Het is ook inmiddels half één ’s nachts, dus moet je wel een beetje doorzettingsvermogen hebben, als je hier bij wil zijn. En als het concert is afgelopen, dan is het doordat de zomertijd is ingegaan, ook ineens 3.00 uur in plaats van 2.00 uur.

Er valt genoeg te kiezen uit het rijke oeuvre van de band en zo’n beetje alle albums komen aan bod. Zo komen in het begin achtereenvolgens An End Has A Start, van het gelijknamige tweede album voorbij, Heart Attack van het laatste album EBM, het wat ingetogener Sugar, van The Weight Of Your Love, kracht bijgezet door enkele vuursalvo’s vanaf het podium.

Apollo
vuursalvo’s – ©Bart Heemskerk

Vervolgens de nummers Bullets en Blood van het allereerste album The Back Room, waar wat meer gitaarnummers op staan. Tom Smith speelt een groot deel van de set zelf mee op gitaar. Daarna weer een nummer van het laatste, elektronische album EBM, het lekker dansbare Karma Climb.

Greatest Hits Show

Editors
Vuurshow – ©Bart Heemskerk

Het is een greatest hits show vanavond hier in de Apollo, die toch niet zo vol is als verwacht. Het schijnt Editors niet te deren en geven de aanwezigen waar ze voor komen, veel hits met weinig verrassingen. Wel met vuurwerk dat van boven het podium naar beneden spuit. Al vind ik het wel een gemiste kans dat het niet gebeurde tijdens All Sparks, maar bij het nummer erna, Racing Rats.

Even later lijkt het alsof Radar Love ingezet wordt, maar dat gaan ze niet spelen natuurlijk. Maar wel hun versie van Killer van Adamski/Seal, die ze ook tijdens hun Afas Live shows speelden. Tijdens het gevoelige Silence, als ik het goed heb, merk ik ineens dat de zaal leeg aan het lopen is. Dat is ondanks het late tijdstip toch wel opmerkelijk bij zo’n wereldband als Editors, en misschien ook wel respectloos.

Paaspop
greatest hits show – ©Bart Heemskerk

De gelukkigen die het wel nog volhouden, krijgen nog een paar knallers van om de oren. Wat te denken van Ton Of Love, of het akoestische begin van Smokers Outside The Hospital, waarbij Tom in zijn eentje op het podium staat, zichzelf begeleidend op akoestische gitaar. Even later gaat die over in de echte versie. Er wordt confetti de tent in geschoten, er is een lichtshow met heel veel stroboscopen en nóg meer confetti.

Wel jammer dat de Apollo nog maar voor een kwart is gevuld. Vooral voor de mensen die er niet meer bij zijn. Dat weerhoudt Editors er niet van, om ons een lekker lang uitgesponnen versie van, de voorspelbare afsluiter, Papillon voor te schotelen. Met nogmaals vuur en vuurwerk, en Tom, die als een soort predikant achter zijn keyboard staat.

Apollo
waardige afsluiter – ©Bart Heemskerk

Een waardige afsluiter van de zaterdagavond van Paaspop, die natuurlijk veel meer publiek verdient. Dankbaar nemen ze het applaus in ontvangst, als ze gebroederlijk naast elkaar staan op het podium en applaudisseren ze ook voor het publiek dat nog wakker is. Verhip, het is ineens 3.00 uur zie ik, in plaats van 2.00 uur. #zomertijd


Fotografie: Bart Heemskerk

Editors is een Britse indierockband, bestaande uit Tom Smith, Russell Leetch, Ed Lay, Justin Lockey en Eliott Williams.

Acda & De Munnik

Bij Acda & De Munnik barst de Apollo uit zijn voegen

Vanaf het begin trekken de heren alles uit de kast om er gelijk een memorabele avond van te maken

Als er één optreden al geslaagd was voor de eerste tonen door de speakers kwamen, is het wel dat van Acda & De Munnik. Na het afscheid van 10 jaar eerder stonden ze vorig jaar met hun concertreeks “De Reünie” maar liefst 6 keer in een uitverkocht Ziggo Dome. Dat staat symbool voor de impact dat dit iconisch duo heeft op de muziekscene in dit land.

Acda & De Munnik

Acda & De Munnik
Acda & De Munnik – ©Bart Heemskkerk

Van tevoren heb ik veel gesproken met andere Paaspopgangers en meer dan de helft gaf aan dat ze hier wel het meest naar uitkeken. En dat blijkt, de tent lijkt te barsten uit zijn voegen. Het zou me niks verbazen als buiten nog dringen geblazen is bij de ingang.

Een volgepakt Apollo wacht als een storm voor de stilte die gaat volgen als het tweetal het podium op gaat komen en de hele tent zal inpakken met de warmste en intiemste nummers uit hun royale en rijke oeuvre.

Maar die stilte bleef weg. Vanaf het begin trekken de heren alles uit de kast om er gelijk een memorabele avond van te maken. Ren Lenny Ren, De kapitein Deel II en Niet of Nooit Geweest, je zou verwachten dat die nummers bewaard zouden blijven tot de toegift, maar niets daarvan. Ze gooien ze er gelijk uit en ontsteken een waanzinnig, haast euforisch meezingfestijn.

Acda
Apollo – ©Bart Heemskerk

Zelf studeerde ik nog toen ze eind vorig eeuw voor het eerst de hitlijsten bestormde, maar zelfs degene in het publiek die 20 jaar jonger zijn, zingen alles woord voor woord mee. Deze muziek is van alle generaties. Simon & Garfunkel, de Beatles, allemaal gigantisch in betekenis, maar Acda en De Munnik doet daar niet voor onder en in je moerstaal is het toch net allemaal extra.

Daarmee kwam ook weer de vraag bij me naar boven, waarom zijn er toen mee gekapt? De waarheid ligt bij de heren zelf, maar nu is het wonderbaarlijk net of ze nooit zijn weggeweest. De podiumopstelling is nog steeds hetzelfde. Paul De Munnik links verscholen op de piano en Thomas Acda op gitaar pontificaal vooraan.

Paaspop
trip down memory lane – ©Bart Heemskerk

Ondersteund door een zes andere muzikanten horen we de nummers weer met het rijkelijk innige en vurige geluid dat we zo goed van ze kennen. Het wordt een gedenkwaardige trip down memory lane waarbij de liedjes keer op keer ontaarden in magnifieke evergreens. Het publiek krijgt er maar geen genoeg van.

Het lijkt wel Springsteenesk. Thomas hoeft maar met zijn armen te zwaaien en er klinkt gejuich. En als hij bij ’T Regent Zonnestralen even op en neer gaat, begint iedereen lekker mee te springen. Wat zullen zij zich toch majestueus moeten hebben gevoeld als ze tijdens Als Ik Je Weer Zie de handen in handen in de lucht beginnen te klappen en dat versterkt zien worden door de duizenden in de Apollo die het gretig oppakken en zorgen voor een imposante gedreun. Mocht dit festival een wedstrijd zijn, is heel duidelijk geworden dat dit een afgetekende overwinning is.

Apollo
Genieten met een zachte G – ©Bart Heemskerk

Het lijkt Game Over voor alle artiesten die nog moeten optreden. Het was Genieten met een zachte G en een Feest met hoofdletter F. Acda en de Munnik brengen een fenomenale aftrap van het festivalseizoen en nemen de cup met de grote oren dik verdiend naar huis.


Fotografie: Bart Heemskerk
Coverfoto: Bart Heemskerk

Acda en De Munnik

Dropkick Murphys

Paaspop 2019 en Dropkick Murphys een goed huwelijk

Een heerlijk recept dat niet uit lijkt te werken

Paaspop en de Dropkick Murphys zijn een goed huwelijk. De laatste keer mag op dit festival mag dan negen jaar geleden zijn. Tussendoor plantte de organisatie achter Paaspop de Keltische Punkband al twee keer in een uitverkocht Klokgebouw. En ook vandaag mogen ze de volgestroomde Apollo komen plat spelen.

Dropkick Murphys

Dropkick Murphys
Dropkick Murphys in de Apollo foto: Bart Heemskerk

Over Dropkick Murphys zou je kunnen zeggen, heb je ze in één show gezien dan heb je ze allemaal gezien. Maar dat doet deze mannen toch echt geen recht. Natuurlijk is het allemaal hartstikke cliché, tapt de band al jaren uit hetzelfde Guinness vaatje en qua vernieuwing is er alleen door bezettingswisselingen wat anders te zien bij een optreden. Maar dat doet er allemaal echt niet toe als de mannen het podium beklimmen en met zijn allen beginnen te spelen als een bezetene. De band is gelijk in beweging en het publiek doet vrolijk mee.

Dropkick Murphys
Dansende zee in Apollo foto: Bart Heemskerk

Door het vaste recept kan er eigenlijk weinig misgaan en ondanks hun naam treedt de wet niet in werking. De Apollo is één dansende zee en dat gaat het hele uur door. De ballades als Rose Tattoo natuurlijk vormen een mooi intermezzo, vooral voor de niet-kenner die anders denkt dat die de hele tijd naar het zelfde nummer staat te kijken. Gek genoeg, denk ik dat het niet eens uit zou maken, De Dropkick Murphys zijn meesterbrouwers als het gaat om het combineren van de klassieke punk met de Ierse Folk en hoe simpel het ook lijkt, de truc mist na dik 20 jaar zijn uitwerking nog steeds niet.

Dropkick Murphys
Al Barr foto: Bart Heemskerk

Het blijft een mooi gezicht. De hardwerkende Dropkick Murphys met de beide zangers als boegbeeld spreken tussendoor weinig met het publiek en sporen vooral aan om te blijven dansen en te moshen, terwijl ze in sneltreinvaart door hun korte nummers heen jagen. En het publiek? Dat juicht, springt, zet heel hard in op nummers als The Hardest Mile en Shipping Up to Boston en krijgt wat het wil.

Of ze nu Dropkick Murphys voor de twaalfde keer zien (ondergetekende) of voor de eerste keer, zodra het voorbij is denkt iedereen nog maar één ding, ” let’s go (again) Murphy’s”. Met recht kan je zeggen: Paaspop 2019 en de Dropkick Murphys een goed recept zijn dat maar niet uit lijkt te werken.


cover foto: Bart Heemskerk