Vrijdagavond Paaspop 2025 staat Son Mieux in de gloednieuwe Apollo-tent. En die is giga-groot.Begin dit jaar speelden ze nog twee keer in de Ziggodome, dus hebben ze wel ervaring met een groot publiek. Om half acht spelen kun je wel prime time noemen en de Apollo is ook goed vol.
Als Paaspop een afspiegeling zou zijn van onze wereld, dan zou vrede binnen handbereik zijn. Hier zie je mensen met allerlei verschillende smaken muziek, politieke voorkeur en kledingstijl, samen genieten van hun eigen muziek, theater en versnaperingen.
Het aanbod is erg divers en voor bijna elk wat wils. Want zeg nou zelf, waar zie je Corrie Konings en Gerard Joling op hetzelfde affiche staan als Dool en The Haunted Youth? Maar eerlijk is eerlijk, bij die eerste twee genoemde artiesten zul je deze redacteur van dienst niet tegenkomen. Bij die andere twee namen wel.
Het is altijd interessant om nieuw onbekend talent te ontdekken en ook daarvoor kun je op Paaspop goed aan je trekken komen. Al ben ik ook benieuwd wat gevestigde namen doen, die Ziggodome en Afas Live kunnen vullen. Komt het hier net zo goed uit de verf en trekken ze ook veel volk? Een topband als Editors speelde hier vorig jaar voor een halflege Apollo. En die tent is nu nog een stuk groter.
We nemen op vrijdag de proef op de som bij Son Mieux. Begin dit jaar speelden ze nog twee keer in de Ziggodome, dus hebben ze wel ervaring met een groot publiek. Om half acht spelen kun je wel prime time noemen en de gigantische tent is ook goed vol. Tell Me More is de perfecte opening van de show.
En een show is het! Die live saxofoon doet het ook goed. De band klinkt sowieso als een klok en is terecht een stadion act aan het worden. Soms hoor ik een vleugje E Street Band, door die sax waarschijnlijk, een mespuntje Robbie Williams, Let Me Entertain You, en aan het einde van Nothing dacht ik bijna het einde van Hey Jude te herkennen. Er zijn mindere Goden als referentie te verzinnen lijkt me.
Het verdient respect dat Son Mieux het aandurft om ook een klein liedje als Have A Little Faith hier te brengen op dat gigantische podium. The Dutch Disease is hier natuurlijk ook nog niet genezen en al dat spraakwater, wat naar alle waarschijnlijkheid is genuttigd, is niet het goede medicijn voor die aandoening. Er wordt namelijk gewoon volop geouwehoerd door dat rustige nummer heen. Gelukkig zijn er ook genoeg fans in de zaal, die lekker meezingen.
Daarna wordt er weer gewoon gefeest met één van de vele hits die Son Mieux inmiddels op zijn naam heeft, Multicolor. En die wordt dan ook uit volle borst meegezongen. This Is The Moment sluit daar perfect op aan, maar dat is dan ook het moment om te gaan, want Dool met Raven van Dorst staat op het punt van beginnen in The Shelter. En die heeft een vette nieuwe plaat uitgebracht afgelopen jaar, dus daar moet ik bij zijn.
Het is natuurlijk al vaak gezegd, maar het is ook een feit, dat Paaspop traditioneel de opener is van het festivalseizoen. En dat stemt muziekminnend Nederland vrolijk. En muziekminnend is ook een erg breed begrip, zeker als je de programmering van Paaspop bekijkt.
Bijna alle genres passeren de revue bij deze 2024 editie van Paaspop en zo kan het zijn, dat de ene muziekliefhebber zijn nekspieren aan het trainen is bij de zware metalen van Amenra en de andere lekker aan het meelallen met de Hollandstalige meezingers van Jannes of Susan en Freek.
Er staan hele grote namen op het affiche, van zowel nationale als internationale allure. Wat te denken van een wereldband als Editors, Haags trots DI-RECT en zelfs Tiesto.
Ja, ook het dance genre is goed vertegenwoordigd, of het nou house is of techno, alles komt voorbij. Techno doet het zo te zien goed bij de jongere bezoekers, zo staan er steeds lange rijen bij The Silver Warehouse die constant vol is. Kortom, voor bijna ieder wat wils. Behalve als je van Engelstalige hip hop houdt.
Het blijft een overwegend wit feestje, maar laat ik nou niet de azijnpisser uithangen, want er is zoals gezegd genoeg muzikale diversiteit. Meer dan op elk ander Nederlands festival denk ik. Voor mij is deze vrijdagavond sowieso een muzikale flipperkast, want ik word alle kanten opgeschoten door mijn keuzes in de line up.
Geen rijen bij de ingang als ik rond 17.00 uur aan kom bij het festivalterrein, dus heb ik nog tijd voor een extraatje, dat niet op de planning staat. Ik pak nog een paar nummers mee van JP Cooper in de al aardig gevulde Apollo. Deze zanger is gezegend met een fijne soulvolle stem, die ook nog wordt ondersteund door een paar goede backing zangeressen.
Pissed Jeans
Klinkt goed, maar niet boeiend genoeg om Pissed Jeans te missen in The Jack Daniels Stage. Ik had goede verhalen gehoord over deze snoeiharde band uit de States. Denk aan lekkere korte harde nummers met energieke muzikanten. Agressieve zang, harde drums, een beweeglijke gitarist en een bassist met een bijzondere manier van spelen. Hij plukt aan zijn snaren alsof het elastieken zijn. Prima optreden, maar ik ben ook wel benieuwd naar Prins S En De Geit, wat weer iets heel anders is dus.
Prins S En De Geit
Prins S en De Geit
Het is even ploeteren om door de menigte te komen, maar verder vooraan blijkt nog voldoende ruimte te zijn om een dansje te wagen op de elektronische klanken van deze Nederlandstalige act uit Den Haag. De flamboyante zanger Scott Beekhuizen weet het publiek goed te bespelen met zijn spoken word achtige teksten.
Er wordt live bas gespeeld door Marne met paasoren op zijn hoofd en muzikaal klinkt het af en toe als de jaren tachtig klanken van Goldband tot aan de happy hardcore waar Joost ook de mosterd vandaan heeft. Het publiek gaat er lekker op zo te zien. Het is een leuk en vrolijk feestje, waar ook dansjes bij horen, zoals bij het nummer De Duck. Lipjes tuiten en sla je vleugels uit is het devies.
Dan is het tijd voor het zwaardere werk. De Belgische band Amenra, brengt post/doommetal van de bovenste plank. Een lang en spannend intro luidt het optreden van Amenra in. De zanger zit op de grond, met zijn rug naar het publiek en tikt op een soort van ijzeren staaf. Het podium is donker en alleen verlicht door een spot die van achter op het gezicht van de zanger staat gericht. Op een groot scherm zijn duistere visuals te zien.
Het eerste deel van de show bevatten veel lange rustige passages met af en toe een uitbarsting van een gitaren explosie. Het is dus nogal hinderlijk dat in de tent ernaast een vrij continue disco dreun te horen is. Dat neemt een beetje de magie van het optreden weg. In dit eerste deel blijft vocalist Colin consequent met zijn rug naar de zaal gekeerd staan, ook als ie aan het schreeuwen is en vraag ik me af of we zijn gezicht nog te zien krijgen.
het zwaardere werk
Het is duidelijk dat niet iedereen de nummers goed kent. Er klinkt regelmatig een goed bedoeld luid applaus tijdens een stilte, waarna het nummer weer vrolijk (nouja, vrolijk…) verder gaat. Langzamerhand wordt de muziek harder en ook de zang agressiever, waarbij de zanger zich nu wel naar het publiek richt en zijn teksten de zaal in spuugt. Ook de bassist schreeuwt af en toe mee.
Het intense en indrukwekkende optreden is dan vrij abrupt afgelopen als de mannen zonder groet of woord van dank het podium af lopen. Maar misschien komt dat de magie alleen maar ten goede. Nu op naar iets vrolijkers.
Nadat ik even ben opgevrolijkt door een paar techno nummers van Diøn in de Phoenix met fijne lichtshow, is het weer tijd om het terrein over te steken naar de Apollo, waar Di-Rect zijn opwachting maakt, om voor de eerste keer als headliner hier aan te treden. De grote tent is aardig gevuld, maar niet afgeladen vol.
Di-Rect is inmiddels in het stadium dat ze dit formaat podium gemakkelijk aankunnen. Met Marcel die met zijn waanzinnige stem en charisma in zijn eentje al bijna het hele podium vult, ditmaal gehuld in een soort zwarte tovernaarsmantel met bijbehorende hoed. Maar de hele band is klasse natuurlijk, er gebeurt iets van magie op het podium, vanavond ondersteund door een extra blazerssectie.
De eerste paar nummers zijn meteen raak met 90’s Kid en The Times Are Changing. Daarna nog een paar nummers van de nieuwe plaat, die veel mensen nog niet kunnen meezingen en dan is het voor deze redacteur van dienst wel weer mooi geweest. Ik vertrouw erop dat Di-Rect deze tent gewoon helemaal inpakt, net zoals voorgaande keren. Op naar de zaterdag.
Als er één optreden al geslaagd was voor de eerste tonen door de speakers kwamen, is het wel dat van Acda & De Munnik. Na het afscheid van 10 jaar eerder stonden ze vorig jaar met hun concertreeks “De Reünie” maar liefst 6 keer in een uitverkocht Ziggo Dome. Dat staat symbool voor de impact dat dit iconisch duo heeft op de muziekscene in dit land.
Van tevoren heb ik veel gesproken met andere Paaspopgangers en meer dan de helft gaf aan dat ze hier wel het meest naar uitkeken. En dat blijkt, de tent lijkt te barsten uit zijn voegen. Het zou me niks verbazen als buiten nog dringen geblazen is bij de ingang.
Een volgepakt Apollo wacht als een storm voor de stilte die gaat volgen als het tweetal het podium op gaat komen en de hele tent zal inpakken met de warmste en intiemste nummers uit hun royale en rijke oeuvre.
Maar die stilte bleef weg. Vanaf het begin trekken de heren alles uit de kast om er gelijk een memorabele avond van te maken. Ren Lenny Ren, De kapitein Deel II en Niet of Nooit Geweest, je zou verwachten dat die nummers bewaard zouden blijven tot de toegift, maar niets daarvan. Ze gooien ze er gelijk uit en ontsteken een waanzinnig, haast euforisch meezingfestijn.
Zelf studeerde ik nog toen ze eind vorig eeuw voor het eerst de hitlijsten bestormde, maar zelfs degene in het publiek die 20 jaar jonger zijn, zingen alles woord voor woord mee. Deze muziek is van alle generaties. Simon & Garfunkel, de Beatles, allemaal gigantisch in betekenis, maar Acda en De Munnik doet daar niet voor onder en in je moerstaal is het toch net allemaal extra.
Daarmee kwam ook weer de vraag bij me naar boven, waarom zijn er toen mee gekapt? De waarheid ligt bij de heren zelf, maar nu is het wonderbaarlijk net of ze nooit zijn weggeweest. De podiumopstelling is nog steeds hetzelfde. Paul De Munnik links verscholen op de piano en Thomas Acda op gitaar pontificaal vooraan.
Ondersteund door een zes andere muzikanten horen we de nummers weer met het rijkelijk innige en vurige geluid dat we zo goed van ze kennen. Het wordt een gedenkwaardige trip down memory lane waarbij de liedjes keer op keer ontaarden in magnifieke evergreens. Het publiek krijgt er maar geen genoeg van.
Het lijkt wel Springsteenesk. Thomas hoeft maar met zijn armen te zwaaien en er klinkt gejuich. En als hij bij ’T Regent Zonnestralen even op en neer gaat, begint iedereen lekker mee te springen. Wat zullen zij zich toch majestueus moeten hebben gevoeld als ze tijdens Als Ik Je Weer Zie de handen in handen in de lucht beginnen te klappen en dat versterkt zien worden door de duizenden in de Apollo die het gretig oppakken en zorgen voor een imposante gedreun. Mocht dit festival een wedstrijd zijn, is heel duidelijk geworden dat dit een afgetekende overwinning is.
Het lijkt Game Over voor alle artiesten die nog moeten optreden. Het was Genieten met een zachte G en een Feest met hoofdletter F. Acda en de Munnik brengen een fenomenale aftrap van het festivalseizoen en nemen de cup met de grote oren dik verdiend naar huis.
Loud Music Saturday op Paaspop 2022 op zaterdag later op de avond belicht de wat onbekendere bands die in de optiek van KLANKGAT de aandacht krijgen die ze zeker verdienen.
Loud Music Saturday
Firehorse – Loud Music Saturday
Loud Music Saturday gaat nu pas echt los. Na Fire Horse eerder op de avond, waar Peter van Elderen nog zeer verdienstelijk de bas bespeelde, staat ie vanavond met zijn enige echte legendarische band, Peter Pan Speedrock, als afsluiter in de Jack Daniels geprogrammeerd, dus dat belooft weer een lekker potje herrie te worden.
Maar dat is nog niet alles, want wie kent er bijvoorbeeld John Coffee nog? Als je het hebt over dat volle bierglas wat David Achter De Molen ooit tijdens een optreden bij Pinkpop opving en leegdronk, terwijl hij op de schouders stond van enkele toeschouwers, dan gaat er wellicht wel een lampje branden. Maar een beetje rockliefhebber weet natuurlijk dat ze bekend waren van hun energieke punkrock live optredens. En snorren, maar dat is weer een ander verhaal.
Saillant detail van vandaag is dat zowel Beachdog, de nieuwe band van zanger David, als Tusky, laten we zeggen de rest van John Coffee, op Paaspop spelen. Allebei vandaag dus en ook nog op hetzelfde podium, de Thunder Alley. Hoe zou dat gaan backstage, als ze elkaar tegenkomen? Is er een gezonde strijd? Afgunst? Drinken ze samen een biertje en proosten op successen uit het verleden? Gaan ze bij elkaars optreden kijken? Wie zal het zeggen. Nu is eerst Shame aan de beurt en schaam je als je die gemist hebt. Check hier het verslag.
Beachdog
Loud Music Saturday – Beachdog
Beachdog is dus de nieuwe band van David Achter De Molen. En een strakke band ook! Al weet je wel een beetje wat je kunt verwachten. Punkrock! Een hoop kabaal in ieder geval, maar wel geproduceerd door goede muzikanten. En ze hebben er plezier in. David is al meteen vooraan bij het podium te vinden om contact te maken met de aanwezigen.
Een paar nummers later zie ik hem, al zingend, aan de zijkant het podium aflopen de zaal in, tussen het publiek door. Het hele nummer ben ik hem kwijt. Pas aan het einde komt ie aan de andere kant het podium weer opgeklommen. Niemand gezien die hem een biertje toewierp.
Singles als Dog en Good Morning komen voorbij en we kunnen blij zijn dat David weer muziek aan het maken is. Geslaagd optreden, maar hoe gaat Tusky het doen straks doen op ditzelfde podium? We gaan het meemaken.
Paceshifters
Paceshifters – Loud Music Saturday
Breach
Maar eerst Paceshifters. De sympathieke rockers uit Wijhe bij Zwolle draaien alweer een aantal jaren mee en het lijkt erop dat ze langzamerhand steeds wat bekender worden. En dat is ze zeker gegund. De eerste platen zijn natuurlijk duidelijk geïnspireerd door Nirvana. En dat is geen geheim, en zeker geen schande. Hun derde album heette zelfs Breach. Het debuutalbum van Nirvana heette Bleach. De stem van zanger / gitarist Seb lijkt ook gewoon op die van Kurt Cobain.
Echter Paceshifters is veel meer dan een Nirvana wannabe. Met nummers die lekker lang uit zijn gebouwd, met veel dynamiek, waarbij langzaamaan steeds meer energie de zaal in gestuwd wordt. Op muzikaal vlak is dit misschien wel één van de hoogtepunten van Paaspop. Deze band verdient het om bekender te worden, maar staan nu nog voor een habbekrats in kleine zalen zoals, met alle respect, Merleyn in Nijmegen op 9 juni. Er zijn zelfs nog een paar kaarten te koop. Wie zie ik daar?
Tusky
Tusky
Over Tusky kunnen we kort zijn. Dat is inmiddels een strakke, geoliede rock ’n roll machine, met lekkere meezing hits, die erin gaan als zoete koek, zoals “Going Out” en “You Will Not Regret This”. Maar ook het nieuwe werk wordt goed ontvangen, zoals Trial & Terror. Wat betreft een mogelijke tweestrijd met Beachdog, mocht die al gaande zijn, wint Tusky die vooralsnog op punten. Maar Beachdog maakte wel een goede indruk.
Peter Pan Speedrock
Peter Pan Speedrock
De rock’n roll machine van Peter Pan Speedrock is terug. En ze zijn het kunstje nog niet verleerd. Verre van! De fanbase is ook onveranderd groot. Al is de gemiddelde leeftijd, hier in de Jack Daniels tent, het dubbele van de rest van het festival. Veel nieuwe fans zijn er niet bij gekomen dus. De jongeren die er wél zijn, zijn te vinden in de onvermijdelijke moshpit. Wat ook niet veranderd is, is het “gastoptreden” van mascotte Dikke Dennis. Halverwege de show wordt ie aangekondigd en dan schreeuwt ie een nummertje mee.
Peter Pan Speedrock – Dikke Dennis
Iedereen lijkt het nog steeds vermakelijk te vinden. Al hoorde ik wel her en der een ooohtje uit het publiek toen Dennis meerdere malen zijn piemel uit zijn broek toverde. Ach, erg smakelijk is het natuurlijk niet, maar het is ‘part of the show’ zullen we maar zeggen. Bij het verlaten van het podium, liet ie ook nog even zijn broek zakken om zijn billen te laten zien. Maar da’s nog niet alles. Als de mannen alweer bezig zijn met het volgende nummer, komt daar Dennis weer het podium opgerend. Ditmaal poedeltje naakt van de ene naar de andere kant.
Oké nog een keer lachen dan en verder met de muziek. Want daar gaat het toch wel om natuurlijk. Wat een genot om Peter Pan Speedrock weer terug te zien op het podium. Het spelplezier spat er vanaf als een stel jonge honden. Erg vernieuwend is het natuurlijk niet, maar wie maalt erom? ROCK ’N ROLLLL! De perfecte afsluiter van deze Loud Music Saturday.
Het belooft weer een mooie muzikale dag te worden deze Paaspopzaterdag, met op het menu van vandaag, veel gitaarwerk met heavy distortion. En ook de drummers mogen flink wat kabaal produceren vandaag. Oordoppen is geen overbodige luxe, want vooral het basgeluid in, met name de Jack Daniels tent, staat met enige regelmaat veel te hard en dat komt het geluid niet ten goede.
Paaspopzaterdag
Cloudsurfers
Over kabaal gesproken, de Cloudsurfers die kunnen er wat van. In het midden vooraan op het podium staat de charmante en tikkeltje timide bassiste Jessica zichtbaar te genieten, geflankeerd door de twee gitaristen, waarvan de rechter, Thom, zingt/schreeuwt. Denk aan grunge in de stijl van Nirvana, gecombineerd met een surf geluid a la Dick Dale. Bijzonder is ook, dat er twee drummers zijn, waardoor ze goed scoren op de herrie meter. Die drummers vullen elkaar trouwens goed aan. Een mooi begin van deze Paaspopzaterdag, waarmee de toon is gezet. Loud Music Saturday.
Ach, en nu we er toch zijn, gaan we ook even kijken bij Davina Michelle. De Apollo is inmiddels al weer aardig gevuld en de aanwezigen, zéker niet alleen maar jong grut, laten zich gewillig dirigeren door Davina en zingen alle oh oh oohtjes en ah ah aahtjes uit volle borst mee. Dat ze kan zingen, daar is geen twijfel over, maar ze heeft zich inmiddels ook ontpopt tot een echt podiumbeest en springt en rent als een bezetene over het podium. Mooi om te zien, al zijn de liedjes niet altijd even sterk.
4B2M
4B2M – Paaspopzaterdag
Dan ben ik benieuwd wat de vier broertjes met twee verschillende moeders ons gaan brengen. Ofwel 4B2M, met als twee bekendste koppen Cas, voorheen zanger van Go Back To The Zoo en Rocco van De Staat in de gelederen. Maar vlak de andere twee niet uit natuurlijk, want ook die weten van wanten. De show begint met een drumsolo, waarbij alle mogelijke bekkens en trommels in razend tempo geraakt worden door de drumstokjes. Indrukwekkend. Daarna wordt meteen de radiohit This Is Happening ingezet en is iedereen aan het dansen op deze Paaspopzaterdag.
Ze hebben vooral zelf ook veel plezier en ik heb het vermoeden dat vooral Cas al een paar biertjes achter de kiezen heeft. “Nijmegen!”, roept Rocco. Sommige mensen in het publiek keken verbaasd. Zou ie echt niet weten waar die is? Daarna wordt geroepen: “Schijndel! Paaspop! Maaskantje!” Het nummer Nijmegen (Have Some Fun) wordt ingezet. Regelmatig ontaardt de set in een gezellige chaos, maar dat mag de pret niet drukken. Het is vooral weer een fris geluid, met onverwachte wendingen en een lekkere portie elektronica.
Whispering Sons
Whispering Sons – Paaspopzaterdag
Van de gezellige georganiseerde meligheid van 4B2M worden we daarna ondergedompeld in de diepe duisternis van Whispering Sons. De donkere postpunk van Belgische bodem krijgt steeds meer voet aan de grond bij hun noorderburen, al weet nog niet iedereen goed raad met de wat rustigere en slepende nummers in het begin en zijn er een aantal die na een paar nummers de tent al verlaten. Muzikaal mag je het zoeken in de hoek van Joy Division met Fenne Kuppens als bijzondere zangeres met haar diepe, lage stem.
Fenne Kuppens
Wanneer de band “Alone” inzet, dan zie je ineens herkenning in de gezichten van enkele aanwezigen, die het waarschijnlijk wel eens op StuBru voorbij hebben horen komen. Degenen die wel tot het einde van de show blijven, horen dat de band langzaam naar een climax toe werkt, met veel nieuw werk van hun laatste album Several Others, waaronder het bezwerende en hypnotiserende Flood en het energieke Heat. Whispering Sons heeft hier op deze zonovergoten Paaspopzaterdag een klein beetje duisternis gebracht en daar hebben ze vast wat nieuwe zieltjes mee gewonnen. Maar wel weer je zonnebril op als je de tent uit gaat, want daar wacht de zonnige vrolijke buitenwereld weer op je.
Peter van Elderen heeft een druk weekend. Ja, die van Peter Pan Speedrock inderdaad. Die zullen aan het einde van de avond de Jack Daniels tent afsluiten en afbreken, maar daarover later meer. Morgen speelt ie nog met zijn tweemansband Tankzilla in de Thunderbolt, maar nu eerst met Fire Horse in de Thunder Alley. Waar hij bij de andere twee bands zanger gitarist is, stelt hij zich hier in dienst als bassist. Maar ook daar weet hij verrekte goed raad mee. Je ziet Peter zichtbaar genieten en weet hij, showman als ie is, goed de aandacht te trekken. Zonder de drummer Guy Pek en zanger/gitarist Kevin Stunnenberg te kort te doen, want die zijn ook door de wol geverfd.
Fire Horse – Paaspopzaterdag
Het is lekkere stoner met zwaar gitaargeluid, waar we naar luisteren, met aardig wat blues invloeden. Soms doet het denken aan The Black Keys, maar ook aan Queens Of The Stone Age of Kyuss. Zanger Kevin, die je misschien zou kunnen kennen van Birth Of Joy, laat hier horen dat ie een uitstekende zanger is, die goed past bij deze muziek. Regelmatig zoekt ie de hogere regionen van zijn stembereik op en dat doet ie met het volste gemak. En dan tovert ie ook nog tegelijkertijd die fraaie riffs uit zijn Gibson Les Paul gitaar. Niks dan lof over Fire Horse. Nu al zin in de andere twee gigs van Peter. De lat ligt hoog in ieder geval.
Een recensie van Peter Pan Speedrock volgt in het verslag van later op de Paaspopzaterdag.
