In 2016, net toen John Coffey wat bekender begon te worden bij een groter publiek, zéker na het vangen en in één teug leegdrinken van een volle beker bier op Pinkpop, gaven de mannen er voor onbepaalde tijd de brui aan. Een deel van de band ging verder als Tusky en nog niet zolang geleden was David Achter De Molen nog zanger van Beachdog. Beide bands waren vorig jaar nog te bewonderen op Paaspop, ook toen in de Jack Daniels tent. Zou daar misschien het zaadje geplant zijn voor de doorstart van John Coffey? Wie zal het zeggen.
John Coffey
John Coffey
Toen ik zag dat ze op dit kleine podium stonden ingedeeld, was ik even bang dat die tent uit zijn voegen zou gaan barsten. De tent is echter wel goed gevuld, maar niet afgeladen vol. Genoeg bewegingsvrijheid en dat is maar goed ook, blijkt later. Het speelplezier is vanaf het begin al voelbaar en ze gaan er meteen stevig in, met vrij vooraan in de set al de knaller Broke Neck. De beer is los en dat gaan we merken.
Door al het tumult vooraan bij het podium, blijft deze, niet al te grote, verslaggever van dienst een beetje op betrekkelijk veilige afstand staan, waardoor ik niet alles goed mee krijg. Soms ben ik David even kwijt, wanneer hij weer vooraan bij het publiek staat, of zelfs boven aan de balustrade hangt. Hij zoekt het wel vaker hogerop, zo klimt ie ook bovenop een grote speaker een paar meter hoog op het podium.
Ook de rest van de band is heel beweeglijk en vol energie, met vier goede vocalisten, de een nog beter dan de andere. Gitarist Vladimir Stevic bijvoorbeeld, ook zanger bij Tusky, schreeuwt er lekker op los.
Steam Waltz
Naast uiteraard veel oude bekende nummers, ook nieuwe muziek, zoals de nieuwe single Steam Waltz. Zag ik daar een hele kleine subtiele dance move, zoals ook te zien is in die gave nieuwe clip? Check die video waarin alle bandleden een vette choreografie hebben ingestudeerd, samen met professionele dansers van dansgezelschap 155 (eenvijfvijf) uit Utrecht.
Bijna niemand in de tent staat stil, iedereen gaat uit zijn dak, maar dat is nog niet genoeg voor David. Hij wil graag een circle pit zien. En dan niet zo’n lullig kleintje, maar een grote, rond de geluidstafel. Zoals ook eerder al te zien was bij Frank Carter in de Phoenix. “En eerder gaan we niet van het podium af!” Het duurt eventjes, maar het gaat gebeuren, die mensenmassa komt langzaam in beweging, als een aanzwellende tornado die de grond raakt.
John Coffey is terug!
Beachdog was goed en Tusky een geweldige band met lekkere nummers, maar vandaag blijkt, het geheel is meer dan de som der delen. John Coffey is terug! En dat laten ze weten ook! Ze zijn klaar voor hun grootste clubshow ooit in Afas live later dit jaar. Er zijn nog kaarten, dus wees daarbij.
Met een brede cocktail van punkbands, skateboarden en navenante kunst zet het tweedaagse Bossche festival Out Of Step zich goed op de kaart. Initiatiefnemers Helmer Lathouwers en Casper Herselman kunnen terugkijken op een geslaagde editie, die beide dagen op een goede toeloop van toeschouwers mocht rekenen. Het eerste verslag van vrijdag 13 mei kan je hier lezen.
Dit artikel is geschreven door gastschrijver Pascal Vugts.
De zon scheen lekker op de Tramkade, plaats van handeling van het Out of Step festival. Pal voor het nog te openen nieuwe World Skate Center trapte ’s middags een demo en skateboardcontest het festival af. Deelnemers streden bij een wedstrijd in een tijdelijke miniramp voor prijs voor de beste truc, met een hoofdprijs van € 100, gewonnen door Jelle. Speciaal voor de gelegenheid waren daar buiten ook de grote kunstletters TRAMKADE weer op hun oude plek geplaatst.
Ondertussen werd er nog meer geskate in galerie Ruby Soho. Binnen is speciaal voor het festival hier een kleine miniramp opgesteld, waar skaters tussen de zeefdrukken en kunstige decks aan de muur hun ding konden doen. Hier was werk verzameld van kunstenaars uit binnen- en buitenland.
En over bijzondere objecten gesproken: de coole Japanse scooterbakken bij Rolling Japanese mochten er ook zijn. Een parel van jewelste, gewoon permanent verstopt op de Tramkade. (Check ze gerust, ze zitten links van ZEE/ZAND).
De toffe vibe hier kreeg een perfecte muzikale douw van Erik van Haaren, de songwriter/gitarist/troubadour des bier en levens die je wellicht eerder tegenkwam als NT Erik of Erikinamillion. De oud-zanger van bands als Undeclinables en One In A Million bracht op zijn akoestische gitaar een prettig zwik grassroots songs met een dikke folk saus en gestripte versies van punkrock classics. De perfecte soundtrack voor de middagzon met een koud pilsje.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Bands, bands, bands
Natuurlijk barstte het deze tweede Out of Step dag van de bands. Dat begon ’s middags al in Brouwcafé de Vaart, waar Sun-O-Bathers de aanwezige zonaanbidders trakteerden op onvervalste Friese skatepunk met een onvervalste ninetees California vibe. Nog lekkerder werd het met de mannen van Tusky, die ondanks het voor het gevoel rare tijdstijd (het liep inmiddels tegen zessen) een dikke set neerzette in een inmiddels goed gevuld Brouwcafé. Of dit een van de beste, meest energieke livebands van Nederland is? Wij durven er gerust ons skateboard voor in het vuur te steken.
Tijdens de avond speelden de bands vandaag allemaal in poppodium Willem Twee. Terwijl het avondeten nog moest zakken waren het de mannen van het Tilburgse Bongloard die in de Grote Zaal mochten aftrappen. Het beloofde een avond waarin de bezoekers zich weer eens ouderwets konden laten gaan. Mede dankzij de puike programmering van Out of Step, die met de line-up voor vandaag opnieuw laat zien dat het snapt hoe je een vuig punkrockfeest bouwt.
Na Burlers (hard!) in de Kleine Zaal claimde de Vlamingen van Rotzak het hoofdpodium. Stevige noise punk, waarbij de zanger dankzij zijn 10 meter lange witte mic-snoer regelmatig het moshende publiek in springt. Dat zijn bloesje er zonder kleerscheuren van afkomt mag een wonder heten.
In de Kleine Zaal weten ook The Shivvies het publiek tot een feestje te overtuigen. De mannen uit Rotterdam foefelen de ene na de andere song uit hun hoed, die doen denken aan Ramones en oude Green Day. Toffe guys met prettige songs zonder al te veel opsmuk, oprecht gebracht naar een dankbare meute.
Ploegendienst knalt er vervolgens in de grote zaal hard op los. De band onder leiding van rockster, artiest, stijlicoon en zanger Ray Fuego spuugt de ene na de ander harde track uit en zet
het publiek aan tot het een dolle meute wordt. Niemand in de zaal die geen lekkere grijns op de smoel heeft.
Daarna is het shirt uit, bier vol en knallen met de Wodan Boys. De Kleine Zaal barst uit zijn voegen bij deze patsers. Iedere band met een witte Flying V gitaar is sowieso de bom, maar Wodan Boys maakt het waar. Veel man op een klein podium en knallen maar. Vindt ook het publiek, dat over elkaar heen duikt, stagedived en vanuit de paal naast het podium de sfeer opzweept.
Backfire mag de dag in de Willem Twee afsluiten. De Limburgse hardcoreveteranen hebben geen enkele moeite om een solide, stevige show neer te zetten. Waarbij ze mogen rekenen op een flinke schare die-hard fans, die geregeld zelf de lyrics in de mic van zanger Patrick Coenen mogen spugen. Dikke ouderwetse gezelligheid, die lang werd gemist maar op Out Of Step weer helemaal tot zijn recht komt.
Afterparty
Voor wie nog niet naar bed wilde, had Out of Step nog een toetje in petto. Op de afterparty in Brouwcafé de Vaart dromden de die-hards (en ja, dat waren er nog behoorlijk wat) bijeen om nog een keer te duwen, te trekken en te brallen bij de laatste band van het festival. Het sympathieke Drunktank zette een gepolijste set neer, vol tempo en gelikte een-tweetjes tussen de gitaren. Kudos ook voor de drummer, die zo strak speelde dat er geen speld tussen te krijgen viel.
Met Out Of Step heeft Den Bosch er weer een te gek, fatsoenlijk festival bij. Hopelijk volgend jaar in een uitgebreidere editie, met nóg meer skateboarden, bijzondere kunst en acts die het daglicht wél kunnen verdragen. Wij staan vooraan!
Tekst Out of Step: Pascal Vugts Fotografie: Sjors van Gils en Rob Rouleaux
Coverfoto: Sjors van Gils
Loud Music Saturday op Paaspop 2022 op zaterdag later op de avond belicht de wat onbekendere bands die in de optiek van KLANKGAT de aandacht krijgen die ze zeker verdienen.
Loud Music Saturday
Firehorse – Loud Music Saturday
Loud Music Saturday gaat nu pas echt los. Na Fire Horse eerder op de avond, waar Peter van Elderen nog zeer verdienstelijk de bas bespeelde, staat ie vanavond met zijn enige echte legendarische band, Peter Pan Speedrock, als afsluiter in de Jack Daniels geprogrammeerd, dus dat belooft weer een lekker potje herrie te worden.
Maar dat is nog niet alles, want wie kent er bijvoorbeeld John Coffee nog? Als je het hebt over dat volle bierglas wat David Achter De Molen ooit tijdens een optreden bij Pinkpop opving en leegdronk, terwijl hij op de schouders stond van enkele toeschouwers, dan gaat er wellicht wel een lampje branden. Maar een beetje rockliefhebber weet natuurlijk dat ze bekend waren van hun energieke punkrock live optredens. En snorren, maar dat is weer een ander verhaal.
Saillant detail van vandaag is dat zowel Beachdog, de nieuwe band van zanger David, als Tusky, laten we zeggen de rest van John Coffee, op Paaspop spelen. Allebei vandaag dus en ook nog op hetzelfde podium, de Thunder Alley. Hoe zou dat gaan backstage, als ze elkaar tegenkomen? Is er een gezonde strijd? Afgunst? Drinken ze samen een biertje en proosten op successen uit het verleden? Gaan ze bij elkaars optreden kijken? Wie zal het zeggen. Nu is eerst Shame aan de beurt en schaam je als je die gemist hebt. Check hier het verslag.
Beachdog
Loud Music Saturday – Beachdog
Beachdog is dus de nieuwe band van David Achter De Molen. En een strakke band ook! Al weet je wel een beetje wat je kunt verwachten. Punkrock! Een hoop kabaal in ieder geval, maar wel geproduceerd door goede muzikanten. En ze hebben er plezier in. David is al meteen vooraan bij het podium te vinden om contact te maken met de aanwezigen.
Een paar nummers later zie ik hem, al zingend, aan de zijkant het podium aflopen de zaal in, tussen het publiek door. Het hele nummer ben ik hem kwijt. Pas aan het einde komt ie aan de andere kant het podium weer opgeklommen. Niemand gezien die hem een biertje toewierp.
Singles als Dog en Good Morning komen voorbij en we kunnen blij zijn dat David weer muziek aan het maken is. Geslaagd optreden, maar hoe gaat Tusky het doen straks doen op ditzelfde podium? We gaan het meemaken.
Paceshifters
Paceshifters – Loud Music SaturdayBreach
Maar eerst Paceshifters. De sympathieke rockers uit Wijhe bij Zwolle draaien alweer een aantal jaren mee en het lijkt erop dat ze langzamerhand steeds wat bekender worden. En dat is ze zeker gegund. De eerste platen zijn natuurlijk duidelijk geïnspireerd door Nirvana. En dat is geen geheim, en zeker geen schande. Hun derde album heette zelfs Breach. Het debuutalbum van Nirvana heette Bleach. De stem van zanger / gitarist Seb lijkt ook gewoon op die van Kurt Cobain.
Echter Paceshifters is veel meer dan een Nirvana wannabe. Met nummers die lekker lang uit zijn gebouwd, met veel dynamiek, waarbij langzaamaan steeds meer energie de zaal in gestuwd wordt. Op muzikaal vlak is dit misschien wel één van de hoogtepunten van Paaspop. Deze band verdient het om bekender te worden, maar staan nu nog voor een habbekrats in kleine zalen zoals, met alle respect, Merleyn in Nijmegen op 9 juni. Er zijn zelfs nog een paar kaarten te koop. Wie zie ik daar?
Tusky
Tusky
Over Tusky kunnen we kort zijn. Dat is inmiddels een strakke, geoliede rock ’n roll machine, met lekkere meezing hits, die erin gaan als zoete koek, zoals “Going Out” en “You Will Not Regret This”. Maar ook het nieuwe werk wordt goed ontvangen, zoals Trial & Terror. Wat betreft een mogelijke tweestrijd met Beachdog, mocht die al gaande zijn, wint Tusky die vooralsnog op punten. Maar Beachdog maakte wel een goede indruk.
Peter Pan Speedrock
Peter Pan Speedrock
De rock’n roll machine van Peter Pan Speedrock is terug. En ze zijn het kunstje nog niet verleerd. Verre van! De fanbase is ook onveranderd groot. Al is de gemiddelde leeftijd, hier in de Jack Daniels tent, het dubbele van de rest van het festival. Veel nieuwe fans zijn er niet bij gekomen dus. De jongeren die er wél zijn, zijn te vinden in de onvermijdelijke moshpit. Wat ook niet veranderd is, is het “gastoptreden” van mascotte Dikke Dennis. Halverwege de show wordt ie aangekondigd en dan schreeuwt ie een nummertje mee.
Peter Pan Speedrock – Dikke Dennis
Iedereen lijkt het nog steeds vermakelijk te vinden. Al hoorde ik wel her en der een ooohtje uit het publiek toen Dennis meerdere malen zijn piemel uit zijn broek toverde. Ach, erg smakelijk is het natuurlijk niet, maar het is ‘part of the show’ zullen we maar zeggen. Bij het verlaten van het podium, liet ie ook nog even zijn broek zakken om zijn billen te laten zien. Maar da’s nog niet alles. Als de mannen alweer bezig zijn met het volgende nummer, komt daar Dennis weer het podium opgerend. Ditmaal poedeltje naakt van de ene naar de andere kant.
Oké nog een keer lachen dan en verder met de muziek. Want daar gaat het toch wel om natuurlijk. Wat een genot om Peter Pan Speedrock weer terug te zien op het podium. Het spelplezier spat er vanaf als een stel jonge honden. Erg vernieuwend is het natuurlijk niet, maar wie maalt erom? ROCK ’N ROLLLL! De perfecte afsluiter van deze Loud Music Saturday.
De line up van deze Paaspopzondag is er één waar menig muziekhart sneller van gaat kloppen. De Heideroosjes, kunnen ze het nog? Maakt Rowen Hèze er weer een feestje van? En er zullen ook vast veel mensen zijn die warm lopen voor Rondé, Kovacs, Ilse De Lange en Passenger. Of de reünie van Charly Lownoise en Mental Theo. Niets van dat alles voor deze redacteur, want vandaag is de Jack Daniels Stage “the place to be”.
Dansen bij Smèrrig foto: Tom Doms
Na een rondje over het terrein, waar ik diverse theater acts en eettentjes tegenkom, beweeg ik me langzamerhand richting de Jack Daniels Stage. Onderwijl loop ik ook nog willekeurig enkele tenten binnen. In de Smèrrig tent wordt alweer volop gedanst, in de Rollerskate Disco Snolly wordt, jawel, gerolschaatst. In de Loco Royale dreigt net het beste van het Songfestival te beginnen met ex Frizzle Sizzle Laura Vlasblom, reden genoeg dus om even verder te kijken. Even de Detroit in bijvoorbeeld, waar de techno al uit de speakers schalt en de eerste voorzichtige dancemoves zichtbaar zijn.
Detroit foto: Tom Doms
Paaspopzondag Jack Daniels Stage
Tusky
Tusky
En dan is het nu tijd voor de punkrockers van Tusky, met leden van John Coffey. Ze hebben het tempo er goed in zitten. Vanaf de allereerste schreeuw is het plankgas. Er wordt weinig geouwehoerd tussen de nummers door en spelen als tweede al hun single “Going Out”. Deze stoere mannen punkrock met hoog testosterongehalte trekt vooral mannelijk publiek. Dat is niet erg natuurlijk, al zorgt het warme weer ervoor dat deze mannen het nodig vinden om in ontbloot bovenlijf de moshpit in te duiken en binnen de kortste keren ruikt de tent naar zweet. Regelmatig gaat er één onderuit in het tumult, maar die wordt dan al weer snel op de been geholpen zoals het hoort.
Ondanks het feit dat De Heideroosjes op deze Paaspopzondag tegelijkertijd speelt in de Phoenix, zijn er nog voldoende punkrock liefhebbers over die voor Tusky kiezen. En die hoeven geen spijt te hebben, want ze krijgen een energieke rockshow voorgeschoteld. Ze zouden goed in het voorprogramma van The Foo Fighters passen, want daar hebben ze muzikaal soms wel wat raakvlakken mee.
Ho99o9
Je zou nu naar Clean Bandit in de Apollo kunnen gaan kijken, maar het is beter om in de buurt te blijven, want van een unieke act als Ho99o9 mag je niks missen. Is het hiphop? Hardcore punk? Industrial? Van allemaal een beetje. Het is vooral heel rauw en energiek. Officieel zijn ze met zijn tweeën, Eaddy is de beweeglijke frontman die zich in het begin nog achter de speaker lijkt te verschuilen, maar al snel bovenop diezelfde speaker staat om zijn teksten de zaal in te schreeuwen.
The OGM
The OGM is de man achter de knoppen met Rasta haar, kinky rokje, rode handschoentjes en vrouwelijke bewegingen, die voor de muziek zorgt en ook regelmatig een stukje meebrult. Maar we mogen degene niet vergeten die eigenlijk het enige live instrument bespeelt op het podium, namelijk de drummer. Die stuwt deze twee geweldenaren naar grote hoogten met zijn super strakke spel. Soms slepend en traag, dan weer snel met allerlei roffeltjes tussendoor.
Eaddy springt nog even het publiek in om even mee te moshen, waar hij om de nek gevlogen wordt door een vrouwelijke fan. Zie ik dan daar tóch een klein glimlachje op die stoere kop? Voordat je het weet is ie alweer terug het podium op. Dan klinkt er een bekend deuntje. The Prodigy? Yes! Alsof het vuurtje nog niet aangestoken was, zetten ze Firestarter in. Is het een hommage? Het is in ieder geval een overtuigende versie en hoor ik daar ook nog een vleugje Breathe? Ho99o9 zal er vandaag zeker enkele fans bij gekregen hebben. En terecht.
Eaddy Ho99o9 foto: Max Kneefel
Idles
Idles heeft inmiddels een behoorlijke live reputatie, dus ben ik benieuwd wat ik allemaal kan verwachten vanavond. Het begint al spectaculair met de gitarist die meteen het eerste nummer de moshpit induikt met zijn gitaar en dat zal niet de enige keer blijken. Je mag het van zanger Joe Talbot geen punk noemen, maar het heeft er wel alle kenmerken van, maar dan intenser.
Idles
Ze razen over je heen als een denderende stoomtrein, met zanger Joe als machinist, die zijn oerkreten de zaal in spuugt. Idles zorgt al snel voor een kolkende mensenmassa voor het podium. Naast de zanger is het ook de langharige gitarist rechts op het podium die de aandacht trekt. Zeker als ie voor de zoveelste keer het publiek in duikt. Wat dan weer minder origineel is dat we allemaal door de knieën moeten om vervolgens weer met zijn allen op te springen, dát heb ik al vaker meegemaakt deze Paaspop. Maar iedereen doet gewillig mee.
Als na het laatste nummer de gitarist zijn gitaar op het podium kapot slaat dan weet je, dit was het. Veni, vidi finito. Lees ook het verslag van mijn KLANKGAT collega Mourad Majaiti.
Blood Red Shoes
Blood Red Shoes
De afsluiter van deze fantastische Paaspopzondag in de Jack Daniels Stage is Blood Red Shoes. Het is eigenlijk een duo, maar bij enkele nummers zijn toch twee extra muzikanten ingezet. Eén voor extra percussie en een bassiste, zoals bij het nummer I Wish I Was Someone Better. Het zijn uptempo rocknummers en het publiek vermaakt zich prima, al zie wel je dat de vermoeidheid toe begint te slaan. Er is niet veel interactie tussen de mooie zangeres Laura-May en drummer Steven, maar daar hebben ze ook helemaal geen tijd voor tijdens de nummers, aangezien ze hun handen vol hebben aan hun instrumenten en dan ook nog allebei moeten zingen. Steven kan dat, zoals wel vaker het geval is bij zingende drummers, niet helemaal lekker combineren. Het gaat iets ten koste van zijn zang, niet van zijn slagwerk. Maar Blood Red Shoes is een fijne band om live mee te maken, zeker vanwege de catchy rocksongs.
De toon is gezet voor het festivalseizoen van 2019 en de lat ligt hoog, dankzij Paaspop.
cover foto: Bart Heemskerk
tijdlijn foto van Facebook Blood Red Shoes
