Franc Thomas Timmerman van de band SAN FRANCISCO is geen kind van hippie-ouders. Hij is ook nog nooit in San Francisco geweest, ooit het epicentrum van de ‘love generation’. De hippies van toen zouden zijn muziek zeker waarderen, zo open van geest waren ze wel. De muziek van SAN FRANCISCO is verre van mainstream en vraagt de nodige moeite en aandacht van het publiek. Als je je er aan overgeeft, volgt het zwelgen in deze melancholische muziek als vanzelf.
Franc Thomas Timmerman, naar eigen zeggen beter onbekend als SAN FRANCISCO, is bassist bij Blaudzun en Lenya. In oktober 2018 kwam de elpee Ghosts of San Francisco uit waar ook violiste Anne Bakker en Coen Kaldeway op basklarinet aan meewerkten. Deze avond bij Muziek op Donderdag in Willem Twee concertzaal, bijna pal na carnaval, begeleiden zij hun frontman.
Minimale bezetting
Het is een wat uitgeklede bezetting van SAN FRANCISCO die vanavond optreedt. De drummer, bassist en gitarist zijn thuis gebleven. Timmerman speelt gitaar en doet de zang, Anne Bakker begeleidt hem op viool en alt-viool. Het is voor Kaldeway met zijn basklarinet de eerste keer dat hij als bandlid live optreedt.
De foyer van Willem Twee concertzaal is de perfecte setting voor deze minimale bezetting. De basklarinet is een hoogst ongebruikelijk instrument in live optredens van rockbands. Maar hier, vanavond, samen met de violen van Bakker bereiken de nummers van SAN FRANCISCO een hoge intensiteit, geschraagd door de diepe en volle klanken uit de basklarinet.
SAN FRANCISCO speelt tien nummers waarvan een aantal van de nieuwe elpee. Het enige nummer dat niet door Timmerman is geschreven, is de cover van Majesty. Majesty is van de Noorse band Madrugada, van hun plaat Grit. Het eerste nummer is Millions & Millions van de elpee Ghosts of San Francisco. Een wat je noemt ‘gedragen’ lied vol weemoed. Het zet wat je noemt meteen de toon. Daarna volgen het rocky nummer Old Friend, St. Lovers Sigh, Drink My Tears en Release Me. Dat laatste nummer is bijna een vrolijke popsong en sluit de eerste set van de avond af.
Solo
Na de pauze speelt Timmerman solo en vertolkt het nummer Opened Once. Hier zou misschien een akoestische gitaar beter hebben gepast dan die elektrische die Timmerman mee heeft genomen. Na I Know Too Much volgt de cover van Majesty, een nummer waar Timmerman bijna een moord voor had willen plegen. Het is inderdaad een prachtig nummer, maar het mooiste lied van de avond is voor het allerlaatst bewaard, het slotnummer Ivory waar Timmerman een zeer sterk en zuiver vocaal neerzet, magistraal begeleid door viool en basklarinet.
