Op zaterdagavond 14 september gaat de Bossche Band Battle 2019 van start met de eerste voorronde in Muziekcafé Lohengrin. Voor de mensen die dit café niet kennen, het bevindt zich in het winkelcentrum De Zuiderpassage in Den Bosch Zuid. Op de begane grond zit het kroeg gedeelte en het podium vind je in de kelder. In de hoek van de kroeg ga je met een steile wenteltrap naar beneden waar je in de knusse zaal terecht komt.
Bossche Band Battle 2019
Hier zullen de vijf geselecteerde bands het vanavond tegen elkaar opnemen. Mocht het nou heel druk worden en kun je het podium niet goed zien, dan zou je ook nog alles kunnen volgen op een groot scherm achter in de zaal, waar alles live te zien is dankzij de cameraman voor bij het podium. Het publiek bestaat vanavond vooral uit de aanwezige bands zelf en hun aanhang in de vorm van familie en vrienden. Helemaal vol zal het ook niet worden, eerder halfvol.
EgoTwister
Rond de klok van half negen mag EgoTwister het spits afbijten van deze Bossche Band Battle 2019. De toon is gezet met het gitaargeweld van deze twee gitaristen, waarvan er één regelmatig zijn snaren halverwege de hals aanslaat, we gaan rocken. Deze energieke hardrockband speelt stevige rockmuziek die hard en zacht combineert, zoals je dat in de jaren negentig veelvuldig hoorde doen door bands als bijvoorbeeld Live en Creed.
Zanger Wilco, met veel galm op de microfoon, geeft wat ie heeft en gooit er af en toe een lekkere oerschreeuw in. Een stevig begin van de avond dankzij een prima optreden van EgoTwister.
Profuna Ocean
Het eerste nummer dat dit viertal uit Kerkdriel ten gehore brengt, heeft dankzij de bassist bijna een beetje een funky geluid. De tweede zang van de toetsenist is helaas bijna niet te horen, de geluidjes die hij uit zijn Roland tovert gelukkig wel.
De schijnbaar schuchtere zanger Raoul lijkt een grapje te maken als hij het tweede nummer aankondigt als hun laatste nummer. Het blijkt duidelijk geen grap te zijn en spelen Hanging In The Balance, een nummer van bijna een kwartier, waarin pas ècht duidelijk wordt wat voor muziek deze mannen maken.
Progrock dus, een beetje in de sfeer van het solo werk van Steven Wilson, met stevige, soms bombastische stukken gitaar en creatieve drums gecombineerd met rustige passages en dit alles omlijst door sfeervolle synths. Het is een verrassend goed optreden van Profuna Ocean.
De Norm
Als deze band ‘de norm’ is voor De Bossche Band Battle 2019 dan ligt de lat niet zo hoog. De Norm uit Eindhoven, normaal gesproken Rockcity, maakt Nederlandstalige liedjes. En waar je bij Engelstalige nummers niet altijd letterlijk naar de tekst luistert, valt het bij Nederlandstalige nummers des te meer op wanneer ze niet te verstaan zijn.
De geluidstechnicus vraagt tijdens de soundcheck nog om iets te zingen aan leadzanger Ryan van Bijnen, maar in plaats daarvan komt er een zacht “Test, test” uit zijn mond.
Het eerste wat ik aan tekst kan verstaan, zit in het tweede nummer waarin een duidelijk “Nee, nee, nee, nee, nee!” klinkt. Wat het muzikaal een beetje interessant maakt is het gebruik van de tremolo arm aan de gitaar en zijn Whammy pedaal.
Vermakelijk om te zien is het contrast tussen de twee muzikanten vooraan op het podium die eruit zien alsof ze op het jaarlijkse schoolfeest staan te spelen en degene achter de drum kit die zich drummer in een metalband waant.
In het derde nummer mag de bassist de vocalen voor zijn rekening nemen. De leadzanger maakt dan een grapje, dat voor degenen die een sigaret willen gaan roken, nu het moment is, maar dat is totaal misplaatst, want hij is juist wél te verstaan.
Het laatste nummer heet Doe De Routine en doet, door het ska ritme, een klein beetje aan Doe Maar denken, wat ook de bedoeling zal zijn denk ik. Maar aan die routine mag nog wel wat gewerkt worden.
Artificial
Tijdens het lange intro van het eerste nummer staat zangeres Norain met haar rug naar het publiek toe. Wat zou daar de gedachte achter zijn? Wil ze de verwachtingsvolle gezichten niet aankijken als ze nog geen tekst heeft? Onzekerheid zal het niet zijn, want als ze er eenmaal staat, dan staat ze er ook. Zelfverzekerd en vol overtuiging staat deze zangeres haar mannetje tussen deze punk rockers.
De muziek van Artificial doet een beetje denken aan bands als Blink 182 en Fall Out Boy, waar ook een cover van gespeeld wordt, maar ook aan Paramore, een female fronted rockband uit Amerika. Tijdens de hoekige break van het uptempo Scars Of Misbelieving, wordt het publiek gevraagd om mee te klappen en dat is altijd riskant, zeker in zo’n kleine zaal, maar de meerderheid doet gelukkig enthousiast mee.
Als vierde laatste en laatste nummer wordt er alweer een cover gespeeld. Dat betekent dat de helft van dit optreden bestaat uit covers. Maar als je meer van jezelf wil laten zien zul je je ook moeten concentreren op eigen werk. Coverbands zijn er tenslotte al genoeg.
For Scratch
Voordat For Scratch begint te spelen gebeurt er al van alles op het podium. Een stel Jupiler kratten wordt opgestapeld om dienst te doen als tafeltje voor de sampler van de toetsenist. Dan wordt er een soort van zelfbouw keyboard het podium op gesleept met vloerbedekking erop. De bedoeling was, begreep ik later om een echt Hammond orgel mee te nemen, maar die kon de steile wenteltrap niet af, vandaar dit bijzondere exemplaar. Daar bovenop wordt nog een Yamaha keyboard geplaatst die ondersteund wordt door slechts 1 blokje hout. Als dat maar goed gaat.
En dan die badslippers van de zanger/gitarist, wat is daar nou mee? Twee verschillende soorten nog wel. Is dat Rock ’n Roll?
Door de lange soundcheck, er moet ook nog een kabeltje vervangen worden, kost het wel moeite om de aandacht erbij te houden. Het grootste deel van het publiek is dan ook al vertrokken, er zijn vrijwel alleen nog bandleden van deelnemende bands als publiek.
Als dan eindelijk wordt begonnen, met een piano intro in de stijl van Crime Of The Century van Supertramp, dan hebben ze de volledige aandacht van het resterende publiek. De zanger heeft een krachtige stem met een rauw randje en zingt met overtuiging.
Dan volgt er na een soort van bluesrock nummer naar eigen zeggen een experiment. Dit wordt de eerste keer dat ze dit nummer live gaan spelen. Het wordt ingeleid door een sample van “Een nieuw avontuur van Dikkie Dik” wat eigenlijk te flauw is.
En dat is zonde, want het is eigenlijk best een goed nummer, met een jazzy nachtclub sfeer met een heuse solo op keys. Al met al een beetje pretentieus, maar het maakt wel nieuwsgierig naar wat de mannen nog meer in petto hebben.
De Winnaars
En dat mag For Scratch dus laten zien in de volgende ronde van de Bossche Band Battle 2019 in Plein 79 op 25 oktober of 9 november, want ze zijn door naar de volgende ronde, net als Profuna Ocean.
En dan hebben de overige bands nog kans op een wildcard voor die volgende ronde. Die worden uitgereikt na afloop van de voorrondes. De volgende voorrondes zijn bij de Bossche Brouwers op 28 september en 12 oktober.
Met dank aan de organisatie van Bossche Band Battle 2019
Foto’s:
Frans de Visser van Bossche Band Battle
Ronald Rijken en Johan Kramer van KLANKGAT