Profuna Ocean komt na vier jaar met nieuw werk in de vorm van de EP Continuation met vijf nummers erop. Het mag dan wel een EP heten, maar tikt toch ruim 25 minuten muziek aan. Er zijn veel albums te vinden waar meer nummers op staan en toch minder lang duren. Ook al heet de EP Continuation, ze gaan toch niet helemaal op dezelfde voet verder als hun vorige plaat In Vacuum. Deze keer geen nummers van ruim 10 minuten, maar een stuk korter en misschien wat toegankelijker voor een groter publiek. Degenen die vorig jaar bij de Bossche Band Battle waren hebben deze band al live kunnen aanschouwen, Profuna Ocean stond toen in de finale.
Profuna Ocean – Continuation
Opener Black Train doet een beetje denken aan jaren ’80 hardrock, met een catchy refrein, koortje in de break en tegen het einde wordt de bas iets steviger aangezet en klinkt de zang iets rauwer. Zanger/gitarist Raoul Potters eindigt met de cryptische zin “Everyone goes away, but not today”. Cc Song klinkt een beetje als Anathema. Het is een sfeervol rustig nummer, gezongen met breekbare stem. Er is veel ruimte voor de toetsen en er zit een heuse gitaarsolo in.
Profuna Ocean – Continuation
Dan een opvallend begin van het nummer I’m Glad You Survived met soort van drumcomputer sound, waardoor het wat eigentijdser klinkt. Dat stuk komt later nog een keer terug in het nummer. Het is een powerballad met een mooie melodieuze zanglijn en Pink Floyd achtige gitaarsolo. Daarna begint NRA rustig, maar versnelt naar een lekker gejaagd tempo in de coupletten om weer terug te schakelen in het refrein. Het zijn fijne tempowisselingen met een mooie lange break. “In denial” en “Wasting bullits on a summer holiday” zijn teksten uit het refrein die je vrijwel meteen mee zingt.
Raoul Potters
Tenslotte is het spannende True Fear een waardige afsluiter, waar de zang als het ware meegevoerd wordt door de muziek met afwijkende maatsoorten en interessante breaks om af te sluiten met een intens en lang instrumentaal eindstuk.
Continuation is een groeibriljant en wordt met elke draaibeurt beter. Er is een mooie balans tussen zang en instrumentale stukken. Voor liefhebbers van Alternative progrock en, de naam is al gevallen, Anathema. Die band is inmiddels helaas ter ziele, maar voor fans van die daar erg ziek van zijn is Profuna Ocean misschien de perfecte pijnstiller. Drie maal daags tot u nemen, baat het niet dan schaadt het niet.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op zondagmiddag 25 oktober om 15.30 uur speelt Profuna Ocean vooralsnog in Willem Twee Poppodium voor maximaal 30 personen. Dat is bijna een privé optreden te noemen. Laat die kans niet voorbij gaan.
Het rondreizend muziekcircus met de naam Bossche Band Battle is achter de rug. De editie van 2019 is opnieuw een lappendeken aan muziekgenres gebleken. Het vrouwelijk aandeel in deze muziekcircus is dit jaar weer klein. Dit jaar zijn ook minder locaties opgenomen in het programma.
Muziekcircus Bossche Band Battle
Winnaar 2019 For Scratch in Willem Twee poppodium
Dit jaar begon het muziekcircus op 14 september in Muziekcafé Lohengrin. Dat was de eerste voorronde. De twee andere voorrondes waren in café De Vaart op de Tramkade. De twee halve finales gingen naar de binnenstad in Plein 79 oftewel P79. De finale op 22 november is traditioneel in Willem Twee poppodium. Wederom moesten de leden van de vakjury keuzes maken in het wel heel diverse aanbod. Een echte lappendeken wat tegelijkertijd de Bossche Band Battle zo aantrekkelijk maakt.
Koen van der Zanden – Morning Dawn
Waarom dit jaar minder podia werden aangedaan, is onbekend. Dat is wel zo jammer, want de grote charme van een rondreizend muziekcircus zoals de Bossche Band Battle is dat het telkens naar een andere locatie, ander podium toegaat. Mensen maken dan eens kennis met een andere plek dan ze gewend zijn, een andere sfeer en achtergrond.
Ik pleit met de nodige klem om in 2020 dat opnieuw in te voeren. Zo wordt het Bossche in Bossche Band Battle meer recht gedaan. Volgend jaar ontmoeten we elkaar weer of in Lohengrin, Skatecenter, De Azijnfabriek, Babel, Verkadefabriek, De Vaart, P79, Willem Twee poppodium of eventueel andere en nieuwe locaties. Hoe meer Bossche podia hoe beter.
Female fronted bands
Norain Kuijs – Artificial Voorronde 1
Bandjes zijn nog steeds een zaak van jongens. Ik weet nog toen ik 14/15 jaar was, bandje opzetten met jongens uit de buurt. Het is nooit iets geworden maar illustratief.
In de vier edities van de Band Battle heeft in mijn herinnering slechts één meidenband meegedaan en dat was Clittenband in 2018. De band was toen zelfs finalist. Het aandeel female frontend bands is wat groter. Dit jaar deden twee van zulke bands mee. Dat waren Artificial met Norain Kuijs en Myth of Origin met Linda Heinen.
Linda Heinen – Myth of Origin Voorronde 3
Twee andere bands hebben ook een zangeres in hun midden. Alleen zijn die vrouwen geen leadzanger, ergo geen female fronted band. Die twee bands zijn A Fool’s Errand en Spelfout, beiden Bossche bands trouwens. A Fool’s Errand is in wezen een instrumentale band. Sinds een jaar zingt Sarah Cahuasqui op enkele nummers waar ze de teksten voor heeft geschreven.
Sarah Cahuasqui – A Fool’s Errand
Bij Spelfout neemt Johan van Bommel de vocals hoofdzakelijk voor zijn rekening. Toetsenist/gitarist Dominique Aberkrom heeft een goede stem en dat liet ze horen toen Spelfout in De Vaart streed voor een plek in de halve finales. Dominique zong één nummer als leadzangeres.
Dominque Aberkrom – Spelfout
En dat was het dan, het vrouwelijk aandeel van dit jaar in het muziekcircus Bossche Band Battle. Meer vrouwen in de piste van dat circus. Het talent is er, daar ben ik van overtuigd. Ook goed voor de stage performance want vrouwen besteden meer aandacht aan hun uiterlijk. De Battle heeft een impuls nodig en die kan het beste van vrouwelijke kant komen.
Maar dan moeten zij zich wel aanmelden bij Studio Cube als het muziekcircus weer gaat rondreizen.
Het is vrijdagavond de 22e november, de finale van de Bossche Band Battle (BBB). De Bossche poptempel Willem Twee zal vanavond het strijdtoneel zijn van vier verschillende bands. Een muzikale krachtmeting waarvan de voorrondes en halve finales al weer even achter ons liggen. Vanavond zal er één band met de hoofdprijs mogen pronken.
Finale Bossche Band Battle 2019
Vlnr. Speaker Hugo Den Hartog. Jury: Pascal Vugts, Eva van Pelt, Noël Josemans, Dave Menkehorst. Ivo Cooymans. Geheel rechts, Frans de Visser van Studio Cube
Voor de eerste band af mag tikken, wordt eerst de jury aan ons voorgesteld. Een vijfkoppige jury speciaal ingeseind voor deze finale met behoorlijk wat sporen verdiend in de muziek. En naarmate de avond vordert, een jury waar ik steeds meer respect voor krijg.
Stitch and the Rag Dolls
Stitch & the Rag Dolls
Want wie gaat er vanavond de BBB winnen? Wordt het Stitch and the Rag Dolls, op wiens schouders de onprettige taak rust om de avond te openen? De eerste gitaarakkoorden van dit trio doen me denken aan AC/DC, het nummer wat ze inluidden leek er verder totaal niet op. Muziek met een eigen smoeltje, lekker stevig gitaarwerk en mooie volle baspartijen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het derde nummer van de set herinnert me aan Arctic Monkeys, qua structuur en qua uitvoering. De zang is wat vlak, iets wat vooral te horen is in de ballad die ze spelen. Wat jammer is, is dat het zo goed klopt en ook wat braaf is. Van een stevigere band hoop je, dat ze ook eens buiten de lijntjes kleuren.
For Scratch
For Scratch
Mocht je de berichtgeving van de BBB enigszins gevolgd hebben, dan is de naam For Scratch geen onbekende meer. Zij hebben deze editie gewonnen. Maar op het moment dat zij als tweede band op het podium staan, is daar nog geen sprake van.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Wederom een trio, ditmaal gewapend met toetsen, gitaar en drums om de strijd te beslechten. For Scratch speelt een soort jaren ‘70-hardrock met stevige gitaar. De zanger-gitarist wordt vocaal ondersteund door de andere twee bandleden, waarbij de toetsenist hele soulvolle partijen uit zijn toetsen haalt. Als om wat warmte en tegenwicht te bieden tegen de scherpe gitaargeluiden. Dit levert een bijzonder geslaagde combinatie op.
Mini-festival
Holsaby winnaar Bossche Band Battle 2018
Dat het een lange avond belooft te worden, blijkt als de derde band pas een uur later zijn opwachting zal maken. Het heeft de Willem Twee namelijk behaagd om parallel aan de BBB. een On The House-avond te laten lopen, met indiebands in de kleine zaal. Dit levert een soort mini-festival op. Ach, dan zijn de pauzes tussen de Battle-bands maar wat langer, de kans om meer muziek te leren kennen maakt veel goed. Zo biedt het ook de kans om Holsaby, de winnaar van vorig jaar, te zien spelen.
Morning Dawn
Morning Dawn
Morning Dawn uit Den Bosch is de volgende band die vanavond kans maakt op het goud. Vier jonge gasten in een klassieke rock-opstelling. Drums, bas en twee gitaren laten een soort emo-rock horen, wat door het jonge publiek vooraan in de zaal goed ontvangen wordt.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Stevig, atmosferisch, ik kan me een optreden van Parkway Drive herinneren wat dezelfde sfeer had. Morning Dawn doet voor de derde keer mee aan de Bossche Band Battle.
Profuna Ocean
Profuna Ocean
Als laatste finalist betreden de vier heren van Profuna Ocean het strijdtoneel. Profuna Ocean bestaat uit vier heren. Het strakke drumwerk biedt een goede kapstok voor de bas, gitaar, toetsen en zang. De nummers kennen veelal eenzelfde opmaak : een aantal maten een thema spelen compleet met zang. Vervolgens nemen de toetsenist en gitarist je mee op een symfonische reis om weer terug te keren bij het oorspronkelijke thema.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het klinkt allemaal goed uitgedacht en technisch goed uitgewerkt. Spijtig is, is dat de bas nauwelijks hoorbaar is. Nu is de basis vrij kaal en droog, het basgeluid had wat dikker, harder en voller mogen zijn.
Ik ben blij dat ik niet in de jury zit van deze Bossche Band Battle. Hoe moeilijk moet het zijn om te kiezen tussen deze vier totaal verschillende bands? Met For Scratch hebben ze een verdiende winnaar uitgeroepen. Morning Dawn werd tweede en treedt volgend jaar op in Oranjekade festival.
Met dank weer aan Wim Roelsma van Artishoot Fotografie
De tweede voorronde van de Bossche Band Battle editie 2019 strijkt voor de eerste keer neer in Brouwpodium Bossche Brouwers aan de Vaart, kortweg café De Vaart. De Vaart profileert zich graag met alternative punk/garage programmering. Dat komt goed uit gezien de samenstelling van deze tweede voorronde want veel raggende gitaren.
Vlnr: Pascale Paanakker, Arlet Langewender, Pascal Vugts en Hugo Den Hartog
De jury bestaat deze avond uit: W2 On The House programmeur Pascale Paanakker, tekstschrijver Pascal Vugts en Popronde en W2 organisator Arlet Langewender. Speaker is de alom geprezen Hugo Den Hartog.
De eerste band heet Kong Foo en zit in de hoek van de funkadelic en rock. Het eerste nummer is meteen raak en dat geldt eigenlijk voor alle nummers. Het laatste nummer – elke band mag zo’n vier à vijf nummers spelen – is de nieuwe single Problem Child. Dat begint met een lekker klassieke funky plucking intro op bas en gitaar. Jeroen Habraken op de Hammond orgel is goed op dreef. Kong Foo is in 2018 opgericht, maar de bandleden spelen alsof ze al decennia met elkaar optrekken. Het zijn echte pro’s, dat zie en hoor je meteen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Veli Verbakel – gitaar / zang
Roland Dijkink – bas
Robert Dortmans- drums / zang
Jeroen Habraken – keys / zang
Deze Bossche post-rock formatie bracht in het voorjaar het debuutalbum Gravitas uit. Daar heeft de band het noeste werk van 10 jaar ingelegd en daarmee die periode afgesloten. Dat blijkt dan ook, omdat de band met geheel nieuw werk komt op deze voorronde. Ook zangeres Sarah Cahuasqui is weer van de partij. Het blijft wennen hoe zij haar stem gebruikt, ze zingt er regelmatig naast. Maar het past binnen het eigenzinnige karakter en muziek van deze band. Komisch is het gedicht dat bassist Alwin Ven voordraagt, gebaseerd op de inauguratie rede van president Donald Trump. Alwin spreekt alleen de klinkers uit van de woorden uit die speech.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Alwin Ven – bas en trompet
Albert Schuurmans – drums
Willem Schuurmans – gitaar
Fabian Voskuil – gitaar
Sarah Cahuasqui – zang
Zanger Jack Harrison is ziek en slecht bij stem. Hij dacht er zelfs over om het optreden te annuleren. Dat gebeurde dus niet. Achteraf maakt speaker Hugo Den Hartog daar nog een opmerking over: niemand heeft er iets van gemerkt. Deze band uit Eindhoven mixt rock, indie en pop tot een zeer eigen stijl die je niet vaak hoort. De eerste reactie is van ‘Woow, wat is dit?’. Het is rock maar net een flinke tikkie anders.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Gitaar, zang: Jack Harrison
Bas: Danny Steijvers
Drums: Maarten Leijssen
Animal Road zet naast aanstekelijke countryrock ook een uitstekende show neer. Het is vrolijke entertainment dat elk publiek wel kan waarderen. Zo ook de aanwezigen in De Vaart die meegillen als frontman Rick van Osta daarom vraagt. Dat doet de band met lekkere gitaar riffs waarna het aan het publiek is om die te overstemmen. Een soort van battle yell.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Rick van Osta (zang/toetsen/gitaar)
Ties Jeeninga (gitaar/zang)
Max Klotz (gitaar/zang)
Mathijs Geurts (bas)
Pieter Scheffers (drums)
Deze band uit Electric City voelt zich op zijn gemak in Den Bosch. Zanger Lody Borgers zegt dat hij het fijn vindt om in Den Bosch op te treden. Wij geloven hem meteen en dat wordt beloont met een portie stevige rock. The March speelde ook bij de eerste editie van Rauwkost in 2018 en maakte toen een goede indruk. Net als vanavond, op de tweede voorronde Bossche Band Battle 2019.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Bram Slaats (drums),
Geert van Rheden (bas en zang),
Lody Borgers (gitaar en zang)
De jury uitspraak
Het is deze keer een moeilijke keuze die de jury moet maken. Dat blijkt ook wel want het duurt nogal tot het drietal terugkeert in het café. Na wat toelichtingen waar niemand op zit te wachten maar die bedoeld zijn om de spanning te verhogen – wat lukt – heeft de jury unaniem voor eigenzinnigheid gekozen althans voor de helft. De bands die doorgaan naar de halve finale zijn Stitch & The Rag Dolls en A Fool’s Errand.
Op zaterdagavond 14 september gaat de Bossche Band Battle 2019 van start met de eerste voorronde in Muziekcafé Lohengrin. Voor de mensen die dit café niet kennen, het bevindt zich in het winkelcentrum De Zuiderpassage in Den Bosch Zuid. Op de begane grond zit het kroeg gedeelte en het podium vind je in de kelder. In de hoek van de kroeg ga je met een steile wenteltrap naar beneden waar je in de knusse zaal terecht komt.
Hier zullen de vijf geselecteerde bands het vanavond tegen elkaar opnemen. Mocht het nou heel druk worden en kun je het podium niet goed zien, dan zou je ook nog alles kunnen volgen op een groot scherm achter in de zaal, waar alles live te zien is dankzij de cameraman voor bij het podium. Het publiek bestaat vanavond vooral uit de aanwezige bands zelf en hun aanhang in de vorm van familie en vrienden. Helemaal vol zal het ook niet worden, eerder halfvol.
EgoTwister
EgoTwister
Rond de klok van half negen mag EgoTwister het spits afbijten van deze Bossche Band Battle 2019. De toon is gezet met het gitaargeweld van deze twee gitaristen, waarvan er één regelmatig zijn snaren halverwege de hals aanslaat, we gaan rocken. Deze energieke hardrockband speelt stevige rockmuziek die hard en zacht combineert, zoals je dat in de jaren negentig veelvuldig hoorde doen door bands als bijvoorbeeld Live en Creed.
Zanger Wilco, met veel galm op de microfoon, geeft wat ie heeft en gooit er af en toe een lekkere oerschreeuw in. Een stevig begin van de avond dankzij een prima optreden van EgoTwister.
Profuna Ocean
Profuna Ocean
Het eerste nummer dat dit viertal uit Kerkdriel ten gehore brengt, heeft dankzij de bassist bijna een beetje een funky geluid. De tweede zang van de toetsenist is helaas bijna niet te horen, de geluidjes die hij uit zijn Roland tovert gelukkig wel.
De schijnbaar schuchtere zanger Raoul lijkt een grapje te maken als hij het tweede nummer aankondigt als hun laatste nummer. Het blijkt duidelijk geen grap te zijn en spelen Hanging In The Balance, een nummer van bijna een kwartier, waarin pas ècht duidelijk wordt wat voor muziek deze mannen maken.
Progrock dus, een beetje in de sfeer van het solo werk van Steven Wilson, met stevige, soms bombastische stukken gitaar en creatieve drums gecombineerd met rustige passages en dit alles omlijst door sfeervolle synths. Het is een verrassend goed optreden van Profuna Ocean.
De Norm
De Norm
Als deze band ‘de norm’ is voor De Bossche Band Battle 2019 dan ligt de lat niet zo hoog. De Norm uit Eindhoven, normaal gesproken Rockcity, maakt Nederlandstalige liedjes. En waar je bij Engelstalige nummers niet altijd letterlijk naar de tekst luistert, valt het bij Nederlandstalige nummers des te meer op wanneer ze niet te verstaan zijn.
De geluidstechnicus vraagt tijdens de soundcheck nog om iets te zingen aan leadzanger Ryan van Bijnen, maar in plaats daarvan komt er een zacht “Test, test” uit zijn mond.
Het eerste wat ik aan tekst kan verstaan, zit in het tweede nummer waarin een duidelijk “Nee, nee, nee, nee, nee!” klinkt. Wat het muzikaal een beetje interessant maakt is het gebruik van de tremolo arm aan de gitaar en zijn Whammy pedaal.
Vermakelijk om te zien is het contrast tussen de twee muzikanten vooraan op het podium die eruit zien alsof ze op het jaarlijkse schoolfeest staan te spelen en degene achter de drum kit die zich drummer in een metalband waant.
In het derde nummer mag de bassist de vocalen voor zijn rekening nemen. De leadzanger maakt dan een grapje, dat voor degenen die een sigaret willen gaan roken, nu het moment is, maar dat is totaal misplaatst, want hij is juist wél te verstaan.
Het laatste nummer heet Doe De Routine en doet, door het ska ritme, een klein beetje aan Doe Maar denken, wat ook de bedoeling zal zijn denk ik. Maar aan die routine mag nog wel wat gewerkt worden.
Tijdens het lange intro van het eerste nummer staat zangeres Norain met haar rug naar het publiek toe. Wat zou daar de gedachte achter zijn? Wil ze de verwachtingsvolle gezichten niet aankijken als ze nog geen tekst heeft? Onzekerheid zal het niet zijn, want als ze er eenmaal staat, dan staat ze er ook. Zelfverzekerd en vol overtuiging staat deze zangeres haar mannetje tussen deze punk rockers.
Artificial met Norain Kuijs
De muziek van Artificial doet een beetje denken aan bands als Blink 182 en Fall Out Boy, waar ook een cover van gespeeld wordt, maar ook aan Paramore, een female fronted rockband uit Amerika. Tijdens de hoekige break van het uptempo Scars Of Misbelieving, wordt het publiek gevraagd om mee te klappen en dat is altijd riskant, zeker in zo’n kleine zaal, maar de meerderheid doet gelukkig enthousiast mee.
Als vierde laatste en laatste nummer wordt er alweer een cover gespeeld. Dat betekent dat de helft van dit optreden bestaat uit covers. Maar als je meer van jezelf wil laten zien zul je je ook moeten concentreren op eigen werk. Coverbands zijn er tenslotte al genoeg.
For Scratch
For Scratch
Voordat For Scratch begint te spelen gebeurt er al van alles op het podium. Een stel Jupiler kratten wordt opgestapeld om dienst te doen als tafeltje voor de sampler van de toetsenist. Dan wordt er een soort van zelfbouw keyboard het podium op gesleept met vloerbedekking erop. De bedoeling was, begreep ik later om een echt Hammond orgel mee te nemen, maar die kon de steile wenteltrap niet af, vandaar dit bijzondere exemplaar. Daar bovenop wordt nog een Yamaha keyboard geplaatst die ondersteund wordt door slechts 1 blokje hout. Als dat maar goed gaat.
En dan die badslippers van de zanger/gitarist, wat is daar nou mee? Twee verschillende soorten nog wel. Is dat Rock ’n Roll?
Willem Korsten
Door de lange soundcheck, er moet ook nog een kabeltje vervangen worden, kost het wel moeite om de aandacht erbij te houden. Het grootste deel van het publiek is dan ook al vertrokken, er zijn vrijwel alleen nog bandleden van deelnemende bands als publiek.
Als dan eindelijk wordt begonnen, met een piano intro in de stijl van Crime Of The Century van Supertramp, dan hebben ze de volledige aandacht van het resterende publiek. De zanger heeft een krachtige stem met een rauw randje en zingt met overtuiging.
Dan volgt er na een soort van bluesrock nummer naar eigen zeggen een experiment. Dit wordt de eerste keer dat ze dit nummer live gaan spelen. Het wordt ingeleid door een sample van “Een nieuw avontuur van Dikkie Dik” wat eigenlijk te flauw is.
En dat is zonde, want het is eigenlijk best een goed nummer, met een jazzy nachtclub sfeer met een heuse solo op keys. Al met al een beetje pretentieus, maar het maakt wel nieuwsgierig naar wat de mannen nog meer in petto hebben.
De Winnaars
En dat mag For Scratch dus laten zien in de volgende ronde van de Bossche Band Battle 2019 in Plein 79 op 25 oktober of 9 november, want ze zijn door naar de volgende ronde, net als Profuna Ocean.
En dan hebben de overige bands nog kans op een wildcard voor die volgende ronde. Die worden uitgereikt na afloop van de voorrondes. De volgende voorrondes zijn bij de Bossche Brouwers op 28 september en 12 oktober.
Met dank aan de organisatie van Bossche Band Battle 2019 Foto’s:
Frans de Visser van Bossche Band Battle
Ronald Rijken en Johan Kramer van KLANKGAT
