Profuna Ocean komt na vier jaar met nieuw werk in de vorm van de EP Continuation met vijf nummers erop. Het mag dan wel een EP heten, maar tikt toch ruim 25 minuten muziek aan. Er zijn veel albums te vinden waar meer nummers op staan en toch minder lang duren. Ook al heet de EP Continuation, ze gaan toch niet helemaal op dezelfde voet verder als hun vorige plaat In Vacuum. Deze keer geen nummers van ruim 10 minuten, maar een stuk korter en misschien wat toegankelijker voor een groter publiek. Degenen die vorig jaar bij de Bossche Band Battle waren hebben deze band al live kunnen aanschouwen, Profuna Ocean stond toen in de finale.
Profuna Ocean – Continuation
Opener Black Train doet een beetje denken aan jaren ’80 hardrock, met een catchy refrein, koortje in de break en tegen het einde wordt de bas iets steviger aangezet en klinkt de zang iets rauwer. Zanger/gitarist Raoul Potters eindigt met de cryptische zin “Everyone goes away, but not today”. Cc Song klinkt een beetje als Anathema. Het is een sfeervol rustig nummer, gezongen met breekbare stem. Er is veel ruimte voor de toetsen en er zit een heuse gitaarsolo in.
Profuna Ocean – Continuation
Dan een opvallend begin van het nummer I’m Glad You Survived met soort van drumcomputer sound, waardoor het wat eigentijdser klinkt. Dat stuk komt later nog een keer terug in het nummer. Het is een powerballad met een mooie melodieuze zanglijn en Pink Floyd achtige gitaarsolo. Daarna begint NRA rustig, maar versnelt naar een lekker gejaagd tempo in de coupletten om weer terug te schakelen in het refrein. Het zijn fijne tempowisselingen met een mooie lange break. “In denial” en “Wasting bullits on a summer holiday” zijn teksten uit het refrein die je vrijwel meteen mee zingt.
Raoul Potters
Tenslotte is het spannende True Fear een waardige afsluiter, waar de zang als het ware meegevoerd wordt door de muziek met afwijkende maatsoorten en interessante breaks om af te sluiten met een intens en lang instrumentaal eindstuk.
Continuation is een groeibriljant en wordt met elke draaibeurt beter. Er is een mooie balans tussen zang en instrumentale stukken. Voor liefhebbers van Alternative progrock en, de naam is al gevallen, Anathema. Die band is inmiddels helaas ter ziele, maar voor fans van die daar erg ziek van zijn is Profuna Ocean misschien de perfecte pijnstiller. Drie maal daags tot u nemen, baat het niet dan schaadt het niet.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op zondagmiddag 25 oktober om 15.30 uur speelt Profuna Ocean vooralsnog in Willem Twee Poppodium voor maximaal 30 personen. Dat is bijna een privé optreden te noemen. Laat die kans niet voorbij gaan.
Het is vrijdagavond de 22e november, de finale van de Bossche Band Battle (BBB). De Bossche poptempel Willem Twee zal vanavond het strijdtoneel zijn van vier verschillende bands. Een muzikale krachtmeting waarvan de voorrondes en halve finales al weer even achter ons liggen. Vanavond zal er één band met de hoofdprijs mogen pronken.
Finale Bossche Band Battle 2019
Vlnr. Speaker Hugo Den Hartog. Jury: Pascal Vugts, Eva van Pelt, Noël Josemans, Dave Menkehorst. Ivo Cooymans. Geheel rechts, Frans de Visser van Studio Cube
Voor de eerste band af mag tikken, wordt eerst de jury aan ons voorgesteld. Een vijfkoppige jury speciaal ingeseind voor deze finale met behoorlijk wat sporen verdiend in de muziek. En naarmate de avond vordert, een jury waar ik steeds meer respect voor krijg.
Stitch and the Rag Dolls
Stitch & the Rag Dolls
Want wie gaat er vanavond de BBB winnen? Wordt het Stitch and the Rag Dolls, op wiens schouders de onprettige taak rust om de avond te openen? De eerste gitaarakkoorden van dit trio doen me denken aan AC/DC, het nummer wat ze inluidden leek er verder totaal niet op. Muziek met een eigen smoeltje, lekker stevig gitaarwerk en mooie volle baspartijen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het derde nummer van de set herinnert me aan Arctic Monkeys, qua structuur en qua uitvoering. De zang is wat vlak, iets wat vooral te horen is in de ballad die ze spelen. Wat jammer is, is dat het zo goed klopt en ook wat braaf is. Van een stevigere band hoop je, dat ze ook eens buiten de lijntjes kleuren.
For Scratch
For Scratch
Mocht je de berichtgeving van de BBB enigszins gevolgd hebben, dan is de naam For Scratch geen onbekende meer. Zij hebben deze editie gewonnen. Maar op het moment dat zij als tweede band op het podium staan, is daar nog geen sprake van.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Wederom een trio, ditmaal gewapend met toetsen, gitaar en drums om de strijd te beslechten. For Scratch speelt een soort jaren ‘70-hardrock met stevige gitaar. De zanger-gitarist wordt vocaal ondersteund door de andere twee bandleden, waarbij de toetsenist hele soulvolle partijen uit zijn toetsen haalt. Als om wat warmte en tegenwicht te bieden tegen de scherpe gitaargeluiden. Dit levert een bijzonder geslaagde combinatie op.
Mini-festival
Holsaby winnaar Bossche Band Battle 2018
Dat het een lange avond belooft te worden, blijkt als de derde band pas een uur later zijn opwachting zal maken. Het heeft de Willem Twee namelijk behaagd om parallel aan de BBB. een On The House-avond te laten lopen, met indiebands in de kleine zaal. Dit levert een soort mini-festival op. Ach, dan zijn de pauzes tussen de Battle-bands maar wat langer, de kans om meer muziek te leren kennen maakt veel goed. Zo biedt het ook de kans om Holsaby, de winnaar van vorig jaar, te zien spelen.
Morning Dawn
Morning Dawn
Morning Dawn uit Den Bosch is de volgende band die vanavond kans maakt op het goud. Vier jonge gasten in een klassieke rock-opstelling. Drums, bas en twee gitaren laten een soort emo-rock horen, wat door het jonge publiek vooraan in de zaal goed ontvangen wordt.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Stevig, atmosferisch, ik kan me een optreden van Parkway Drive herinneren wat dezelfde sfeer had. Morning Dawn doet voor de derde keer mee aan de Bossche Band Battle.
Profuna Ocean
Profuna Ocean
Als laatste finalist betreden de vier heren van Profuna Ocean het strijdtoneel. Profuna Ocean bestaat uit vier heren. Het strakke drumwerk biedt een goede kapstok voor de bas, gitaar, toetsen en zang. De nummers kennen veelal eenzelfde opmaak : een aantal maten een thema spelen compleet met zang. Vervolgens nemen de toetsenist en gitarist je mee op een symfonische reis om weer terug te keren bij het oorspronkelijke thema.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het klinkt allemaal goed uitgedacht en technisch goed uitgewerkt. Spijtig is, is dat de bas nauwelijks hoorbaar is. Nu is de basis vrij kaal en droog, het basgeluid had wat dikker, harder en voller mogen zijn.
Ik ben blij dat ik niet in de jury zit van deze Bossche Band Battle. Hoe moeilijk moet het zijn om te kiezen tussen deze vier totaal verschillende bands? Met For Scratch hebben ze een verdiende winnaar uitgeroepen. Morning Dawn werd tweede en treedt volgend jaar op in Oranjekade festival.
Met dank weer aan Wim Roelsma van Artishoot Fotografie
Het programma van de Tweede Halve Finale Bossche Band Battle 2019 in P79 ziet er als volgt uit:
1. The March
2. Stich & the Rag Dolls
3. Sparks of Sanity
4. Profuna Ocean
Tweede Halve Finale in P79
1. The March
The March
Het is nooit leuk om het spits af te moeten bijten, maar het strooitje trekken wijst The March aan om deze Tweede Halve Finale van de Bossche Band Battle editie 2018 te beginnen. Lody (zang, gitaar), Bram (drums) en Geert (bas) hebben er geen moeite mee want ze gaan voortvarend van start met een soul nummer gemengd met poprock.
Lody Borgers
Lody zingt erg makkelijk en is bijna de rust zelve achter de microfoon. Geert duikt er goed in met lekker spel op zijn basgitaar. Funky rock riffs stuwen de nummers voort met de beats van Bram. Er is goed contact met het publiek. Lody is een vriendelijke performer. The March maakt er een toffe show van. Goede vibes stromen door de kelder van P79.
2. Stitch & the Rag Dolls
Stitch & the Rag Dolls
Op de vraag hoe het met zijn stem is, reageert zanger/gitarist Jack Harrison dat alles weer OK is. In de voorronde was hij ziek en slecht bij stem. “Ik kan dat nu niet meer opvoeren als excuus,” antwoordt Harrison. Dat blijkt, want hij is goed zowel in lage als hoge tonen met soms Tom Waits-achtige momenten: gruizige stem. Inleidend is elke song spannend in opbouw, maar gedurende het nummer zwakt het af.
Jack Harrison
Harrison steelt de show en is duidelijk de leader. Stitch & the Rag Dolls is een goed geoliede machine met afwisselend blues, rock en pop. Het scheelt ook dat Jack native speaker is. Zijn Engels komt niet van school of studie.
3. Sparks of Sanity
Spark of Sanity
De band houdt deze halve finale een hoog tempo aan in tegenstelling tot de voorronde waar meer afwisseling was. Zanger Laurens Lamberts weet echt veel variatie in zijn stem te leggen. De sfeer zit er duidelijk in. Het publiek doet mee en de muzikanten worden steeds enthousiaster. Er is goed contact en ruime interactie met het publiek.
Björn Schouten
Aan het einde gaat bassist Björn Schouten tussen het publiek spelen. Die kan niet meer stuk.
4. Profuna Ocean
Profuna Ocean
Profuna Ocean is een geheide favoriet voor het winnen van de Bossche Band Battle prijs. De mix van pop met symfonische rock (Dreamtheater/ Porcupine Tree) staat als een huis. Veel variatie in zowel drums en zang als gitaar. Zanger Raoul Potters wisselt zang af met fijne gitaarsolo’s.
René Visser
De keyboards zijn helaas slecht gemixt wat in het totaalbeeld van symfonische rock wel belangrijk is. Bij Profuna Ocean zijn het top muzikanten, stuk voor stuk en helemaal op elkaar ingespeeld. Volgens één van de juryleden een hoogtepunt van de afgelopen vier jaar.
Op naar de Bossche band Battle finale 2019
P79 jury en speaker Hugo Den Hartog
Finalisten
Afgelopen zaterdag 9 november is in een druk bezocht P79 tijdens de Tweede Halve Finale gestreden voor een plek in de finale. Profuna Ocean en Stitch & the Rag Dolls gingen er vandoor met de tickets. Zij strijden samen met Morning Dawn en For Scratch op het grote podium in Willem Twee poppodium om de felbegeerde hoofdprijs. Een single opname + videoclip bij Studio Cube.
Mini-festival
In samenwerking met On the House van Willem Twee popodium is er voor gezorgd dat de twee programma’s op elkaar aansluiten. Zodoende ontstaat er een mini-festival waar je maar liefst zes bands kan komen beluisteren.
Holsaby – winnaar 2018
Op het On The House podium trapt Holsaby af, de winnaar van de BBB 2018 en speelt Alcuna Wilds daarna..
Dit jaar wordt er een pilot Livestream opgezet waarbij je de Bossche Band Battle live kan volgen via Youtube. De Bossche Band Battle finale en On the House Indie vinden plaats op vrijdag avond 22 november.
Met dank aan Wim Roelsma van Artishoot Fotografie en voor zijn verslaggeving van deze halve finale
Op zaterdagavond 14 september gaat de Bossche Band Battle 2019 van start met de eerste voorronde in Muziekcafé Lohengrin. Voor de mensen die dit café niet kennen, het bevindt zich in het winkelcentrum De Zuiderpassage in Den Bosch Zuid. Op de begane grond zit het kroeg gedeelte en het podium vind je in de kelder. In de hoek van de kroeg ga je met een steile wenteltrap naar beneden waar je in de knusse zaal terecht komt.
Hier zullen de vijf geselecteerde bands het vanavond tegen elkaar opnemen. Mocht het nou heel druk worden en kun je het podium niet goed zien, dan zou je ook nog alles kunnen volgen op een groot scherm achter in de zaal, waar alles live te zien is dankzij de cameraman voor bij het podium. Het publiek bestaat vanavond vooral uit de aanwezige bands zelf en hun aanhang in de vorm van familie en vrienden. Helemaal vol zal het ook niet worden, eerder halfvol.
EgoTwister
EgoTwister
Rond de klok van half negen mag EgoTwister het spits afbijten van deze Bossche Band Battle 2019. De toon is gezet met het gitaargeweld van deze twee gitaristen, waarvan er één regelmatig zijn snaren halverwege de hals aanslaat, we gaan rocken. Deze energieke hardrockband speelt stevige rockmuziek die hard en zacht combineert, zoals je dat in de jaren negentig veelvuldig hoorde doen door bands als bijvoorbeeld Live en Creed.
Zanger Wilco, met veel galm op de microfoon, geeft wat ie heeft en gooit er af en toe een lekkere oerschreeuw in. Een stevig begin van de avond dankzij een prima optreden van EgoTwister.
Profuna Ocean
Profuna Ocean
Het eerste nummer dat dit viertal uit Kerkdriel ten gehore brengt, heeft dankzij de bassist bijna een beetje een funky geluid. De tweede zang van de toetsenist is helaas bijna niet te horen, de geluidjes die hij uit zijn Roland tovert gelukkig wel.
De schijnbaar schuchtere zanger Raoul lijkt een grapje te maken als hij het tweede nummer aankondigt als hun laatste nummer. Het blijkt duidelijk geen grap te zijn en spelen Hanging In The Balance, een nummer van bijna een kwartier, waarin pas ècht duidelijk wordt wat voor muziek deze mannen maken.
Progrock dus, een beetje in de sfeer van het solo werk van Steven Wilson, met stevige, soms bombastische stukken gitaar en creatieve drums gecombineerd met rustige passages en dit alles omlijst door sfeervolle synths. Het is een verrassend goed optreden van Profuna Ocean.
De Norm
De Norm
Als deze band ‘de norm’ is voor De Bossche Band Battle 2019 dan ligt de lat niet zo hoog. De Norm uit Eindhoven, normaal gesproken Rockcity, maakt Nederlandstalige liedjes. En waar je bij Engelstalige nummers niet altijd letterlijk naar de tekst luistert, valt het bij Nederlandstalige nummers des te meer op wanneer ze niet te verstaan zijn.
De geluidstechnicus vraagt tijdens de soundcheck nog om iets te zingen aan leadzanger Ryan van Bijnen, maar in plaats daarvan komt er een zacht “Test, test” uit zijn mond.
Het eerste wat ik aan tekst kan verstaan, zit in het tweede nummer waarin een duidelijk “Nee, nee, nee, nee, nee!” klinkt. Wat het muzikaal een beetje interessant maakt is het gebruik van de tremolo arm aan de gitaar en zijn Whammy pedaal.
Vermakelijk om te zien is het contrast tussen de twee muzikanten vooraan op het podium die eruit zien alsof ze op het jaarlijkse schoolfeest staan te spelen en degene achter de drum kit die zich drummer in een metalband waant.
In het derde nummer mag de bassist de vocalen voor zijn rekening nemen. De leadzanger maakt dan een grapje, dat voor degenen die een sigaret willen gaan roken, nu het moment is, maar dat is totaal misplaatst, want hij is juist wél te verstaan.
Het laatste nummer heet Doe De Routine en doet, door het ska ritme, een klein beetje aan Doe Maar denken, wat ook de bedoeling zal zijn denk ik. Maar aan die routine mag nog wel wat gewerkt worden.
Tijdens het lange intro van het eerste nummer staat zangeres Norain met haar rug naar het publiek toe. Wat zou daar de gedachte achter zijn? Wil ze de verwachtingsvolle gezichten niet aankijken als ze nog geen tekst heeft? Onzekerheid zal het niet zijn, want als ze er eenmaal staat, dan staat ze er ook. Zelfverzekerd en vol overtuiging staat deze zangeres haar mannetje tussen deze punk rockers.
Artificial met Norain Kuijs
De muziek van Artificial doet een beetje denken aan bands als Blink 182 en Fall Out Boy, waar ook een cover van gespeeld wordt, maar ook aan Paramore, een female fronted rockband uit Amerika. Tijdens de hoekige break van het uptempo Scars Of Misbelieving, wordt het publiek gevraagd om mee te klappen en dat is altijd riskant, zeker in zo’n kleine zaal, maar de meerderheid doet gelukkig enthousiast mee.
Als vierde laatste en laatste nummer wordt er alweer een cover gespeeld. Dat betekent dat de helft van dit optreden bestaat uit covers. Maar als je meer van jezelf wil laten zien zul je je ook moeten concentreren op eigen werk. Coverbands zijn er tenslotte al genoeg.
For Scratch
For Scratch
Voordat For Scratch begint te spelen gebeurt er al van alles op het podium. Een stel Jupiler kratten wordt opgestapeld om dienst te doen als tafeltje voor de sampler van de toetsenist. Dan wordt er een soort van zelfbouw keyboard het podium op gesleept met vloerbedekking erop. De bedoeling was, begreep ik later om een echt Hammond orgel mee te nemen, maar die kon de steile wenteltrap niet af, vandaar dit bijzondere exemplaar. Daar bovenop wordt nog een Yamaha keyboard geplaatst die ondersteund wordt door slechts 1 blokje hout. Als dat maar goed gaat.
En dan die badslippers van de zanger/gitarist, wat is daar nou mee? Twee verschillende soorten nog wel. Is dat Rock ’n Roll?
Willem Korsten
Door de lange soundcheck, er moet ook nog een kabeltje vervangen worden, kost het wel moeite om de aandacht erbij te houden. Het grootste deel van het publiek is dan ook al vertrokken, er zijn vrijwel alleen nog bandleden van deelnemende bands als publiek.
Als dan eindelijk wordt begonnen, met een piano intro in de stijl van Crime Of The Century van Supertramp, dan hebben ze de volledige aandacht van het resterende publiek. De zanger heeft een krachtige stem met een rauw randje en zingt met overtuiging.
Dan volgt er na een soort van bluesrock nummer naar eigen zeggen een experiment. Dit wordt de eerste keer dat ze dit nummer live gaan spelen. Het wordt ingeleid door een sample van “Een nieuw avontuur van Dikkie Dik” wat eigenlijk te flauw is.
En dat is zonde, want het is eigenlijk best een goed nummer, met een jazzy nachtclub sfeer met een heuse solo op keys. Al met al een beetje pretentieus, maar het maakt wel nieuwsgierig naar wat de mannen nog meer in petto hebben.
De Winnaars
En dat mag For Scratch dus laten zien in de volgende ronde van de Bossche Band Battle 2019 in Plein 79 op 25 oktober of 9 november, want ze zijn door naar de volgende ronde, net als Profuna Ocean.
En dan hebben de overige bands nog kans op een wildcard voor die volgende ronde. Die worden uitgereikt na afloop van de voorrondes. De volgende voorrondes zijn bij de Bossche Brouwers op 28 september en 12 oktober.
Met dank aan de organisatie van Bossche Band Battle 2019 Foto’s:
Frans de Visser van Bossche Band Battle
Ronald Rijken en Johan Kramer van KLANKGAT
