Changing Tides

De getijden staan gunstig voor Changing Tides

Tweede fraai vormgegeven album Amidst The Gray van deathcore/metalcore band uit Noord-Brabant

Changing Tides uit Noord-Brabant komt met hun belangrijke tweede plaat (als we de debuut-EP niet mee rekenen) die 1 november uit zal komen! De titel is Amidst The Gray, wat ongeveer zoveel betekent als in het grijze gebied verkeren en biedt meer van hun handelsmerk namelijk deathcore/metalcore en dat sinds 2013 alweer.

Changing Tides

Changing Tides
Amidst The Gray

Allereerst complimenten voor de mooie hoes. Prachtig gedetailleerd en mooie aanvulling op het geheel. Drie afbeeldingen van een meisje met een bloemenhoofd bedekking dat met gesloten ogen poseert. Prachtig.

Het album opent met Siren’s Song met een episch klinkend intro dat overgaat in een slepende metalcore song, zware grunts en met een lekkere melodieuze gitaar solo blijvend slepend. Het is minder snel dan ik gewend ben van Changing Tides en doet mij wat aan een band als Heriot denken.

Desolate met gastrol van Dane Evans van To the Grave is ook wat trager met lekkere breakdowns.

The Thrill opent met felle screams en vertraagd dan direct in het begin en gaat langzaam over in een toegankelijke lekkere gitaarsolo en eindigt weer met de vertraging.

Het wisselen met tempo’s en vertragingen zorgt wel voor meer dynamiek en bevalt mij wel, dit nummer is sowieso een van mijn favorieten van dit album samen met Siren’s…

Not Quite Close opent met super diepe grunst en vertraging, lekker melodieus gitaar werk in dit nummer. Louder Than Words, is dan meer traditionele metalcore, met veel screams en raast lekker door.

Changing Tides
Changing Tides

Amidst The Gray, de laatste single en titelsong van het album, is wat rustiger met zelfs cleane zang en toetsen maar eindigt gelukkig weer met diepe grunts. Dit is een fijn afwisselend nummer en bijna een soort van toegankelijk 😉

Sabotage is dan weer lekker slepend en Lifeline vol met screams en grunts. Sands Of Time heeft als ondersteuning Adam On Earth (warren) bekend van Oceano, een populaire deathcore band uit Illinois.

Zo zie je maar dat Changing Tides internationale allure heeft en kan rekenen op samenwerkingen met de grote jongens, een fijn nummer dat wel centraal staat voor dit album.

Het album eindigt met Bleeding Wrists dat wederom langzaam eindigt met diepe grunts en is dan ook de perfecte afsluiter van het album.

Amidst The Gray
screams/grunts

Professioneel bandje dit Changing Tides! Productie is top, artwork geweldig, muzikanten zijn erg goed op dreef en de screams/grunts mogen er zijn, ik hoop dat de getijden gunstig gaan veranderen en men boven de grijze middelmaat uit zal steken, om met dit album aan de top te komen, jullie verdienen het!

Death en metalcore fans direct toeslaan en de ruimer denkende metalhead moet dit zeker ook proberen. Lees ook een eerder bericht van de band op het laatste Rauwkostfestival in 2020.


Changing Tides – Amidst The Gray (2024)

Electric Callboy

Electric Callboy verzorgt knallende afsluiting

Bijzondere mix van stijlen groter dan de som van de delen eerste aflevering van The Rock Circus

Nergens wordt ook maar gesuggereerd dat Electric Callboy een ‘serieuze’ band zou zijn. Deze mannen komen om plezier te maken en dat doen ze met hun eigen aanstekelijke mix van rave, happy hardcore, nu metal. En Rock Circus weet dat op waarde te schatten.

Electric Callboy

Electric Callboy
Electric Callboy – Johan Breij.nl

The Rock Circus beleeft dit jaar zijn première in de Bossche Brabanthallen. Drie dagen lang een indoor festival voor de rockende en headbangende medemens. Sfeervol aangekleed, als sta je in een echte ‘big top’-tent, met een gevarieerd aanbod van bands binnen de ruime kaders van rock en metal.

Maar aan alle goede dingen komt een eind, en zo ook aan dit Rock Circus. En als je dan toch moet afsluiten, dan maar goed. Dus Electric Callboy maar geprogrammeerd.

Rock Circus
Eclectic Callboy – ©Johan Breij.nl

Ik kom ogen en oren te kort tijdens de set van deze zes Duitse muzikanten. Op papier een ‘metalcore’ band, alsook ‘electronicore’, live een meeslepende mengeling van ‘core’- in welke vorm dan ook – en lekker foute dansmuziek. Ik weet niet of ik de eerste ben die de grap maakt, maar naar mijn idee zou Eclectic Callboy een betere bandnaam zijn.

Schaamteloze combinaties
Ik rol van de ene verbazing in de andere door de schaamteloze combinaties die hier bedacht zijn. Every Time We Touch (Cascada) wordt de eerste maten naadloos gecoverd, tot de grunt en hakkende gitaren invallen. Ergens in de set komt Darudes’ Sandstorm voorbij, een enorme kneiter van een danshit, waar de drummer van Electric Callboy een sterke solo overheen legt.

Of dat ene nummer dat begint als een schlager (Du bist wie ein Hurrikan), dat via een jaren ’90- bruggetje uitmondt in een bruut staaltje metal, grunts en dubbele bass en al. En dan is er ook nog ruimte voor een a capella gezongen (en door het publiek meegebrulde) ‘Let It Go’ uit Disneys Frozen.

Mocht er een smaakpolitie bestaan voor de metalwereld, Electric Callboy zou zes keer levenslang krijgen. En terecht, want wie verzint er nu een tekst als ‘I’m a spaceman, got a rocket on my back, spaceman, oh I’m raving like a maniac’? Puberaler dan dat wordt het niet.

En toch… En toch? En toch komt Callboy er mee weg. Er wordt nergens ook maar gesuggereerd dat dit een ‘serieuze’ band zou zijn. Deze mannen komen om plezier te maken en dat doen ze met hun eigen aanstekelijke mix van rave, happy hardcore, nu metal en weet ik veel wat voor ongelooflijke combinaties nog meer.

Electric Callboy
feestje vieren – ©Johan Breij.nl

En Rock Circus weet dat op waarde te schatten. Als ik glimlachend het circus verlaat, staat het grootste deel van het publiek lekker een feestje te vieren.


Fotografie: Johan Breij.nl

Bezetting Electric Callboy: Kevin Ratajczak – zang (grunts)/keyboards, Nico Sallach – zang(grunts), Daniel “Danskimo” Haniß – leadgitaar, Pascal Schillo – slaggitaar/achtergrondzang, Daniel Klossek – bas/achtergrondzang, David-Karl Friedrich – drums

TEKKNO