In het ruim 12 jarige bestaan van The Blue Room Sessions betraden al veel muzikanten ons podium, maar Nienke Dingemans, een artiest van 19 jaar, hadden we nog niet. Nienke Dingemans en een drietal gerenommeerde muzikanten spelen vanavond voor een volle zaal.
Haar band bestaat uit Jan van Bijnen (vanavond verhinderd), Joost Verbraak op drums en trompet en Joris Verbogt op bas. Van Bijnen wordt uitstekend waargenomen door de ons welbekende man met de vele gitaren, BJ Baartmans.
Nienke Dingemans
Rond haar veertiende wordt zij opgemerkt als veelzijdig blues-soul-americana- en jazz talent. Ze zingt vol passie en begeleidt zichzelf op gitaar en lapsteel en (niet vanavond) op keyboard. Met haar krachtige heldere stem maakt ze indruk en heeft inmiddels een EP uitgebracht met eigen nummers en een geheel eigen sound.
De band start met de titelsong van het nieuwe album Ain’t No Hollywood Girl dat in maart verschijnt en waarin zij al aangeeft een oude ziel te zijn. Southern Way is onlangs gepubliceerd. Hierna volgt een mooie uitvoering van Why The Caged Bird Sings, het eerste nummer van haar debuut EP Devil On My Shoulder.
Een flinke uithaal kondigt de cover aan van Big Mama Thornton’s Hound Dog. Een van de eerste nummers die Nienke schreef en opnam met producers Verbraak en Van Bijnen is Tennessee River. Met haar kleine gestalte bespeelt Nienke op indrukwekkende wijze en staande de opvallende witte lapsteel gitaar.
“Are you ready for the blues” klinkt het dan, waarna de band losgaat. Een vette swingende blues met het wederom zelf geschreven Mississippi Road Blues. Baartmans speelt op een origineel nagebouwde ’59 Les Paul en die klinkt fantastisch met een vleugje nostalgie (Isley Brothers?).
Nienke doet niet onder op haar rode elektrische Gibson gitaar. Het laatste nummer van de eerste set is een eigen versie van Nights In White Satin, bekend van de Moody Blues, met Nienke wederom op de lapsteel en met opvallend strak basspel van Verbogt.
Tweede set:
Na de pauze een Robert Johnson cover van Come On In My Kitchen en de titelsong van haar debuut EP Devil On My Shoulder, met slide gitaarspel van BJ op de Fender en Nienke op de Gibson. Late Night Blues heeft een knappe solo van Nienke op de lapsteel.
Nienke houdt o.a. van Shakespeare. Love Labours Lost bevat een aantal van zijn quotes die we mogen raden maar wat uiteraard niemand lukt. De goed drummende Verbraak neemt hierbij ook nog zijn trompet ter hand wat resulteert in een enthousiast applaus.
Dingemans noemt The Sky is Crying van Elmore James haar favoriete nummer (zie Youtube video hier onder). Mooi en op eigen wijze uitgevoerd met af en toe hoge stemklanken van Nienke en met opvallend (slag)gitaarspel van BJ.
Tijdens haar tweede jaar op het conservatorium dook ze op een dag even de klas in en schreef, geïnspireerd door de Rotterdamse gebouwen om haar heen, in een keer Last Train To Brooklyn. Mooi nummer, met BJ weer op die fijn klinkende Les Paul gitaar.
We zitten dan al lang in de toegiften. Het laatste nummer rockt enorm en heet Thelma & Louise. Het stond niet op de setlist maar is een grandioze afsluiter. Hollywood Girl of niet, we zijn erg benieuwd naar haar volgende album.
Setlist: Ain’t No Hollywood Girl, The Hours Of Lily Jones, Southern Way, Why The Caged Bird Sings, Hound Dog, Tennessee River, Mississippi Road Blues, Nights In White Satin, Tweede set: Come On In My Kitchen, Devil On My Shoulder, Love Labours Lost, The Sky Is Crying, Last Train To Brooklyn, Late Night Blues, Blue Eyed Dreams, Thelma & Louise
Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten
The Sky Is Crying | ©Monique Nuijten
Nienke Dingemans