Matthews Southern Comfort moest vorig jaar nog annuleren jaar want Iain Matthews was geveld door keelontsteking, maar vanavond staat hij er toch echt. Iain Matthews, sinds 1968 zanger en gitarist van Fairport Convention. Hij verliet de band en startte Matthews Southern Comfort samen met legendarische figuren als Dave Swarbrick en Dave Mattacks.

De 73 jarige Matthews woont inmiddels al 20 jaar in Nederland, trouwde met een Limburgse en kreeg met haar een dochter. Matthews Southern Comfort bestaat naast Matthews uit drie door de wol geverfde muzikanten/singer-songwriters; BJ Baartmans (snaren), Bart de Win (toetsen) en Eric Devries (gitaar). Het viertal zingt ook nog eens zeer verdienstelijk, wat veel meerstemmige mooi op elkaar afgestemde songs oplevert. Dit tot groot genoegen van de fans die voor een uitverkochte zaal zorgden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Matthews Southern Comfort

Het eerste nummer is het rustige driestemmig gezongen Letting The Mad Dogs Lie, van het album Kind of New uit 2010 en These Days van hetzelfde album (destijds met Terri Binion)

The New Mine is de tourtitel en tevens de naam en titelsong van het nieuwe album. BJ speelt het intro op zijn St. Blues gitaar en De Win begeleidt op keyboards.

Van het tweede album Second Spring uit 1969 het nummer D’arcy Farrow (Steve Gillette), mooi tweestemmig gezongen met indrukwekkend tussenspel van Baartmans (slide) en De Win. Bits & Pieces, van het album Like A Radio uit 2017, wordt vet ingezet door Baartmans’ Fender Stratocaster. Lekker vintage klinkend door de samenzang van Devries en Matthews.

Dan een nieuwe song, The Hole, geschreven samen met Baartmans (BJ de muziek en Iain de tekst). In mijn notities lees ik Freebird van Lynyrd Skynyrd. Mijn muzikale bewustwording floreerde ergens tussen de late 60’s en early 70’s dus dan komt er vanavond nogal eens een associatie voorbij. Zoals Age Of Isolation, een co-productie met Devries, met een knipoog naar Joni Mitchell’s Woodstock en omgeven door Stardust. Met Baartmans op de Gretsch gitaar.

Voor de pauze de, volgens Matthews, “best love song in popmusic”, Terri Binion’s Perfect Love. Mooi intro, hoge meerstemmige zang met een vleugje Mike Oldfield en prachtig begeleid op gitaar, piano en mandoline.

Tweede Set

Tweede set
De tweede Matthews Southern Comfort set begint met wat genoteerd staat als Amigo, met De Win op een Hammond 44 Melodion. Het ziet er indrukwekkend uit en klinkt ook zo. Gevolgd door een Carole King song To Love van het derde MSC album Later That Same Year uit 1970. Het nummer is inmiddels omgezet van up tempo naar een ballad. Wat ik er weer zo mooi aan vind is het tijdsbeeld dat dit oproept. Stealers Wheel, Beatles en zelfs het psychedelische Stones nummer 2000 Lightyears From Home …dit alles vertegenwoordigd in één nummer met een fors einde op de Stratocaster.

Like A Radio, de titelsong van het album uit 2017, wordt door Matthews erg knap vertolkt. De Win speelt als een ware Ray Manzarek (Doors) op de keyboard.

Voor de eerste keer live vertolkt in the Blue room Sessions, de als Mythical Single aangekondigde song Feed It. Het klinkt aanstekelijk. Overgaand in het rustige Right As Rain, waarin De Win een indrukwekkende jazzy solopartij speelt. En van jazzy naar folky; een nummer van de te vroeg overleden Richard Farina Blood Red Roses, van het album Second Spring uit 1969. Ook weer schitterend driestemmig gezongen.

Nog een pakkende song van het aankomende album met de (letterlijk van de setlist overgenomen) titel Sacraficial. Fraai samenspel van drie gitaren waaronder de Fender van Baartmans. De diverse Matthews klinkt deze keer als ‘Waterboy’ Mike Scott.

Nummer 1 hit
Per toeval belandde het op een na laatste nummer Woodstock in Engeland op de eerste plaats. Na een drietal nummers te hebben gespeeld in de open studio van BBC Radio was er wat ‘needle drop time’ over. In plaats van vinyl speelden zij als vierde song Joni Mitchell’s nummer maar dan in hun eigen versie. Niet lang daarna stond de telefoon roodgloeiend en the rest is history.

Als toegift de ‘going home song’ Road to Ronderlin van het album Later That Same Year uit 1970. En dan is het toch echt het einde. Staande ovatie, luid applaus.
In mijn beleving is het Matthews Southern Comfort gelukt om het huidige repertoire op ingenieuze wijze te verweven met de songs van destijds.

Setlist Matthews Southern Comfort: Letting The Mad Dogs Lie, These Days, The New Mine, D’arcy Farrow, Bits And Pieces, The Hole, The Age Of Isolation, Perfect Love. 2e Set: Amigo, To Love, Like A Radio, Feed it, Right As Rain, Blood Red Roses, Sacraficial (i), Woodstock, Road to Ronderlin.

Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar