In januari stond Knars ook al op dit podium tijdens het Rauwkost Festival en veel van de aanwezigen van vanavond in Willem Twee Poppodium waren daarbij. Al was het toen wel iets drukker dan vanavond. Het publiek is nou niet bepaald in groten getale afgekomen op de show van vanavond en dat is jammer want deze band verdient een veel groter publiek.

Knars

Het schijnt de mannen van Knars geen snars uit te maken, want ze geven hier een spetterend optreden weg. Muzikaal schiet Knars alle kanten uit. Niet alleen Drum ’n Bass, Rave en Breakbeat, maar je zou het ook soms punk of ska kunnen noemen. En bij het nummer No Tengo Dinero aan het begin van de show, wat een beetje een Zuid-Amerikaans sfeertje heeft kun je met wat goede wil zelfs een Arabisch synth riedeltje ontdekken.

Knars heeft geen geld

Al vanaf de eerste seconde spat de energie ervan af. Het eerste nummer is grotendeels instrumentaal en melodieus gedragen door trompet en trombone en is nog slechts een opwarmer voor wat er nog komen gaat. Het publiek wordt naar voren gedirigeerd door zanger Martijn. Als No Tengo Dinero wordt ingezet, zorgt dat voor herkenning in de zaal die meteen in vuur en vlam staat.

Daarna is het springen geblazen in de zaal tijdens Push It To The Limit en met zo’n energieke stuiterbal als frontman is het een kwestie van het goede voorbeeld volgen. De eerste moshpit van de avond is een feit en er zullen nog vele volgen. Martijn gebruikt tijdens dit nummer een soort van sirene die hij handmatig aan slingert en die wordt dan vervolgens geloopt gedurende het vervolg van het nummer, zo lijkt het.

Isaac McCluskey, de man met de trombone neemt ook regelmatig de zang voor zijn rekening. Bij Can’t Get A Hold Of Myself, met veel ska-achtige stukken erin, verzorgt Isaac de lead vocals. Van al dat springen heeft Martijn het warm gekregen blijkbaar, want hij trekt zijn shirt uit en staat in zijn blote bast I’m a Fuckup te zingen, één van de heftigere nummers.

Even later trekt ie zijn shirt toch maar weer aan. Opvallend is dat enkele bandleden, waaronder Martijn en drummer Noah, een paar gitzwarte strepen op hun gezicht hebben, alsof iemand zijn vingers in de inkt heeft gedompeld en langs hun gezicht heeft gehaald. Bovendien lijkt gitarist Lauran Neerincx, die ook regelmatig trompet speelt trouwens, als ie los gaat op zijn gitaar, op een jonge versie van Angus Young van AC/DC met zijn korte broek en hoge sportsokken.

Publieksparticipatie

Publieksparticipatie alom door de enthousiaste aanwezigen. Tot twee keer toe laat Martijn iedereen op de hurken zitten om dan op het moment suprême met zijn allen weer op te springen. Daarna krijgt-ie enkelen zover om deel te nemen aan een Wall of Death, al is die niet zo indrukwekkend met die paar mensen, maar gaat ook al snel over in weer een moshpit.

Bijna het gehele album passeert de revue, maar She Twisted heeft toch de meeste hitpotentie. Aan het einde van dit ijzersterke optreden maakt de band nog even van de gelegenheid gebruik om afscheid te nemen van twee bandleden. Dit was het laatste optreden van gitarist Robert Siroen en toetsenist Arjan Houwers.

Dat is wel een muzikale aderlating en mogelijke opvolgers zullen van goede huize moeten komen om ze te evenaren. Op dit moment staan er dan ook even geen optredens van Knars gepland en mogen de “lucky few” van vanavond zich gelukkig prijzen dat ze erbij waren. Wordt hopelijk vervolgd…

Knars is:
Isaac McCluskey – Trombone/Vocals
Noah Ralph – Drums
Robert Siroen – Guitar
Daan Leever – Bass
Lauran Neerincx – Guitar and Trumpet
Arjan Houwers – Keys
Martijn Holslag – Vocals/percussion/synth