mei, 2023

Faintest Idea doet zeer geslaagde poging tot opruiing
Een avond waarin punk eindigt in ska en waar ska met punk een topfeestje is

Britse bands zoals Faintest Idea lijken als enige patent te hebben op het maken van onvervalste ska punk. Rauw, smoezelig, ongecompliceerd, geestig, politiek geëngageerd.

Of de mix van hun ska punk fifty-fifty is daar kan je over twisten. De drie blazers van de band nemen in ieder geval een dominante plaats in en zij staan garant voor die ska sound en beat. De band is momenteel op een promotie tour door de EU voor hun laatste album The Road To Sedition.

Support act zijn FLKS (Flakes van Cornflakes) uit Belgisch Limburg die de boel al behoorlijk opstoken hier bij de Bossche Brouwers.

Faintest Idea

Faintest Idea brengt zijn platen uit via TNSrecords dat als doel heeft om spannende bands te ondersteunen en te verspreiden, die qua geluid of mentaliteit als punk kunnen worden beschouwd.

Het laatste album van Faintest Idea is The Road To Sedition (De Weg Naar Opruiing) en van dat album openen ze maar meteen met de eerste drie nummers: The Machine Stops, Kill Em Dead en False Prophets.

Het publiek – reeds flink warm gemaakt door support act FLKS uit België – slaat deels aan de moshpit hoewel pogoën of stomping meer op hun plaats zouden zijn. Dat gebeurt uiteindelijk dan ook.

De drive van de band is niet te stuiten en hun energie slaat over op het publiek. Het gebruik van die typische ‘ska-nagalm’ roept warme herinneringen op van dampige gigs.

De zaal van de Bossche Brouwers is goed gevuld, ondanks dat de kaartverkoop van de week nog te wensen overliet. Een gebundelde promotie vanuit diverse media kantelde de kwestie.

Het is een bevestiging dat ook in Den Bosch punk en ska in goede aarde vallen. Hopelijk trekt Bossche Brouwers hieruit de conclusie om weer de weg in te slaan die vorig jaar is ingegaan, namelijk het programmeren van punkbands en ook de skanking avonden nieuw leven in te blazen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Van The Road To Sedition staan Hoods Up Heads Down, Mutually Assured Confusion, War To The Palaces (geweldige titel), Not Coming Back en Scream Into The Void op de setlist. Na afloop geven deze sympathieke Britten een toegift van twee nummers.

FLKS oftewel Flakes

De vier mannen uit Belgisch Limburg spelen rechttoe rechtaan punk. Geen fratsen geen electronica en geen special effects. Pure punk. En daar reageert vooral het jonge deel van het publiek erg goed op.

Het zijn zoals het hoort, korte nummers die zonder veel poespas aan elkaar worden geregen. In totaal speelt FLKS veertien nummers met uitschieters zoals Go Out, Grow Up en Thursday Night.

sep, 2022

Balkan fiësta van Papaformigas in Station Zuid
Wereldmuziek vanaf het continent van Turf, Jenever & Achterdocht aka Emmen

Ik vroeg aan de gitarist van de band vlak voor de set wat Papaformigas betekent. “Het is miereneter in het Portugees,” zei hij. Ik was zo verbaasd over het antwoord dat ik vergat door te vragen waarom in godsnaam voor die naam is gekozen. Portugees, dat snap ik nog, de band maakt Wereldmuziek. Zo omschrijft ze zichzelf op Facebook. Maar miereneter? Hopelijk kan de band na publicatie van dit artikel hierin meer klaarheid brengen.

Papaformigas

Het is een tijd geleden dat ik in de kelder van Station Zuid ben geweest. De laatste keer was vóór de corona pandemie en toen heette het muziekcafé nog Lohengrin. Het is een leuk weerzien. Een andere naam, nieuwe eigenaressen en een locatie die qua veiligheid en ventilatie helemaal update is.

Op het gelijkvloerse podium staan zeven mannen en een vrouw klaar om aan de show te beginnen. Uit foto’s op hun Facebook pagina zie ik dat deze band van samenstelling kan wisselen. Zo ontbreken twee vrouwelijke bandleden deze avond. Dat zou ook wel knap lastig zijn gezien de beperkte ruimte van het podium.

Frontwoman en zangeres Ilona Remmerswaal, zo zal blijken, is ‘mans’ genoeg om dit optreden van deze band uit Emmen en Omstreken te dragen.

Papaformigas opent met het aanstekelijke nummer Didadom van hun EP uit 2019 en beter kan je eigenlijk niet beginnen. Bij het tweede nummer Wrapwrapperada staan al vele mensen te dansen. Ik zie ook relatief veel vrouwen van een behoorlijk aantal lentes dansen en die zichzelf met handwaaiers koelte toe wuiven. Het ziet er erg fraai en elegant uit. Van de EP Papaformigas worden vijf nummers gespeeld.

Ilona lijkt vele talen machtig te zijn. Moeiteloos switcht zij van Spaans/Portugees/Italiaans naar Engels, Jiddisch, Russisch en staat er zelfs een Nederlandstalig nummer op het repertoire met de titel Lamelos. Het klinkt allemaal zeer overtuigend en de dansbaarheid van elk nummer is gegarandeerd. De mannelijke bandleden deinen braaf mee en hun frontwoman danst zich in het zweet. Het is ondanks de ventilatie erg warm in deze kelder en dat heeft gewoon te maken met de langdurig hoge temperaturen.

Klezmer, balkan, reggae, polka, ja zelfs ska passeren de revue. Een echte balkan vind ik Balkanbrski Maija en Haibibii is dé Klezmer bij uitstek. Het laatste nummer heet toepasselijk Bella Ciao en dat einde komt ondanks de veertien nummers plus toegift toch wel onverwachts. Wat mij betreft mag dit feest veel langer duren en dat geldt volgens mij ook voor de anderen.

mei, 2022

EASY SKANKIN’ scoort meteen met Treasure Drop
EASY SKANKIN' is een nieuwe Bossche clubavond van de Bossche Brouwers met live muziek en dj's

De midden in coronatijd opgerichte band Treasure Drop bijt zaterdag 21 mei bij café Bossche Brouwers De Vaart het spits af van de nieuwe clubavond EASY SKANKIN’. De focus van de clubavond ligt op reggae, ska en dancehall 🇯🇲🌴. Treasure Drop speelt een breed scala aan minder bekende nummers met een flinke scheut rock.

Treasure Drop

De online kaartverkoop is uitverkocht, staat op Facebook. Aan de deur zijn er nog wel tickets verkrijgbaar. Den Bosch heeft wel zin in een potje skankin’ & wankin’. Voor en na de live muziek draaien de dj’s Cartes Selah en Kingston Hi-Fi.

Treasure Drop tikt stipt aan om 21:30 uur met Artibella van Ken Boothe. Een klassieker die er goed inglijdt. De mensen beginnen nu al te dansen op deze opener. Dat belooft wat. De band omschrijft zichzelf als Jamaican Ska, Rocksteady & Early Reggae. Het tweede nummer is Old Rocking Chair, een oldie van Jackie Opel. Treasure Drop speelt bewust gruizig en dat is goed te horen in het derde nummer In The Mood For Love, een platgezongen evergreen die op deze manier flink wordt gereanimeerd.

Met Rock Fort Rock komen we in een interessante fase aan van de show. Het is een instrumental van The Skalalites en frontman Remco Korporaal pakt zijn altsax en blaast een vette partij mee (zie coverfoto). De versie van Treasure Drop is rockier, feller en wordt wat langer uitgesponnen. Verder in de show komen meer instrumentals. Niet dat ik de vocale kwaliteiten van Remco in twijfel trek – als frontman is hij trouwens ijzersterk – maar bij die instrumentale nummers komt vooral de kopersectie goed tot zijn recht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De dampende tenorsax van David Beukers beukt er goed in. Aad Leering op trombone en trompettist Coen van Leuven doen zeker niet onder. Het moet geweldig zijn voor een muzikant om dit soort nummers te spelen voor een dolenthousiast publiek dat mee skankt. Bassist Dave Postma en drummer Dimitri Versteegen houden de beat strak. Hidde Wijga op keys en gitarist Frank van der Veer ondersteunen het ritme zonder enige opsmuk in hun spel. Alles in dienst van het ritme.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Why Don’t You Wake Up gaat de boel in het café met I Won’t Let You Go helemaal los. Love and Justice van Rico is de tweede instrumental en ook deze versie wordt wat meer up tempo uitgevoerd. Hoogtepunt van de avond is het sublieme nummer I Want Justice van Delroy Wilson. Frontman Korporaal rent van hot naar haar op het kleine podium waar acht man bij elkaar gestouwd staan. Ze lijken er geen last van te hebben. Het oogt als een prettig boeltje bij elkaar.

Als de begintonen van het beroemde Pressure Drop van Toots & The Maytal klinkt, is het duidelijk dat de nieuwe clubavond EASY SKANKIN’ zich geen beter begin kan wensen dan Treasure Drop. Een gouden greep.

Hierna volgen twee instrumentals en wederom van The Skalalites, het oude reggae/ska Eastern Standard Time en het vrolijke Latin Goes Ska. De climax moet komen van Carry Go Bring Come eveneens van The Skalalites. Maar het publiek gaat pas echt uit zijn dak van het 54-46 Was My Number van Toots & The Maytals. Er wordt meegezongen, geskankt en gebumpd. Remco geniet van het Bossche publiek en bedankt het regelmatig gedurende de show.

De roep om een toegift wordt snel ingewilligd. De band heeft nog wat energie over. Met een kortere uitvoering van I Want Justice sluiten Remco en zijn ska kornuiten het live deel van de eerste EASY SKANKIN’ avond af. Hierna is het aan de dj’s.

okt, 2019

Knars schiet muzikaal alle kanten van het firmament uit
Energieke stuiterbal als frontman zonder geld op zak

In januari stond Knars ook al op dit podium tijdens het Rauwkost Festival en veel van de aanwezigen van vanavond in Willem Twee Poppodium waren daarbij. Al was het toen wel iets drukker dan vanavond. Het publiek is nou niet bepaald in groten getale afgekomen op de show van vanavond en dat is jammer want deze band verdient een veel groter publiek.

Knars

Het schijnt de mannen van Knars geen snars uit te maken, want ze geven hier een spetterend optreden weg. Muzikaal schiet Knars alle kanten uit. Niet alleen Drum ’n Bass, Rave en Breakbeat, maar je zou het ook soms punk of ska kunnen noemen. En bij het nummer No Tengo Dinero aan het begin van de show, wat een beetje een Zuid-Amerikaans sfeertje heeft kun je met wat goede wil zelfs een Arabisch synth riedeltje ontdekken.

Knars heeft geen geld

Al vanaf de eerste seconde spat de energie ervan af. Het eerste nummer is grotendeels instrumentaal en melodieus gedragen door trompet en trombone en is nog slechts een opwarmer voor wat er nog komen gaat. Het publiek wordt naar voren gedirigeerd door zanger Martijn. Als No Tengo Dinero wordt ingezet, zorgt dat voor herkenning in de zaal die meteen in vuur en vlam staat.

Daarna is het springen geblazen in de zaal tijdens Push It To The Limit en met zo’n energieke stuiterbal als frontman is het een kwestie van het goede voorbeeld volgen. De eerste moshpit van de avond is een feit en er zullen nog vele volgen. Martijn gebruikt tijdens dit nummer een soort van sirene die hij handmatig aan slingert en die wordt dan vervolgens geloopt gedurende het vervolg van het nummer, zo lijkt het.

Isaac McCluskey, de man met de trombone neemt ook regelmatig de zang voor zijn rekening. Bij Can’t Get A Hold Of Myself, met veel ska-achtige stukken erin, verzorgt Isaac de lead vocals. Van al dat springen heeft Martijn het warm gekregen blijkbaar, want hij trekt zijn shirt uit en staat in zijn blote bast I’m a Fuckup te zingen, één van de heftigere nummers.

Even later trekt ie zijn shirt toch maar weer aan. Opvallend is dat enkele bandleden, waaronder Martijn en drummer Noah, een paar gitzwarte strepen op hun gezicht hebben, alsof iemand zijn vingers in de inkt heeft gedompeld en langs hun gezicht heeft gehaald. Bovendien lijkt gitarist Lauran Neerincx, die ook regelmatig trompet speelt trouwens, als ie los gaat op zijn gitaar, op een jonge versie van Angus Young van AC/DC met zijn korte broek en hoge sportsokken.

Publieksparticipatie

Publieksparticipatie alom door de enthousiaste aanwezigen. Tot twee keer toe laat Martijn iedereen op de hurken zitten om dan op het moment suprême met zijn allen weer op te springen. Daarna krijgt-ie enkelen zover om deel te nemen aan een Wall of Death, al is die niet zo indrukwekkend met die paar mensen, maar gaat ook al snel over in weer een moshpit.

Bijna het gehele album passeert de revue, maar She Twisted heeft toch de meeste hitpotentie. Aan het einde van dit ijzersterke optreden maakt de band nog even van de gelegenheid gebruik om afscheid te nemen van twee bandleden. Dit was het laatste optreden van gitarist Robert Siroen en toetsenist Arjan Houwers.

Dat is wel een muzikale aderlating en mogelijke opvolgers zullen van goede huize moeten komen om ze te evenaren. Op dit moment staan er dan ook even geen optredens van Knars gepland en mogen de “lucky few” van vanavond zich gelukkig prijzen dat ze erbij waren. Wordt hopelijk vervolgd…

Knars is:
Isaac McCluskey – Trombone/Vocals
Noah Ralph – Drums
Robert Siroen – Guitar
Daan Leever – Bass
Lauran Neerincx – Guitar and Trumpet
Arjan Houwers – Keys
Martijn Holslag – Vocals/percussion/synth

dec, 2018

Papajahkur brengt debuut-EP uit
Ska met een beetje country: een originele, maar ook lastige combinatie

Papajahkur is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een vaste waarde in het Bossche livecircuit. Er zijn weinig podia waar de lokale skarockband niet heeft gespeeld, en bij de afgelopen editie van de Bossche Band Battle schopten ze het tot de halve finale. Dat de band het live goed doet is niet verrassend, want de feestelijke skarock werkt ontzettend aanstekelijk. 23 november brachten ze hun eerste (naamloze) EP uit. Een goede eerste plaat, maar de potentie van hun liveshows wordt niet helemaal ingewisseld.

Op de swingende skanummers hoor je Papajahkur zoals je ze kent en het liefst hoort: uptempo, dansbaar en oprecht. Het countrynummer Country Girl valt tussen de ska een beetje uit de toon en overtuigt niet helemaal. Op een 12 minuten durende EP van vier nummers is dat jammer. Overigens hoeft Papajahkur de country niet helemaal links te laten liggen. Het meest interessante nummer is Between Jobs, waar een typisch skaritme gecombineerd wordt met een countrygitaartje. Dat werkt verrassend goed, en het is een combinatie die je niet vaak hoort. Morgen (11 december) verschijnt overigens de bijbehorende clip, dus check die zeker!

De combinatie van ska en country is een lastige, maar ook eentje met potentie, zo blijkt op de eerste EP van Papajahkur.

Foto’s: KLANKGAT (omslagfoto) en Janne Timmermans

nov, 2018

Thizzz is ska, rocksteadyreggaepunk ska van SKIPPABEAT
On The House heerlijke Bosche Bol avond

SKIPPABEAT is een negenkoppige ska band uit Baroniestad Breda die van elke optreden een feestje maakt. Met hun rocksteadyreggaepunkwhatever ska slaat elke zaal op hol. De band speelde eerder samen met sterk verwante bands zoals Bazzookas, Mark Foggo en Mela Vita. Deze zomer kwam hun eerste single uit: To The Moon And Back. SKIPPABEAT werd in 2016 gekozen als publiekswinnaar tijdens het 30 x 20 Minuten Festival in Paradiso Amsterdam. Vrijdag 16 november te gast bij On The House in de Kleine Zaal van Willem Twee poppodium. Hun reactie op hun optreden in Den Bosch: “Wat was da een heerlijke Bosche Bol vanavond in de W2!!”

SKIPPABEAT

SKIPPABEAT is in de ska-scene niet meer weg te denken en in Breda is de band een begrip geworden. Dat gaat nu ook op voor Den Bosch want de band maakt het helemaal waar wat er over geschreven en verteld wordt. De Kleine Zaal is aan het begin van het optreden nog bescheiden gevuld maar alle aanwezigen staan driftig te skanken. Het tempo wordt flink aangehouden zelfs bij de wat rustigere rocksteady nummers. Ook een uitstapje naar salsa muziek wordt niet geschuwd als frontwoman en zangeres Bonny Mahonie ons meeneemt naar Isla Bonita, een lekker aanstekelijk nummer om de komende, koude winteravonden in Nederland even te vergeten.

Intussen raakt de zaal steeds voller. Helaas is er iets mis met het geluid waardoor er geregeld een storende zoem door het zaaltje klinkt. Als programmeur Rob van der Ham binnenkomt, is het gelukkig snel gedaan met dat gezoem. De band trekt zich er trouwens weinig van aan en zorgt ervoor dat de stemming erin blijft. SKIPPABEAT is een echte feestband die zorgt dat je een goede avond hebt. Wat wel opvalt, is dat het publiek overwegend blank is, wel een paar ‘rude boys‘ op de dansvloer. Maar wat een heerlijk, ongecompliceerde avond is dit!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bandleden SKIPPABEAT
Bonny Mahonie– zang
Dirk Kleemans – bass
Sander Martinet – trompet
Hans Albers – drums
Renate de Jong – sax en toetsen
Mark Deenik – gitaar
Tim Schrijver – percussie
Max van Alphen – trompet
Marco Damen – trombone

15 december treedt SKIPPABEAT op in café De Haagse Poort in Breda samen met Kenny Weed. Reggae en ska.

sep, 2018

Bossche Band Battle 2018 eerste voorronde hoog niveau
Papajahkur en Lokotov Mocktail gaan door naar halve finale

Dat belooft wat voor de komende twee voorrondes van Bossche Band Battle 2018 als de bands in de eerste voorronde al van zo’n hoog niveau zijn. Zaterdagavond 15 september traden in Muziekcafé Lohengrin de eerste vijf bands aan imet Papajahkur (zie foto boven) die het spits moest afbijten. De beslissing welke bands doorgaan, was in handen van een driekoppige jury. De twee bands die uit deze voorronde doorgaan, komen uit in een halve finale. Geen makkelijke opgave voor de jury met al die goede bands.

Bossche Band Battle 2018

De twee bands die doorgaan naar één van de halve finales, zijn Papajahkur en Lokotov Mocktail. Dat is een uitslag waarmee je kan leven en ook goed voor de diversiteit aan genres voor in de halve finales. Want behalve ska-reggaeband Papajahkur, waren de vier andere bands stevig ingebakken in het rock en hardrock genre. Elke band krijgt ongeveer 20 minuten en dat is goed voor 4 à 5 nummers.
Bossche Band Battle wordt georganiseerd door Frans de Visser en Luuk Bergervoet van Studio Cube. De hoofdprijs is het produceren van een nummer in een video-clip en daarmee een flinke duw in de rug in de muziekwereld. Een andere doelstelling is het op de kaart zetten van de Bossche muziekscene.

Papajahkur
Reggae-ska band Papajahkur uit Den Bosch is een vijfmansformatie en timmert al geruime tijd aan de weg. Het is wel een bijzondere reggae band want er is flink wat ruimte vrijgemaakt voor gitaarsolo’s. Dat zou te maken hebben met de punk achtergrond van zanger/frontman Jared Kroese en de inbreng van gitarist Hendrik Kadmaerubun. De band oogt totaal op elkaar ingespeeld en zoekt meteen contact op met het publiek. Het is vrolijke, dansbare muziek en professioneel uitgevoerd.

Rockford
In tegenstelling tot Papajahkur is het voor Rockford uit Vught/Breda de eerste keer dat ze live optreden. De drie leden komen van de uiteengevallen bands Cape, Whyne en The Exploding Shetland Ponies. Die onwennigheid is visueel merkbaar en helaas ook te horen in sommige nummers. Echter het nummer Whatever wordt zeer, zeer overtuigend neergezet. Wat een geweldig nummer. Rockford is een rockformatie om in de gaten te houden.

Bossche Band Battle — Rockford met Arthur (bas), Patrick (drums) en Niels (zang/vocals)

Lokotov Mocktail
Zanger/gitarist Dani Steevensz heeft een snik in zijn stem en als hij hoog uithaalt dan wordt je meegenomen of je wil of niet. Dit trio uit Rockcity Eindhoven geeft een sterk visitekaartje weg en het is niets voor niets dat deze psycho rockband – die veel stijlen in zich verenigt – van de vakjury mag doorgaan naar de halve finale van de Bossche Band Battle.

Echo Empire
Rockband Echo Empire uit Den Bosch, Oss, Eindhoven bestaat uit vijf man met zanger Jerry Mike als een echte frontman. Hij is de focus van de band en trekt de aandacht van het publiek meteen naar zich toe. Dat gaat hem goed af, hoewel hij nu en dan wat onvast zingt. Net als bij Lokotov Mocktail is het duidelijk dat deze band niet alleen door rock is beïnvloed. Binnenkort brengt de band een EP uit waar ook het nummer You komt te staan. Deze band is zonder meer goed voor een wildcard.

Plus Thirty One
Dan als laatste de band Plus Thirty One uit Berghem en ook deze rockband weet de harten van de aanwezigen inclusief die van de redacteur van KLANKGAT te winnen. Helaas niet door maar al met al een heel goede indruk achtergelaten. Lekker stevige gitaarriffs uit het beste rockwood gesneden.

De tweede voorronde van Bossche Band Battle komt snel. Op zaterdag 29 september in de Azijnfabriek wedijveren weer vijf bands om door te gaan naar de halve finales.

Fotografie: Casper Menting

mrt, 2018

Skanken en pogo met Jaya the Cat
De perfecte mix van ska met punkrock in de Grote Zaal

De perfecte mix van ska met punkrock gebracht door de Amerikaans-Nederlandse combi Jaya the Cat met de looks van ZZ Top. Zo kun je de band die vrijdagavond 16 maart optrad in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium, misschien wel het beste omschrijven.

Pogo & skanken

De gordijnen gingen open en meteen zette de band er de volle vaart in. Het publiek – zo’n ruim driehonderd fans waren op dit concert afgekomen – stond niet af te wachten en sloeg meteen aan het dansen. Geen halve maan zoals gebruikelijk in Nederland maar gewoon volle bak tot aan de rand van het podium. Pogoën en skanken want ook in de dans vloeiden de ska en punk deze avond in elkaar over.

Helemaal voor op dat podium stonden drie mannen met woeste baarden. Van links naar rechts waren dat Karl Smith (gitaar/zang), frontman Geoff Lagadec (zang/gitaar) en Jan Jaap “Jay” Onverwagt (bas/zang). Achter deze frontlinie stonden de drums met David Germain en de keyboards opgesteld. Joep Muijres is de vaste toetsenist voor de live shows. Het geluid van de Nord Electric 3 geeft de nummers van Jaya the Cat een rijke klank en voller volume.

Skanken en pogo met Jaya the Cat - ©ronald rijken — Jan Jaap “Jay” Onverwagt

De baarden van Geoff en Jay zien er gesoigneerd uit. Dit in tegenstelling tot de houthakkersbaard van Karl Smith die ook nog headbangde met zijn lange manen als een regelrechte metalhead. Het past hem. Het geheel aan muziek, looks en show weerspiegelt de verschillende muziekgenres die Jay the Cat bijna achteloos in één mengvorm giet: een combinatie van reggae, ska en punk-rock met dub en dance hall beats met niet te vergeten die typische stem van Geoff Lagadec. Raspig, hees en vol van verleiding naar vleselijke lusten.

Show
Het publiek dat wist wat er komen zou, maakte het allemaal niks uit. Bij voorbaat stond een avond genieten vast en dat was de reden dat de Grote Zaal zo lekker vol zat op deze waterkoude vrijdagavond. De Britse skascene indachtig staat plezier voorop. En de oproep om mee te zingen vond gretig gehoor. Veel fans zongen de nummers gewoon mee want de teksten kenden zij uit hun hoofd en ze wisten precies wanneer en hoe luid geroepen moest worden.

De show kent een aantal vastigheden zoals de act van Geoff Lagadec als hij op het podium gaat liggen en het volume en de beat naar een spanningsvol en ingehouden niveau daalt. Het publiek doet mee en zakt door de knieën om massaal op te springen als de yell van Jay door de zaal schalt. Volume en beat gaan natuurlijk ook meteen omhoog en kan het springen weer beginnen. Vaste prik is ook het drinken van Bourbon whiskey uit de fles. Vooral Jay en Geoff lijken liefhebbers te zijn. Of het echt whiskey is, is maar de vraag. Net zoals bij een filmset zou er gewoon koude thee in kunnen zitten.

De setlist was goed uitgebalanceerd en de vlotte overgangen tussen de nummers verraden een professionaliteit die je alleen kan opdoen als je veel, heel veel optreedt. Dat doet de band dan ook gezien het zeer intensieve tourschema door clubs en festivals in heel Europa en daarbuiten. In november 2017 bracht de groep het album A Good Day For The Damned uit. Onder meer Wine Stained Futon, Amsterdam en Huddersfield Rain werden er van gespeeld. Natuurlijk kon de meezinger Closing Time niet ontbreken. Het was hartverwarmend hoe de zaal meezong.

Als native Dutch speaker memoreerde bassist Jan Jaap Onverwagt de vorig jaar overleden Paul Smits, oprichter van de W2, Popwerk en het succesvolle The Blue Room Sessions. Zijn woorden ontlokten veel bijval. En verder ging de wervelende show. Na afloop hoefde het publiek niet lang te wachten op de twee toegiften. Jaya the Cat had er zin in.

Setlist 16 maart W2 poppodium
Wine Stained Futon
Blur
Nobody’s Fault
Hello Hangover
A Rough Guide To The Future
Twist The Cap
Thank You Reggae
El Camino
Huddersfield Rain
Forward
Fake Carreras
Closing Time
Good Morning
Amsterdam
Mistake

Final Solution

Sweet Eurotrash
Here Come The Drums

De komende weken toert de band rond in Duitsland.

Jaya the Cat is in 1998 opgericht in Boston, hoofdstad van de Amerikaanse staat Massachusetts. In 2003 verhuisde een deel van de band naar Amsterdam.

Bitter Grounds
In het voorprogramma trad de punk ska band Bitter Grounds uit Utrecht op.