Boundless

Geslaagde eerste editie maakt Boundless volwaardig festival

Line up van instrumentale bands die de W2 zalen vullen met filmische soundscapes en visuals

Boundless, wat ooit begon als een probeersel op een zondagmiddag in 2018 (zie eerdere recensie) , is deze zaterdag 29 februari bij Willem Twee poppodium uitgegroeid tot een volwaardig festival. Deze eerste editie van het Boundless Festival is er al één om in te lijsten, met een line up om van te smullen. De vier programmeurs, Ivo, Johan, Rob en Patrick zijn lange tijd bezig geweest om deze bands van hoog niveau binnen te halen. Het toeval wil dat er vanavond geen enkele band te horen zal zijn met een zanger. Maar dat is geen enkel gemis, want de muziek is vaak spannend genoeg. De avond begint al vroeg, de eerste band mag al om 18.30 uur aantreden.

Boundless festival

Boundless
Celestial Wolves

Celestial Wolves
De kleine zaal is al aardig gevuld als het Belgische Celestial Wolves het podium betreedt. Deze vijfmansformatie heeft weinig bewegingsvrijheid op dit kleine podium, met alle apparatuur en enorme pedalenbakken op het podium. Met drie gitaristen weten ze een heel vol geluid te produceren. Vaak wordt hetzelfde recept gebruikt in de nummers, een rustig hypnotiserend begin dat dan langzaam aanzwengelt tot een storm van gitaargeweld.

Boundless Festival
Pedal Power

De muziek zou voor een soundtrack van een film gebruikt kunnen worden. Niet zelden wordt er een tel overgeslagen, zodat het geen vierkwartsmaat meer is. Dat is iets wat er bij prog rock wel vaker gebeurt. Op het podium gebeurt niet heel veel om naar te kijken, maar wat wel opvalt zijn de soort van computertekeningen op de schermpjes die op de versterkers staan, een reptiel, een konijn, een beer en een wolf. Die corresponderen dan weer met hun t-shirts waar dezelfde tekeningen op staan. De diepere betekenis hiervan heb ik niet weten te achterhalen.

Kokomo

Boundless festival
Kokomo

Een volle kleine zaal betekent nog geen volle grote zaal en dus oogt het in het begin wat leeg in de zaal. Dat verandert gedurende het optreden, waar het steeds ietsje drukker wordt, maar het is dan ook nog steeds best vroeg. De band neemt uitgebreid de tijd om alle apparatuur nog eens te checken, nog even te stemmen en dan zijn ze er klaar voor. Ook tussen sommige nummers door moet er klaarblijkelijk nog even worden gestemd en duurt het af en toe wat lang voordat het volgende nummer begint, waardoor de magie toch wat verbroken wordt.

Boundless festival
lange soundchecks

Ook de nummers van de Duitse band Kokomo beginnen vaak rustig al zijn de overgangen naar de stevige stukken wat minder subtiel zoals bijvoorbeeld bij Hold Me Closer Unknown Dancer en Golden Guns, waar er dan opeens lomp ingehakt wordt. Het geluid in de zaal staat erg hard, zo hard zelfs, dat je broekspijpen trillen van de bas. Er staan kleine lampjes achter op het podium die een beetje aan kaarsen doen denken en doen het goed bij de rustige passages. Tijdens de heftigere stukken gaat regelmatig een stroboscoop aan, soms met rood licht.

De enige keer deze avond dat er vocalen te horen zijn, is tijdens een nummer van Kokomo, waar de gitarist links op het podium een oerschreeuw laat horen. Meer hoeft ook niet, en dat heeft niet alleen te maken met het slechte Engels van deze jongeman, maar zang zou ook alleen maar afleiden van de trip waarin je je bevindt tijdens de lange uitgesponnen, soundscape achtige composities.

Duffhues

Boundless
Niels Duffhues

Dit is weer een hele andere setting dan de rest van de Boundless acts van vanavond. Geen hele band nu in de kleine zaal, maar alleen Niels Duffhues op het podium, gewapend met gitaar en Indiase harmonium. En niet te vergeten een hele rits aan pedalen op de grond. Het is niet heel druk in de zaal en dat is eigenlijk wel prima.

Zo zijn er alleen mensen in de zaal die echt serieus geïnteresseerd zijn in wat Niels allemaal laat zien en horen. Hij stelt zich kwetsbaar op, op het podium, waar hij vaak hele zachte subtiele geluiden laat horen en het publiek gaat daar zeer respectvol mee om en dat is prijzenswaardig. Soms is het zo stil in de zaal dat je het ijs in de glazen hoort rinkelen. Het voelt als een heel intiem optreden en vooraan bij het podium zitten er zelfs enkelen in kleermakerszit gebiologeerd te aanschouwen wat er allemaal gebeurt.

Niels mag dan wel alleen zijn, maar saai is het allerminst. In het begin van de show speelt hij schier achteloos een gitaar riedeltje met heel veel delay. Dit gitaarspel wordt gelooped en loopt dus door als hij zijn gitaar aan de kant zet. Hij draait aan wat knoppen en speelt dan verder op zijn Indiase harmonium waar een soort van trekzak aan zit waarmee de lucht in het instrument gepompt wordt. De hypnotiserende muziek past goed bij de beelden op het scherm, waar een film te zien is die hij ook zelf heeft gemaakt. Het is een zogenoemd cineconcert. Er zijn langsvarende boten te zien en allerlei verschillende sfeervolle landschappen.

In enkele fragmenten zie je Niels zelf ook door het beeld wandelen. Hij speelt zijn instrumenten om beurten en daarnaast zijn ook nog andere klanken te horen, zoals bijvoorbeeld kerkklokken. Als aan het einde de aftiteling is te zien op het scherm, dan landt iedereen in de zaal weer met beide benen op de grond van de werkelijke wereld.

Lost In Kiev

Boundless
Lost in Kiev

Deze band komt niet uit Oekraïne, zoals de bandnaam misschien doet vermoeden, maar uit Frankrijk. En dan wordt het zo wel een internationaal festival. De avontuurlijke muziek van Lost In Kiev neemt je mee op een dromerige reis. De linker gitarist en de bassist midden op het podium bespelen ook regelmatig de toetsen waardoor de muziek net iets spannender wordt.

Boundless festival
Lost in Kiev – slecht zicht

De nummers zijn soms vrij lang, maar blijven boeien met lekkere tegendraadse ritmes, zoals bijvoorbeeld The Incomplete van het nieuwe album Persona. Er zijn prachtige futuristische visuals te zien op het scherm achter het podium die door de band zelf geproduceerd zijn. Daarnaast is er ook een fantastische lichtshow met onder andere een stroboscoop. Alleen is er af en toe zoveel rook op het podium, dat je de band nog amper kunt zien.

Beschouwing
Het niveau van de acts op dit eerste Boundless Festival ligt hoog en daarmee ook de lat voor een volgende editie. Hopelijk weet het dan nog meer publiek aan te trekken, al zal er niet geklaagd worden over de opkomst van deze avond. Mooi om te zien dat er niet alleen mensen uit Den Bosch en omgeving op af komen, maar ook uit Rotterdam bijvoorbeeld. Ook hoor ik af en toe wat Engelstaligen in het publiek en zo wordt het met recht een grenzeloos festival, met hopelijk nog meer edities in het verschiet.