Boundless

Geslaagde eerste editie maakt Boundless volwaardig festival

Line up van instrumentale bands die de W2 zalen vullen met filmische soundscapes en visuals

Boundless, wat ooit begon als een probeersel op een zondagmiddag in 2018 (zie eerdere recensie) , is deze zaterdag 29 februari bij Willem Twee poppodium uitgegroeid tot een volwaardig festival. Deze eerste editie van het Boundless Festival is er al één om in te lijsten, met een line up om van te smullen. De vier programmeurs, Ivo, Johan, Rob en Patrick zijn lange tijd bezig geweest om deze bands van hoog niveau binnen te halen. Het toeval wil dat er vanavond geen enkele band te horen zal zijn met een zanger. Maar dat is geen enkel gemis, want de muziek is vaak spannend genoeg. De avond begint al vroeg, de eerste band mag al om 18.30 uur aantreden.

Boundless festival

Boundless
Celestial Wolves

Celestial Wolves
De kleine zaal is al aardig gevuld als het Belgische Celestial Wolves het podium betreedt. Deze vijfmansformatie heeft weinig bewegingsvrijheid op dit kleine podium, met alle apparatuur en enorme pedalenbakken op het podium. Met drie gitaristen weten ze een heel vol geluid te produceren. Vaak wordt hetzelfde recept gebruikt in de nummers, een rustig hypnotiserend begin dat dan langzaam aanzwengelt tot een storm van gitaargeweld.

Boundless Festival
Pedal Power

De muziek zou voor een soundtrack van een film gebruikt kunnen worden. Niet zelden wordt er een tel overgeslagen, zodat het geen vierkwartsmaat meer is. Dat is iets wat er bij prog rock wel vaker gebeurt. Op het podium gebeurt niet heel veel om naar te kijken, maar wat wel opvalt zijn de soort van computertekeningen op de schermpjes die op de versterkers staan, een reptiel, een konijn, een beer en een wolf. Die corresponderen dan weer met hun t-shirts waar dezelfde tekeningen op staan. De diepere betekenis hiervan heb ik niet weten te achterhalen.

Kokomo

Boundless festival
Kokomo

Een volle kleine zaal betekent nog geen volle grote zaal en dus oogt het in het begin wat leeg in de zaal. Dat verandert gedurende het optreden, waar het steeds ietsje drukker wordt, maar het is dan ook nog steeds best vroeg. De band neemt uitgebreid de tijd om alle apparatuur nog eens te checken, nog even te stemmen en dan zijn ze er klaar voor. Ook tussen sommige nummers door moet er klaarblijkelijk nog even worden gestemd en duurt het af en toe wat lang voordat het volgende nummer begint, waardoor de magie toch wat verbroken wordt.

Boundless festival
lange soundchecks

Ook de nummers van de Duitse band Kokomo beginnen vaak rustig al zijn de overgangen naar de stevige stukken wat minder subtiel zoals bijvoorbeeld bij Hold Me Closer Unknown Dancer en Golden Guns, waar er dan opeens lomp ingehakt wordt. Het geluid in de zaal staat erg hard, zo hard zelfs, dat je broekspijpen trillen van de bas. Er staan kleine lampjes achter op het podium die een beetje aan kaarsen doen denken en doen het goed bij de rustige passages. Tijdens de heftigere stukken gaat regelmatig een stroboscoop aan, soms met rood licht.

De enige keer deze avond dat er vocalen te horen zijn, is tijdens een nummer van Kokomo, waar de gitarist links op het podium een oerschreeuw laat horen. Meer hoeft ook niet, en dat heeft niet alleen te maken met het slechte Engels van deze jongeman, maar zang zou ook alleen maar afleiden van de trip waarin je je bevindt tijdens de lange uitgesponnen, soundscape achtige composities.

Duffhues

Boundless
Niels Duffhues

Dit is weer een hele andere setting dan de rest van de Boundless acts van vanavond. Geen hele band nu in de kleine zaal, maar alleen Niels Duffhues op het podium, gewapend met gitaar en Indiase harmonium. En niet te vergeten een hele rits aan pedalen op de grond. Het is niet heel druk in de zaal en dat is eigenlijk wel prima.

Zo zijn er alleen mensen in de zaal die echt serieus geïnteresseerd zijn in wat Niels allemaal laat zien en horen. Hij stelt zich kwetsbaar op, op het podium, waar hij vaak hele zachte subtiele geluiden laat horen en het publiek gaat daar zeer respectvol mee om en dat is prijzenswaardig. Soms is het zo stil in de zaal dat je het ijs in de glazen hoort rinkelen. Het voelt als een heel intiem optreden en vooraan bij het podium zitten er zelfs enkelen in kleermakerszit gebiologeerd te aanschouwen wat er allemaal gebeurt.

Niels mag dan wel alleen zijn, maar saai is het allerminst. In het begin van de show speelt hij schier achteloos een gitaar riedeltje met heel veel delay. Dit gitaarspel wordt gelooped en loopt dus door als hij zijn gitaar aan de kant zet. Hij draait aan wat knoppen en speelt dan verder op zijn Indiase harmonium waar een soort van trekzak aan zit waarmee de lucht in het instrument gepompt wordt. De hypnotiserende muziek past goed bij de beelden op het scherm, waar een film te zien is die hij ook zelf heeft gemaakt. Het is een zogenoemd cineconcert. Er zijn langsvarende boten te zien en allerlei verschillende sfeervolle landschappen.

In enkele fragmenten zie je Niels zelf ook door het beeld wandelen. Hij speelt zijn instrumenten om beurten en daarnaast zijn ook nog andere klanken te horen, zoals bijvoorbeeld kerkklokken. Als aan het einde de aftiteling is te zien op het scherm, dan landt iedereen in de zaal weer met beide benen op de grond van de werkelijke wereld.

Lost In Kiev

Boundless
Lost in Kiev

Deze band komt niet uit Oekraïne, zoals de bandnaam misschien doet vermoeden, maar uit Frankrijk. En dan wordt het zo wel een internationaal festival. De avontuurlijke muziek van Lost In Kiev neemt je mee op een dromerige reis. De linker gitarist en de bassist midden op het podium bespelen ook regelmatig de toetsen waardoor de muziek net iets spannender wordt.

Boundless festival
Lost in Kiev – slecht zicht

De nummers zijn soms vrij lang, maar blijven boeien met lekkere tegendraadse ritmes, zoals bijvoorbeeld The Incomplete van het nieuwe album Persona. Er zijn prachtige futuristische visuals te zien op het scherm achter het podium die door de band zelf geproduceerd zijn. Daarnaast is er ook een fantastische lichtshow met onder andere een stroboscoop. Alleen is er af en toe zoveel rook op het podium, dat je de band nog amper kunt zien.

Beschouwing
Het niveau van de acts op dit eerste Boundless Festival ligt hoog en daarmee ook de lat voor een volgende editie. Hopelijk weet het dan nog meer publiek aan te trekken, al zal er niet geklaagd worden over de opkomst van deze avond. Mooi om te zien dat er niet alleen mensen uit Den Bosch en omgeving op af komen, maar ook uit Rotterdam bijvoorbeeld. Ook hoor ik af en toe wat Engelstaligen in het publiek en zo wordt het met recht een grenzeloos festival, met hopelijk nog meer edities in het verschiet.

Clittenband

Morning Dawn is klaar voor het grote werk

Dennis Sluijter focus op het overbrengen van de nummers

Morning Dawn en Dennis Sluijter ken ik al een tijdje. Eigenlijk meer van zien, tijdens optredens of andere gelegenheden. De eerste keer was bij Willem Twee poppodium in oktober 2016 tijdens een showcase van Bossche muziekorganisaties die bands voortbrengen of ondersteunen. Morning Dawn was een protégé van Music’scool. De band deed mee aan de eerste Bossche Band Battle (BBB) in 2016. Daarna zag ik Morning Dawn tijdens Jazz in Duketown 2017 bij Jazz Under All in De Raadskelder en bij het Boundless festival in Willem Twee in april 2018.

Ik zag Dennis ook bij de finale van de BBB in Willem Twee poppodium eind december 2017. Hij wilde niets missen van wat er zich op het podium zoal afspeelde. Zaterdagavond 13 oktober speelde Morning Dawn als vierde band bij de laatste voorronde van de BBB editie 2018 in Koudijs Kafé. Ik sprak Dennis na dat optreden.

Morning Dawn
Morning Dawn in Koudijs Kafé

KLANKGAT: Ik zag je vorig jaar bij de finale van Bossche Band Battle en ik dacht: ‘Die gaan volgend jaar meedoen. Zag ik dat goed?
Denis Sluijter: Ja, vorig jaar dachten wij ‘Waarom hebben wij dit jaar niet meegedaan?’.  Maar toen zaten we nog een beetje in de groei. We zitten nu een stapje hoger en hebben er daarom voor gekozen dit jaar mee te doen. We hebben het eerste seizoen meegedaan, dan moeten we het deze keer ook doen.

Je vond Morning Dawn toen nog niet rijp genoeg om mee te doen?
Ja, we zaten toen net in de groei. We waren pas begonnen. En als ik erop terugkijk dan was dat de oude Morning Dawn, aan het begin. We hebben uiteindelijk gezegd ‘We gaan zoveel mogelijk progressie maken en gewoon weer meedoen’. Dit jaar dus.

Ik zag jouw gretigheid vorig jaar, je wilde wel. Leg eens uit waarom je vindt dat Morning Dawn dit jaar er wel voor klaar is.
Nou, we hebben sowieso veel tijd gestoken in de nummers en de afstelling van de muziek. Als we ons zelf comfortabel voelen bij onze muziek dan vind ik het ook comfortabel genoeg om dat op het podium te doen. De energie zit er bij ons altijd in – no matter what –  als er maar één man staat of honderd. Dat zit wel goed. Alleen, ik wil me puur concentreren op het overbrengen van onze nummers en dat is iets waar je aan moet werken. Dat kun je niet instuderen, dat moet je blijven spelen, blijven spelen, blijven spelen en veel optreden.

Ik zag jullie performance, vol zelfvertrouwen, puntige rock. Dat staat als een huis. Heeft Morning Dawn de Band Battle nodig?
Zeker, ik vind de Bossche Band Battle iets is van onze thuisbasis, wat van Den Bosch is. Dit is eigenlijk wat je roots zijn. Bossche Battle is top om aan mee te doen.

Hoe zou ik de muziek van Morning Dawn moeten omschrijven?
Het is alternatieve rock maar met invloeden uit nineties.

Een beetje punk
Ja, dat is nog van de vroegere Morning Dawn. We hebben een nummer, Timemachine, gespeeld uit die tijd. Dat was het eerste nummer dat we vanavond speelden. We dachten, we zitten nu toch in Den Bosch en dit nummer spelen we eigenlijk nooit meer. Laten we het weer een keertje doen.


Kopfoto: Casper Menting

Geen grenzen voor Boundless Festival

Afwijkend eendaags postrock festival

Afgelopen zondag, op 8 april vond de eerste editie van ‘Boundless’ festival plaats in Willem Twee poppodium. In zowel de grote als kleine zaal waren verschillende post-rock bands te aanschouwen. Hierbij kwamen alle bands van Belgische bodem in de grote zaal, waar in de kleine zaal Nederlandse bands geprogrammeerd stonden, waaronder de Bossche band Morning Dawn, die het festival opende.

Morning Dawn

Geen grenzen voor Boundless Festival
Geen grenzen voor Boundless Festival

Het eerste nummer dat gespeeld werd klonk als een soort theme song dat me deed denken aan rock en old skool skate tijden. De stem van zanger en gitarist Dennis klonk erg nineties. In volle formatie, met nog twee gitaristen, een bassist en een drummer, speelde Morning Dawn veel op hoog tempo, waarbij ze het geluid lieten variëren van groot naar klein en gitarist Sytze rustige tussenstukken speelde. Door de herkenbare opbouw en thema’s waar de teksten over gingen, was de band goed te volgen.

Last Of Us

Geen grenzen voor Boundless Festival
Geen grenzen voor Boundless Festival

Daarna speelde Last Of Us in de grote zaal, een band bestaande uit een drummer, bassist, en twee gitaristen. Hun muziek is instrumentaal, en allesbehalve alledaags. De band begon met de ruggen naar het publiek, waarbij ze naar een soort film keken die op een doek achter het podium geprojecteerd werd. De variatie in de set bestond uit het lang gebruik maken van de gitaareffecten die je krijgt, als je je gitaar flink laat uitklinken terwijl je hem voor je versterker houdt. Ook speelde er even een dame op viool mee en een jongen die kwam grunten.

Over de organisator
Patrick van den Broek, organisator en programmeur van het Boundless festival, werkt bij Willem Twee als stagemanager op vrijwilligersbasis. Deze eerste editie heeft hij zelf van de grond getild, waarbij hij graag het ‘onbegrensde’ de kans wil geven om van zich te laten horen. Hiervoor haalde hij zijn inspiratie uit het Belgische ‘Dunk’ festival, waar hij als post-rock liefhebber graag komt. Veel poppodia programmeren wel eens post-rock, maar dan vaak met een headliner en gast-act samen op een avond. Bij Boundless kon je deze editie kon je al zes bands aanschouwen, maar Patrick heeft de ambitie om daar een groter aantal van te kunnen maken in de toekomst.

Geen grenzen voor Boundless Festival
Geen grenzen voor Boundless Festival

Opmerkelijk instrumentaal

Vanuit België nam de band Mantis een doek van podiumbreedte mee, waarop psychedelische visuals te zien waren van cartooneske lichamen en hoofden die uit elkaar werden gespleten. Deze versterkten hun instrumentale muziek. Opmerkelijk was dat een overgroot deel van de muziek op het festival instrumentaal was. Hier week een zingende bassiste met haar band vanaf, alhoewel de zang niet goed was te verstaan door de instrumenten, wat misschien wel de bedoeling kon zijn.

Dat louter instrumentale ging ook op voor de Belgische post-metal band All We Expected (Izegem/Lendelede) en de post-rockband An Ocean Of Storms uit Tilburg.

Het ééndaagse festival is afwijkend en uniek in zijn soort wat het ook zo leuk maakt. Voor de post-rock liefhebber is er genoeg te horen aan instrumenten, maar ook zeker genoeg te zien aan grenzeloze visuals.

Foto’s: Aya Dupont & Jasper Toeli van het Willem Twee poppodium team