Aan het eind van de show van The Dashboard Danglers vertelt oprichter/bandleider Jaco van der Steen dat hij zangeres Rebecca Bakker een paar jaar geleden uitnodigde om ergens in een schuurtje wat te gaan jammen. Dat beviel goed. Zo goed dat Jaco verder om zich heen keek en uitkwam bij bassist Martin Bakker (Gruppo Sportivo, Jan Rot, Jango Edwards, Nits) en drummer Leon Klaasse (Sweet D’Buster en Powerplay). De gitarist van de band werd Marcel de Groot met wiens vader, Boudewijn, Jaco reeds samenwerkte. Dié nieuwe band met déze topmuzikanten staat dinsdag 17 januari op het programma van Blue Room Sessions.
The Dashboard Danglers
“Er gaat een misverstand rond dat wij een coverband zijn. Dat zijn wij zeker niet!” Met een lach veegt Jaco deze aantijging van tafel. Toch zie ik om mij heen dat covers meer bijval krijgen en ook ik ontkom ik er niet aan. Ik tap automatisch mee met mijn voeten.
Openingsnummer is Burning Down Paradise, een eigen nummer. Het tweede nummer Islands in the Stream van Dolly Parton en Kenny Rogers, daar kan je gewoon niet niet meezingen. Dat gaat vanzelf. De uitvoering spreekt mij trouwens meer aan dan het origineel want meer up-tempo en krachtiger van zang. Dan volgt de evergreen On The Road Again van good ol’ Willie Nelson en gaan de voetjes van de grond.
Hierna Lay Down Sally van Eric Clapton en de eigen nummers Days Gone By, Turning Pages, Hollywood Blizzard en Dead Man Walking met teksten van Boudewijn de Groot. The Dashboard Danglers zijn absoluut geen coverband. Het eigen werk staat als een huis. Vooral de vocalen van Rebecca Bakker geven je het ‘Nashville’ gevoel. Een typische country stem in de beste traditie. Wat ook bijzonder is, is dat alle bandleden kunnen zingen zoals het duet van Martin Bakker en Marcel de Groot (in de tweede set).
Tweede set
De tweede set begint met twee duetten van Jaco en Rebecca, If I Needed You en Rocking Years (Dolly Parton en Ricky Van Shelton). Ik ben dol op country duetten want in dit ondermaanse wordt het menselijk lief en leed in geen ander genre beter verwoord. Hierna de prachtige cover van Long May You Run van Neil Young waarin Rebecca alles eruit haalt.
Why Not Me van The Judds wordt net zo aanstekelijk door Rebecca gebracht. Er wordt meegeklapt en flink met het refrein meegezongen en als It’s So Easy van Linda Rondstadt wordt ingezet, ben ik helemaal om. Van mij mag deze band gerust een cover album uitbrengen. Poor House van Traveling Wilburys doet daar nog een schepje bovenop.
Monster, What A Party, Keep On Dangling zijn weer eigen werk. What A Party is geschreven tijdens corona in de hoop dat erna weer gefeest kan worden. Ja, dus. Keep On Dangling is een lekkere uptight polka nummer, als een soort muzikale slogan: wij zijn The Dasboard Danglers! Slotnummer is Country Roads van John Denver dat geheel akoestisch met een speciale microfoon wordt gespeeld. De lichten worden gedimd en de band schaart zich achter die microfoon. Een mooi gedragen sfeer ter afsluiting.
Setlist The Dashboard Danglers
set 1: Burning Down Paradise, Islands in the Stream, On The Road Again, Lay Down Sally, Days Gone By, Turning Pages, Hollywood Blizzard, Gone Gone Gone, Guilty, Dead Man Walking
set 2: If I Needed You, Rocking Years, Long May You Run, Simple As That, Why Not Me, It’s So Easy, Poor House, Can We Ever Be Friends, Monster, What A Party, Keep On Dangling, Country Roads
Website The Dashboard Danglers
Fotografie: Gerard Monté