Lucas Beukers | KLANKGAT

mrt, 2023

Liseth & The Satellites songs met beeldende anekdotes
Sfeervolle set artieste op internationaal singer-songwriters niveau

Naar Liseth & The Satellites had ik al lang uitgekeken. Ik wilde dan ook per se bij het optreden van vanavond zijn. Hoewel herstellende van onze enorm gecompliceerde breuken zitten Monique en ik als vanouds weer op de voorste rij, zij het deze keer als ‘sisters in arms ánd legs’.

Liseth & The Satellites

Gitarist/zanger Eric van Dijsseldonk en bassist Lucas Beukers stonden al eerder in diverse samenstellingen op ons podium. Over hen schreef ik al vaak met lovende woorden. Liseth Horsten is hier echter voor het eerst, maar al bij de eerste song is duidelijk dat we een fijne show tegemoet zien.

Haar zuivere, warme stem en uitstekende (Martin)gitaarwerk voldoen ruimschoots aan mijn verwachting. De veelzijdigheid van die stem roept ook associaties op met andere en niet de minste artiesten. Vanavond spelen ze veel eigen werk maar ook een aantal covers die steeds als popquiz worden aangekondigd (geen probleem voor ons doorgewinterde publiek).

Deze slideshow vereist JavaScript.

De eerste set start vlot met I Just Like Having You Around en het gevoelige Daddyo gaat over de laatste zomer van een vader met mooi gitaar- en basspel. De ex ontkomt ook niet aan een song in Wherever You Are. Neil Young’s Only Love Can Break Your Heart, wordt mooi meerstemmig gezongen net als John Prine’s Angel from Montgomery. Op Horsten’s eigen nummer I’ll be waiting klinkt de elektrische gitaar van Van Dijsseldonk opvallend goed, net als bij Gram Parsons’ Hickory Wind met een mooie echo op de elektrische gitaar. Beukers’ basspel en zang doen daar overigens niet voor onder.

Van Dijsseldonk’s eigen nummer The Greatest Mistake gaat over een vriend die er niet meer is. Fading Away komt van de EP Kites & Traffic Lights en is door Liseth opgenomen in California met zanger/gitarist Michael Roe en bassist Mark Harmon. Alle nummers van deze EP, maar ook van de EP Miss komen tijdens dit concert aan bod.

Zonder bandleden speelt Liseth 56 Caddy met een gele Cadillac in de hoofdrol. Het als ‘progrock’ aangekondigde Shoebox is een ietwat ruiger nummer wat contrasteert met de geschetste beelden van een brug in de Biesbosch, wachtend op het pondje. Miss Those Days is een heel sfeervol melodieus nummer, samen geschreven met Van Dijsseldonk. Het refereert aan de vroegere popfestivals met tentjes en veel modder.

Dan zijn we al toe aan de toegift: aangekondigd als een als niet in de set passend nummer, ingeleid met beelden van modelkeukens en pastelkoelkasten uit de 50’er jaren en met een Happy Tune op de radio. Als laatste de enige ‘countrykraker’ If I Didn’t Have You.

Wij kijken terug op een mooie avond met goed in het gehoor liggende songs aangevuld met beeldende anekdotes. Kwaliteit hoeft niet van ver te komen. Dat bewijst dit professionele en perfect op elkaar ingespeelde trio met een zangeres uit mijn geboortestad Tilburg, die zich moeiteloos kan meten met de bekende internationale singer-songwriters.

Setlist Liseth & The Satellites: I Just Like Having You Around, Daddyo, Wherever You Are, Girl, Only Love Can Break Your Heart (Neil Young), Nearer To Your Heart, When You’re Alone, Angel From Montgomery (John Prine), I’ll Be Waiting.2: Wildflowers (Tom Petty), Just So You Know, Hickory Wind (Parsons/Buchanan), Greatest Mistake (Dijsseldonk), After The War, Fading Away, 56 Caddy, Tennessee (Gillian Welch), Shoebox, Miss Those Days. Toegift: Happy Tune, If I Didn’t Have You

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

nov, 2022

Gerenommeerde muzikanten rondom jonge NinaLynn
Hummingbird or nightingale met een grote liefde voor de Amerikaanse country muziek

Vanavond een van de jongste artiesten, NinaLynn, die ooit op ons podium stonden. Pas 24 en een dijk van een stem met de nodige Amerikaanse pathos. Al jong geïnspireerd door Americana muziek van o.a. Taylor Swift, Emmylou Harris en Alison Krauss, was het snel duidelijk dat ze een carrière ambieerde als muzikant. Het weerhield haar er echter niet van om haar Bachelor en onlangs ook haar Master te halen op de UvA. “Maar haar hart ligt bij de muziek” aldus de trotse ouders die als verrassing het concert bijwonen.

NinaLynn & Band

Net als bij voorgaande artiesten werd corona een tijd om te bezinnen en mooie muziek te schrijven. Met o.a.Janos Koolen, die haar ook vanavond begeleidt, verschijnt in die periode haar debuutalbum Hummingbird, waarvan ze een aantal nummers speelt. De andere gerenommeerde muzikanten zijn Lucas Beukers op bas en Arthur Bont op (veelzijdige) drums en washboard.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ze start met een eigen nummer Clear Blue Skies en het vlotte Don’t You Dare, wat zó in de serie Nashville past, (mocht je die gevolgd hebben). Met Grandma and I, schetst ze herinneringen aan dansen met oma, op feestjes waar beiden de enige singles waren. Mooi begeleid op de klarinet van Koolen. Dan een goed uitgevoerde cover Crowded Table van The Highwomen. Moeiteloos reist Nina van het meerstemmig gezongen Conwy Bay in Wales (goed banjospel van Koolen), naar Oh Atlanta van Alison Krauss. Nieuwe nummers als Lilith, samen geschreven met Arthur Bont en From The Bones zijn twee voorproefjes van het nieuwe album dat in maart wordt gereleased in Paradiso Noord (Tolhuistuin).

Tweede set
De tweede set start onaangekondigd met een nummer bekend van Eva Cassidy A Bold Young Farmer, maar nu in een werkelijk prachtige eigen versie van NinaLynn. De zaal luistert ademloos. Het zelf geschreven Freebird heeft een poetisch refrein “I’m a freebird, I am a close your eyes jump in and do it believer, I’m a be everything wanted to be bird, And this freebird will fly”.

Het wordt te veel om alle nummers te beschrijven, maar het zijn stuk voor stuk pareltjes. Janos Koolen. die doorgaans zo’n tien verschillende instrumenten bespeelt houdt het vanavond ‘slechts’ bij een elektrische en akoestische gitaar, banjo, klarinet en mandoline en dat allemaal op uitstekende wijze. De bas van Lucas Beukers klinkt goed en samen met de opvallende soms onheilspellend drummende Arthur Bont beschikken zij ook over een goede zangstem.

De op een na laatste song is de titelsong van het volgende album A Taste Of The Wild. Met Home als toegift verlaat de band onder een staande ovatie het podium. Prachtig concert van een veelbelovend talent en een uitstekende band.

Setlist: Clear Blue Skies, Don’t You Dare, Grandma & I, Crowded Table, Conwy Bay, Oh Atlanta, Lilith, From The Bones, Head Over Heart, Tweede Set: A Bold Young Farmer, Let It Grow, Each Woman, Freebird, Ways To Wander, Seasons, Spirit Guide, A Taste Of The Wild, Home

Fotografie: Wies Luijtelaar

mrt, 2022

Mooie avond met Song & Dance Man Eric Devries
Eindelijk weer als vanouds volle bak bij Blue Room Sessions met fijne Americana en Bluegrass

Eric Devries heeft een nieuwe band en wat voor een. Hoewel hij al een aantal keren in wisselende maar altijd succesvolle samenstelling bij ons optrad, maakten we onlangs kennis met zijn nieuwste project. Dit gebeurde tijdens Roots in Heusden. Het viertal maakte een dermate grote indruk op ons team dat programmeur Ad van der Laan vanavond erg blij is de band te presenteren in de Clubzaal van de Verkadefabriek.

Eric Devries – Song & Dance Man

Op het podium staan Eric Devries (zang, gitaar, mondharmonica en Appalachian Dulcimer), Janos Koolen (banjo, mandoline, gitaar en klarinet) en Lucas Beukers (bas). De heren hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de Nederlandse muziekscene. In plaats van vaste violist Joost van Es neemt Kim de Beer zijn rol vanavond met verve over.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Over het nieuwe album Song & Dance Man zag ik al een reeks lovende recensies in binnen- en buitenland voorbijkomen. Devries heeft in deze samenstelling hoge ogen gegooid bij de liefhebbers van het Americana en Bluegrass genre. Van dit nieuwe album speelt hij vanavond een aantal songs, afgewisseld met wat ouder werk en enkele covers.

De band start met de eerste vier nummers van het nieuwe album te beginnen bij Little White Lies en Jericho Walls waarbij violiste Kim de Beer tijdens de intro opvalt. Tijdens Ballad Of A Song & Dance Man spelen De Beer en Koolen mooi samen op viool en mandoline. Soften The Grounds gaat over depressie (het blijft trouwens niet het enige nummer met dit onderwerp). Van het album Close To Home spelen ze de titelsong.

Tijdens Don’t Let Me Be komt de depressie toch weer even om de hoek kijken. Eric Devries wijst ons voorafgaand aan dit nummer nog op wat reviews van het (Engelse?) journaille met teksten als ‘prachtige meanderende gitaarpartijen’, waarop het rustige Matters Of Love volgt met tweede stem van Kim die naast Eric ook over een goed stemgeluid beschikt zoals later ook blijkt tijdens But For The Grace.

Tweede set

In de tweede set wordt gememoreerd aan Gilbert O’Sullivan met Nothing Rhymed. Het gevoelige Hello In There is van de aan Covid overleden John Prine en This I’d Do is een cover van de eveneens overleden Greg Trooper met Devries op de Appalachian Mountain Dulcimer.

16 songs in twee dagen
Niet zonder trots vermeldt Devries dat bij de totstandkoming van Song & Dance Man in twee dagen tijd 16 liedjes zijn geschreven waarvan er 12 het album, geproduceerd door Janos Koolen, bereikten. Ik kan er veel over zeggen maar stuk voor stuk klinken alle songs fantastisch. De band blinkt uit door het warme stemgeluid van voorman Eric Devries en zijn instrumentale kwaliteiten op gitaar, mondharmonica en op zijn Appalachian Dulcimer. Ook de bas van Beukers is opvallend goed. De viool van De Beer en de meerdere instrumenten van Koolen maken op mij grote indruk en duiken diverse keren met uitroeptekens op in mijn notities.

Toegift

Liefst twee nummers als toegift; de sfeervolle afsluiter Sunday Eve In Amsterdam met de warme klanken van Janos Koolen op klarinet. Daarna een stampende Blue grass met het “van Matthews gestolen” Mare, take me Home. En dat doen onze gasten na een fantastische avond.

Setlist: Little White Lies, Jericho Walls, Ballad Of A Song And Dance Man, Soften The Ground, Close to Home, Matters Of Love, Don’t Let Me Be, Time Is All, Memories of you, Tweede set: But For The Grace, Different Stations, Anything But What I Am, Hello in There, Nothing Rhymed, All I Know How to Do, Another Round, This I’d Do, Songwriters Blues, Sunday Eve In Amsterdam, Mare,Take Me Home

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar