Michiel Borstlap

Michiel Borstlap tribute aan Herbie Hancock

De enorme discografie van een jazz gigant in vogelvlucht leidt tot een feest der herkenning

Michiel Borstlap is een zeer gewaardeerde musicus en componist. Iemand met klompen (excusez le mot) in de jazz aarde. Hij staat bekend als veelzijdig, virtuoos en heeft lak aan genres of hokjes. Dezelfde kwaliteiten die jazz gigant Herbie Hancock schijnt te hebben, de spil van deze tribute-avond in Willem Twee Poppodium. Michiel wordt begeleid door Ruud Breuls – trompet, Jérôme Hol – gitaar, Glenn Gaddum jr – bas en Yoràn Vroom – drums.

Michiel Borstlap & Band

Michiel Borstlap
Michiel Borstlap – tribute 2 Herbie Hancock

Borstlap Plays Hancock. Geweldig nieuws toen ik dat hoorde en las dat ie met zijn band – wist niet dat ie er een had – zou gaan optreden in Willem Twee Poppodium. Gelijk kaartje reserveren. Want je weet, het kan zomaar storm lopen. Dat viel reuze mee toen ik zaterdagavond de Grote Zaal binnenliep. Het was zeker niet volle bak maar genoeg gemotiveerd volk om er leuke avond van te maken. En dat zijn Michiel Borstlap en zijn band ook van plan.

Michiel Borstlap
Willem Twee Poppodium

Na een korte introductie van Michiel kan het feest der herkenning beginnen. Althans dat dacht ik, maar het wordt me wel moeilijk gemaakt. Het lange openingsnummer herken ik niet meteen, maar na wat rondvragen blijkt het Dolphin Dance van het Maiden Voyage album te zijn. Het tweede nummer is Just One Of Those Things van Cole Porter en door het Herbie Hancock Quartet in Live In New York op plaat gezet.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het derde nummer is het bekende funky jazz nummer Hang Up Your Hang Ups van het album Manchild en die wordt lekker lang uitgesponnen. Herbie zou het zeker toejuichen. Dan volgt de klassieke versie van Watermelon Man met een fijne overgang naar het beroemde Maiden Voyage.

Het album Head Hunters wordt beschouwd als hét album waarin Hancock de definitieve overstap maakt naar jazzrock oftewel jazzfusion zoals het tegenwoordig heet. Elektronica, voice moderators en wat later ook scratch doen hun entree en Hancock schuwt het integreren van andere genres (disco!) niet. Just Around The Corner van het album Mr. Hands is daar een sprekend voorbeeld van. Slick funky riffs als intro en een vette two step disco beat daaronder.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het nummer Memory of Enchantment is geschreven door Michiel Borstlap himself en door Hancock en die andere jazz gigant Wayne Shorter gecovered op het duo-album 1+1 (1997). Met Cantaloupe van het Island Empyrean Isles album sluiten Borstlap en de zijnen deze prachtige sessie af.

Michiel is een virtuoso op de keyboards. Ik zal niet de eerste zijn die dat zegt. In zijn handen én met zijn uitstekende bandleden krijgen de nummers van Herbie Hancock een nieuw leven zoals het een tribute betaamt. Deze sessie boeit van begin tot eind.


Coverfoto: Mickey Obo

Bezetting:
Michiel Borstlap – piano, keyboards
Ruud Breuls – trompet
Jérôme Hol – gitaar
Glenn Gaddum jr. – bas
Yoràn Vroom – drums

2000Motels

2000Motels eert Frank Zappa niet geheel vlekkeloos

Gevarieerde dwarsdoorsnede van immens groot oeuvre in Podium Azijnfabriek

Vrijdag 17 maart stond de Frank Zappa tributeband 2000Motels met hun ‘…plays Zappa’- tour in het Bossche Podium Azijnfabriek. Naar aanleiding van dit optreden heb ik een gesprek met drummer Karsten van Straten.

2000Motels

2000Motels
Karsten van Straten – ©Mickey Obo

‘De keuze om muziek van Frank Zappa te spelen komt voort uit pure liefhebberij. Wij als 2000Motels hebben plezier in het spelen van zijn muziek, en het publiek vindt het ook leuk, dus wij gaan er voorlopig nog wel mee door.’

Dat plezier was duidelijk te zien, afgelopen vrijdag. Na wat geluidsproblemen, werd vanaf ongeveer het derde nummer duidelijk wat jullie willen laten horen…
‘Door domme pech hebben we een te korte soundcheck gehad. Maar fijn om te horen dat onze geluidsvrouw het probleem vrij snel onder de duim had.’

… behalve dan het geluid van jullie zanger. Als hij zong, kwam het te hard en vervormd door, waardoor de rest van de band vrijwel onhoorbaar werd.
‘Het spijt me dit te moeten horen. Gerrit Eijkelboom is klassiek geschoold als zanger. Het zal toch aan de techniek gelegen hebben. Ik heb na andere optredens wel eens de opmerking gekregen dat hij te zacht zong.’

2000Motels
Gerrit Eijkelboom – ©Mickey Obo

Frank Zappa’s oeuvre is bepaald geen flauwekul, qua volume maar ook qua muzikaal vakmanschap. Hoe bepalen jullie de keus welke nummers of stukken te spelen?
‘We spelen met name de bekendere nummers. We gaan uit van onze eigen ‘beperking’. We willen wel een zo breed mogelijk scala aan Zappa’s muziek laten horen.’

Dat blijkt. Zo staan ‘Let’s Make The Water Turn Black’, van de Mothers Of Invention op jullie setlist, naast latere nummers als Baby Snakes.
‘Ons idee is, om voor zowel Zappa- afficionado’s, alsook mensen die zijn werk niet kennen te spelen. Daarom ligt de keuze op de wat makkelijkere nummers.’

En dat is dan ‘makkelijkere’ tussen dikke aanhalingstekens?
‘Ja. Ook in de nummers die wij doen, zitten muzikaal technisch uitdagende dingen, zoals complexe maatwisselingen.’

Dat is dan een kwestie van veel repeteren?
‘Wij repeteren elke maandagavond, week in week uit, om alles bij te houden. Een nummer als Zomby Woof heeft ons wel wat kruim gekost om onder de knie te krijgen. Ook tijdens corona zijn we, binnen de regelgeving, doorgegaan met repeteren. Om samen muziek te blijven maken, maar ook om goed beslagen ten ijs te komen, als we weer in zalen konden gaan spelen. Ondertussen hebben we 45 nummers waar we uit kunnen putten om een optreden samen te stellen.’

Tributeband

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat 2000Motels een tributeband is, en geen kloon, blijkt uit de opstelling op het podium.

‘De keuze voor een Weissenborn akoustische gitaar (door bassist Achille Regazzoni bespeeld) geeft de band een wat country-achtig geluid. Dat is een bewuste keuze geweest, en werkt naar ons idee erg goed.’

De zang van zanger- toetsenist Robin Boer benaderde die van Ike Willis behoorlijk goed. Gitarist Jan van der Veen raakte aan het begin van het optreden een behoorlijke valse noot, maar daarna viel er genoeg te genieten van zijn solo’s. Rob Brons deed gedegen zijn werk vanachter z’n keyboard.

Valentina Bruno
Valentina Bruno – ©Mickey Obo

Valentina Bruno mocht vocaal nog flink schitteren, als in de toegift het up- tempo Broken Hearts Are For Assholes en I’m So Cute er uit knallen.

‘Vrijwel geen een van onze optredens heeft dezelfde setlist en in de Azijnfabriek wilden we nog even lekker energiek afsluiten.’

Aan het eind van het gesprek nodigt Karsten me uit om weer te komen kijken als 2000Motels weer in de buurt speelt. Wordt vervolgd dus. Moowèèèn.


Fotografie 2000Motels plays Zappa: Mickey Obo Photo

Bert van de Kamp tribute

Muzikale herdenkingsavond Bert van de Kamp

Stilstaan bij het leven van de éminence grise van de popjournalistiek met gasten die hem goed hebben gekend

Bijna exact twee jaar geleden – op 9 april – overleed Bert van de Kamp. Vrijdag 8 april 2022 kan dan eindelijk na alle annuleringen de herdenkingsavond van deze Grootmeester van de Popjournalistiek gehouden worden. In de Grote Zaal van Willem Twee poppodium staat een scherm met daarop geprojecteerd de iconische foto van Bert waar hij de mensheid doordringend en enigszins achterdochtig monstert vanachter zijn zonnebril.

Bert van de Kamp
Bert van de Kamp

Bert van de Kamp tribute

Van 1973 tot 2002 werkte Bert als redacteur voor Muziekkrant OOR met een kort uitstapje als correspondent in Londen van 1977-1980 voor Muziekkrant OOR en het radio- en televisieblad Studio van de KRO. Na terugkeer uit Londen verhuisden Bert en zijn vrouw Invy naar Den Bosch.

De zaal stroomt snel vol en in meerderheid zijn het leeftijdgenoten van Bert, de rockgeneratie die de jaren ’60, ’70 en ’80 vormgaf. Die de muzikale lijnen en genres neerzette, van commentaar voorzien door pioniers zoals Bert van de Kamp.

De avond wordt geopend door Maarten van Hooft, één van de oprichters van de Enige Echte Bossche Popquiz. Bert was jarenlang jurylid van die popquiz.

Maarten leest voor uit het boek ABCDylan door Bert geschreven die zoals algemeen bekend een groot fan was van Dylan. “Er zal deze avond niet alleen gepraat worden,” zegt Van Hooft. Muziek en de makers vormen ten slotte de hoofdzaak waarmee Bert zich bezig hield.

En wie anders dan Jacques Mees, dé vertolker van Bob Dylan in De Lage Landen, kan als beste deze tribute avond openen. Dat doet hij met verve en zijn uitvoering van It’s All Over Now, Baby Blue is magistraal.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Meteen na Jacques’ optreden komen Niels Duffhues op gitaar en zanger Martien van Bergen – artiestennaam Blimey –  op het podium. Martien speelt drie nummers waaronder To The Moon en een nummer van zijn derde album. Hij zingt dat nummer niet, maar declameert de tekst. Het is een eerbetoon aan Bert die heel veel aandacht schonk aan de teksten van popsongs.

Blimey
Martien van Bergen aka Blimey

Na dit nummer verlaat Blimey het podium en speelt Niels Duffhues nog drie nummers met onder meer een track van zijn laatste album, Murder Call.

Niels: “Zo’n 25 jaar geleden toen ik als programmeur bij W2 werkte, leerde ik Bert kennen waar hij in het bestuur zat. Hij nodigde míj bij hem thuis uit. Ik maakte toen al muziek, schreef songs, trad solo op. Sinds die ontmoeting werden we vrienden. We hadden het altijd over muziek, literatuur, het leven.”

Niels Duffhues
Niels Duffhues
De tweedehandse bandrecorder

Gastheer/speaker Twan van den Brand – voormalig Nieuwscafé presentator – nodigt de jongste zus van Bert, Jeanne van de Kamp en Frans Clabbers uit om plaats te nemen op het podium. Bert was de oudste uit een gezin van zeven kinderen en kreeg vaak meer aandacht en zorg van zijn ouders, zo vertelt Jeanne. Hij liep TBC op en werd daar in een sanatorium voor behandeld.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na die behandeling kreeg Bert een tweedehandse bandrecorder cadeau van zijn vader. Bert kon aan de slag en nam muziek op die tegenwoordig progrock wordt genoemd. Hij zette een verzoekplaatjes programma op dat hij op zijn zusjes uittestte. Dat programma noemde hij Nachtvlinders. Zijn zusjes konden echter alleen kiezen uit bands en nummers die hij zelf leuk vond.

Eind jaren ’60 ging Bert Nederlands studeren in Amsterdam en daar maakte hij kennis met Frans Clabbers. Frans en Bert woonden in hetzelfde studentenhuis. Een concert van Roxy Music bracht hem en Bert dichter bij elkaar wat uitmondde in een vriendschap voor het leven.

Frans ging mee naar de concerten die Bert wilde verslaan zoals het eerste concert van Queen in Nederland. Gitarist Brian May wilde toen het jasje van Bert kopen vanwege al die sterretjes op dat jasje.

Bert van de Kamp
Robert-Jan Gruijthuijzen

Zanger/gitarist Robert-Jan Gruijthuijzen voegt zich als derde spreker aan de tafel en vertelt hoe hij Bert tijdens een popquiz leerde kennen. Hij beschouwde Bert en zijn vrouw Invy als plaatsvervangende ouders. Robert-Jan speelt twee nummers. Het eerste nummer schreef hij twee dagen geleden vóór deze herdenkingsavond. Het tweede nummer heet For The One I Lost.

Na de pauze zitten Jan-Maarten de Winter, Maarten van Hooft en Frans Bevers gebroederlijk naast elkaar en vertellen ze ieder hun verhaal. De Winter was hoofdredacteur bij muziekkrant OOR en vertelt hoe Bert zo gefocust was op teksten, terwijl hijzelf meer de nadruk legde op de muziek. Bert leverde altijd perfecte kopij aan, gedegen research en voortreffelijke tekstbeheersing. Bert kreeg de hardrock portefeuille met bands zoals Uriah Heep maar wilde daar zo snel mogelijk vanaf.

tribute Bert
Vlnr: Jan-Maarten de Winter, Maarten van Hooft en Frans Bevers

Ruimtelijk ontwerper Frans Bevers ontmoette Bert bij een concert van Townes Van Zandt. Frans vertelt over een reis die hij samen met Bert maakte naar Graceland. Ze gingen ook naar Graceland Too. Graceland Too was een Elvis museum en werd gerund door een zekere Paul Macleod. Van elke bezoeker maakt Macleod een polaroidfoto en hing die op aan de muur. Zo ontstond een immense collectie.

Maarten van Hooft kreeg verkering met een nichtje van Bert en Bert werd ome Bert. Maarten zette De Enige Echte Bossche Popquiz (ook wel het onofficiële NK Popquizzen genaamd) op en Bert deed mee. Alleen Bert wist het beter en daarom vroeg Maarten of hij niet beter jurylid kon worden. De quizvergaderingen werden bij Bert thuis gehouden en veel popverhalen werden op die avonden verteld.

Lone
De band Lone met Alquin-zanger Michel van Dijk sluit deze herdenkingsavond af met favoriete nummers van Bert zoals Sweet Jane van Lou Reed/Velvet Underground en Bob Dylan’s Rollin’ & Tumblin’.

Deze slideshow vereist JavaScript.

ABBA Rocks

ABBA Rocks méér dan een look-alike tributeband

ABBA nummers omgezet naar rocksongs door muzikaal leider Richard Zoer blijven herkenbaar

ABBA Rocks is ABBA in rock. Zo simpel is het eigenlijk. ABBA Rocks is een waar feest der herkenning maar pakt een ’tikkie anders’ uit. Het publiek vindt het geweldig en zingt uit volle borst mee met de bekendste liedjes. Ring Ring, Voulez-Vous, Waterloo, Dancing Queen en S.O.S. Wie kent ze niet?

ABBA Rocks

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is volle bak in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium, nog net niet uitverkocht. ABBA Rocks opent met The Visitors van het gelijknamig album. Sterke keuze. Het nummer begint met bezwerende soundscapes. De aanvankelijk op Nordische chant gebaseerde zang gaat vrij snel over naar het bekende ABBA up tempo. John Jaycee Cuijpers neemt hier de leadzang voor zijn rekening, later overgenomen door zangeres Lisette van den Berg.

ABBA Rocks
ABBA Rocks in W2

The Visitors is een nummer dat niet in het collectief geheugen staat opgeslagen. Het tweede nummer Ring Ring daarentegen wel. Hier en daar wordt al gedanst. John maakt daar ook een opmerking over: “Zo, er wordt nu al gedanst, hier in Den Bosch.” Als Summer Night City wordt ingezet, is iedere twijfel (bij mij) weg. Hier staat een band met hele goede muzikanten die niet klakkeloos bekende hits nabootsen.

ABBA Rocks
Richard Zoer

Met dank aan muzikaal leider en bassist Richard Zoer. Nummers van de wereldberoemde Zweden zijn door hem knap gearrangeerd naar de rockversie waarmee ABBA Rocks furore maakt. Knap omdat ondanks het omzetten naar een rock versie de nummers heel herkenbaar blijven. En niet onbelangrijk, ABBA Rocks wil geen look-alike band zijn. Zanger John Cuijpers en Agnetha Fältskog zijn allebei blond, maar daar houdt elke overeenkomst dan ook meteen op.

ABBA Rocks airplay gitaristen 

ABBA Rocks
Leif de Leeuw – Menno Gootjes

Gitaristen Leif de Leeuw en Menno Gootjes krijgen veel ruimte tijdens de show. Die airplay pakken de gitaristen letterlijk met beide handen aan. Het hele concert door strooien ze kwistig met solo’s zonder dat het gaat vervelen. De solo’s brengen een ABBA nummer naar een next level. En het zijn ervaren gasten die een show kunnen weggeven. Ze weten hoe ze zich als rock muzikant moeten opstellen. Pijnlijke grimas op het gezicht, de juiste gitaarhouding, de guitar battle, enzovoorts. Alles wat ooit in de gloriejaren van rock ’n roll is vastgelegd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hammond orgel
Het warme geluid van een Hammond orgel is ongeëvenaard. Dat ABBA Rocks dat instrument met Sven Figee aan de keys heeft ingebed in haar sound, is gewoonweg magistraal. De ABBA nummers krijgen een enorme diepgang en warmere klankkleur.

ABBA Rocks
Sven Figee aka Sven Hammond

In de eerste set worden nog Hole In Your Soul, Mamma Mia, Knowing Me Knowing You, When I Kissed The Teacher, The Name of The Game, On And On And On, Dancing Queen en Waterloo gespeeld. De zaal was al veel eerder om.

Tweede set

Na een break van 20 minuten begint ABBA Rocks aan het instrumentele nummer Intermezzo no. 1 van het album ABBA. Sven Figee, Menno Gootjes en Leif de Leeuw maken dankbaar gebruik van het door Richard Zoer bewerkte nummer. De band begint hierna met rocky ballads, rustiger in tempo, stevig en stoer uitgevoerd.

ABBA Rocks
Winner Takes It All

In My Love My Life van het album Arrival is een hoofdrol weggelegd voor Lisette van den Berg.  Eagle, het oorspronkelijk up tempo Lay All Your Love On Me, The Day Before You Came enThe Winner Takes It All zijn redelijk ‘rustige’ nummers te noemen. Vooral het laatste nummer is prachtig uitgevoerd. Richard Zoer heeft dit lied over echtscheiding perikelen flink uitgesponnen en Lisette toont zich van haar meest dramatische kant. Ongetwijfeld het hoogtepunt van de avond.

Dansfeest en drie toegiften

ABBA Rocks
Feest in W2 met ABBA Rocks

Met Why Did It Have To Have to Be Me geeft ABBA Rocks de tweede set een andere wending. Tijd voor een feest. Gimme, Gimme. Gimme zet de boel helemaal op zijn kop. Het laatste nummer So Long is opgedragen aan de technische crew. Ook dit nummer is een stuk langer dan het origineel. Een echt afscheidsnummer.

Gelukkig hoeft het enthousiaste publiek niet lang te wachten op een toegift. Het worden er zelfs drie: S.O.S., Voulez-Vous en Does Your Mother Know. Een cursus ‘Hoe krijg je een zaal plat?’ wordt hier en nu LIVE weggegeven. ABBA Rocks maakt terecht furore. Dat is onder meer te zien aan de waslijst optredens door het hele land.


Vaste drummer Sjoerd Rutten speelde niet in Den Bosch. Zijn plaats op de drums werd waargenomen door Arno van Nieuwenhuize.

 

Musest

Musest zet zaal Willem Twee poppodium op zijn kop

P79 was te klein voor tribute to Muse Nederlandse tributeband

Musest wordt gezien als beste vertolker van wereldband Muse als je de recensies mag geloven. Het optreden in Willem Twee poppodium was noodzakelijk, omdat organisator P79 op tijd inzag dat zijn eigen podium te klein zou zijn, te klein om de vele Musest fans te ontvangen.

Musest
Musest

Deze Nederlandse tribute band bestaat uit vier personen, Bob van Dun (drums), Chico Abelino (bassist, backing vocals), Chamo Bijlmakers (toetsen, samples, percussie, backing vocals) en Jeroen Fredrik (gitaar, zang).

Musest
Musest since 2007

Sinds 2007 spelen zij praktisch het gehele repertoire van Matthew Bellamy’s band. Muse goed vertolken is bijna onmogelijk. Ik was er bij in de Brabanthallen bij het Muse concert destijds. Daarom zijn mijn verwachtingen hooggespannen.

Grote opkomst voor Musest

Musest
Volle bak in Willem Twee

De opkomst is groot en het publiek heeft er duidelijk zin in. Ongemerkt kom het viertal op en zet zonder aankondiging in met Algorithm. Ze zullen verder tussen de nummers door geen enkele mededeling doen. De hele entourage is conform het grote voorbeeld; de instrumenten, het licht (overigens een hel om te fotograferen), de bril met oplichtende teksten, de opstelling van de muzikanten, de lichaamstaal.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het publiek weet, tekstueel gezien, van wanten en tijdens Plug in Baby gaat bijkans het spreekwoordelijke dak er af. De sfeer is grandioos. Voor het podium wordt gedanst, gesprongen en doorgaans vals meegezongen. Musest forever.

The Tornados

Musest
grotendeels instrumentaal

Een van de laatste nummers van de Musest show is Man With The Harmonica, een instrumentaal nummer, dat begint met een intro van Ennio Morricone. Verder lijkt dit nummer vooral de eerste helft op het surf genre uit de 50’s. Niet raar als je bedenkt dat de vader van Muse zanger Matthew Bellamy, George Bellamy, de voormalige ritmegitarist was van The Tornados. Hun instrumentale hits doen sterk aan de ‘harmonica man’ denken.

Muse-fan

Musest
Jeroen Frederik
Musest
Dank aan de fans

Afgezien van wat kleine dingen klinkt het voor mij als Muse-fan toch heel aardig en komt het dicht bij het origineel. De muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld. De hele show rolt er gelikt en energiek uit. Na Knights of Cydonia verdwijnt het viertal na een diepe buiging van het toneel.

Setlist

Musest
Fijne sfeer in de zaal

Volgorde van de nummers; Algorithm, Uprising, Supermassive, New Born, Pressure, Time is Running, Madness, Apocalypse Please, Psycho, Citizen Erased, Undisclosed Desires, Supremacy, Munich Jam, The Handler, Feeling Good, Dig Down, Starlight, Unsustainable, Mercy, Plug in Baby, Man With The Harmonica, Knight of Cydonia


Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

Jimmy Haslip

Jimmy Haslip is loyaal aan zijn leermeester Jaco Pastorius

Virtuoze grooves en solo’s van Pastorius-tribute vullen de Parade

Jimmy Haslip is de derde grote bassist die komt spelen op Jazz in Duketown. De 2019 editie van Jazz in Duketown staat in het teken van de basgitaar en de bassist. In dat kader prijken drie grote namen op het programma: Marcus Miller op vrijdag, Richard Bona op zondag en op maandag de laatste dag van het festival, treedt Jimmy Haslip op.

Jimmy Haslip
Jimmy Haslip

Eerbetoon aan Jaco Pastorius
Op uitnodiging van de Nederlandse percussionist Jeroen de Rijk spelen twee Amerikaanse kanonnen voor een bijzondere eerbetoon aan de legendarische bassist Jaco Pastorius en de groep Weather Report waar Pastorius deel van uitmaakte. Dat zijn de Amerikaanse basgitarist Jimmy Haslip, oprichter van de Yellowjackets.

Jimmy Haslip
Grooves & solo’s

Haslip stort zich op de virtuoze grooves en solo’s van Pastorius, de meest invloedrijke bassist ooit. Speciaal voor deze gelegenheid komt ook Scott Kinsey mee, toetsenist van de groep Tribal Tech en ‘sideman’ bij onder meer Joe Zawinul en John Scofield. Naast Jeroen de Rijk worden de twee Amerikanen bijgestaan door Yoram Vroon die als drummer onder meer actief was bij Cory Henry en Glennis Grace.

Jimmy Haslip

Zonder omhalen beginnen Jimmy Haslip, Scott Kinsey, Jeroen de Rijk en Yoram Vroon aan een reis door het rijke verleden van de Amerikaanse jazzrock. Bassist Jaco Pastorius (1951-1987) is van groot belang voor Jimmy Haslip. Pastorius maakte deel uit van Weather Report, dé jazzrock band bij uitstek. Haslip vertelt dat Pastorius zijn grote leermeester is. “He changed my life.”

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het sterke openingsnummer (titel onbekend) heeft alles in zich wat jazzrock spannend maakt. Improvisatie, latin, synthesizer en Afrikaanse roots komen bij elkaar en maken het zo energiek, fysiek elektrificerend. Haslip houdt zijn ogen gesloten gedurende het hele nummer, zo geconcentreerd is hij. Die focus houdt hij trouwens de hele show vast en zijn ogen dicht, behalve als hij tegen het publiek praat.

Weather Report

Jimmy Haslip
Black & White Market

Als de begintonen van het nummer Black Market van Weather Report worden ingezet – met dat prachtig spel van Pastorius, begroet het publiek dat met instemmend gejuich en geklap. Het nummer is 43 jaar oud maar heeft niets aan kracht ingeboet. Zeker nu het wordt uitgevoerd door deze bijzondere muzikanten. En alsof het niet genoeg, geeft Jimmy Haslip c.s. ook nog een toegift nadat hij omstandig het publiek en de stad Den Bosch bedankt om hier te mogen spelen ‘at this wonderful festival.’


Gastredacteur: Hildebrand Teunissen