Willem Twee poppodium vierde 20 oktober een bijzonder feest. 30 jaar geleden openden Paul Smits en de Amerikaanse zanger John Hiatt het poppdium officieel.
Het heette toen W2 en dat bleef lang zo tot 2017 toen de fusie met De Toonzaal en de Willem Twee fabriek werd beklonken.
Documentaire 30 jaar Willem Twee poppodium
Het was nog rustig toen ik zo rond 19.45 binnenliep. Her en der stonden plukjes mensen. Uit de Hangop klonk easy house, lounge. In de Kleine Zaal was een soundcheck van de band Poncho die de spits af zou bijten deze avond. Het feest begon eerst met de vertoning van de documentaire ’30 jaar Willem Twee poppodium’ gemaakt door Eendracht Films en vrijwilligers van Willem Twee.
Directeur Henri Broeren bedankte in zijn korte openingsspeech alle vrijwilligers – de oude en de huidige – voor hun inzet. Zonder die vrijwilligers zou Willem Twee niet zijn geworden wat het nu is, een volwaardig poppodium.
De film is in feite een eerbetoon aan die vrijwilligers. De makers konden putten uit het video-archief van het poppodium en vonden vele (oud)vrijwilligers bereid om voor de camera te verschijnen.
Hun ervaringen werden afgewisseld door beelden van live-optredens. Er kwam veel voorbij en de enorme diversiteit aan artiesten en genres was verbazingwekkend. In het ‘donker hol’ zoals vrijwilligers het podium liefkozend noemden, was alles mogelijk.
Natuurlijk werd stilgestaan bij oprichter en oud-directeur Paul Smits†. Hij heeft het niet mee mogen maken. Hij stierf twee maanden geleden. Drie weken voor zijn dood hadden de makers van de documentaire Paul Smits nog weten te strikken voor een audio-interview. Die passages waren het meest verhelderend over hoe het toeging in de oude W2.
Exposities
In De Spiegelzaal kon je de expositie Kift Kijken. De bezoeker kreeg een kijkje in de artistieke en creatieve keuken van muziektheatergroep De Kift. In de Grote Ruimte op de eerste etage hing een foto-installatie van Lucas Kastelijn en portretten van Jacques Sonck en in de RAK werd de documentaire 30 jaar Willem Twee poppodium doorlopend vertoond.
Bands
Er traden veel bands op zoals Poncho met psychedelic rock en galmende zang en wat te denken van gangband Switch Bones met hun grungy stonerrock. ZooN gooide het weer op een andere boeg met een unieke sound van dansbare rockhouse – als zoiets überhaupt bestaat.
Dan was er nog de symfonische rock van Statue met wel vier (!) elektrische gitaren, bas en drums. Vaak loeihard met nu en dan strategische verstilling. Verder traden De Kift en Rats on Rafts gezamenlijk op in de Grote Zaal. Dat ging wonderwel goed, hoewel het koperwerk van De Kift nogal schel klonk en regelmatig ten onderging aan het gitaargeweld. Gifter trad op in de Kleine Zaal en newbee Betonkust sloot het feest af met new beat, rave en electro.