Licht in de duisternis voor New wave

Magische momenten en af en toe een rauw randje

Op donderdagavond 30 november leek het even begin jaren tachtig in de kleine zaal van Willem Twee Poppodium.
Twee eigentijdse New Wave bands, Always The Sun uit Tilburg en het Deense The Foreign Resort, blazen dit genre nieuw leven in.

Always The Sun
Ooit was er een liedje van The Stranglers met dezelfde titel als de bandnaam van de band die de avond mag openen. Always The Sun stond een aantal jaren geleden ook wel bekend als Jacky Checker. Maar nu met alleen een andere bassist in de gelederen treden ze onder deze naam op. Het eerste nummer heeft een heel lang intro. De zanger laat dan ook nog even op zich wachten. Als hij dan na een minuut of twee het podium betreedt is een lange schreeuw zijn eerste wapenfeit.

Van de duivel bezeten
Dat Joy Division een grote inspiratie is geweest dat lijkt me duidelijk. Het nummer Coming Home lijkt bijvoorbeeld nogal veel op Atmosphere van die legendarische band. Maar niet alleen muzikaal is er gelijkenis, ook de ongecontroleerde bewegingen van Ian Curtis zijn te herkennen bij de zanger die af en toe wel van de duivel bezeten lijkt. Zelfs de afwezige blik in zijn ogen is er, behalve als er één van de vele camera’s in zijn buurt komt, want daar heeft hij wel oog voor.

Magische momenten
Muzikaal is het allemaal dik in orde, met onder andere de toetseniste die subtiel de tweede stem verzorgd en de drummer die met een extra drumcomputer de drums net iets droger laat klinken waardoor de muziek nog meer het new wave gevoel krijgt. Het mooiste nummer is wat mij betreft Easy Way In, Easy Way Out, met een lekker meeschreeuw refrein.
Tussen de nummers door moet de gitaar een paar keer even worden gestemd. Daardoor wordt de magie jammer genoeg regelmatig verstoord. Maar die magische momenten, die zijn er ook. Regelmatig.

Deze slideshow vereist JavaScript.

The Foreign Resort
Dit Deense drietal opent hun show met het swingende Breaking Apart. Dat ze maar met zijn drieën zijn zou je trouwens niet zeggen, want ze produceren een vol geluid.
De nadruk ligt vanavond enigszins op hun laatste album New Frontiers, maar het tweede nummer wat ze spelen, Suburban Depression is van hun EP The American Dream. Als derde spelen ze dan hun nieuwste nummer, She’s Lost. Maar dit nummer vind ik wat aan de brave kant en een beetje saai, waar de titel in het refrein eindeloos herhaald wordt. Gelukkig komt hierna al snel Skyline Decay en vooral Flushed, het nummer wat toch wat mij betreft wel het lekkerste in het gehoor ligt met een pakkend refrein maar met een gruizig en hysterisch einde wat voor mij nog wel wat langer door mag gaan.

Huilerige zang
Soms klinkt de muziek van The Foreign Resort alsof Robert Smith van The Cure op visite komt bij The Chameleons, zoals bij het nummer Alone. De wat huilerige zang van Mikkel, zoals dus ook Robert Smith dat doet, komt ook goed tot uitdrukking bij titeltrack New Frontiers.

The Foreign Resort - ©jane duursma
The Foreign Resort

Discussie
De zanger/gitarist met zwarte nagellak wisselt regelmatig van instrument met de bassist. Of is de zanger nou voornamelijk bassist? Er is zelfs even discussie onderling over de volgorde van de setlist zodat er niet nóg een keer van instrument gewisseld hoeft te worden. Gelukkig blijft de drummer gewoon zitten. Maar goed dat er over de perfecte afsluiter Dark White geen discussie is. Weer zo’n heerlijk gruizig uptempo nummer waar de bas en drums schier oneindig doordenderen en uiteindelijk eindigt in overstuurd gepiep en gekraak.

Een geslaagde combinatie met deze twee bands vanavond. Degenen die het gemist hebben kunnen The Foreign Resort en Always The Sun 18 januari nog zien in Muziekcafé Extase in Tilburg.

Foto’s: Jane Duursma