Een rollercoaster van emoties waarbij je na afloop denkt “wat is me overkomen?” wat vervolgens over gaat in “ik wil nog een keer!” Dat is hoe ‘Dinobird’ van ‘Kasuaris’ te omschrijven is. Als muzak verlies je inhoud en diepte, waarmee je dit album tekort doet. Het beste te beluisteren met een goede koptelefoon op stand tien.
Het is vrijdagmiddag. Nederland maakt zich op voor het weekend, terwijl de spanning in mij stijgt. Wat kun je verwachten bij een interview met een van de bandleden, van een band die zijn naam ontleent aan het meest chagrijnige dier ter wereld, de Kasuaris? Tot mijn genoegen verschijnt de spontane en goedlachse Toer Greve, gitarist van de band, voor mijn neus. ‘Kasuaris’ bestaat naast Toer uit bassist Thom Goosens en drummer Thijs Bastiaans.
Onder het genot van een koud biertje begint het avontuur met de naam Dinobird. Een album vol jazz-fusion wat het van nature “heftige en moeilijke muziek” maakt voor het niet-getrainde oor. Om die categorie aan te spreken is een slimme manier bedacht in de vorm van een totaalverhaal. Hiermee krijgt niet alleen het album, maar ook de optredens van de band, een toegankelijker karakter en wordt een groter publiek bereikt.
Dinobird is tevens titeltrack welke gekozen is “omdat vogels directe nazaten zijn van dinosauriërs, niet reptielen zoals vaak wordt gedacht”, legt Toer uit. De roots en manier van doen van de Kasuaris zijn vakkundig vastgelegd, waardoor je het idee krijgt op zijn rug mee te liften. Als je boxen aansluit op deze prehistorische vogel is dit wat je hoort.
Met wat achtergrond en de eerste track te hebben gehoord rijst de vraag waarom de Kasuaris gekozen is. Toer lacht “omdat het een rare vogel is! Jazz-fusion is een aparte vorm van muziek maken. We vonden de Kasuaris de belichaming van dit genre.” Toer heeft de Kasuaris ook in levende lijve mogen bewonderen en was meteen gefascineerd.
De eieren van een Kasuaris zijn net zo bijzonder te noemen. Olijfgroen van kleur en zien er magisch uit. Na het leggen verlaat het vrouwtje het nest. Nu is het aan het mannetje het ei uit te broeden. Dat is waar Fusion Egg over gaat. De band heeft ook een magisch ei gelegd in de vorm van een USB-stick welke speciaal voor ‘Dinobird’ is ontwikkeld. Bestel het album fysiek en je krijgt zo’n groen ei.
Aangezien de band ‘Kasuaris’ heet mag je er van uitgaan dat het gelijknamige beest de inspiratiebron is, maar hoe blijf je daarmee creatief? “Een kasuaris kan in elke situatie geplaatst worden”, vertelt Toer, “het is een karikatuur voor de mensheid.” Hierdoor is het album herkenbaar en tastbaar. Mensen identificeren zich er mee, waardoor het persoonlijk wordt.
Thouroughly Insufficient gaat over verkeersituaties in combinatie met het eeuwige slechte humeur van de kasuaris. Wie heeft daar geen beeld bij? Daarnaast is de humoristische, soms absurdistische, inslag belangrijk om creatief te blijven. Zo wordt bij Computer Song de aanname gedaan dat een kasuaris achter een PC plaatsneemt.
Op het album wordt buiten gecomponeerde stukken ook geïmproviseerd. Dit betekent dat je op een optreden ongetwijfeld verrast zult worden met een andere versie dan je gewend bent. Dit is wat het voor de band spannend maakt om te spelen, waardoor het voor het publiek spannend is om naar te luisteren. “Bij improvisatie, zeker in het genre waarin wij spelen, is communicatie belangrijk”, zegt Toer, “Optreden is altijd spannend en vernieuwend. Zo blijven we scherp, en houden we het leuk.”
Nieuwsgierig hoe ‘Dinobird’ van ‘Kasuaris’ klinkt? Bestel jouw kopie via Facebook (www.facebook.com/kasuarismusic, red.) middels een bericht.