Bettie Serveert

Oude liefde roest niet: Bettie Serveert in Tuinsessies

Museumtuin in Den Bosch is een prima plek voor herinneringen

De kaartjes voor Bettie Serveert in de Tuinsessies waren in no time weg, foetsie, uitverkocht. Gelukkig brachten de versoepelingen wat meer ruimte in de ticketverkoop en kon KLANKGAT vrijdagavond 30 juli erbij zijn.

Bettie Serveert

Bettie Serveert
Bettie Serveert / Peter Visser en Carol van Dyk

Muziek ontroert, muziek raakt mensen, muziek roept herinneringen op. Maar kan muziek het weer bezweren? De elementen besturen?
Het heeft er alle schijn van deze vrijdag, want pas als de laatste klanken wegsterven van Bettie Serveert ’s toegift, en het hartelijke applaus is verstomd, barst de regenbui los die al een tijd op dit moment heeft gewacht. Hiermee een eind makend aan een intiem zomeravondconcert.

Wat we het uur ervoor gezien en gehoord hebben, biedt niet echt een staalkaart van Betties oeuvre. Van Palomine, de plaat waarmee ze in 1992 debuteert, worden vier nummers gespeeld, hiermee een soort van geraamte vormend voor dit optreden. Eén van die nummers is set opener Brain -Tag, wat vanavond voor het eerst in twaalf jaar weer gespeeld wordt.

Het geraamte wordt verder aangekleed met een brede, soms verrassende keuze van eigen en gecoverde muziek. Ray Ray Rain, van de tweede plaat Lamprey, wordt opgevolgd door een cover van Liz Phair. Een Amerikaanse zangeres en liedjessmid die Bettie Serveert via haar platenmaatschappij heeft keren kennen. Bettie, in deze incarnatie, bestaande uit Carol van Dyk, zang en gitaar, en Peter Visser, gitaar en kwinkslagen.

Bettie Serveert
Carol van Dyk

Het daarop volgend nummer is wat meer jazzy. Het is van Chitlin Fooks, een band die Carol vormt samen met Pascal Deweze van het Vlaamse Metal Molly. Verrassend hierna is de cover van the Cure’s Just Like Heaven. Anders dan het origineel maar raak gekozen en gespeeld.
Het bekende Fifty Ways To Leave Your Lover van Paul Simon voelt wat onbeholpen aan. Met name het karakteristieke drumintro- en doorlopende riff vormt een belangrijk element van het origineel en worden hier gemist.

Under The Surface, ook van Betties eerste plaat en het laatste nummer van de set, wordt dankbaar opgedragen aan de oprichter van de Bettie Serveert- fanclub. Opvallend aan de eigen nummers is, is dat ze korter zijn dan op plaat. Makkelijk te verklaren is het wel, de gitaarsolo’s die wel op plaat staan zouden in deze semi- akoestische setting behoorlijk uit de toon vallen.
Na een kort wikken en wegen komen Carol en Peter nog terug voor een toegift, een nummer van de Velvet Underground. Niet vreemd, als je bedenkt dat Bettie in 1997 een tribute-tour heeft gedaan ter ere van V.U.

En vervolgens dwingt de regen ons, de museumtuin te verlaten en ons heil binnen te zoeken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik ben blij dat Tuinsessies in tweede instantie gekozen heeft voor meer publiekscapaciteit. Dit gaf mij de kans om ook een kaartje te bemachtigen, want je weet, oude liefde roest niet. Dit geldt zeker voor de muziek van Bettie Serveert. Eigengereid, met een uniek stemgeluid, weet ze ook in deze kleine opzet haar muziek goed voor het voetlicht te brengen.


Fotografie: Sandra Leijtens Photography

Lamprey

Palomine

Reageer