Hans Theessink

apr, 2024

Hans Theessink bewijst toppositie internationale blueswereld
Weergaloze show met speciale gast en bluesharp-gigant Gait Klein Kromhof

In een persbericht las ik dat Hans Theessink wordt getypeerd als ‘one-man European blues and roots music institution’ en dat vinden meer mensen, want de show is lang van tevoren uitverkocht. Het is voor de derde keer dat hij bij ons optreedt samen met een expert op de bluesharp, Gait Klein Kromhof (o.a. Champagne Charlie).

Hans Theessink komt oorspronkelijk uit Enschede maar woont in Oostenrijk en de keren dat hij in Nederland toert speelt hij doorgaans voor volle zalen. Hij is dan ook een fenomeen als het gaat om blues, folk, country-blues, roots en zelfs gospel. Met zijn warme donkere stem klinkt het of hij net is teruggekeerd uit de Mississippi Delta. Zijn fingerpicking (slide) gitaarspel is opvallend goed.

Hij start met een eigen nummer Hard Road Blues en begeleidt zichzelf op gitaar en mondharmonica. Theessink heeft veel contact met zijn publiek. Al snel komt Big Bill Broonzy ter sprake in de blues klassieker Key To The Highway. Onderweg naar de begrafenis van Bill schreef Theessink in het vliegtuig naar Chicago Big Bill’s Guitar.

Indrukwekkend slide gitaarspel klinkt tijdens de ‘Mississippi John Hurt Song’ Sliding’ Delta. Klein Kromhof speelt alsof je de trein voorbij hoort komen. Ook de pandemie leverde de song Virus Blues op, gespeeld op de fraai klinkende twaalf-snarige gitaar.

Meezingen mag (moet) op Vintage Red Wine en Payday, van het gelijknamige album met Big Daddy Wilson. Gait zet meteen mooi in tijdens Vicksburg Is My Home, van de door Theessink bewonderde en op een ongelukkig moment overleden Terry Evans, met wie hij veel heeft samengewerkt. Omdat Theessink, zo deelt hij het publiek mee, in de gelukkige omstandigheid verkeert een vrouw te hebben met wie hij alles kan delen, speelt hij Glory Of Love.

Bij Theessink is er altijd wel een aanleiding voor een song. Zo ontmoet hij in de 70’s een enigszins aparte man, Son Ford Thomas. Na een doorwaakte nacht in een te klein kamertje schrijft hij Prison Blues. Stormwarning is geschreven na een storm in Bermuda. Dit nummer werd zelfs door Bill Wyman opgenomen. Een ongeplande ontmoeting met Johnny Cash en June Carter in een gedeelde kleedkamer waar zij gospels zongen, gaf weer inspiratie tot Wishing Well en een eigen versie van Wayfaring Stranger. Erg mooi begeleid door Klein Kromhof.

Het gaat te ver om alle nummers en aanstekelijke verhalen te benoemen, zoals anekdotes over mannen als Big Bill Broonzy, Terry Evans, Ry Cooder, Brownie McGhee of Mississippi John Hurt. Het laatste nummer is van Rufus Thomas Walking The Dog. Maar het publiek eist een toegift en die komt er in een mix van People Get Ready van Curtis Mayfield, overgaand in One Love (Bob Marley).

Blue Room Sessions — toppositie internationale blueswereld

Conclusie; een hoogtepunt met een haast uitzinnig publiek. Maar naast hun muzikale kwaliteiten zijn het ook gewoon twee hele aardige mannen.

Setlist: Hard Road Blues, Key To The Highway, Big Bill’s Guitar, Wishing Well, Living With The Blues, Take Your Picture, Slidin’ Delta, Vintage Red Wine, Virus Blues, Payday, Vicksburg Is My Home, The Glory Of Love, Prison Blues, Stormwarning, Wayfaring Stranger, Shelter From The Storm, Walking The Dog, People get Ready

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten

Hans Theesink

apr, 2022

Hans Theessink is een mondiaal blues fenomeen
Blue Room Sessions was weer getuige van indrukwekkend optreden van twee talentvolle muzikanten.

Behalve wereldwijd muzikaal blues fenomeen is Hans Theessink een goede verteller van anekdotes. Hij staat ook altijd garant voor een memorabele avond met veel bekende en ook nieuwe nummers.

Hans Theessink

Dat het druk zou worden was van tevoren bekend. Hans Theessink heeft vele fans. De keren dat hij in Nederland toert (zijn woonplaats is Wenen) speelt hij doorgaans voor volle zalen. Dat was ook zo toen hij in april 2019 bij ons optrad en dat zorgt ook nu weer voor een uitverkochte zaal. Hij wordt begeleid door mondharmonica-virtuoos Gait Klein Kromhof (o.a. Champagne Charlie).

Theessink is een begenadigd liedjesschrijver die met zijn warme donkere bariton stem en indrukwekkend (slide)gitaarspel, afgewisseld met de twaalfsnaar gitaar en resonator, garant staat voor een memorabele avond met veel bekende en ook nieuwe nummers waaronder een aantal meezingers, die de zaal in hoger sferen brengt. Daarnaast is hij een goed verteller van anekdotes. Dat kan ook niet anders als je sinds de 60’s actief de wereld bereist en overal optreedt.

Het eerste nummer is een blues klassieker, o.a. vertolkt door Big Bill Broonzy Key To The Highway, refererend aan The Green Mill, een jazzclub in Chicago waar Al Capone ooit de deuren in de gaten hield in geval hij moest vluchten. Onderweg naar de begrafenis van deze Bill schreef Hans Theessink in het vliegtuig naar Chicago Big Bill’s Guitar.

Wishing Well komt van het soloalbum uit 2013. Hierna volgt de sinds 1858 vaak vertolkte klassieker Wayfaring Stranger, ook van dat album net als Take Your Picture. Deze song is ontstaan nadat een dame tijdens een optreden steeds maar foto’s van hem nam (hopelijk geen hint richting Monique en mij).

Naar aanleiding van zijn onlangs gevierde 74e verjaardag verscheen een dubbelalbum Pay Day, opgenomen met Bluesman Big Daddy Wilson en opgedragen aan de zo door Theessink bewonderde Terry Evans, die hij in ’92 ontmoet en met wie hij een paar albums maakte. Helaas overleed Evans waardoor een gezamenlijk verjaardagsoptreden niet door kon gaan. Ter nagedachtenis aan hem Vicksburg Is My Home.

Pauze
In de pauze een drukbevolkte meet en greet bij de CD-tafel, waarna de tweede set aanvangt.

Virus Blues uit 2020 is geschreven na een noodgedwongen vertrek, midden in een pauze tijdens een optreden in Denemarken, vanwege corona. Meezingen met Payday van het gelijknamige album uit 2021 en officieel van Missisippi John Hurt, is vermakelijk temeer daar een aantal vrouwen achter mij voluit de tweede stem meezongen. Ik vermoed dat het dezelfde twee sopranen zijn die in 2019 ook al furore maakten.

Er wordt overigens veel meegezongen, ook op Old Man Trouble, Slow Train en op Vintage Red Wine, dat hij schreef voor zijn vrouw. Ook de Rolling Stones ontbreken niet, met een eigen versie van Sympathy For The Devil. Een staande ovatie volgt op Slow Train.

Na de toegift, Cab Calloway’s Saint James Infirmery (door Theessink ontdekt op een LP van de Dutch Swing College Band), klinkt een zeer luid applaus. Het publiek, waaronder een grote schare fans, was wederom getuige van een zeer indrukwekkend optreden van twee talentvolle muzikanten.

Setlist: Key To The Highway, Big Bill’s Guitar, Wishing Well, Wayfaring Stranger, 61 Highway, Take Your Picture, Vicksburg Is My Home, Virus Blues, Creole Belle, Payday, Sliding Delta, Prison Blues, Old Man Trouble, Vintage Red Wine, Slow Train, Sympathy For the Devil, Saint James Infirmery.

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

apr, 2019

Speelplezier Hans Theessink veel songs voor enthousiaste fans
Arm ben je nooit met zo'n talent

Hans Theessink was in the house…en dat hebben we geweten. Meer dan 130 gasten genoten van het optreden van de in Enschede geboren maar in Wenen wonende muzikant. Onlangs werd hij 70 waaraan hij vanavond een aantal keren refereert met name over het feestje wat hij gaf en het daaruit voortkomende album. Zijn show is lang tevoren uitverkocht en de zaal is tot het maximum gevuld. Er kan niemand meer bij.

Hans Theesink

Het optreden op deze dinsdag 23 april wordt gekenmerkt door een grote schare enthousiaste fans, héél veel songs, fantastisch (slide) gitaarspel, niet ophouden maar doorspelen, een bijna afgedwongen pauze, enorm speelplezier, een eveneens fantastische begeleider en een lange lange tweede set. Pas rond half 12 stopt het duo, ogenschijnlijk nog met tegenzin. Het publiek joelt en roept zelfs dán nog om meer.

Hans Theessink start met Key To The Highway van zijn grote inspirator Bill Broonzy, ontdekt op radio Luxemburg. Vervolgens neemt hij ons mee naar de beroemde jazzclub Green Mill. Onderweg naar Chicago schreef hij het nummer Big Bill’s Guitar. Het klinkt jazzy en de warme bariton van Theessink lijkt even op die van Lou Rawls. De titelsong van zijn laatste album Wishing Well volgt. Het tokkelende gitaarspel doet denken aan Graham Greene’s film The Third Man. Is het toeval dat die zich ook in Wenen afspeelt?

Champagne Charlie

Hans Theessink refereert aan zijn 70e verjaardag, met name het feest waaraan veel muzikanten deelnamen. Een ervan is Gait Klein Kromhof (Champagne Charlie), die nu ten tonele verschijnt. Ik schreef al eens lovend over deze virtuoos op mondharmonica, tijdens het optreden van Tom Mank en Sera Smolen. Gait zet meteen mooi in tijdens Vicksburg Is My Home, van de door Hanns Theessink bewonderde en te vroeg overleden Terry Evans en met wie hij veel heeft samengewerkt.

Naast een uitstekend zanger en (slide) gitaar speler is Theessink ook een begenadigd verteller. Zo horen we over een gedeelde kleedkamer met het gospels zingende echtpaar Johnny en June Cash en het feit dat Hans Theessink mee mocht zingen. Vandaar de klassieker Wayfaring Stranger. In Austen Texas schreef hij Running Home, tevens de eerste sing a long. Er zullen er vanavond nog meer volgen.

Boemeltrein

Mooi is de het spel van Gait Klein Kromhof die de boemeltrein in Sliding Delta tot leven brengt. Dan volgen nog Blind Willy (mooi slidegitaar spel met twee mondharmonica’s) en twee Lead Belly songs The Bourgeois Blues en het fantastische vertolkte In the Pines, ook bekend geworden door Curt Cobain, met een intro waarbij je je in de ‘swamps’ waant. In Leaving at Daybreak zie je als het ware de comboy op zijn paard. In Rufus Thomas’ Walking The Dog blaft de mondharmonica van Klein Kromhof vrolijk mee.

Natuurlijk wordt er weer meegezongen net als met Old Man Trouble. Na de vraag om sopranen zingen twee dames op de eerste rij de hoge partij en niet eens onverdienstelijk. Nadat Ad van der Laan aangeeft dat het pauze-moment reeds lang is gepasseerd, eindigt kort daarop de eerste set.

Tweede set

Zoals aangekondigd volgt dan een lange ‘afterbreak’. Het begint met een aantal spontane verzoeknummers (de setlist van Hans Theessink is achteraf niet te volgen). We maken kennis met platenzaak Démoed in Enschede en de verkeerd ingeschatte LP van The Dutch Swing Collegeband waarvan toch nog een nummer is blijven hangen. Gevolgd door Chuck Berry’s grote hit Maybellene en na een supersnel gespeelde boogie woogie op slidegitaar onder luid gejoel van het publiek komt Klein Kromhof weer op en volgt Sugarbabe Blues, opgedragen aan trouwe fans Jackie en Emiel op de eerste rij.

Na Prison Blues, het snelle Build Myself A Home (Album Delta Time, met o.a.Terry Evans en Ry Cooder), Way Down in The Hole, 61 Highway, dan de ‘Braintwister’ Minnibelle, Sidewalk Hobo, een Rolling Stones nummer en als laatste (de sopranen zijn dan al weg) Take Me To The Station met de tekst “Once I was a rich man and Now I am so poor’.

Arm ben je nooit met zo’n talent!

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar