Guy Verlinde was al eens eerder met Ina Forsman in The Blue Room Sessions, maar nog niet in de samenstelling van vanavond. En wat een talent zit er op het podium. Met Nils De Caster (viool, mandoline en lapsteel) en Olivier Vander Bauwede (mondharmonica) is dit een gezegende combinatie die het publiek vanaf het eerste moment weet te boeien.

Trio Guy Verlinde

De titelsong van het laatste verrassende album van Guy Verlinde, All Is Forgiven wordt meteen fraai ingezet met gitaar, lapsteel en harmonica. Got To Let Go is het advies van Verlinde aan zijn in een scheidingsprocedure belande broer en die zich noodgedwongen moet wenden tot de nieuwe spelregels van het daten.

Verlinde woont in Gent maar zijn muzikale herinneringen gaan terug tot 1965, waar hij via de vinyl platenbak in het jeugdhuis van het west-vlaamse Aartrijke de muziek ontdekt. Vader Verlinde liet hem gelukkig zijn gang gaan blijkt uit het vlotte Play Your Blues.

Na Heaven Inside My Head vertelt Verlinde over de vrijwillige dood van een goede vriendin, wat bij hem als een mokerslag aankwam. Deze gebeurtenis resulteerde in het aandoenlijke Dance through The Night. Met indrukwekkend intro van Vander Bauwede op de mondharmonica en de emotionele lapsteelklanken van De Caster. Prachtig gezongen voor een muisstil publiek.

Een “covertje” van Dylan, Blind Willy McTell is het lied dat zich volgens Verlinde vanzelf aankondigde toen Verlinde eens op inspiratie zat te wachten. Associaties van Texas en Ry Cooder klinken via Verlinde’s Resonator gitaar. Subtiel begeleid door viool en harmonica. Gevolgd door het traditionele We Shall Not Be Moved, wat zowat iedereen mee kan zingen.

Tweede set

De tweede set van het Trio Guy Verlinde vangt aan met I Won’t be Fooled Again, voorafgegaan door een intro van Verlinde over het eigenzinnige België, waar hij les geeft als docent. Sinds kort is hij zelfs in het bezit van een TV.

Het aangrijpende Sollitude & Grace gaat over de ernstig dementerende moeder van Guy Verlinde die in een verpleeghuis verblijft en hem niet eens meer herkent. Verlinde heeft zichtbaar moeite met deze song en gaat over op het vlot gespeelde instrumentale, in 2.25 min. geschreven Tiny’s Parlour Rag.

Natuurlijke Belgische Blues is op Roots geïnspireerd en gaat over pijn, onrecht en verdriet en is daarom een Aartrijkse bluesmuzikant niet vreemd, aldus Verlinde. Zijn ‘boerengat’ blijft altijd Sacred Ground. “Texas, met de stem van Barry Hay” lees ik in mijn notities.

Yzer, gaat over de gelijknamige rivier, “een beek met grootheidswaanzin”, want ooit gooide zij bij hoogtij haar sluizen open om vervolgens het Duitse leger tegen te houden.

In het ook weer traditioneel klinkende bluesy A whole Lot of Lovin’ wordt, lijkt het wel, ‘gepraat’ met de mondharmonica. En om in de liefdesstemming te blijven volgt het nummer Pursuit Of Happiness (Mighty Gator’s) maar dan in een nieuw jasje. Met virtuoze vioolsolo van De Caster die hier vooral klinkt als zichzelf maar ook een beetje als de beroemde Jean Luc Ponti.

Met Reckonin’ Blues komt ACDC nog even om de hoek kijken. Thunderstruck, gevolgd door een ‘battle’ met zowel Verlinde als Vander Bauwede stampvoetend op de mondharmonica. Het publiek is laaiend enthousiast, dus komen ze nog terug met een “klein nieuw liedje” over zijn vader, die voor zijn vrouw blijft zorgen, maar die ook een nieuwe liefde vond. En met het hoofd op de borsten van zijn jonge 73-jarige geliefde verzucht…. I’m Your Man.

Prachtig slot van een geweldig concert van het Trio Guy Verlinde.

Eerste set: All Is Forgiven, Gotta Let Go, Play Your Blues, Heaven Inside My head, Dance through The Night, Blind Willy McTell, I Shall Not be moved, Don’t tell me that,  Tweede set: Won’t Be Fooled Again, Sollitude & Grace, Tiny’s Parlour Rag, Sacred Ground, Yzer, Pursuit Of Happiness, Reckonin’ Blues. Toegift: I’m your Man

Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar