Nog nooit was de wachtrij voor CD’s en vinyl zo groot als bij Stéphanie Struijk. Ad van der Laan kondigt voor aanvang dan ook met verve aan dat het nieuwe album, wat hij aan het publiek toont, eigenlijk pas over enkele dagen officieel wordt gepresenteerd.
Stéphanie Struijk
Het concert van Stéphanie Struijk was op voorhand al snel uitverkocht. Een flink aantal fans is vanavond aanwezig. Gedurende de hele show kun je de spreekwoordelijke speld horen vallen. En dat begint al als Stéphanie solo op het podium start met het nummer Straks.
Haar begeleiders Reyer Zwart (contrabas, gitaar) en Bernard Gepken (gitaar), die hun sporen in de muziek al ruimschoots verdienden, komen het podium op met o.a. Als Je Niet Voor Me Gaat Dan Ben Ik Weg.
Beide nummers staan op haar nieuwe album Dezelfde Zon, dat is geproduceerd door Daniël Lohues en in samenwerking met deze beide heren in één take en in drie dagen is opgenomen. Wij hebben dus vanavond de primeur!
Struijk zingt tegenwoordig Nederlandstalige, grotendeels zelf geschreven, songs. Met haar warme, heldere stem leidt ze die in met persoonlijke anekdotes, zoals haar verblijf in Nashville wat uiteindelijk door heimwee werd beëindigd.
Of over bovengenoemde Lohues, die haar het mooiste voorstel deed om in eigen taal te zingen. Met als resultaat een aantal fraaie albums als Fijn Zo, Stephanie Struijk en nu ook Dezelfde Zon.
Voor het nummer Terug Naar Wie Ik Was begeeft ze zich achter de vleugel, gevolgd door het sfeervolle Zwitserland. Voor Bijna September begeleidt Struijk zich naast haar Gibson gitaar ook nog op de mondharmonica. Alle drie de nummers zijn van het nieuwe album.
Tweede set
Overal Naartoe wordt aangekondigd als het meest romantische liedje van de avond, gevolgd door het driestemmig gezongen country-achtig klinkende Later Wel, met goed banjo spel van Gepken, net als op Altijd en Nooit.
Voor Ergens Langs de Snelweg begeeft ze zich weer achter de vleugel. Gevoelig voor slecht weer vertelt Struijk over de palmbomen van Los Angeles waar ze een halfjaar verbleef. Maar toen ze in november thuis kwam was alles weer goed, Zelfs In De Regen.
Het begrip ’thuis’ speelde tijdens de pandemie sowieso een belangrijke rol. Al dromend waar ze heen wilde maar niet in staat was om dat daadwerkelijk te verwezenlijken schreef ze Onderweg, terwijl ze tegelijkertijd haar huis beter leerde kennen. “Ik weet precies wat bij me past, daar blijf ik bij” zingt Struijk. Willen we dat niet allemaal?
Na een indrukwekkende tweede set verdwijnt het drietal onder enorm applaus van het toneel en komt uiteraard niet weg zonder toegift. Nog twee nummers dan, waaronder de song over dat wat Struijk gelukkig maakt, En Een Gitaar Op M’n Schoot. “Zin van mijn bestaan en mijn dagelijks brood”.
En hiermee eindigt een succesvolle, intieme avond met drie rasartiesten, indrukwekkende teksten, goed op elkaar afgestemd spel en vaak driestemmige zang. Kortom het concertjaar 2024 is goed begonnen.
Setlist: Straks, Als Ik Thuis Ben, Als Jij Niet Voor Me Gaat Dan Ben Ik Weg, Alsof Je Nog Hier Bent, Terug Naar Wie Ik Was, Zwitserland, Bijna September, Ik Geloof In Sprookjes, Sta Op, Sla af, Ga Door,
Tweede set: Overal Naar Toe, Later Wel, Altijd En Nooit, De Rivier, Ergens langs de Snelweg, Zelfs In De Regen, Onderweg Toegift: Nieuwe Maan, En Een Gitaar Op M’n Schoot
Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten
Stéphanie Struijk – Dezelfde Zon
