Stéphanie Struijk

Concert Stéphanie Struijk op voorhand snel uitverkocht

Intieme avond met talentvolle artiesten, persoonlijke verhalen en mooie liedjes

Nog nooit was de wachtrij voor CD’s en vinyl zo groot als bij Stéphanie Struijk. Ad van der Laan kondigt voor aanvang dan ook met verve aan dat het nieuwe album, wat hij aan het publiek toont, eigenlijk pas over enkele dagen officieel wordt gepresenteerd.

Stéphanie Struijk

Stéphanie Struijk
Stéphanie Struijk

Het concert van Stéphanie Struijk was op voorhand al snel uitverkocht. Een flink aantal fans is vanavond aanwezig. Gedurende de hele show kun je de spreekwoordelijke speld horen vallen. En dat begint al als Stéphanie solo op het podium start met het nummer Straks.

Haar begeleiders Reyer Zwart (contrabas, gitaar) en Bernard Gepken (gitaar), die hun sporen in de muziek al ruimschoots verdienden, komen het podium op met o.a. Als Je Niet Voor Me Gaat Dan Ben Ik Weg.

Beide nummers staan op haar nieuwe album Dezelfde Zon, dat is geproduceerd door Daniël Lohues en in samenwerking met deze beide heren in één take en in drie dagen is opgenomen. Wij hebben dus vanavond de primeur!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Struijk zingt tegenwoordig Nederlandstalige, grotendeels zelf geschreven, songs. Met haar warme, heldere stem leidt ze die in met persoonlijke anekdotes, zoals haar verblijf in Nashville wat uiteindelijk door heimwee werd beëindigd.

Of over bovengenoemde Lohues, die haar het mooiste voorstel deed om in eigen taal te zingen. Met als resultaat een aantal fraaie albums als Fijn Zo, Stephanie Struijk en nu ook Dezelfde Zon.

Stéphanie Struijk
Zwitserland

Voor het nummer Terug Naar Wie Ik Was begeeft ze zich achter de vleugel, gevolgd door het sfeervolle Zwitserland. Voor Bijna September begeleidt Struijk zich naast haar Gibson gitaar ook nog op de mondharmonica. Alle drie de nummers zijn van het nieuwe album.

Tweede set

Blue Room Sessions
Tweede set

Overal Naartoe wordt aangekondigd als het meest romantische liedje van de avond, gevolgd door het driestemmig gezongen country-achtig klinkende Later Wel, met goed banjo spel van Gepken, net als op Altijd en Nooit.

Voor Ergens Langs de Snelweg begeeft ze zich weer achter de vleugel. Gevoelig voor slecht weer vertelt Struijk over de palmbomen van Los Angeles waar ze een halfjaar verbleef. Maar toen ze in november thuis kwam was alles weer goed, Zelfs In De Regen.

Wies Luijtelaar
palmbomen van Los Angeles

Het begrip ’thuis’ speelde tijdens de pandemie sowieso een belangrijke rol. Al dromend waar ze heen wilde maar niet in staat was om dat daadwerkelijk te verwezenlijken schreef ze Onderweg, terwijl ze tegelijkertijd haar huis beter leerde kennen. “Ik weet precies wat bij me past, daar blijf ik bij” zingt Struijk. Willen we dat niet allemaal?

Na een indrukwekkende tweede set verdwijnt het drietal onder enorm applaus van het toneel en komt uiteraard niet weg zonder toegift. Nog twee nummers dan, waaronder de song over dat wat Struijk gelukkig maakt, En Een Gitaar Op M’n Schoot. “Zin van mijn bestaan en mijn dagelijks brood”.

Blue Room sessions
concertjaar 2024 is goed begonnen

En hiermee eindigt een succesvolle, intieme avond met drie rasartiesten, indrukwekkende teksten, goed op elkaar afgestemd spel en vaak driestemmige zang. Kortom het concertjaar 2024 is goed begonnen.


Setlist: Straks, Als Ik Thuis Ben, Als Jij Niet Voor Me Gaat Dan Ben Ik Weg, Alsof Je Nog Hier Bent, Terug Naar Wie Ik Was, Zwitserland, Bijna September, Ik Geloof In Sprookjes, Sta Op, Sla af, Ga Door,

Tweede set: Overal Naar Toe, Later Wel, Altijd En Nooit, De Rivier, Ergens langs de Snelweg, Zelfs In De Regen, Onderweg Toegift: Nieuwe Maan, En Een Gitaar Op M’n Schoot

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten

Stéphanie Struijk – Dezelfde Zon

Van Wyck

Van Wyck een episch verhaal in muisstille zaal

Boeiend relaas van de mystieke zoektocht The Epic Tale Of The Stranded Man gooit hoge ogen

De verwachting is hoog gespannen voor het optreden van Christien Oele en haar band Van Wyck. De zaal is dan ook volledig uitverkocht. Zij wordt begeleid door Reyer Zwart op gitaar en (contra) bas, drummer Rowin Tettero en toetsenist Paul Bond. Ik ga het hier één keer noemen omdat ik het gedurende de voorstelling zowat bij elk nummer heb genoteerd; de zang is subliem, evenals de begeleiding, soms ontroerend subtiel, dan weer opvallend energiek.

Van Wyck

Van Wyck
Van Wyck – Christien Oele en Reyer Zwart

Na de fraaie albums An Average Woman, Molten Rock en God Is In The Detour gooit zij momenteel hoge ogen met het nieuwe album of eigenlijk een ambitieus project, The Epic Tale Of The Stranded Man.

Christien betovert het publiek met het boeiende relaas van de mystieke zoektocht van een man naar zijn identiteit, nadat hij is aangespoeld op een wonderschoon eiland. Een plek met vreemde bewoners, een kasteel, monsters, grotten en bergen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De band start met de eerste twee nummers van het album, The Stranded Man, gevolgd door Innocent. Gaandeweg maken wij kennis met de wonderlijke figuren die de man op zijn tocht tegenkomt. Eerst nog het lieve meisje, de Seaweed Seller. Daarna wordt het grimmiger met de ‘rampspoedbrengster’ The Havoc Wreaker. Het wordt nóg onheilspellender tijdens het keuze-dilemma van Lola With The Light Eyers of The Way Out en de altijd de waarheid vertellende Ciceline. Het is jammer om hier het hele verhaal te vertellen zonder het tekort te doen. Het is een aanrader om het live mee te maken. Na The Smiling Prophet is het een goed moment voor de pauze, waarna tijdens de tweede set het verhaal wordt voortgezet. Daarna volgen een aantal nummers van het album Molten Rock met het bijna religieuze Lead Me On.

Carolina’s Anatomy gaat over de schoonheid van vriendschap. Christien schetst de sfeer van een Berlijnse techno-nachtclub waar zij aanvankelijk niet door de lelijkheid heen kon kijken. Maar als haar vriendin solo dansend de vloer betreedt wordt alles daar prachtig, net als de song overigens.

Van Wyck
vol overgave

Het sfeervolle Make Of Me wordt vol overgave en met de armen wijd gespreid vertolkt. Dan volgt nog een indrukwekkende toegift met de nummers Listen To You Breathe en An Average Woman. Tekstueel en muzikaal sowieso goed voor een geweldige afsluiter. Gedurende het hele concert kon je een speld horen vallen. Dit in tegenstelling tot het oorverdovende applaus na afloop van dit meer dan unieke optreden. Dit vraagt om meer. Volgend jaar dan maar?


Setlist: The Stranded Man, Innocent, Seaweed Seller, The Havoc Wreaked, Lola With The Light Eyes, Pond Floor Dwellers, Ciceline, The Smiling Prophet, The Dragon, The Way Out, Maybe, Lead Me On, Carolina’s Anatomy, Make Of me, The Rock Steady Creeper.Toegift: Listen To You Breathe, An Average Woman

Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

Stephanie Struijk

Persoonlijke verhalen in liedjes Stéphanie Struijk

Verlangen, weemoed en optimisme verwerkt in veel songs van het nieuwste album Fijn Zo

Stéphanie Struijk stond vroeger bekend als Stevie Ann, maar zij timmert nu alweer een paar jaar aan de weg met haar Nederlandstalig repertoire.  Zij schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Met haar nieuwe album Fijn zo slaat ze weer een nieuw hoofdstuk open in het Nederlands.

Stéphanie Struijk

Stéphanie Struijk
Stéphanie Struijk – Blue Room Sessions

Soms zijn een langdurig verblijf in en een paar roadtrips door de USA nodig om tot het besef te komen dat Nederlandstalig componeren en zingen toch net iets meer je ding is dan dat in het Engels te doen. Stéphanie Struijk, vroeger tijdens haar Engelstalige carrière hier bekend als Stevie Ann, timmert nu alweer een paar jaar met succes aan de weg met haar Nederlandstalig repertoire. Daniël Lohues leverde zijn bijdrage bij een aantal composities.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dinsdag 22 maart stond Stéphanie op het podium Van Blue Room Sessions in de Clubzaal van de Verkadefabriek met twee begeleiders: bassist Reyer Zwart en gitarist annex mandoline speler Bernard Gepken. Het repertoire bestond voor een flink deel uit nummers van het nieuwste album Fijn zo, zoals het gelijknamige openingsnummer.

Wat opvalt zijn de zuivere, melodieuze stem van Stéphanie en de prima gitaartechniek op haar vintage Gibson J-45. Daarnaast neemt ze ook regelmatig plaats achter de vleugel en laat horen dat ze dat instrument ook goed beheerst.

Stephanie Struijk
Stephanie Struijk achter de vleugel

In haar songs klinkt vaak verlangen en weemoed zoals in Dichterbij kon haast niet, waarin ze haar jeugd in het Limburgse Roggel bezingt. Een mooie ballad die ze zingt is Matta Montana waarin juist weer het verlangen doorklinkt van plaatsen in de USA. Zo klinkt het verlangen naar Los Angeles door in Sunset Sarah.

Wat opvalt aan de songs van Stéphanie is dat nodeloos ingewikkelde structuren vermeden worden. Je merkt duidelijk Americana-invloeden en een hoog gehalte aan 3 Chords and the Truth. Liedjes met een duidelijke structuur, maar toch steeds spannend.

Het publiek was tot aan het eind enthousiast en deed mee met de sing-a-long Later Wel. De na lang applaus afgedwongen toegift Als De Liefde Maar Blijft Winnen brengt de optimistische boodschap dat het wellicht allemaal nog goedkomt. Het was een prachtige muziekavond met achteraf veel positieve feedback van bezoekers.


Tekst: Ad van der Laan
Foto’s: Monique Nuijten