Op zaterdag 27 januari speelden tijdens het Rauwkostfestival op Tramkade drie bands bij het nieuwe biercafé De Vaart van De Bossche Brouwers . En ondanks het feit dat er nog geen bier uit eigen brouwerij te krijgen is, is de keuze reuze. Niet alleen wat betreft de vele verschillende soorten speciaalbiertjes, maar ook de livemuziek die vandaag op het affiche staat.
Cadeautje
The Ragtime Rumours, swingende muziek met invloeden van blues en gypsy, gespeeld met een rock’n roll attitude. De Bossche poprockband Animal Road en de Osse rockband White Elephant.
De naam van laatstgenoemde band hebben ze aangenomen toen Vincent, de huidige zanger, de plek innam van de vorige zanger die gestopt was. Toen Vincent zich destijds aanmeldde zag de band dat als een cadeautje. In Engeland staat de term “White Elephant” voor een cadeau dat je krijgt maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Nou, dat gaat niet op voor het optreden van vanavond, want op dít muzikale cadeautje zaten we namelijk wél te wachten.
Ambities
In deze rauwe industriële, maar erg sfeervolle ruimte komt de alternative rock van White Elephant goed tot zijn recht. Deze jonge gasten van begin twintig zijn nu anderhalf jaar bezig en timmeren aardig aan de weg. Ze gooiden al hoge ogen tijdens de Bossche Band Battle waar ze tweede werden. Toen ik drummer Jesper na afloop vroeg naar hun ambities, zei hij dat ze dit jaar graag mee willen doen aan Popronde en daarna hopen ze uitgenodigd te worden voor Eurosonic, hét toonaangevende festival in Groningen waar vaak veel nieuw talent te ontdekken is.
En talent heeft dit viertal uit Oss zéker. Een strakke ritmesectie met bassist Pim en drummer Jesper. De speelse gitaarlijntjes van gitarist Didier met lekker veel galm op zijn gitaar. En dan de jonge charismatische zanger/gitarist Vincent, met zijn hoge stem die soms de herinnering oproept van Jeff Buckley, maar hij doet ook wel denken aan de gekwelde stem van James Walsh van Starsailor. Hij laat zich ook niet gek maken als er in het begin van het optreden een snaar breekt. Hij neemt gewoon een reserve gitaar ter hand die al klaar stond, en ze gaan door waar ze gebleven zijn.
Ah,ah,ah,ah! We want more!
Er zit veel variatie in de set met rustige passages die dan weer mooi opgebouwd worden naar een gitaarexplosie. Maar ook Caraïbische ritmes zijn te horen in Silhouette, het nummer dat op Spotify te horen is. En Happy Hour van The Housemartins dacht ik even te herkennen, maar het bleek it’s Fine te zijn. Een lekker uptempo nummer met een meezingstukje, “ah, ah, ah, ah!” wat door veel mensen luidkeels meegezongen werd. Er werd sowieso goed gereageerd op de muziek en zelfs om een toegift gevraagd waar de band graag aan voldeed.
Er staat nu één nummer op Spotify, maar er gaan er meer volgen na de officiële release party van hun E.P. op vrijdag 23 februari in De Pul in Uden.
Foto’s: Casper Menting