Johnny's Adventures

Johnny’s Adventures grote aanwinst Bossche muziekscene

Een kort maar veelzijdig album met creatieve lyrics, sounds en goed verhaal

Wat is het verhaal van Johnny’s Adventures, de gelijknamige naam van de band? Gaat het over opgroeien en het zoeken van een levensdoel? Is het een autobiografisch verhaal van anger/gitarist Frans de Visser? Zijn vader zei hem altijd ‘wat er ook gebeurt altijd blijven fluiten’.

Johnny’s Adventures

Johnny s Adventures
Johnny s Adventures

Het album begint met het nummer Friend of a Friend, wat voor de luisteraar een fijn welkom is. Een toegankelijk tempo met aangename sound en melodie van de bas laten je rustig binnenkomen in de wereld van Johnny’s Adventures. Johnny is het hoofdpersonage, zoals de naam van de band je al deed vermoeden. Tekstueel herken je al snel alledaagsheid terug met maatschappijkritische vleugjes.

‘Sitting in a room staring at the wall, avoiding conversation’. ‘New gadgets I don’t care at all. What a fed up nation’, is dan ook één van de zinnen die het nummer goed schetst. Op de small talk met vrienden van vrienden, buren van buren en vage kennissen is Johnny’s antwoord in de bridge te vinden: ‘If you don’t care, just don’t ask. I’m fully aware you’re wearing a mask’.

Johnny's Adventures
het album Johnny’s Adventures

Het nummer bouwt geleidelijk op en wordt steviger en aangenamer en heeft als kers op de taart een spetterende gitaarsolo. Hiervan is zowel de sound en de phrasing tot in de puntjes uitgewerkt.

Johnny s Adventures
livestream Johnny s Adventures ©Jane Duursma

Opvolgend is het nummer Keep On Whistling dat getypeerd wordt door een fluitmelodie en een soort western sound. Het klinkt wat minder spannend, maar het vertelt veel over Johnny en zijn avontuur. Ook getuigt het van veelzijdigheid, wat een merk wordt voor dit album. Een avontuur bestaat niet alleen uit pieken, maar ook uit dalen. Zo wisselen de sounds, tempo’s en stemmingen elkaar op een fijne manier af gedurende het album.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na You Left word je weer op gelift door een vrolijk en dansbaar Who Are You dat over het spel Wie Is Het? gaat. Als je goed luistert hoor je in de opname ook de kaartjes van het bekende één tegen één gezelschapsspel omvallen, op de maat. Dit terwijl de de namen geraden worden in het nummer. En wie het is? Dat kan er maar één zijn natuurlijk. Creatief is dit een geweldig gevonden nummer.

In het langzame King Of My Own Town wordt het verhaal van Johnny’s Adventures zowel verteld als gezongen, weer in een western country stijl. Het lijkt te gaan over iemand die zich de koning van zijn stad voelt, erachter komt dat hij het niet is, of eigenlijk toch wel weer.

Hierna sluit het album af met Complaining. Hiermee gaat het tempo weer omhoog en krijg je vooral met funky (jazzy/rock and roll) gitaarslagjes en lekkere orgelsolo’s te maken. Los van de aangename sound van het nummer, is het verbeeldend ook vermakelijk.

Vertellende manier
Zo kun je het helemaal voor je zien hoe Johnny zijn spullen kwijt is op het vliegveld, door de vertellende manier van zingen die we vaker horen in het album. Het is een vrolijke afsluiter met een leuk gevonden onderwerp. Samengevat biedt dit kleine album toch het maximale voor haar formaat. Minpunten zijn er eigenlijk niet. Als je dan écht iets moet noemen kun je het hebben over de Engelse uitspraak in King of My Own Town. Verder kent het album alleen maar pluspunten met Friend of a Friend, Who Are You en Complaining als mijn favoriete hoogtepunten.

Johnny's Adventures
de band

De songteksten zijn makkelijk te volgen en toch erg creatief gevonden. Ze blijven, net als bepaalde gitaarlijntjes of basloopjes, lekker hangen. De drums zijn te danken aan Erik Dera, die de vaste lezer kent van Instant Matter. Richard van der Weg zorgt voor de baspartijen en Gijs Vugts kun je achter de toetsen vinden. Frans de Visser is de gitarist, zanger én verteller van Johnny’s Adventures.

Frans heeft de opname en productie verzorgd in Studio Cube, waar zijn collega Arthur Theunissen de mastering van het mini album in handen had. Frans de Visser kennen we ook als organisator van de Bossche Band Battle.  Johnny’s Adventures is een grote aanwinst voor het Bossche muzieklandschap. Laat het avontuur maar komen.


Johnny’s Adventures

Richard van der Weg – bas
Erik Dera – drums
Gijs Vugts – toetsen
Frans de Visser – zang, gitaar en verteller van Johnny’s Adventures

Livestream foto: Made by jane

anderhalve meter

Mini concerten in de anderhalve meter-samenleving

Lockdown en corona maatregelen worden voorzichtig weggepeld zoals bij een gevaarlijk explosief

Zo’n anderhalve meter zijn we van elkaar verwijderd in de anderhalve meter-samenleving. Ver genoeg om virusdruppels tussen onze voeten te doen belanden. Alleen, hoe doen we dat straks bij concerten als die weer mogen plaatsvinden? Misschien houd jij je wel aan die anderhalve meter, maar doen anderen dat ook?

Bossche Band Battle

anderhalve meter-samenleving
Frans de Visser – Bossche Band Battle 2018

Frans de Visser van Studio Cube en organisator van de Bossche Band Battle (BBB) bracht deze week het bericht uit dat er in 2020 geen battle zal plaatsvinden. In 2021 gaat een ‘spetterende editie’ van start. Het komt niet echt als een verrassing, dit nieuws. Maar het drukt je maar eens weer op de consequenties van de anderhalve meter-samenleving.

anderhalve meter-samenleving
Clittenband BBB 2018

Frans zag de bui al hangen en koos eieren voor zijn geld. Anderhalve meter van elkaar staan in de Bossche podia. Hoeveel mensen kunnen die zalen behappen? Te weinig gezien de grootte van de meeste podia, met uitzondering van de Grote Zaal van Willem Twee poppodium waar de finale van de BBB plaatsvindt. Te weinig volk om een goede sfeer in voorrondes van de Bossche Band battle te krijgen, lijkt mij.

Festivalloze zomer 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Evenementen zijn tot 1 september verboden. Voor de situatie in Den Bosch betekent dat geen Jazz in Duketown, geen Theaterfestival Boulevard, geen Effect festival. 2020 kan sowieso voor de evenementenbranche als verloren beschouwd worden.

anderhalve meter
Popronde 2017 Bonte Palet

Als alles loopt zoals we dat onszelf toewensen dan zou het kunnen zijn dat de podia hun deuren in september weer kunnen openen met inachtneming van die anderhalve meter. De eerste grote uitdaging c.q. test wordt Popronde dat op vrijdag 9 oktober Den Bosch aandoet. Het rondtrekkend muziekfestival heeft dan al zes andere steden zoals Nijmegen en Groningen aangedaan.

Daar zal alvast lering uit getrokken worden, maar ik zie niet in hoe de organisatie kleine locaties wil betrekken in de programmering als zinvolle podia. De foto’s spreken voor zich. En dan komt nog het November Music festival dat van 5 tot en met 15 november staat gepland. En niet vergeten, het 54ste International Vocal Competition ‘s-Hertogenbosch dat van 28 november tot 6 december duurt.

anderhalve meter
Popronde 2018 Bonte Palet

Het stemt allemaal tot nadenken, hoe die anderhalve meter-samenleving in te vullen. Het wachten is op een verlossend vaccin. Misschien moeten we ons tevreden stellen met mini concerten, unplugged, akoestisch. Uitgaan en de duimstok hanteren gaan niet samen.

De Baby Boomers zijn in ieder geval de pineut. Zij horen tot de risicogroep. Die generatie gaat concerten mijden ondanks de forever young lijfspreuk.

Interessant artikel over de anderhalve meter-samenleving.

Gaping Moles

Dampende thuiswedstrijd Gaping Moles in de kelders van W2

Vuige dubbelvette glamdoom landt op juiste plek in paradiso erotica Clit City

Laat ik beginnen met een klein woord van uitleg. Een aantal maanden geleden mocht ik voor KLANKGAT de cd-presentatie van Gaping Moles bezoeken en vervolgens bespreken. Deze recensie werd me niet onverdeeld in dankbaarheid afgenomen. Maar ik vond wat ik vond.

Gaping Moles
Gaping Moles

Tijdens de Bossche Band Battle, weer wat maandjes later, werd ik aangeschoten door des Gaping Moles’ drummer. Ze zouden  tijdens Rauwkost in de catacomben van de W2 spelen, onder de vlag van Clit City. Of ik niet weer zou willen komen luisteren en kijken. En ja, waarom niet?

Gaping Moles

Gaping Moles
Gaping Moles in Clit City

Dus zaterdag 25 januari bevind ik me in de onderste gewelven van het W2-complex. Hier zwaait vanavond de Clittenband de scepter. Hun zelf uitgeroepen Clit City wordt bevolkt door gelijkgestemden. Artiesten die een randje erotiek niet schuwen.

En Gaping Moles sluit hier perfect bij aan. Uiteindelijk. Want de geplande aanvangstijd wordt ruimschoots overschreden. Met als gevolg dat men een twintig minuten naar een extra repetitie van de band staat te luisteren. Achter een gesloten deur nota bene.

Gaping Moles
Gaping Moles in de rode Darkroom

Als dan toch de deur opengaat, zijn de Gaping Moles er klaar voor. De tijd van lieve woordjes is voor Clit City voorbij. De Gaping Moles nemen de stad in met vuige stonerrock, traag en slepend, dik en bruut.

Glamdoom
De drummer klapt er stevig op, de bassist is van mening dat zijn snaren door midden getrokken moeten worden, wat hem warempel nog lukt ook. De twee gitaristen gooien nog wat extra vette jus over deze basis, met de zang als saus. De glamdoom van de Moles is als een hamburger, twee maten te groot en druipend van het vet voor je neus. Daar ligt-ligt-ie, begin er maar aan. Kleine hapjes? Ha! Niks daarvan. Grote brokken, met veel saus. Smeuig, glibberend, vet. Heel erg vet.

Gaping Moles
Glamdoom vette hap

De Gaping Moles zullen geen originaliteitsprijs krijgen voor hun werk. De ingrediënten zijn daarvoor te bekend. Maar dit compenseren ze met gewoon hard werken, en pret en enthousiasme. Dit zíjn de Gaping Moles, deze vijf mannen zitten met veel plezier in deze band, en dat is duidelijk te zien. En geen betere bodem voor een paar glazen bier, dan een dubbeldikke, dubbelvette, extra grote hamburger. Met veel plezier klaargemaakt, dat proef je.


muziekcircus

Muziekcircus Bossche Band Battle is lappendeken aan genres

Battle moet in 2020 meer locaties opnemen in programma want hoe meer hoe beter

Het rondreizend muziekcircus met de naam Bossche Band Battle is achter de rug. De editie van 2019 is opnieuw een lappendeken aan muziekgenres gebleken. Het vrouwelijk aandeel in deze muziekcircus is dit jaar weer klein. Dit jaar zijn ook minder locaties opgenomen in het programma.

Muziekcircus Bossche Band Battle

muziekcircus
Winnaar 2019 For Scratch in Willem Twee poppodium

Dit jaar begon het muziekcircus op 14 september in Muziekcafé Lohengrin. Dat was de eerste voorronde. De twee andere voorrondes waren in café De Vaart op de Tramkade. De twee halve finales gingen naar de binnenstad in Plein 79 oftewel P79. De finale op 22 november is traditioneel in Willem Twee poppodium. Wederom moesten de leden van de vakjury keuzes maken in het wel heel diverse aanbod. Een echte lappendeken wat tegelijkertijd de Bossche Band Battle zo aantrekkelijk maakt.

muziekcircus
Koen van der Zanden – Morning Dawn

Waarom dit jaar minder podia werden aangedaan, is onbekend. Dat is wel zo jammer, want de grote charme van een rondreizend muziekcircus zoals de Bossche Band Battle is dat het telkens naar een andere locatie, ander podium toegaat. Mensen maken dan eens kennis met een andere plek dan ze gewend zijn, een andere sfeer en achtergrond.

Ik pleit met de nodige klem om in 2020 dat opnieuw in te voeren. Zo wordt het Bossche in Bossche Band Battle meer recht gedaan. Volgend jaar ontmoeten we elkaar weer of in Lohengrin, Skatecenter, De Azijnfabriek, Babel, Verkadefabriek, De Vaart, P79, Willem Twee poppodium of eventueel andere en nieuwe locaties. Hoe meer Bossche podia hoe beter.

Female fronted bands

muziekcircus
Norain Kuijs – Artificial Voorronde 1

Bandjes zijn nog steeds een zaak van jongens. Ik weet nog toen ik 14/15 jaar was, bandje opzetten met jongens uit de buurt. Het is nooit iets geworden maar illustratief.

In de vier edities van de Band Battle heeft in mijn herinnering slechts één meidenband meegedaan en dat was Clittenband in 2018. De band was toen zelfs finalist. Het aandeel female frontend bands is wat groter. Dit jaar deden twee van zulke bands mee. Dat waren Artificial met Norain Kuijs en Myth of Origin met Linda Heinen.

muziekcircus
Linda Heinen – Myth of Origin Voorronde 3

Twee andere bands hebben ook een zangeres in hun midden. Alleen zijn die vrouwen geen leadzanger, ergo geen female fronted band. Die twee bands zijn A Fool’s Errand en Spelfout, beiden Bossche bands trouwens. A Fool’s Errand is in wezen een instrumentale band. Sinds een jaar zingt Sarah Cahuasqui op enkele nummers waar ze de teksten voor heeft geschreven.

muziekcircus
Sarah Cahuasqui – A Fool’s Errand

Bij Spelfout neemt Johan van Bommel de vocals hoofdzakelijk voor zijn rekening. Toetsenist/gitarist Dominique Aberkrom heeft een goede stem en dat liet ze horen toen Spelfout in De Vaart streed voor een plek in de halve finales. Dominique zong één nummer als leadzangeres.

muziekcircus
Dominque Aberkrom – Spelfout

En dat was het dan, het vrouwelijk aandeel van dit jaar in het muziekcircus Bossche Band Battle. Meer vrouwen in de piste van dat circus. Het talent is er, daar ben ik van overtuigd. Ook goed voor de stage performance want vrouwen besteden meer aandacht aan hun uiterlijk. De Battle heeft een impuls nodig en die kan het beste van vrouwelijke kant komen.

Maar dan moeten zij zich wel aanmelden bij Studio Cube als het muziekcircus weer gaat rondreizen.

Jury, vakjury

Emotie, interactie en dynamiek vormen oordeel van vakjury

Haastige spoed eerste halve finale Bossche Band Battle in P79

Tim van Baalen, Anne van Damme en Nick van Uden vormen de driekoppige vakjury van de eerste halve finale van de Bossche Band Battle editie 2019. Plaats van handeling is de sfeervolle kelderzaal van Plein79 oftewel P79. De zaken waar deze vakjury zich op richt zijn emotie, interactie en dynamiek.

Bossche Band Battle Halve finale I

Deze slideshow vereist JavaScript.

P79 is sfeervol aangekleed voor het komende Halloween feest. Er heerst echter ook een gehaaste sfeer want de Battle moet rond 23.00 uur stoppen, want daarna is er een feest gepland. De muziekwedstrijd begint daarom een half uur eerder dan gepland. De zaal is nagenoeg leeg als Morning Dawn aan zijn act begint. De band speelt een mix van nieuwe en oude nummers zoals ze ook in de derde voorronde heeft gedaan. Het wordt drukker en aan het einde van hun show is er flink meer publiek in P79. Morning Dawn maakt een goede en sterke indruk.

Emotie, interactie en dynamiek
jury, P79, Bossche Band Battle
Rick van Osta – Animal Road

De tweede band die het strijdtoneel betreedt, is Animal Road. De vijf mannen maken er een aanstekelijke show van met vlot uitgevoerde rock die binnen de lijnen van het genre blijft. Daar waar je een riff verwacht daar komt-ie ook. En dat klinkt fijn.

Jury
De jury van deze halve finale van de Bossche Band Battle let ieder op een ander aspect. Tim van Baalen (MusiCare) gaat af op zijn gevoel: een band moet wat met hem doen. Wordt hij er blij van of misschien wel boos? Of erger, de band laat hem onverschillig. Tim reageert emotioneel, puur uit zichzelf. “Ik kan niet weten wat anderen voelen, ik weet alleen wat ik voel.”

Jury
Animal Road

Singer songwriter Anne van Damme let op de interactie. Wat doet een band met het publiek? Dat beperkt zich niet tot praten alleen met mensen in de zaal. Anne kijkt hoe mensen reageren op het spel, hoe ze reageren als een nummer hetzelfde ritme aanhoudt of dat er tempowisselingen zijn aangebracht en hoe mensen dáár weer op reageren. “Vaak kan je beter je wat inhouden om daarna weer uit te halen. Het effect is dan sterker.” Een ander onderdeel van die interactie is hoe bandleden samenspelen. Zijn ze een geheel of losse eilandjes?

Hocus Pocus
De derde band is For Scratch. De drie bandleden willen een andere naam voor de band en roepen middels Hugo Den Hartog, de vaste speaker van Bossche Band Battle, de hulp in van het publiek. Er volgen weinig echte reacties, slechts wat geroep. Zanger/gitarist Tijn van Geel wacht er niet op en begint flink aan zijn gitaar te scheuren, tot ieders genoegen. Keyboardspeler  Willem Korsten gooit er stevige jazzrock tegen aan. Drummer Julius Smit speelt vrijuit, onbelemmerde improvisaties knallen de zaal in.

P79
For Scratch

Derde jurylid Nick van Uden vindt dynamiek belangrijk, daar let hij in het bijzonder op. Maar ook hij nuanceert. Dynamiek is niet per se hard de volumeknop open draaien. Dynamiek zit ‘m ook in diversiteit en opbouw van het nummer. Komt een band overtuigend over, is de band echt?

Deze slideshow vereist JavaScript.

For Scratch eindigt met een gewaagde cover namelijk het beroemde Hocus Pocus van de symfonische rockband Focus. De hoge uithalen van Thijs van Leer in dat nummer zijn legendarisch. Tijn van Geel haalt het niet en de hoogste uithalen worden door zijn gitaar opgevangen c.q. vervangen. Zie video hieronder


Haastige spoed

P79, Bossche Band Battle
A Fool’s Errand

A Fool’s Errand is de laatste band van deze eerste halve finale van de Bossche Band Battle in P79. De Bossche band is een beetje het slachtoffer van de haastige spoed om de Battle voor 23.00 uur af te ronden. Dat gaat ten koste van de nodige zorgvuldigheid bij de soundcheck. Ook deze halve finalist gaat er meteen flink tegen aan en zet daarmee een van haar sterkste optredens neer. Ook de vaak zwakke zang van Sarah Cahuasqui is nu veel beter en weet zij het publiek mee te krijgen.

Niet unaniem
Na A Fool’s Errand trekt de jury zich terug om tot een beslissing te komen. Een jury is ook maar mensenwerk en het eerste wat Anne zegt na terugkeer in de zaal, is dat de ‘jury niet unaniem is in haar besluit’. Dat voert de spanning alleen maar op. Ervaren jurylid Tim van Baalen doet het voorwoord en laat de uitslagen over aan rookie Nick van Uden.

Nick draalt er niet lang om heen en komt meteen met de namen. For Scratch en Morning Dawn krijgen de ticket om door te gaan naar de finale.

Jury, vakjury
Door naar de finale
voorronde Bossche Band Battle

Allerlei smaken derde voorronde Bossche Band Battle

Jury unaniem welke twee bands doorgaan naar halve finale

De derde voorronde van de Bossche Band Battle 2019 speelt zich voor de tweede keer af in Brouwpodium De Vaart. Tijdens deze laatste voorronde strijden Spelfout, Morning Dawn, Spark of Sanity, Miscellaneaous en Myth of Origin voor een plek in één van de halve finales.

voorronde
Jury – Pascal Vugts en Pascale Paanakker

Vijftien bands presenteren zich gedurende drie voorrondes voor een plek in één van de twee halve finales. Elke band krijgt in de voorrondes 20 minuten de tijd om de jury te overtuigen van hun kunnen. Na afsluiting van de voorrondes krijgen twee bands een wildcard toebedeeld om alsnog aan de halve finales deel te nemen. In totaal treden acht bands op verdeeld over de twee halve finales die in P79 gehouden worden.

Bossche bands tot wasdom

voorronde Bossche Band Battle
Morning Dawn

In de derde voorronde staan twee Bossche bands – Morning Dawn en Spelfout –  op het podium van een sfeervolle Brouwpodium De Vaart. Het lootje trekken bepaalt dat Morning Dawn het spits afbijt en Spelfout daarna aan de beurt is. KLANKGAT volgt deze twee bands al geruime tijd, eigenlijk al vanaf het begin. De voorlopige conclusie is dat beide bands de groei naar wasdom doorzetten.

voorronde Bossche Band Battle
Spelfout

Morning Dawn
Morning Dawn heeft het afgelopen jaar flink geschreven aan nieuwe nummers waarvan een aantal op deze derde voorronde wordt gespeeld. Laat er geen misverstand zijn, de band maakt nog steeds stevige alternatieve rock, nu zijn er echter meer tempowisselingen en nuances ingebouwd. In de muur van geluid staan ramen wijd open. Ook hun act is veranderd, minder gespring meer accent op de muziek. De stem van zanger Dennis Sluijter klinkt voller, vooral in de rustigere delen is meer evenwicht.

Bossche Band Battle
Dennis Sluijter

Spelfout
Spelfout balanceert tussen kleinkunst en Nederpop, luidt het commentaar van de jury. Nederrock is een accuratere benaming, want de band zet stevig aan en houdt dat hun hele optreden vast. Zanger Johan van Bommel heeft ook een sterke podium performance en zoekt op uitdagende manier het contact op met het publiek. Het spel van de jonge bassist Tijn van der Kooij wekt de terechte jaloezie van jurylid Pascal Vugts op. Toetsenist en zangeres Domique Aberkrom vult goed aan ondanks een paar foutjes in haar solo.

voorronde
Johan van Bommel

De combinatie van verschillende disciplines en genres maken Spelfout bijzonder en de groei van Johan als performer is nog lang niet teneinde.

Miscellaneous

Deze slideshow vereist JavaScript.

Miscellaneous komt in de plaats van de band Vine official. De zanger is ziek geworden en daarom werd hun optreden in deze voorronde afgezegd. Geen nood want de drie mannen van Miscellaneous grijpen deze kans met beide handen aan om zich in de Bossche Band Battle te presenteren. De band maakt een gloedvolle mix van blues en rock. De mannen zijn goed op elkaar ingespeeld wat wijst op een rijk gevulde podiumervaring. Zanger/gitarist Nicolaï Giezen, bassist Frank van der Helm en drummer Rigo Smulders willen zoveel mogelijk live optreden. Bij deze.

Myth of Origin
Zangeres/frontvrouw Linda Heinen is een opvallende verschijning. Zij is echt de blikvanger van de band en bij deze voorronde gekleed als een privé-secretaresse met veel bling bling als ze het podium opkomt. Die vermomming houdt ze het eerste nummer – Skin Deep – aan, hoewel haar handen en gezicht al vrij snel met nepbloed zijn besmeurd. Na Skin Deep speelt de band de nummers Blood And Broken Nails en Demons Beneath Our Road van hun EP Rites of Passage.

Deze slideshow vereist JavaScript.

In het derde nummer heeft Linda zich ontdaan van de secretaresse outfit en heur haar losgemaakt. Als een volwaardig lid van een metalband headbangt ze zwierig achter de mic. De band maakt indruk en gebrul is de beloning van hun verpletterende act. Bijzonder is dat Myth of Origin voor het eerst in deze samenstelling naar buiten treedt.

Spark of Sanity

Deze slideshow vereist JavaScript.

Spark of Sanity uit Zaltbommel is een poprock band met composities die toch even anders zijn volgens het oordeel van de jury. Bjorn Schouten (bassist), Laurens Lamberts (zanger), Nick Mastenbroek (drummer) en Robin van Son (gitarist) zijn jong, hun live performance is dat allesbehalve want het klinkt en oogt professioneel en volwassen. Dat ze het publiek – veel familie is gekomen ter ondersteuning – vragen om mee te klappen, zij hen vergeven. Erg aanstekelijke muziek en Laurens is goed bij stem, helder en krachtig.

Unaniem
De jury laat lang op zich wachten en wekt de indruk moeilijk tot een beslissing te kunnen komen. Verre van dat, blijkt. Na afloop zegt een jurylid dat ze alle drie van meet af aan unaniem zijn geweest in hun keuze. Morning Dawn en Spark of Sanity gaan door naar de halve finale die in twee rondes gehouden wordt in P79.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Papajahkur brengt debuut-EP uit

Ska met een beetje country: een originele, maar ook lastige combinatie

Papajahkur is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een vaste waarde in het Bossche livecircuit. Er zijn weinig podia waar de lokale skarockband niet heeft gespeeld, en bij de afgelopen editie van de Bossche Band Battle schopten ze het tot de halve finale. Dat de band het live goed doet is niet verrassend, want de feestelijke skarock werkt ontzettend aanstekelijk. 23 november brachten ze hun eerste (naamloze) EP uit. Een goede eerste plaat, maar de potentie van hun liveshows wordt niet helemaal ingewisseld.

Papajahkur
Papajahkur – foto: Janne Timmermans

Op de swingende skanummers hoor je Papajahkur zoals je ze kent en het liefst hoort: uptempo, dansbaar en oprecht. Het countrynummer Country Girl valt tussen de ska een beetje uit de toon en overtuigt niet helemaal. Op een 12 minuten durende EP van vier nummers is dat jammer. Overigens hoeft Papajahkur de country niet helemaal links te laten liggen. Het meest interessante nummer is Between Jobs, waar een typisch skaritme gecombineerd wordt met een countrygitaartje. Dat werkt verrassend goed, en het is een combinatie die je niet vaak hoort. Morgen (11 december) verschijnt overigens de bijbehorende clip, dus check die zeker!

De combinatie van ska en country is een lastige, maar ook eentje met potentie, zo blijkt op de eerste EP van Papajahkur.

 

Foto’s: KLANKGAT (omslagfoto) en Janne Timmermans

Halve Finale Bossche Band Battle

Bossche Band Battle steeds verrassend altijd spannend

Jury hakt pas na heel lang beraad de knoop door

De eerste halve finale van de Bossche Band Battle is gedaan en de laatste riff en drumbeats van rockband Pop Goes The Weasel ebben langzaam weg in de grote zaal van het World Skate Center. Tijd voor de drie juryleden om zich terug te trekken en een keuze te maken welke twee bands doorgaan naar de finale op vrijdag 23 november in Willem Twee poppodium. Het zenuwslopend wachten op de jury uitslag kan beginnen.

Zenuwslopend
De zaal raakt zowat meteen leeg want velen spoeden zich naar buiten voor een rokertje. Nu wachten tot de jury terugkomt. In de drie voorrondes was de jury telkens snel terug. De verwachting is dat dat nu ook gaat gebeuren. Er wordt opgewonden met elkaar gesproken of bandleden trekken zich wat terug. Zij die dat laatste doen, observeren de anderen of chatten wat met hun mobiel. Ik pak de gelegenheid aan om een praatje met wat bandleden te maken. Te beginnen met Nick Brouwer van de band TerraDown uit Breda die het spits moest afbijten deze eerste halve finale van de Bossche Band Battle.

Bossche Band Battle
Nick Brouwer van TerraDown

KLANKGAT: Kennen jullie in Breda een soortgelijke muziekwedstrijd als de Bossche Band Battle?
Nick Brouwer: (moet beetje nadenken). Er zijn wel wat café’s en podia die wat doen met bandjes maar nee, zoiets als dit is er niet in Breda. Ik vind het wel tof deze Battle. In deze hal van het Skate Center komt ons geluid beter over. Nu nog wachten wat de jury ervan gaat zeggen.

Ik ga weer verder en spreek aan de bar even met Hannah Schuur, de drummer van vrouwentrio Clittenband, de enige Nederlandstalige band uit deze editie van de Bossche Band Battle.

Bossche Band Battle
Hannah Schuur – Clittenband

Hoe vond je het gaan?
Hannah: Het geluid stond bij mij en ook bij de twee anderen veel te hard. Ik hoorde mezelf op een gegeven moment niet meer spelen. Ik wist eigenlijk niet wat ik aan het doen was. Maar het is toch allemaal goed gekomen.

En weg is ze. De jury doet er nu langer over dan de drie voorrondes hiervoor. Komt het omdat het een halve finale is? Een fotograaf verzucht en zegt: “Hoe moeilijk moet dat zijn. Je zegt gewoon, die band deed het goed en mag door. Ik snap niet waarom het zo lang moet duren?” Ik knik wat afwezig en loop wat verder. De drie mannen van Pop Goes The Weasel staan bij elkaar. Ik schiet gitarist Peter Nobbe kort aan.

Bossche Band Battle
Pop Goes The Weasel vlnr: Erwin Vostermans, Peter Nobbe en Ralf de Bruin

Jullie bestaan al tien jaar?
Peter: Ja, zo lang doen we het al. De laatste anderhalf jaar doen we het rustig aan. Dat komt door de nodige gezinsuitbreidingen. Maar we hebben de draad weer opgepakt en hebben ons daarom opgegeven bij de Bossche Band Battle.
Jullie zijn haast niet te vinden op internet, eigenlijk helemaal niet.
Ja, we zijn nogal low-key de afgelopen tijd, maar daar gaat snel verandering in komen. Een Facebook pagina als eerste. En ook een nieuwe en kortere naam voor de band.
Mooie mannelijke sound hebben jullie.
Dank je. Ons geluid komt hier in de Skatehal beter over dan in Koudijs Kafé. Daar zijn we heel blij mee.

Het duurt wel erg lang met die jury maar gelukkig draaien de dj’s lekkere muziek. Bij de ingang zie ik twee van de drie juryleden – Noël Josemans en Pascale Paanakker – opdoemen. Ze zijn denkelijk eindelijk tot een oordeel gekomen. Gastheer van de avond, Darcy Kampers, roept iedereen op om naar binnen te komen en zich te verzamelen rond het podium. Het derde jurylid, Guus Hurkmans, komt er ook snel bij.
Frans de Visser van Studio Cube die de Battle organiseert, komt als eerste op het podium. Hij heeft de twee grote kartonnen tickets bij zich die toegang verschaffen tot de finale. Frans verontschuldigt zich nog voor het geluid bij deze halve finale, met name naar Clittenband toe.

Bossche Band Battle
Darcy Kampers – gastheer

Darcy vraagt of de jury ook op het podium komt en de spanning begint nu toch wel echt voelbaar te worden. Eerst worden alle bands – TerraDown, Papajahkur, Clittenband en Pop Goes The Weasel –  even snel besproken. Uit het publiek wordt geroepen om het nog sneller te doen. Woordvoerder Josemans maant tot rust. Na wat geroffel op een trommel, wordt Pop Goes The Weasel naar voren geroepen om de begeerde ticket in ontvangst te nemen. De band kwam nota bene verder in de Bossche Band Battle middels een wildcard. Nu nog de tweede band,
De spanning is bijna ondraaglijk geworden temeer omdat Noël Josemans door wat heen en weer te praten de boel bewust tergend vertraagt. Dat doet hij trouwens heel erg goed, zo goed dat het zelfs amusant wordt. Maar uiteindelijk komt het hoge woord eruit en kunnen de drie vrouwen van Clittenband zich vervoegen op het podium en de tweede ticket mee naar huis nemen. Ook in de finale.

Bossche Band Battle
De eerste finalisten
WSC

Bossche Band Battle 2018 eerste voorronde hoog niveau

Papajahkur en Lokotov Mocktail gaan door naar halve finale

Dat belooft wat voor de komende twee voorrondes van Bossche Band Battle 2018 als de bands in de eerste voorronde al van zo’n hoog niveau zijn. Zaterdagavond 15 september traden in Muziekcafé Lohengrin de eerste vijf bands aan imet Papajahkur (zie foto boven) die het spits moest afbijten. De beslissing welke bands doorgaan, was in handen van een driekoppige jury. De twee bands die uit deze voorronde doorgaan, komen uit in een halve finale. Geen makkelijke opgave voor de jury met al die goede bands.

Bossche Band Battle 2018

De twee bands die doorgaan naar één van de halve finales, zijn Papajahkur en Lokotov Mocktail. Dat is een uitslag waarmee je kan leven en ook goed voor de diversiteit aan genres voor in de halve finales. Want behalve ska-reggaeband Papajahkur, waren de vier andere bands stevig ingebakken in het rock en hardrock genre. Elke band krijgt ongeveer 20 minuten en dat is goed voor 4 à 5 nummers.
Bossche Band Battle wordt georganiseerd door Frans de Visser en Luuk Bergervoet van Studio Cube. De hoofdprijs is het produceren van een nummer in een video-clip en daarmee een flinke duw in de rug in de muziekwereld. Een andere doelstelling is het op de kaart zetten van de Bossche muziekscene.

Bossche Band Battle 2018
Papajahkur

Papajahkur
Reggae-ska band Papajahkur uit Den Bosch is een vijfmansformatie en timmert al geruime tijd aan de weg. Het is wel een bijzondere reggae band want er is flink wat ruimte vrijgemaakt voor gitaarsolo’s. Dat zou te maken hebben met de punk achtergrond van zanger/frontman Jared Kroese en de inbreng van gitarist Hendrik Kadmaerubun. De band oogt totaal op elkaar ingespeeld en zoekt meteen contact op met het publiek. Het is vrolijke, dansbare muziek en professioneel uitgevoerd.

Rockford
In tegenstelling tot Papajahkur is het voor Rockford uit Vught/Breda de eerste keer dat ze live optreden. De drie leden komen van de uiteengevallen bands Cape, Whyne en The Exploding Shetland Ponies. Die onwennigheid is visueel merkbaar en helaas ook te horen in sommige nummers. Echter het nummer Whatever wordt zeer, zeer overtuigend neergezet. Wat een geweldig nummer. Rockford is een rockformatie om in de gaten te houden.

Bossche Band Battle
Rockford met Arthur (bas), Patrick (drums) en Niels (zang/vocals)

Lokotov Mocktail
Zanger/gitarist Dani Steevensz heeft een snik in zijn stem en als hij hoog uithaalt dan wordt je meegenomen of je wil of niet. Dit trio uit Rockcity Eindhoven geeft een sterk visitekaartje weg en het is niets voor niets dat deze psycho rockband – die veel stijlen in zich verenigt –  van de vakjury mag doorgaan naar de halve finale van de Bossche Band Battle.

Bossche Band Battle
Dani Steevensz (bas/zang), Tom Oggel (drums) en Daan van der Donk (gitaar)

Echo Empire
Rockband Echo Empire uit Den Bosch, Oss, Eindhoven bestaat uit vijf man met zanger Jerry Mike als een echte frontman. Hij is de focus van de band en trekt de aandacht van het publiek meteen naar zich toe. Dat gaat hem goed af, hoewel hij nu en dan wat onvast zingt. Net als bij Lokotov Mocktail is het duidelijk dat deze band niet alleen door rock is beïnvloed. Binnenkort brengt de band een EP uit waar ook het nummer You komt te staan. Deze band is zonder meer goed voor een wildcard.

Bossche Band Battle
Echo Empire – Jerry Mike, Dave Jacobs, Johnny Berendsen, Gérard van Oosteren , Bart van den Bogaard

Plus Thirty One
Dan als laatste de band Plus Thirty One uit Berghem en ook deze rockband weet de harten van de aanwezigen inclusief die van de redacteur van KLANKGAT te winnen. Helaas niet door maar al met al een heel goede indruk achtergelaten. Lekker stevige gitaarriffs uit het beste rockwood gesneden.

Bossche Band Battle
Plus Thirty One – Edwin van Eijk, Jeroen van Duijnhoven, Emiel Hermsen, Roald Werts

De tweede voorronde van Bossche Band Battle komt snel. Op zaterdag 29 september in de Azijnfabriek wedijveren weer vijf bands om door te gaan naar de halve finales.

Fotografie: Casper Menting

White Elephant is het cadeautje waar je wel op zit te wachten

De vaart zit er in bij De Bossche Brouwers

Op zaterdag 27 januari speelden tijdens het Rauwkostfestival op Tramkade drie bands bij het nieuwe biercafé De Vaart van De Bossche Brouwers . En ondanks het feit dat er nog geen bier uit eigen brouwerij te krijgen is, is de keuze reuze. Niet alleen wat betreft de vele verschillende soorten speciaalbiertjes, maar ook de livemuziek die vandaag op het affiche staat.

Cadeautje
The Ragtime Rumours, swingende muziek met invloeden van blues en gypsy, gespeeld met een rock’n roll attitude. De Bossche poprockband Animal Road en de Osse rockband White Elephant.

De naam van laatstgenoemde band hebben ze aangenomen toen Vincent, de huidige zanger, de plek innam van de vorige zanger die gestopt was. Toen Vincent zich destijds aanmeldde zag de band dat als een cadeautje. In Engeland staat de term “White Elephant” voor een cadeau dat je krijgt maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Nou, dat gaat niet op voor het optreden van vanavond, want op dít muzikale cadeautje zaten we namelijk wél te wachten.

Ambities
In deze rauwe industriële, maar erg sfeervolle ruimte komt de alternative rock van White Elephant goed tot zijn recht. Deze jonge gasten van begin twintig zijn nu anderhalf jaar bezig en timmeren aardig aan de weg. Ze gooiden al hoge ogen tijdens de Bossche Band Battle waar ze tweede werden. Toen ik drummer Jesper na afloop vroeg naar hun ambities, zei hij dat ze dit jaar graag mee willen doen aan Popronde en daarna hopen ze uitgenodigd te worden voor Eurosonic, hét toonaangevende festival in Groningen waar vaak veel nieuw talent te ontdekken is.

Deze slideshow vereist JavaScript.


En talent heeft dit viertal uit Oss zéker. Een strakke ritmesectie met bassist Pim en drummer Jesper. De speelse gitaarlijntjes van gitarist Didier met lekker veel galm op zijn gitaar. En dan de jonge charismatische zanger/gitarist Vincent, met zijn hoge stem die soms de herinnering oproept van Jeff Buckley, maar hij doet ook wel denken aan de gekwelde stem van James Walsh van Starsailor. Hij laat zich ook niet gek maken als er in het begin van het optreden een snaar breekt. Hij neemt gewoon een reserve gitaar ter hand die al klaar stond, en ze gaan door waar ze gebleven zijn.

Ah,ah,ah,ah! We want more!
Er zit veel variatie in de set met rustige passages die dan weer mooi opgebouwd worden naar een gitaarexplosie. Maar ook Caraïbische ritmes zijn te horen in Silhouette, het nummer dat op Spotify te horen is. En Happy Hour van The Housemartins dacht ik even te herkennen, maar het bleek it’s Fine te zijn. Een lekker uptempo nummer met een meezingstukje, “ah, ah, ah, ah!” wat door veel mensen luidkeels meegezongen werd. Er werd sowieso goed gereageerd op de muziek en zelfs om een toegift gevraagd waar de band graag aan voldeed.

Er staat nu één nummer op Spotify, maar er gaan er meer volgen na de officiële release party van hun E.P. op vrijdag 23 februari in De Pul in Uden.

Foto’s: Casper Menting