Warhaus

Paaspopzaterdag in vogelvlucht veel bands uit België

Een dag met oudgedienden zoals dEUS en nieuwe sterren Coely en Nova Twins

Op Paaspopzaterdag schijnt de zon al iets meer dan vrijdag en ook de modder droogt langzaam op. Bovendien belooft het een mooie muzikale dag te worden. Alle ingrediënten zijn aanwezig in ieder geval. België is goed vertegenwoordigd op deze dag, met Warhaus, dEUS, Fleddy Melculy en natuurlijk ook Coely, al zou je ook kunnen geloven dat ze uit de Verenigde Staten zou komen, deze rijzende r&b en hip hop artiest.

Ook ben ik benieuwd hoe Joost het ervan af brengt in die gigantische tent, al heeft ie uiteraard wel Pinkpop ervaring. De rebelse Hang Youth mag op herhaling in de Jack Daniels tent en ik ben heel benieuwd naar Nova Twins, waar ik goede verhalen over lees. We gaan het meemaken. Paaspopzaterdag in vogelvlucht.

Paaspopzaterdag

Warhaus

Paaspopzaterdag
Warhaus – ©Tom Doms

De zanger van Warhaus, Maarten Devoldere kun je herkennen van Balthazar, de Belgische band die zijn sporen inmiddels wel heeft verdiend in de muziekwereld. Met zijn donkere whisky stem en dromerige artpop klanken van de band, waan je je af en toe in een nachtclub uit lang vervlogen tijden.

Soms lijkt het onvermijdelijk een beetje op Balthazar, maar Warhaus neemt toch regelmatig een andere afslag, mede dankzij de verschillende instrumenten die de multi instrumentalist rechts op het podium bespeelt. Hij is voornamelijk toetsenist, maar we zien hem ook viool spelen en trombone, waardoor het soms weer richting jazz gaat. Het zijn sowieso alle vijf topmuzikanten.

Warhaus
spotlights – ©Tom Doms

De lichten worden op den duur gedimd en Maarten neemt dan een grote spot ter handen en zet daarmee één voor één zijn bandleden in de spotlights. Indrukwekkend optreden van deze zeer muzikale band. Jammer dat niet iedereen in de grote Phoenix tent dat op waarde kan schatten en liever er doorheen loopt te ouwehoeren.

Coely
Dan is het tijd voor weer een Belgische act, de r&b en hip hop van Coely. Lees het complete verslag hier.

dEUS

dEUS
dEUS – ©Laura Jacobs

Over dEUS kunnen we kort zijn. Dat is gewoon goed. Al lijkt het wel of ze nu nog meer spelvreugde laten zien dan de afgelopen jaren. Mauro Pawlowski is terug als vaste gitarist en er is sinds tijden weer een nieuwe, goede plaat. Dat zijn al twee goede redenen, lijkt me.

Van die nieuwe plaat horen we onder andere het melancholische 1989, het jaar dat zanger Tom Barman de muziek in rolde. Quatre Mains, een bijzonder Frans nummer van het laatste album, dat alweer meer dan tien jaar oud is, staat ook op de setlist, al is de reactie van het publiek hierop een beetje lauwtjes. Die wachten natuurlijk op de wat bekendere hits. En die krijgen ze ook.

dEUS
dEUS – ©Laura Jacobs

De verwachte afsluiter is natuurlijk Suds &Soda met die prachtig hysterische vioolklanken en dat nummer verveelt me nooit. En de band ook niet, zo lijkt het, want ook al is dat nummer bijna dertig jaar oud, het wordt nog steeds vol overgave gespeeld.

Joost

Paaspopzaterdag
Joost – ©Bart Heemskerk

Voordat ik naar de volgende Belgische act, Fleddy Melculy, ga kijken, neem ik nog een klein kijkje in de grote Apollo tent, waar Joost al is begonnen. Wat me opvalt is dat dit podium wel heel groot is voor Joost Klein. Hij wordt begeleid door een gitarist en een man achter de knoppen die de beats verzorgt.

Paaspopzaterdag
Joost – ©Bart Heemskerk

Joost loopt heen en weer over dat grote podium en de lichtshow is niet heel spannend, daardoor voelt het alsof je toch iets mist. Al lijken de jonge mensen vooraan bij het podium zich goed te vermaken, zoals op het grote scherm is te zien. Dat is mooi, want Joost heeft wel die gunfactor. En dat is niet omdat ie in zijn jeugd is gepest, zoals hij zelf vertelt op het podium, maar omdat ie wel degelijk hele aanstekelijke liedjes heeft gemaakt. Albino bijvoorbeeld. En als die dan is geweest, kan ik tevreden de Apollo verlaten.

Fleddy Melculy

Fleddy Melculy
Fleddy Melculy – ©Nathan Dobbelaere

Het ingestudeerde en onvermijdelijke grapje kan niet uitblijven natuurlijk. “We zijn geen foute Chinese Queen coverband, maar we zijn een hardcore metalband uit België ”, zegt zanger Jeroen Camerlynck van Fleddy Melculy. En er wordt ook in het Vlaams gezongen. Als je probeert niet naar de teksten probeert te luisteren klinkt het soms echt als brute metal muziek.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Niks mis met die band met strakke muzikanten en ze geven ook een vette show. Al vraag ik me af of er niet wat minder vaak van die lollige teksten bij zouden kunnen. In het nummer Niks zingen ze letterlijk: “Over wat gaat deze song? Deze song gaat over niks!” Maar het publiek vermaakt zich prima en maakt zich op voor de volgende wall of death.

Nova Twins

Nova Twins
Nova Twins – ©Marcel Krijgsman

Het absolute hoogtepunt van deze Paaspop editie is Nova Twins in de Jack Daniels tent. Ook hier leek even tijdens de show een wall of death te ontstaan, maar zangeres Amy vraagt het publiek ruimte te maken, zodat ze met zijn tweeën, die fantastische bassist en zij, tussen het publiek het nummer verder kunnen spelen. Waanzinnig goede show! Een uitgebreid verslag is hier te lezen.

Hang Youth

Hang Youth
Hang Youth – ©Marcel Krijgsman

De bedoeling was dat ik nu nog iets over Goldband zou schrijven, maar er zijn meer mensen die deze mannen willen zien. Zoveel zelfs dat een kwartier voor aanvang de ingang van de Apollo tent al is afgesloten. Balen natuurlijk, maar dan maar nog even kijken bij Hang Youth.

Ze hebben een bekend recept inmiddels met ultrakorte punkliedjes van soms nog geen minuut. Zo bekend zelfs dat de inmiddels niet meer zo nuchtere aanwezigen lekker mee aan het lallen zijn. Ook Je Haat Geen Maandag, Je Haat Kapitalisme, een wat bekender nummer van het album Het K-woord kent iedereen, zo te horen. Het K-woord, kanker wel te verstaan, staat voluit geschreven op een groot spandoek achter de drummer.

De anarchistische rapper en punker Abel van Gijlswijk vindt kanker gewoon een lekker woord om mee te vloeken, maar hij begrijpt ook wel dat er mensen zijn die daar aanstoot aan nemen. Het is zelfs een onderwerp geweest waarmee hij in het theater stond. In de Verkadefabriek in Den Bosch onder andere.

Het was een mooie Paaspopzaterdag met enkele bijzondere muzikale verrassingen. Dat belooft wat voor de laatste dag.


Coverfoto: Warhaus – ©Tom Doms

Abel van Gijlswijk

Abel van Gijlswijk kankerveel kanker met liefde

Theatershow Rebranding Anarchisme scherpe maatschappijkritische teksten die bij een breed publiek aanslaan

Abel van Gijlswijk lijkt geen rol lijkt te spelen, maar praat gewoon oprecht en direct richting het publiek, zonder ook maar enige muur daartussen. Donderdagavond 18 december maken de grijze opa- en omakapsels in de Verkadefabriek plaats voor jonger publiek. Zonnebrillen en hippe alternatieve kledingstijlen kenmerkt het publiek dat zich in de foyer klaarmaakte voor de theatershow van Abel van Gijlswijk: ‘Rebranding Anarchisme’.

Abel van Gijlswijk: Rebranding Anarchisme
Abel van Gijlswijk
Abel van Gijlswijk

‘Kaaanker… kanker kanker kanker.. kanker..’ begint Abel als het podium verlicht wordt na een aantal knallen en felle lichtflitsen. ‘Uit chaos komt ’t mooiste voort’ is groot te lezen op zijn eigen tourshirt. Hij begint te vertellen over hoe lekker het woord ‘kanker’ klinkt en hoe het zich perfect leent als scheldwoord. In tegenstelling tot het n-woord dat bedacht is óm te beledigen, is kanker een medische term voor een ernstige ziekte. Die ziekte is zo ernstig, dat het niemand bespaart laat. Kanker heeft schijt aan íedereen en is daarom een heel goed scheldwoord.

‘Wil je dat woord niet meer gebruiken?’ vroeg iemand in de supermarkt aan Abel. ‘Je weet niet hoe het is om iemand te verliezen aan kanker’ voegde ze eraan toe. Blijkbaar weet Abel wel hoe dit is, want hij vertelt dat zijn vader er niet lang terug ook aan overleed. Voor hem was het woord kanker gebruiken een manier om er mee om te gaan. Hij raadt iedereen aan het woord te gebruiken.
Abel vertelt lachend dat zijn favoriete kanker van het jaar een maand terug bij Jinek op tv was.
Waarbij een activist zich aan de tafel had vastgelijmd en uiteindelijk op het tafelblad wordt weggedragen. Met pijn komt deze gast los waarbij hij ‘kanker’ zegt op een manier die op tekst niet is uit te drukken. Het gaat om het moment, de emotie en de oprechtheid waarmee die kanker uit zijn mond komt.

Anarchisme
Abel van Gijlswijk - Anarchisme
Abel van Gijlswijk – Anarchisme

Dan vertelt Abel een stuk over anarchisme. Met zijn ‘Hang Youth’ heeft hij veel scherpe maatschappijkritische teksten die bij een breed publiek aanslaan. Omdat Hang Youth op Pinkpop gespeeld heeft en shirtjes verkoopt, waren ze niet welkom om te spelen op een anarchistisch festival.
Ironisch, omdat in het anarchisme juist nagestreefd wordt dat niemand ondergeschikt (of bovengeschikt) is aan iets of iemand.

Rebranding Anarchism
oprecht en direct

Als hij een nummer van zijn werk onder eigen naam live gespeeld heeft, vraagt Abel of er VVD’ers in de zaal zijn. Niemand steekt een hand op. Abel vertelt enthousiast over dat er soms wel eens jochies van puberleeftijd in de zaal zitten die dan heel opvallend naar hun vader wijzen.

Op natuurlijke wijze praat Abel verder en geen moment verveelt. Het verschil met gebruikelijk theater is dat Abel geen rol lijkt te spelen, maar gewoon oprecht en direct richting het publiek praat, zonder ook maar enige muur daartussen. ‘Je hoeft geen intolerantie te tonen aan intolerante mensen’ is een slimme zin die me bijblijft. ‘Vlaggen zijn echt intolerante kanker dingen eigenlijk’, gaat Abel verder. ‘Wij wonen dan in Nederland… en dat heeft dan een vlag en een grens. Wat is een grens nou eigenlijk? Een grens is niet meer dan een lijn in het zand.. nog niet eens eigenlijk! Het is een fucking denkbeeldige lijn.

En dan dat WK nu ook. Het ergste vind ik nog die reclame met Typhoon. Dat hij dan zegt ‘Oranje dat ben ik’ nou oke dan.. ‘Oranje dat ben jij’ .. wacht NEE hou me erbuiten Typhoon!’

Abel performt een nieuwe pokoe die nog moet uitkomen, Verfbommen. Ook deze zit strak in elkaar en kent scherpe teksten. Daarna leest hij een verhaal voor waarmee hij elke voorleeswedstrijd zou winnen. Het is een politiek verhaal over Youssef en Dimiti, waaruit de volgende uitspraak ontstaat: ‘Politiek is eigenlijk het praten over of we wel of niet mogen roken op het dek, terwijl de hele kankerboot zinkt.’

‘Je hoort vaak mensen zeggen van ‘Wat is het een chaos in de politiek.. of bij de Belastingdienst’ maar dat zou juist zo moeten zijn. Het probleem is dat dat er daar een te grote hoeveelheid aan orde is.’

Het praten wordt weer afgewisseld met een stukje live rapperformance met Abels nummer MEESTER SUN TZU ZEGT wat een knap kunstwerk te noemen is. Het is niet zomaar een rap, ook niet zomaar spoken word en ook niet zomaar wat muziek. Het is een gouden match van deze drie elementen inclusief een aantal wijze lessen. Nadat Abel vertelt over een ruzie tussen hem en een vriend van hem die ontstond door welke definitie je toekent aan het woord ‘wetenschap’ vertelt hij plots dat het het einde van de show is. Dat hij heeft verteld wat hij wilde vertelde en dat de rest gewoon bonus is. Of dit echt zo is valt te betwijfelen, want er komen nog mooi stukken aan.

Liefde
Rebranding Anarchisme
Liefde

Na een mooie opbouw tot de geniale (en geloofwaardige!) vergelijking tussen kapitalisme en een kankercel. Ook laat hij zien dat goede mensen verplicht slechte dingen moeten doen door kapitalisme. Hoe moet het dan wel? Liefde. Hoe cliché en afgezaagd het ook klinkt (zo vertelt Abel) het is iets wat wij in elk geval allemaal kennen en van houden. Daarvan uit moet worden gehandeld, omdat het veel meer waard is dan geld én het is universeel.
Er is niemand die denkt ‘Nee liefde dat is echt kut man’. Hoe Abel dit vertelt komt erg oprecht over. Het is inderdaad een mooi iets om altijd vanuit te handelen. Je zou dan niet verkeerd kunnen zitten.
De conclusie van de show lijkt hier te zitten. Hoe ik het persoonlijk opvat gaat ‘Rebranding Anarchisme’ niet per se over een tegencultuur of over zonder hiërarchie leven, maar over liefde.

Anarchisme
oprechte razernij

Ingeleid met een briljante en oprechte razernij aan woorden begint Abel aan nog een live nummer, ditmaal met zijn rug naar het publiek. Het past bij de situatie en het thema.
Wel zijn de stroboscooplichten aan de heftige kant. Die zonnebrillen die een paar gasten dragen komen nu wel goed van pas. De verhouding van het volume tussen de backing track en de vocalen kan ook wat gebalanceerder. Het is wel de perfecte song om mee te eindigen.

Ook MOOI MOMENT (OM TE STOPPEN MET PRATEN) kent weer geniale lyrics, waarvan ‘Als je niet werkt voor een baas kan je pas werken met bazen’ een favoriet is. Eerder in de show sprak Abel nog over hoe je in het theater zo mooi een ‘opkankermuziekje’ hebt als het zaallicht aan gaat zodat het publiek weet dat het moet opkankeren. Het slot zat zo goed in elkaar, dat dit muziekje niet eens nodig was.

Omarm Chaos

Na de show neemt Abel alle tijd voor fans. Praatjes en foto’s worden gemaakt terwijl de merchandise ook over de toonbank vliegt. En terecht, want dat uit chaos ’t mooiste ontstaat ben ik na deze show heilig van overtuigd. Na een inspirerend gesprek met Abel en met een nieuw shirt verlaat ik de Verkadefabriek. Ik omarm de chaos die me tegemoet komt de komende tijd (vandaar ook dat een week later dit artikel pas verschijnt) en wie weet wat er uit voortkomt.


Met grote dank aan Theaterbureau de Mannen – Thomas Bruining voor de foto’s.