Al voor de vierde keer staat Carter Sampson op het podium van Blue Room Sessions. Vanavond niet met haar vaste begeleiders. Ze had voor deze tour drie uitdrukkelijke wensen; een vrouwelijke begeleider, die goed kan zingen en die dobro speelt. Dan kom je al snel uit op Katja Kruit als partner ter promotie van Carters zevende album Gold, waarvan ze alle nummers zelf schreef.

Alvorens Carter het toneel betreedt krijgt Katja Kruit de gelegenheid het publiek op te warmen met drie nummers. Ze start met het gloednieuwe door Dolly Parton geïnspireerde Part Of The Plan, gevolgd door twee nummers van haar album Live A Little More, Last Goodbye en een song over groot dromen en ambitie; Having My Cake (and eating it too). Met succes aan het applaus te horen. Mooie stem en goed dobrospel!
Carter Sampson

Dan verschijnt Carter Sampson aka The Queen of Oklahoma herself ten tonele. Gelukkig weer met de door ons vorige keer zo bejubelde rode bril. Het toch al rode podiumlicht versterkt alles nog eens extra. Ze zet in met Tulsa van het album Lucky. Van dit album speelt ze vanavond o.a. ook Peaches, een coproductie met Jason Scott, dat ze schreef met drie zorgzame grootmoeders voor ogen met wie ze vroeger in een huis samenwoonde.

Ter inleiding van de ’true story’ Drunk Text, vertelt ze over haar aanvankelijk verlegen medemuzikant en hoe ze na wat genomen hobbels alsnog een stel werden. Devil Run gaat ook over haar jeugd. Na de saaie Methodisten kerk ontdekte ze de swingende Al Greene’s Church.
Titelsong Gold is een eerbetoon aan haar moeder, die ze soms net als elke puber verfoeide en met wie het niet altijd voorspoedig ging. Maar het kwam allemaal goed.
Tweede set

Die begint met het western-achtige Yippie Yi Yo gevolgd door een ‘old fashioned pandemic song’ There’s Always Next Year. Het waargebeurde epos Rattlesnake Kate wordt ook deze keer weer enthousiast aangekondigd. Blijft een mooi verhaal over de moedige Katherine McHale Slaughterback uit Colorado, die tijdens een rit te paard een aanval van 140 ratelslangen wist af te slaan. Voorafgegaan door een mooi intro van Katja, net als bij de jazzy song Since I Fell For You.

De eerste 18 jaar van haar leven wilde Carter Sampson, die deels ‘Native American” is, niets liever dan Oklahoma verlaten. Maar al snel ontdekte ze de muziek die daar vandaan kwam door muzikanten als Vince Gill, Carrie Underwood, Woody Guthrie, John Fullbright (ze noemt nog een hele reeks namen op). Dit maakte haar een trotse ‘Okie‘.
Ze vertelt over haar Oklahoma erfgoed en over diens beproevingen en veerkracht, omdat destijds wegens omstandigheden de bomen werden gekapt er er daardoor enorme stofstormen (Dust Bowl) ontstonden. Het vlotte maar indringende Black Blizzard refereert daaraan.

Dan volgt de song waaraan ze haar bijnaam te danken heeft, Queen Of Oklahoma, mooi tweestemmig gezongen. Omdat het publiek meer wil volgt de toegift met The Queen Of The Silver Dollar, geschreven door Shel Silverstein, haar favoriete dichter, schrijver van kinderboeken en muzikant (hij schreef de hilarische song ‘I got stoned and I missed it’).
Hiermee eindigt een indrukwekkend optreden van twee, in korte tijd verrassend goed op elkaar ingespeelde artiesten. Mooie avond!
Setlist: Part Of The Plan, Last Goodbye, Having My Cake, Tulsa, Wilder Side, Drunk Text, see The Devil Run, Home, Gold. Tweede set: Yippie Yi Yo, Peaches, There’s Always Next Year, Rattlesnake Kate, Hello Darlin’, Since I Fell For You, Black Blizzard, Queen Of Oklahoma, Queen Of The Silver Dollar.
Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten
Carter Sampson – Gold (2023)
Katja Kruit