Het is mooi om te zien hoe blij iedereen is bij Paaspop 2022, dat twee jaar geleden nog als eerste grote festival de handdoek in de ring moest gooien vanwege corona, maar nu ook als één van de eerste grote festivals, de poorten weer mag openen.

Paaspop 2022 – verbondenheid

Iedereen is uitgelaten, heel lief en ook heel zorgzaam. Of het nu gaat om iemand oprapen in de moshpit, die onderuit is gegaan, iets wat sowieso al een ongeschreven regel is, of gewoon vraagt of het goed met je gaat, als je ergens in je uppie zit, er is een groot gevoel van verbondenheid.

Als redacteur van KLANKGAT loop ik regelmatig alleen ergens rond of een tent naar binnen en het valt me op hoeveel aanspraak ik overal heb. Oké, ik kom veel bekenden tegen, maar ook volstrekt onbekenden maken een praatje met je als je ergens alleen staat. “Wil je een pilske?” hoorde ik een begin twintiger naast me tegen me zeggen. “Nou, dat lust ik wel!” zeg ik. “Heb je die over?” Blijkbaar had ie voor zijn twee biertjes maar één muntjes hoeven geven, dus daar zeg je dan geen nee tegen. De sfeer is geweldig!

Deze Paaspop vrijdag is al goed begonnen. De vooravond had al verschillende goede en interessante acts in petto, zoals ik hier al beschreven heb, met aansprekende namen, zoals Anouk en Eagles Of Death Metal. Maar ook later op de avond is het smullen. In de Apollo laat DI-RECT zien en horen dat deze band tot de absolute top behoort van de Nederlandse muziekscene. Lees een uitgebreider verslag hier.

In de Jack Daniels tent is inmiddels Blues Pills begonnen. Een Zweedse blues rockband. Regelmatig wordt er teruggegrepen naar psychedelische rock uit de jaren zeventig, maar het is toch vooral rockmuziek die de oorsprong vindt in de blues. De zangeres heeft een lekkere rauwe stem, die wel wat weg heeft van Sass Jordan. Gelukkig is de zaal goed gevuld, dan valt het niet op dat ik er tussenuit piep. De bedoeling is dat ik nog een stukje Joost mee pak, voordat ik richting Reinier Zonneveld ga, maar het lijkt erop dat de Roxy al helemaal vol is, met nog dikke rijen wachtenden er voor. Dus dan maar meteen richting de op één na grootste tent, de Phoenix.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat Reinier Zonneveld een rijzende ster is, blijkt wel aan de opkomst, want ook hier is deze grote tent goed gevuld. Hij wordt aangekondigd als één van de best betaalde Dj’s van Nederland, alsof we aan zijn gage een waarde oordeel moeten hechten. Ik ben vooral getriggerd door het feit dat ie op het podium alles live aan elkaar mixt en dat ie vaak ter plekke bedenkt wat het volgende nummer gaat zijn. Het resultaat is een heerlijk techno dansfeest, maar Goose speelt om middernacht nog in de Jack Daniels. Op mijn weg daarheen, loop ik nog eenmaal richting Roxy, alwaar Antoon zijn opwachting maakt, maar ook hier hetzelfde liedje, veel jeugd en flinke rijen bij de ingang.

Bij Goose hoor je in het begin veel nieuw werk, waarin ook veel wordt gezongen. En laat dat nou net niet de sterkste kan zijn van frontman Mickael. Later in de set, met het oudere werk, weet de band het publiek wel helemaal in te pakken met nummers als Control en de uitsmijter Synrise. De aanwezigen waaronder een groot aantal Belgen, zingen de woohoo’s uit volle borst mee. Zelfs als de muziek ermee ophoudt, de laatste minuut van het nummer. Wordt de stekker eruit getrokken, door de organisatie? Gaan ze te lang door? De band leek verrast in ieder geval. Maar terwijl de bandleden langzaam het podium verlaten, zingt iedereen nog even door, woohoo…….. Het is een mooie eerste dag geweest en er gaat nog veel moois volgen.

Coverfoto: Bart Heemskerk