moshpit | KLANKGAT

mei, 2022

Tweede dag Out Of Step boordevol punk, art en skate
Tweedaags festival op de Tramkade maakt ook op de zaterdag stevige indruk

Met een brede cocktail van punkbands, skateboarden en navenante kunst zet het tweedaagse Bossche festival Out Of Step zich goed op de kaart. Initiatiefnemers Helmer Lathouwers en Casper Herselman kunnen terugkijken op een geslaagde editie, die beide dagen op een goede toeloop van toeschouwers mocht rekenen. Het eerste verslag van vrijdag 13 mei kan je hier lezen.

Dit artikel is geschreven door gastschrijver Pascal Vugts.

Tweede dag Out Of Step

De zon scheen lekker op de Tramkade, plaats van handeling van het Out of Step festival. Pal voor het nog te openen nieuwe World Skate Center trapte ’s middags een demo en skateboardcontest het festival af. Deelnemers streden bij een wedstrijd in een tijdelijke miniramp voor prijs voor de beste truc, met een hoofdprijs van € 100, gewonnen door Jelle. Speciaal voor de gelegenheid waren daar buiten ook de grote kunstletters TRAMKADE weer op hun oude plek geplaatst.

Ondertussen werd er nog meer geskate in galerie Ruby Soho. Binnen is speciaal voor het festival hier een kleine miniramp opgesteld, waar skaters tussen de zeefdrukken en kunstige decks aan de muur hun ding konden doen. Hier was werk verzameld van kunstenaars uit binnen- en buitenland.

En over bijzondere objecten gesproken: de coole Japanse scooterbakken bij Rolling Japanese mochten er ook zijn. Een parel van jewelste, gewoon permanent verstopt op de Tramkade. (Check ze gerust, ze zitten links van ZEE/ZAND).

De toffe vibe hier kreeg een perfecte muzikale douw van Erik van Haaren, de songwriter/gitarist/troubadour des bier en levens die je wellicht eerder tegenkwam als NT Erik of Erikinamillion. De oud-zanger van bands als Undeclinables en One In A Million bracht op zijn akoestische gitaar een prettig zwik grassroots songs met een dikke folk saus en gestripte versies van punkrock classics. De perfecte soundtrack voor de middagzon met een koud pilsje.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bands, bands, bands
Natuurlijk barstte het deze tweede Out of Step dag van de bands. Dat begon ’s middags al in Brouwcafé de Vaart, waar Sun-O-Bathers de aanwezige zonaanbidders trakteerden op onvervalste Friese skatepunk met een onvervalste ninetees California vibe. Nog lekkerder werd het met de mannen van Tusky, die ondanks het voor het gevoel rare tijdstijd (het liep inmiddels tegen zessen) een dikke set neerzette in een inmiddels goed gevuld Brouwcafé. Of dit een van de beste, meest energieke livebands van Nederland is? Wij durven er gerust ons skateboard voor in het vuur te steken.

Willem Twee – Out of Step

Tijdens de avond speelden de bands vandaag allemaal in poppodium Willem Twee. Terwijl het avondeten nog moest zakken waren het de mannen van het Tilburgse Bongloard die in de Grote Zaal mochten aftrappen. Het beloofde een avond waarin de bezoekers zich weer eens ouderwets konden laten gaan. Mede dankzij de puike programmering van Out of Step, die met de line-up voor vandaag opnieuw laat zien dat het snapt hoe je een vuig punkrockfeest bouwt.

Na Burlers (hard!) in de Kleine Zaal claimde de Vlamingen van Rotzak het hoofdpodium. Stevige noise punk, waarbij de zanger dankzij zijn 10 meter lange witte mic-snoer regelmatig het moshende publiek in springt. Dat zijn bloesje er zonder kleerscheuren van afkomt mag een wonder heten.

In de Kleine Zaal weten ook The Shivvies het publiek tot een feestje te overtuigen. De mannen uit Rotterdam foefelen de ene na de andere song uit hun hoed, die doen denken aan Ramones en oude Green Day. Toffe guys met prettige songs zonder al te veel opsmuk, oprecht gebracht naar een dankbare meute.

Ploegendienst knalt er vervolgens in de grote zaal hard op los. De band onder leiding van rockster, artiest, stijlicoon en zanger Ray Fuego spuugt de ene na de ander harde track uit en zet
het publiek aan tot het een dolle meute wordt. Niemand in de zaal die geen lekkere grijns op de smoel heeft.

Daarna is het shirt uit, bier vol en knallen met de Wodan Boys. De Kleine Zaal barst uit zijn voegen bij deze patsers. Iedere band met een witte Flying V gitaar is sowieso de bom, maar Wodan Boys maakt het waar. Veel man op een klein podium en knallen maar. Vindt ook het publiek, dat over elkaar heen duikt, stagedived en vanuit de paal naast het podium de sfeer opzweept.

Backfire mag de dag in de Willem Twee afsluiten. De Limburgse hardcoreveteranen hebben geen enkele moeite om een solide, stevige show neer te zetten. Waarbij ze mogen rekenen op een flinke schare die-hard fans, die geregeld zelf de lyrics in de mic van zanger Patrick Coenen mogen spugen. Dikke ouderwetse gezelligheid, die lang werd gemist maar op Out Of Step weer helemaal tot zijn recht komt.

Afterparty
Voor wie nog niet naar bed wilde, had Out of Step nog een toetje in petto. Op de afterparty in Brouwcafé de Vaart dromden de die-hards (en ja, dat waren er nog behoorlijk wat) bijeen om nog een keer te duwen, te trekken en te brallen bij de laatste band van het festival. Het sympathieke Drunktank zette een gepolijste set neer, vol tempo en gelikte een-tweetjes tussen de gitaren. Kudos ook voor de drummer, die zo strak speelde dat er geen speld tussen te krijgen viel.

Met Out Of Step heeft Den Bosch er weer een te gek, fatsoenlijk festival bij. Hopelijk volgend jaar in een uitgebreidere editie, met nóg meer skateboarden, bijzondere kunst en acts die het daglicht wél kunnen verdragen. Wij staan vooraan!

Tekst Out of Step: Pascal Vugts
Fotografie: Sjors van Gils en Rob Rouleaux
Coverfoto: Sjors van Gils

apr, 2022

Paaspop 2022 iedereen uitgelaten, lief en zorgzaam
Vrijdag later op de avond veel jeugd en flinke rijen bij Phoenix en Roxy

Het is mooi om te zien hoe blij iedereen is bij Paaspop 2022, dat twee jaar geleden nog als eerste grote festival de handdoek in de ring moest gooien vanwege corona, maar nu ook als één van de eerste grote festivals, de poorten weer mag openen.

Paaspop 2022 – verbondenheid

Iedereen is uitgelaten, heel lief en ook heel zorgzaam. Of het nu gaat om iemand oprapen in de moshpit, die onderuit is gegaan, iets wat sowieso al een ongeschreven regel is, of gewoon vraagt of het goed met je gaat, als je ergens in je uppie zit, er is een groot gevoel van verbondenheid.

Als redacteur van KLANKGAT loop ik regelmatig alleen ergens rond of een tent naar binnen en het valt me op hoeveel aanspraak ik overal heb. Oké, ik kom veel bekenden tegen, maar ook volstrekt onbekenden maken een praatje met je als je ergens alleen staat. “Wil je een pilske?” hoorde ik een begin twintiger naast me tegen me zeggen. “Nou, dat lust ik wel!” zeg ik. “Heb je die over?” Blijkbaar had ie voor zijn twee biertjes maar één muntjes hoeven geven, dus daar zeg je dan geen nee tegen. De sfeer is geweldig!

EODM — Eagles Of Death Metal – ©Tom Doms

Deze Paaspop vrijdag is al goed begonnen. De vooravond had al verschillende goede en interessante acts in petto, zoals ik hier al beschreven heb, met aansprekende namen, zoals Anouk en Eagles Of Death Metal. Maar ook later op de avond is het smullen. In de Apollo laat DI-RECT zien en horen dat deze band tot de absolute top behoort van de Nederlandse muziekscene. Lees een uitgebreider verslag hier.

In de Jack Daniels tent is inmiddels Blues Pills begonnen. Een Zweedse blues rockband. Regelmatig wordt er teruggegrepen naar psychedelische rock uit de jaren zeventig, maar het is toch vooral rockmuziek die de oorsprong vindt in de blues. De zangeres heeft een lekkere rauwe stem, die wel wat weg heeft van Sass Jordan. Gelukkig is de zaal goed gevuld, dan valt het niet op dat ik er tussenuit piep. De bedoeling is dat ik nog een stukje Joost mee pak, voordat ik richting Reinier Zonneveld ga, maar het lijkt erop dat de Roxy al helemaal vol is, met nog dikke rijen wachtenden er voor. Dus dan maar meteen richting de op één na grootste tent, de Phoenix.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat Reinier Zonneveld een rijzende ster is, blijkt wel aan de opkomst, want ook hier is deze grote tent goed gevuld. Hij wordt aangekondigd als één van de best betaalde Dj’s van Nederland, alsof we aan zijn gage een waarde oordeel moeten hechten. Ik ben vooral getriggerd door het feit dat ie op het podium alles live aan elkaar mixt en dat ie vaak ter plekke bedenkt wat het volgende nummer gaat zijn. Het resultaat is een heerlijk techno dansfeest, maar Goose speelt om middernacht nog in de Jack Daniels. Op mijn weg daarheen, loop ik nog eenmaal richting Roxy, alwaar Antoon zijn opwachting maakt, maar ook hier hetzelfde liedje, veel jeugd en flinke rijen bij de ingang.

Bij Goose hoor je in het begin veel nieuw werk, waarin ook veel wordt gezongen. En laat dat nou net niet de sterkste kan zijn van frontman Mickael. Later in de set, met het oudere werk, weet de band het publiek wel helemaal in te pakken met nummers als Control en de uitsmijter Synrise. De aanwezigen waaronder een groot aantal Belgen, zingen de woohoo’s uit volle borst mee. Zelfs als de muziek ermee ophoudt, de laatste minuut van het nummer. Wordt de stekker eruit getrokken, door de organisatie? Gaan ze te lang door? De band leek verrast in ieder geval. Maar terwijl de bandleden langzaam het podium verlaten, zingt iedereen nog even door, woohoo…….. Het is een mooie eerste dag geweest en er gaat nog veel moois volgen.

Coverfoto: Bart Heemskerk

okt, 2021

Aangename bak herrie van Deveron en Kalaallit Nunaat
Geslaagde Popronde met veel goede nieuwe talenten in diverse genres en een blij en tevreden publiek.

De Popronde Den Bosch 2021 is weer bijna als vanouds met Deveron en Kalaallit Nunaat die dit rondreizend festival afsluiten op de Tramkade. Er was volop keus in uiteenlopende genres: metal, rap, indie, singer songwriters, electronica e.a. En omdat er zoveel te zien en te beleven valt, moeten er keuzes gemaakt worden. Hier volgt Deel 2 van Onbeperkt genieten van Popronde met de bands Deveron en Kalaallit Nunaat, bands die raakvlakken met elkaar hebben.

Deveron

De afsluiting van deze fijne Popronde vindt voor mij weer plaats op Tramkade, waar de avond begon. Deze keer is het bij het World Skate Center te doen, waar de noise punk van Deveron voor een heuse moshpit zorgt. Achter in de zaal, waar je binnenkomt is er nog wel genoeg ruimte, maar hoe dichter je bij het podium komt, hoe drukker het wordt. Hoe fijn is het dat dit weer kan, schouder aan schouder met een biertje in je hand en met je neus in de zwetende oksels van je buurman.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De jonge mannen van Deveron zorgen voor een flinke dosis energie die je bijvoorbeeld ook voelt bij een band als Idles. Dit optreden is een van de hoogtepunten van deze Popronde wat mij betreft, al zal Deveron niet zo gauw de hitlijsten bestormen, daar is de muziek te rauw voor.

Kalaallit Nunaat

Deze slideshow vereist JavaScript.

De afsluiter van de avond begint om 23.20 uur bij De Bossche Brouwers aan De Vaart. Kalaallit Nunaat heeft wel wat raakvlakken met Deveron, ze produceren namelijk ook een aangename bak herrie, maar dan wel met meer stoner en zelfs postpunk invloeden. Maar als het gas erop gaat, en dat is best vaak, dan gaat het dak er ook echt af! Punk met gierende gitaren en interessante breaks gecombineerd met spacey instrumentale passages. Opvallend is, dat de drummer vaak de vocalen op zich neemt, samen met de gitarist.

Het is bijna volle bak bij De Brouwers, voor zover dat mag natuurlijk, want 75 % capaciteit is de norm op dit moment. Maar vol genoeg in ieder geval voor een moshpit en zelfs een crowdsurfer. De hypnotiserende lichtshow maakt het feest compleet. Wat heerlijk om dit weer mee te mogen maken. Deze band is er een om in de gaten te houden en als ze weer in de buurt komen dan ga ik zeker weer kijken.

Mocht je Kalaallit Nunaat ook een keer willen zien, maar vind je de naam moeilijk te onthouden, dan kun je op Google Groenland opzoeken. Het is namelijk de inheemse naam van dat land. Op de site van Popronde kun je uiteraard nog de speelsteden opzoeken en dat is onder andere nog in Utrecht en Arnhem.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is een genot om weer zoveel live muziek te mogen aanschouwen. We mogen wel spreken van een geslaagde Popronde editie, met veel goede nieuwe talenten in uiteenlopende genres en een blij en tevreden publiek. Dus hopelijk komen alle twijfelaars van dit jaar, volgend jaar wel opdagen. Dat verdienen die hardwerkende muzikanten zeker wel. En tot slot ook een compliment aan de organisatie van de Popronde, die lang in onzekerheid moesten opereren. Het was uitstekend voor elkaar.

Fotografie: Jane Duursma – made by jane photography

okt, 2021

Verrassend en gevarieerd optreden Socks;SportsSocks
Indie ambient en punk maar dan zonder moshpit bij Van Aken in het Werkwarenhuis

Bij Van Aken in het Werkwarenhuis staan, deze editie van Popronde Den Bosch, twee bands op het programma, Socks;SportsSocks uit Rotterdam en later op de avond eigenzinnige, Nederlandstalige hiphop van Dada uit Eindhoven.

Socks;SportsSocks

Op het affiche staat aanvang 19.50 uur en de belangstellenden druppelen vlak van tevoren binnen, waardoor de zaal inmiddels aardig is gevuld. Maar Socks;SportsSocks heeft blijkbaar niet zo’n haast en is nog volop aan het soundchecken. Tussendoor roept zanger/frontman Djurre van Dijck nog met een vrolijke grijns op zijn gezicht: “Hee mensen, geen anderhalve meter!”

Deze slideshow vereist JavaScript.

Inderdaad, dat is na het tonen van je corona app vanavond niet per se nodig. En dat zal voor de meesten de eerste keer zijn na een hele lange tijd. Inmiddels wordt het geduld van de aanwezigen wel op de proef gesteld, want uiteindelijk is het ruim na achten voordat het eerste nummer wordt ingezet.

Indie – Ambient – Punk – no moshpit
De heren noemen de muziek die ze maken, Indie – Ambient – Punk. En dat klopt allemaal, al had je dat punk gedeelte niet meteen verwacht in het begin. Daar hoorde ik eerder inspiratie van bands als Arcade Fire, met de wat huilerige stem van de zanger, en ook The War On Drugs is niet ver weg. Langzamerhand komt er wat meer venijn in het spel en ook in de zang.

Maar halverwege de set wordt single Hipster Blues #4 ten gehore gebracht en dat is, zeker in het begin, wel erg rustig. Zo rustig zelfs, dat er zelfs een paar mensen de zaal uit lopen. Of misschien moeten ze wel naar de volgende act van hun schema. Maar dan hebben ze toch wel wat gemist.

Eerst, schijnbaar uit het niets, een oerschreeuw van de zanger, waarna het dus echt wél richting punk gaat, met gierende gitaren, harde drums en een zanger die onverwacht de hele zaal door rent en zijn T-shirt uittrekt. Een moshpit zit er nu nog even niet in, al zou die zanger daar wel in voor zijn waarschijnlijk. Het nummer It’s Not My Problem / Or? begint vervolgens vrij chaotisch, waarna het overgaat in een soort van dronkemans ballade, om te eindigen met, als ik me niet vergis, People Get Around, wat dan muzikaal weer een beetje doet denken aan The War On Drugs.

Al met al een verrassend en gevarieerd optreden dus. Soms geplaagd door een kabel die een beetje stoorde, jammer genoeg gebeurde dat net bij een A capella stukje van de toetsenist achterin, maar dat mag de pret niet drukken. En pret hebben ze wel zo te zien. Houd dat enthousiasme vast mannen. En geniet nog van de Popronde optredens in Utrecht, Heerlen, Arnhem en Zwolle die nog op het programma staan en misschien zien we Socks;SportsSocks ooit nog terug op een groter podium.

okt, 2021

Energieke Rites zet aan tot klassieke moshpit
World Skate Center is weer het domein van bands met high energy hardcore besprenkeld met een vleugje punkrock

Eenmaal binnen in het World Skate Center voel je de energie die Rites uitstraalt. Betere binnenkomst kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Beukende bassen, doffe drums, jankende gitaren en gejoel van enthousiast publiek. Mensen willen weer helemaal los en dan kan je geen betere band wensen dan eentje die geen enkel moment de spanning loslaat. En zo zie ik na lange tijd weer een heuse moshpit. Een 2.0 versie of een klassieke?

Rites

Andy & the Antichrist ging niet door. De drummer werd ziek. Geen paniek. Popronde vond snel de juiste vervanging uit haar immens diepe grabbelton en Rites uit Middelburg popte als last minute eruit. Trouwens, ik ben er ook als last minute ingevlogen om een redacteur van KLANKGAT te vervangen.
In ieder geval, Rites hoefde er niet lang over na te denken, want spelen in een skatehal sprak hen wel aan. Bassist Nous Davidse kon niet mee en een zekere Chris verving Nous. Gelukkig is frontwoman Louisa er wel bij want Rites is – zoals je misschien weet – een female fronted hardcore punkband uit Middelburg en omgeving. Zeeuwse hardcore punk op zijn best.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Primeur
Volgens Popronde is de band deze zomer de studio ingedoken voor nieuwe opnames en krijgt Popronde de primeur. Daarnaast komen ook de ‘oudere’ tracks zoals Mysery Is Company aan bod.

Het is toch grappig dat sommige dingen nooit zullen veranderen. Bijvoorbeeld de ‘halve maan’ die ontstaat pal voor een podium, het is bijna een natuurverschijnsel. Een ander verschijnsel is de moshpit en die hebben we in het lockdown tijdperk niet mogen meemaken.

Het was een ontroerend moment, toen een aantal mensen begonnen te moshen. Eerst met enige schroom maar dat veranderde in no time in een klassieke moshpit. Onder de felheid van Louisa – ze ziet er lief uit maar laat je niet foppen – en de genadeloze drums van Rick Hutjens breidde de pit zich snel uit.

Later die avond zag ik soortgelijke taferelen en nog gekker bij Kalaallit Nunaat in de Bossche Brouwers. Mensen wilden echt helemaal los gaan en deze Zeeuwse band gaf hun publiek daar alle energie voor. Punk 4ever.

BLOESJE

jan, 2020

Rappere Joost trekt veel jongeren naar Rauwkost 2020
Tieners in de moshpit zingen teksten van Joost mee in Willem Twee Poppodium

De nieuwe hiphop sensatie Joost stond vorige week nog op Eurosonic Noorderslag in Groningen waar hij veel lof oogstte. Deze jonge rapper valt op door zijn originele teksten en de lekkere zware beats die hem begeleiden.

Moshen bij Joost

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat Joost bij de jeugd geen onbekende is moge duidelijk zijn. Vanaf het begin is de Grote Zaal van Willem Twee Poppodium gevuld met grotendeels tieners die zijn teksten ogenschijnlijk woord voor woord mee schreeuwen.
Moshpits, je verwacht ze bij punk-en metalconcerten, maar door festivals zoals Woo Hah is het helemaal niet gek dat er bij hip hop concerten ook gemosht wordt. En dus ook hier weet Joost in dit geval deze jonge menigte in beweging te krijgen. Rauwkost is bedoeld voor jongeren dus is het goed om te zien er hier ook veel jeugd aanwezig is.

Inspiratie

Joost die de kapuchon van zijn hoodie ver over zijn hoofd heeft getrokken, heeft het in zijn nummers onder andere over “de blanke Paul de Leeuw” , “Tim Hofman” en “Hans Teeuwen”, maar ook over “Goede Tijden” en “Onderweg Naar Morgen“. Waar zou hij toch zijn inspiratie vandaan halen?

Even later heeft Joost het waarschijnlijk warm gekregen en gaat zijn hoodie uit. Hij vraagt of de lichten even uit mogen en ook of er even niet gefilmd kan worden. Aan beide wensen wordt gehoor gegeven. Dat een deel van de zang van een bandje komt is niet echt storend, want er blijft genoeg tekst over voor Joost. Zo zingt hij ook nog over Zaanse Mayo en dat is natuurlijk sowieso vet!

Even later vraagt ie nog een keer of de lampen even uit kunnen en dat is ook het moment dat ie ook nog zijn shirt uit trekt en met ontbloot bovenlijf de rest van de show vervolgt. Het tempo wordt ook een tandje opgeschroefd met een kleine rip off van Axel F van Harold Faltermeijer die uitmondt in energieke neo happy hardcore. Nummers als Kogels en Buurman laten mensen die veel te jong zijn om de jaren negentig meegemaakt te hebben zelfs hakkuh.

Joost heeft het goed naar de zin en blijft zelfs tijdens de finale nog even staan, waar hij naar eigen zeggen anders al van het podium zou lopen. Een remix van The Winner Takes It All van Abba wordt ingestart en dan verdwijnt Joost van het podium. Dat is ook het moment dat de zaal langzaam leegloopt, op naar een volgend optreden.

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar