Het festival Sepulfest strijkt neer in de Brabanthallen in Den Bosch met Enforced, 200 Stab Wounds, Jesus Piece, Gatecreeper, Obituary, Jinjer en natuurlijk de host Sepultura! Zeven vette metalbands op een zondag. Wat een feest.
Sepulfest
Geen Rockcircus dit jaar in de Brabanthallen maar een goede vervanger dit Sepulfest. Zojuist bekend gemaakt dat er volgend jaar 2025 op 17,18 en 19 oktober wel weer The Rockcircus zal plaats vinden. Vanaf vrijdag 8 oktober start de voorverkoop. Check de site er zijn al wat namen bekend!
Op deze mooie zondag in november kan ik weer heerlijk op mijn fietsje naar de MainStage want daar is een wel erg lekker metal pakket in de vorm van Sepulfest. Dit festival pakket wordt voor het eerst buiten Brasil gehouden en gehost door Sepultura wat in het Portugees letterlijk grafmonument betekent.
Door wat verplichtingen op de zondag ben ik wat later en krijg ik nog net twee nummers mee van de openings act Enforced. Deze thrash metal band die met twee voeten in de jaren 80 staat met een modern sausje, ligt lekker in het gehoor en War Remains mag er zijn.
Het is al best druk in de MainStage en ik denk dat zeker later op de middag het bordje uitverkocht wel erg genaderd zal zijn. Het is gezellig druk, het tijdschema van Sepulfest is strakker dan strak en om precies 15:50 begint de volgende band 200 Stab Wounds.
Die bracht onlangs nog een nieuwe plaat, Manuel Manic Procedures, death metal van de eenvoudige soort, maar wel lekker groovend. Helaas komt het live niet uit de verf, de belangrijke accenten zijn niet hoorbaar, de gitaar staat te zacht in de mix, bass boom’d veel te veel. Kortom een slecht geluid.
De band is denk ik ook nog niet klaar voor een groot podium en zal in kleinere clubshows met een goed geluid veel beter tot hun recht komen, jammer.
Band nummer drie Jesus Piece lijkt veelbelovend te beginnen. De band zit vol energie en dat past ook goed bij hun hardcore-achtige death metal. Een soort van Biohazard doet death, maar ook hier geluidsproblemen als de gitaar van een van de gitaristen een haperende zoem gaat geven.
Men probeert het te verhelpen maar helaas 30 min lang irritant aanwezig… knap dat de gitarist gewoon door speelt uiteindelijk. Misschien een club tour met 200 Stab Wounds , goede apparatuur mee en het dak gaat eraf, wellicht een idee?
Dan is tijd voor Gatecreeper dat net een geweldig nieuw album uit heeft namelijk Dark Superstition. Het geluid is gelukkig direct een stuk beter en de band opent met Ovlivion van de nieuwe plaat. Lekkere death metal met een Zweeds randje en het is gelijk headbangen geblazen.
Door het exclusief gebruik van groen licht lijkt het of het Noorderlicht weer in de MainStage aanwezig is (zie mijn recensie van in flames in de MainStage..) maar dit keer komt de band uit Arizona en niet uit Zweden. Ik hoor wel af en toe wat oude In Flames invloeden, heel fijn.
De oudere songs gaan dan meer richting de oude Zweedse metal zoals een Entombed, de frontman heeft een uniek stemgeluid voor het genre en de hele band maakt een professionele indruk.
De laatste song Flametower van het eerste album is een lekkere afsluiter, de nieuwe nummers klinken ook als een klok en Gatecreeper laat een goede indruk achter, fijne band.
Hoogtepunt van de avond samen met de volgende band namelijk Obituary.
Wat een power en strakheid, geluid is direct goed en de band start strak met Redneck Stomp. Gelijk is duidelijk dat hier een van de grondleggers van de death metal staat. Super strak staan ze te spelen en de zang van John Tardy staat ook als een huis. Met Threatening Skies gaan ze weer verder.
Duidelijk een van de bands waar het publiek voor is gekomen en ook een nieuwe song als The Wrong Time, vooraf gegaan door een super vet intro, knalt uit de speakers. Het geluid is top en de band in vorm. Met Dying Of Everything – veel effect op de zang – komt het onvermijdelijke einde Slowly We Rot, met indrukwekkende breaks.
Helaas zit het na 45 minuten erop en knalt Ted Nugent nog even door de speakers. Enig minpuntje is dat er tussen de songs wel veel stille momenten waren en wellicht anders één song extra gespeeld kon worden… maar vette show!
Dan even tijd voor de innerlijke mens. Het schema van Sepulfest is zoals eerder al gezegd strak en na vijf bands moet er ook wat eten in. Alles is keurig geregeld in de MainStage/Branthallen. Fijne locatie en hopelijk gaan we nog veel meer metal in Den Bosch zien.
Ik mis nu wel wat van JINJER die nu op het programma staat. Opvallende band met een moderne metalcore sound die opvallend gepland staat tussen de overwegende death/thrash metal met een old skool randje vandaag, en de enige met zangeres.
Tatiana klinkt soms lief met haar cleane stem, maar meestal gebruikt zij een diepe grunt. Het podium is anders aangekleed met extra licht dat flitst van achter de muzikanten die daardoor ook veelal in het donker staan. Ik heb ze ook eens gezien op Dynamo Metalfest en toen maakte de band op mij meer indruk. Vandaag lijkt het een beetje routinematig en dat is ook wat ik in de wandelgangen hoorde na de show.
Sepultura
Dank zij het strakke schema begint klokslag 21:30 Sepultura, misschien wel de laatste keer om de band te zien in de huidige samenstelling want de band heeft aangegeven om te stoppen na 40 jaar. Wel toeren ze eerst nog anderhalf jaar de wereld rond en wil de band afscheid nemen met een live document.
Refuse/Resist is een lekkere opener en het publiek doet gelijk mee met de band en dan gelijk door naar Territory. Het geluid is mooi in balans, als het viertal doorgaat met een nummer uit het Derrick Green tijdperk blijkt wel dat de oude songs het beter doen. Na maar liefst acht albums met Sepultura gemaakt te hebben blijft het voor Derrick lastig om Max Cavalera te doen vergeten.
Nu is zijn stem vandaag ook niet in grootste vorm helaas en dat blijkt gaande weg de show minder te worden. Muzikaal is het dik in orde in het begin maar het wordt gaandeweg wat slordiger. Wel complimenten voor de nieuwe jonge drummer Greyson Nekrutman want die mept er goed op los.
Bij oudje Escape To The Void gaat het weer ff lekker los. In Kaiowas komen er extra trommels het podium op om dit Braziliaans nummer ten gehore te brengen, met de crew. Voor mij haalt dit de vaart wel uit de show.
Met Dead Embryonic Cells, Troop of Doom, Inner Self en mijn persoonlijke favoriet Arise komt er nog genoeg voorbij en als ze afsluiten met Ratamahatta en Roots Bloody Roots komt er een einde aan deze show van Sepultura. Helaas vandaag wat minder indrukwekkend dan vorig jaar op Dynamo Metalfest maar wellicht komt er nog wel een reünie met de broertjes Cavalera. We zullen gaan zien.
Het einde van een leuk Sepulfest met dank aan Mojo. Fijne locatie, superstrak georganiseerd (alle bands op tijd gestart!) dus op naar volgend jaar The Rock Circus 2025.
Slowly We Rot.
Fotografie: Marcel Bruinshoofd
