Onder de noemer “Koudijs Rocks” stonden hier op zaterdag 24 maart twee rockbands met Osse roots op de planken. En ondanks het feit dat beide bands nog niet zo lang bestaan, hebben ze toch al een aardige aanhang weten te mobiliseren, grotendeels uit Oss. Dat is dan weer niet zo vreemd, want in beide bands zitten ervaren muzikanten die hun sporen al verdiend hebben in diverse andere bands. Zo bestaat Rrrags uit leden van onder andere Bliksem, The Devil’s Blood en Astrosoniq. LooD heeft muzikanten in de gelederen die in een vorig leven gespeeld hebben in Zeus, Rattlesnake Shake, Goom en ook Astrosoniq.

Rrrags ontspoort heerlijk
Rrrags mag de avond openen. Dat doen ze zonder aankondiging. Een instrumentale jam, zo lijkt het, is hun eerste wapenfeit. Er staan drie microfoons klaar, dus ben ik benieuwd wie de lead vocals voor zijn rekening gaat nemen. In het tweede nummer wordt duidelijk dat het de drummer is die zingt. Nou ben ik meestal niet zo van de zingende drummers omdat door al die activiteiten de zang een beetje bijzaak lijkt. Maar man, man, wat een prachtige stem heeft deze vent. En loepzuiver!

De muziek, die naar mijn mening het best is te omschrijven als Southern Rock met veel jaren zeventig invloeden, bevat veel instrumentale, jam-achtige passages, waarbij de drummer en gitarist een mooie interactie hebben. Met als absoluut hoogtepunt halverwege de set als de break van een nummer op een heerlijke manier ontspoort en je meezuigt in het virtuoze samenspel van de mannen. Naast de drummer die veelvuldig gebruik maakt van alle bekkens en trommels van zijn drumstel, valt de vingervlugge gitarist op met zijn mooie Gibson, die ook een paar nummers meezingt. Rechts op het podium staat de coole langharige bassist strak te spelen. Niks wijst erop dat deze mannen pas sinds september samen zijn.

Bottleneck
Na een stuk of zeven eigen nummers spelen ze als laatste een cover. Hoor ik daar Just Got Paid van Joe Bonamassa? (Het blijkt het nummer Into The Sun te zijn van Grand Funk Railroad, volgens de informatie van Rob Martin van Rrrags, waarvoor dank). Opvallend moment tijdens dit nummer is dat de gitarist de microfoonstandaard als bottleneck gebruikt.
Het debuutalbum is inmiddels klaar voor de persing en als ze in dit tempo doorgaan dan kan een tweede album niet lang uitblijven. Maar het is in ieder geval een live sensatie, dus ga ze zien als je de kans krijgt, in het Stroomhuis in Eindhoven bijvoorbeeld op 13 april, of tijdens het Roadburn Festival in Tilburg op 19 april.

LooD zware gitaarriffs
Dan is het tijd voor de stevig groovende gitaarrock van LooD. “We are the undertaker” klinkt het en dan weten de fans in de zaal genoeg. Het nummer Nightcrawlers is ingezet door de zangers/gitaristen Erik en Eugene, waarbij de zang van Erik, die de meeste nummers schrijft, het meest karakteristiek is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tijdreis
Dan volgt het nummer Alienation van de EP Not Even Close, waarbij ik weer even het gevoel heb terug in de jaren negentig te zijn bij een concert van Alice In Chains, als ik mijn ogen dicht zou doen. En dat zit hem dan in de samenzang, de zware gitaarriffs, de bas met distortion en de stuwende drums.
Burn The Past is een lekker uptempo nummer met metalriffs die tijdens de break even terugzakt in tempo om er daarna weer vol in te knallen. De band geniet zichtbaar. Vooral gitarist Eugene springt en zwaait wild met zijn lange haren in het rond.

Human
Alle zeven nummers van de twee EP’s die op Spotify staan, worden gespeeld vanavond. Dat is nog niet zoveel eigen werk dus, vandaar dat een cover in de set ook niet vreemd is. Het is wel een opmerkelijke keuze, Human van Rag ’n Bone Man. Maar als je er dan op deze manier je eigen rockversie van maakt, blijkt het een goede keuze te zijn geweest. Het publiek reageert er goed op en zingt lekker mee. Niet alleen bij deze cover trouwens, het publiek lijkt hun eigen werk ook goed te kennen, want er wordt veel meegezongen.

Slepend refrein
Met Renegade en Riding The Universe wordt de set dan afgesloten. In het slepende refrein van het laatste nummer worden de gitaren net even wat dikker aangezet en komen de stemmen mooi samen. En weer waan ik me in het decennium waar de hoogtijdagen van de gitaarrock zich afspeelden. En dat is niet erg, dat smaakt juist naar meer. Dus kom maar op met wat nieuw werk, dat ongetwijfeld op de plank ligt en dan ben ik een volgende keer er weer bij. Voor degene die ze op korte termijn nog willen zien, kan dat in ieder geval op 10 mei in café Lollipop in Oss. Verder speelt LooD ook op Streetrock, 8 juli in Bakel.

Foto’s: Casper Menting