Nathan Bell

Nathan Bell over de gewone working class hero

Deze singer-songwriter uit Tennessee is geëngageerd tot op het bod maar bovenal een lieve 'family man'

Nathan Bell komt uit Signal Mountain Tennessee en was al een aantal keren bij Blue Room Sessions. De laatste keer was in 2018 toen hij, eveneens solo, een weergaloze show gaf. Ook deze keer is de zaal uitverkocht want deze singer-songwriter is er nog een van het oorspronkelijke soort.

Nathan Bell

Nathan Bell
Nathan Bell

Met zang en gitaar en soms mondharmonica, toont hij zijn maatschappelijk engagement. Afgewisseld met humor en verhalen gaat het veelal over de gewone ‘working class hero’ en de sociale misstanden die hen treffen. Hij heeft een geweldige hekel aan Trump en Nathan maakt zich onder andere zorgen om de wapenproblematiek die in Amerika helaas te veel slachtoffers kost.

Vanavond zingt hij naast oudere nummers ook een aantal nummers van zijn laatste album Red, White and American Blues, een prachtig divers album met veel bluesmuziek maar ook country, folk, rock en funk. Dit is het laatste optreden van zijn tour. De volgende dag vertrekt hij naar Engeland.

Nathan Bell
Angola Prison

Hij start met het trieste Angola Prison over de beruchte staatsgevangenis in Louisiana waar een man 40 jaar in isolatie zat en overleed toen hij net vrij was. Prachtige tekst overigens. Goodbye Brushy Mountains was eigenlijk geschreven als soundtrack voor een film over the ‘last prisoner on death row’ maar uiteindelijk koos men een andere song van hem.

Coal Black Water, staat net als voorgaande nummer op het (protest)album Love/Fear en gaat over de schade aan land en natuur door de kolenmaatschappijen.

Zijn enige nummer-1 hit, Names, werd overschaduwd door het overlijden van Pete Seeger waardoor de belangstelling slechts zes dagen duurde. Mooi begeleid op gitaar, dat dan weer wel.

Family Man
maatschappelijk engagement

Voor Retread Cadillac (album The Right Reverend Crow…) kreeg hij zijn inspiratie van Lightnin Hopkins (met een grappig verhaal over een blinde man met een revolver op zak- ja het kan allemaal in de US). American Gun refereert aan Vietnam en wordt op het laatste album samen met Patty Griffin gezongen, maar alleen klinkt het ook prima.

The Family Man, zoals op zijn gitaar strap staat, schreef in 1993 met I Would Be A Blackbird slechts één ‘love song’ in 30 jaar en wel voor zijn vrouw Leslie. Zij vraagt om meer maar zoiets lukt maar één keer, aldus Bell. Het aanzoek aan zijn vrouw waarvoor hij een Marshall box verpandde om voor het geld een ring te kopen, komt ook nog ter sprake.

De diamant bleek te scherp geslepen en heeft door de jaren heen zowel aan vinger als halsketting alle kleding beschadigd. Ondanks zijn soms bozige uitstraling is het dus ook een romantische man en een die dol is op zijn familie. Lucky Man is gewijd aan zijn vader, en zélf noemt Bell zich ’the Luckiest man in the world’. Dat is nogal wat.

Bell
the Luckiest man in the world

Het hele concert wordt muisstil gevolgd door de vele fans. Bell weet als geen ander de zaal te boeien met alleen mondharmonica, gitaar en een mooie bariton stem, die soms aan Townes van Zandt of een solerende Bruce Springsteen doet denken. Een mooie avond vol verhalen en soms ook onheilspellende songteksten over de issues in zijn land.

Het was weer een pareltje in de reeks van de Blue Room Sessions.


Fotografie: Wies Luijtelaar & Monique Nuijten
Coverfoto Nathan Bell: Monique Nuijten

Tekst: Wies Luijtelaar

Nathan Bell

Nathan Bell is een geweldige blues vertolker

Herkenbare liedjes over Amerikaanse zorgen en liefdes

Nathan Bell is een singer songwriter uit Signal Mountain Tennessee, een uit Amerikaans eiken gehouwen blue collar zanger die verrast met zijn licht hese stem en heel treffend gitaarspel. Zijn liedjes gaan over gewone Amerikanen met hun sores en dat zijn liefdes en zorgen. Zeer herkenbaar dus, ook voor ons, Europeanen.

Nathan Bell

Nathan Bell
Nathan Bell

Zo gaat zijn tweede nummer over een gevangene die doordat de gevangenis wordt gesloten, zijn huis kwijtraakt want hij zat al 35 jaar gevangen en dat was zijn huis geworden. Hij had een dak boven zijn hoofd en kreeg ieder dag te eten wat voor veel Amerikanen tegenwoordig niet is weggelegd.
Hoewel Nathan Bell weinig (één) liefdesliedjes heeft geschreven – hij kan het niet zegt-ie zelf – gaat het derde nummer over zijn dochter die dat wel een beetje discriminerend vindt. Want waarom háár in een lied waarschuwen voor allerlei ongerief op haar levenspad en niet haar broers?

Humor
Ook blijkt dat hoewel de materie waar hij over zingt tamelijk ’though’ is, er toch veel humor zit tussen de nummers door. Nathan Bell beschrijft op een ontspannen manier over zijn wederwaardigheden. Zo vertelt hij het verhaal over een nummer dat hij schreef over twee willekeurige kerels, vrienden van elkaar. Jack en Jerry, die trouwen en onafhankelijk van elkaar naar de races in Minneapolis gaan om hun vriendinnen ten huwelijk te vragen, speelt hij dat nummer ergens in het land komt een kerel naar hem toe en vraagt: “How did you know our names?”
Goodbye Brushy Mountain schreef Nathan Bell voor een soundtrack. Daar zou hij veel geld voor krijgen, zo’n beetje wat-ie in een jaar verdient, maar zijn manager vroeg eens zoveel en toen ging de deal niet door.

Blues en Ierse cultuur

Nathan Bell
Nathan Bell blues vertolker

Nathan Bell begeleidt zichzelf ook op harmonica en wil je er een repareren, dan moet je die harmonica even in een glas water houden. Dit soort demonstraties geeft hij dan ook onder grote hilariteit. Het gitaarspel van hem is een beetje schatplichtig aan de blues en de Ierse cultuur. Bell trad tijdens deze tour ook op in Wales in een zaaltje twee keer zo klein als de Clubzaal van Blue Room Sessions. Maar met net zoveel mensen vraagt Bell aan het publiek “You must like each other very much sitting so close together”,  antwoordt een vrouw op de eerste rij: “It’s not if we like each other but do we like you.”

Gitaarlessen

Nathan Bell
Nathan Bell bluesman


Were All Get Gone
is een nummer uit de blues traditie zo ook Whiskey You Win, nummers die Nathan Bell speelt in de tweede helft van het concert. Bell geeft ook gitaarlessen aan kinderen. Heel kleine kinderen ook die les krijgen op een ukelele. Ze hebben kleine handjes en kunnen alleen de grip om de hals van een ukelele aan. Nathan Bell is geen liefhebber van de ukelele. Die branden te kort.

Bell leert kinderen de blues, want dat is hij ook: een geweldige blues vertolker. Zo was er een meisje van rond de negen jaar die hij het bluesschema wilde leren, maar dat had ze binnen een week in de vingers. Toen hij haar een blues nummer met loopjes van Muddy Waters leerde, belde haar moeder waarom hij haar dit soort seksistische liedjes leerde, viel bij hem het kwartje dat de helft van de blues over sex gaat.
Je hebt het net gedaan of je komt er net vanaf of je gaat er nog naar toe of je bent er nog mee bezig. Niet echt voorbeeldig voor een meisje van negen jaar. Maar ze had het nummer wel binnen twee weken onder de knie. In dat was ze wel erg voorbeeldig.

Nathan Bell
Nathan Bell verhalenverteller

Prima avond dus in de volle Clubzaal met een heel sterke Nathan Bell op gitaar en harmonica met doorleefde Americana en stevige workingblues.


Foto’s van Wies van Luijtelaar
Met dank aan Blue Room Sessions