Ottla

Meesterlijk Ottla bij Verkadefabriek Rauwkost 2020

De grenzen van de jazz opgezocht met invloeden van Sun Ra en Al DiMeola

Ottla is een project van de Belgische gitarist Bert Dockx. De band is vernoemd naar een geliefd zusje van de schrijver Franz Kafka, Ottilie, zij kwam in 1943 in Auschwitz aan haar voortijdige einde.

Ottla
Bert Dockx – Ottla

Samen met twee drummers, electronica, twee saxen en een contrabas zoekt hij grenzen van de jazz op. Hierin zijn duidelijke invloeden van Sun Ra te horen, maar bij tijd en wijle ook vlaagjes Al DiMeola, Chick Corea en Return to Forever.

Ottla meesterschap

Voor een publiek van rond de dertig man zet de contrabas meteen de stemming met een stevige baslijn op een ietwat scherp klinkende toonkleur. De twee drums die polyritmisch tegen elkaar ingaan zijn strak en voeren je meteen mee in een stevige ritmische complexiteit.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met de gitaarinzet die je melodisch een verhaal lijkt te vertellen, begeleid door de saxen ontstaat er een steeds woester geheel, totdat in de gitaar door de vele geluidseffecten geen echte melodie meer te horen is. Een wilde geluidsmuur stuwt de band minutenlang voort. totdat het geheel elkaar weer terugvindt in de eerdere harmonieën. Meeslepend was het. En alle spelers lieten een fiks stuk muzikaal en instrument technisch meesterschap zien.

Muur van geluid

Ottla
Muur van geluid – Rauwkost

Het volgende stuk (na een stevig applaus) heeft een zwaardere electronica component die hoge ijle klanken produceert terwijl de drums met zachte stokken een muur van geluid in het laag produceert. Een zachte gitaarklank wordt door de saxen overgenomen, die vervolgens allerlei vogelgeroepachtige geluiden produceert. Dit allemaal bovenop een synth drone die de nodige achtergrond geeft.

Ottla
Ottla in de Verkadefabriek

Zo komt nog een aantal stukken de revue gepasseerd, veel klankeffecten, afwisseling tussen harmonie (met soms hoogst originele akkoorden) en schijnbare chaos, die heel knap weer oplost naar een eerder gespeelde thematiek. Dit alles met een indrukwekkende meesterschap van de Ottla bandledengebracht.

Twee stukken waren geen eigen werk, maar een vertolking van Thelonius Monk, en Sun Ra. Voor de liefhebbers van de wat meer experimentele jazz een geweldige show.


Fotografie: Wies Luijtelaar en Monique Nuijten

Al Di Meola

Gitarist Al Di Meola kiest akoestisch op Europese tour

Ontboezemingen van een rasechte Beatles fan

Gitarist Al Di Meola (1954) vond het prettig om op de Markt op te treden tijdens Jazz in Duketown. Hij houdt ervan om buiten te spelen.
Wel had hij wat last van het geluid van de andere podia in de binnenstad. “Het publiek ervaart een optreden toch anders dan wij die op het podium staan.” Di Meola speelde onder meer twee nummers van The Beatles; While My Guitar Gently Weeps van George Harrison en Because van Lennon/McCartney.

Al Di Meola akoestisch vs elektrisch

Al Di Meola
Al Di Meola

Al Di Meola is volop actief, zowel in de studio als op het internationaal podium. Een nieuw album staat op stapel. Hij speelde een paar nummers daaruit tijdens zijn optreden waaronder één dat is opgedragen aan zijn dochtertje.

Op 4 juni heeft Al Di Meola een optreden in Napels in Teatro San Carlo. Na een korte stop in Zuid-Italië om familie te bezoeken toert hij verder door Letland, Duitsland en Roemenië. Van 23 tot en met 25 juni speelt Di Meola in jazzclub The Iridium in New York bij het NYC Special Acoustic Duet Performance.

“Dat akoestisch optreden in The Iridium is nogal uitzonderlijk. Als mijn naam valt in Amerika dan wordt het woord ‘electric’ in één adem genoemd. Dat is niet het geval in Europa waar het publiek meegroeide met mijn muzikale ontwikkeling als jazzgitarist vanaf de jaren ’70. ”

“Elektrisch optreden houdt een groot risico voor mij in gezien mijn gehoorproblemen. Dat is één van de redenen dat ik voor het akoestisch spel heb gekozen. Het Europese jazzpubliek begrijpt dat en gaat daar in mee. Ik zou om die reden alleen al wel jarenlang door Europa kunnen toeren.”

Deze slideshow vereist JavaScript.

The Beatles en The Abbey Road Studio
Al Di Meola bewonderde twee bands: Return to Forever van Chick Corea én al vanaf zijn jeugd, The Beatles. Het lukte hem op negentienjarige leeftijd toe te treden tot de band van Chick Corea.

“Gitarist zijn bij Return to Forever was toen het hoogst haalbare. Ik droomde van die positie – it was the number one chair – en die droom kwam uit.
Ik denk dat ik net 20 was en met de band namen we in de Record Plant Studio in New York de eerste takes voor het album Where Have I Known You Before op, toen ik in de kamer ernaast John Lennon zag staan.”

“Hij stond daar. Zomaar! Ik werd weer een klein, bang kind en durfde niet naar hem toe te gaan. Terwijl ik toch met zijn tienjarige zoon Julian heb staan pingpongen bovenin de studio. Maar Paul [McCartney. red.] die heb ik wel ontmoet.”

Al Di Meola
Al Di Meola interview

Tribute Beatles album
In 2013 bracht Al Di Meola het album All Your Life – A Tribute To The Beatles uit. Het album werd opgenomen in de Abbey Road studio van The Beatles. Al Di Meola wilde de unieke sound van de beroemde studio laten doorklinken in de tribute album.

“De Abbey Road studio is waarschijnlijk de beste studio in de wereld. Elke dag dat ik daar aan het werk was , liep ik wat verbijsterd rond. Daar stond bijvoorbeeld nog de piano die gebruikt werd voor Obladi-Oblada en Lady Madonna.”

“Ik laste na de opnames een pauze in en keerde terug naar de States. Ik dacht, ik kan het album afmaken in New York of in mijn eigen studio in Jersey. Ik wilde er rustig de tijd voor nemen en besloot een huis in The Hamptons [dorpsgemeenschap bekend door de vele beroemdheden, red.] voor vier dagen te huren om aan de eindopnames te kunnen werken. Ik wilde altijd al een huis huren in The Hamptons.”

“Dat ging nogal moeilijk maar uiteindelijk lukte het. De eigenaar van het huis belde mij op en hij zei dat mijn buurman een beroemde rockster was. Ik dacht, misschien Bon Jovi of zoiets. Maar hij zei dat het Paul McCartney was. Mijn mond viel open. Toen ik ernaar toe reed, stond Paul daar met zijn vrouw en een paar vrienden bij de oprit. En zo ontmoette ik Paul McCartney.”

Op Jazz in Duketown trad Al Di Meola op met zijn vaste begeleiders, gitarist Peo Alfonsi en percussionist/drummer Peter Kaszas.


Het tweede album Elegant Gypsie (1977) van Al Di Meola was toentertijd zijn meest populaire en succesvolste elpee toen de platenmarkt op het hoogtepunt stond. In het interview met KLANKGAT wees Al Di Meola maar weer eens op de funeste gevolgen van streaming diensten zoals Spotify op de muziek en op hen die professioneel van muziek willen leven. Al Di Meola woont een half uur rijden van downtown New York City. Hij komt er vaak of met de bus of met de metro om de sfeer in The Village weer op te snuiven, een ijsje te eten of om naar Central Park Zoo te gaan.
Het nieuwste album OPUS van  Al Di Meola is nu verkrijgbaar.