Vlamdrift

Vlamdrift tussenfactor voor Bossche jongeren

Jongeren kansen bieden, enthousiasmeren, begeleiden, ondersteunen en verbinden

En de naam is: šŸ”„šŸ”„šŸ”„ Vlamdrift, de drift om te vlammen met het vele talent in de stad Den Bosch. Te gaan vlammen om jongeren aan het juiste netwerk te koppelen, hen bij de juiste mensen onder te brengen om hun projecten en ideeĆ«n te verwezenlijken. Vrijdag 22 april presenteerde een team van vijf personen zich in de Kleine Zaal van Willem Twee en werd ook de naam Vlamdrift onthuld.

Het team van Vlamdrift

Vlamdrift
Vlamdrift team

Op de foto vlnr: Rob van der Ham, Robin Govaart, Arlet Langewender, Indy van Lieshout en Mathijs van Kuijk.

Vlamdrift is een doorstart van wat Rauwkost ooit was. Rauwkost was een muziek- en kunstenfestival dat zich richtte op jonge makers, jonge organisatoren en een jong publiek. Vlamdrift laat die festivalvorm achterwege en zoekt een nauwe en structurele samenwerking met jongeren op.

Vlamdrift
presentatie Vlamdrift – Ā©KLANKGAT

Robin Govaart richt zich naar de aanwezige jongeren in de Kleine Zaal: “Jullie weten het beste waar de behoeftes liggen. Wij willen weten wat jullie nodig hebben.”
Rob van der Ham: “Wij willen in dat brede, culturele vlak een tussenfactor zijn, om jullie bij de juiste mensen onder te brengen, in het juiste netwerk. Maar we willen meer.”
Robin: “Heb je een idee of een plan? Kom naar ons toe, kom met ons praten. We kunnen je helpen op organisatorisch vlak. We kunnen je ook wegzetten bij de juiste organisaties die weer de beste kennis hebben en willen samenwerken.”

Vlamdrift DriftKids
Vlamdrift DriftKids

Er zijn steeds meer participatieprojecten voor jongeren die bezig zijn met cultuur zoals Dukebox, Citytraining en Cityboost. Alleen het aanbod is wat versnipperd.

“Jongeren willen graag vette dingen doen. Wij willen helpen om die vette dingen te blijven doen. Om jongeren op de juiste manier te verbinden. Waar je het juiste netwerk kan vinden,” zegt Robin Govaart. Rob Van der Ham wil jongeren dezelfde kansen bieden die hij heeft gehad, toen hij jaren geleden zich aanmeldde met een plan bij Willem Twee. Hij kreeg een kans en greep die aan.

cultuurparticipatie
good vibes

Net zoals Rob en Robin begon het derde teamlid Arlet Langewender eerst als vrijwilliger in de videoploeg van Willem Twee. Ze kon doorstromen in een pre-productie functie en ontdekte dat ze graag dingen organiseert. Daarna dook ze in het Rauwkost verhaal en is nu producent bij Willem Twee op 0,44 FTE. Daarnaast is zij freelancer bij theaterproducties en andere creatieve projecten.

Het vierde teamlid is Indy van Lieshout en heeft ook bij Rauwkost gewerkt. Zij is afgestudeerd in communicatie & creatieve industrie en werd gevraagd om aan te sluiten bij Vlamdrift. Voor communicatie, programmering, producties, vrijwilligerscoƶrdinatie en evenementen opzetten moet je bij Indy zijn.

Het vijfde lid is Mathijs van Kuijk. Mathijs is de technicus de man achter de schermen. “Voor vragen over techniek moet je bij mij zijn. Voor andere vragen moet je niet bij mij zijn.”

Adolesence
rapper Adolesence

Robin: “Vlamdrift wil de verbindende factor zijn en het doel is cultuur participatie van jongeren. Wij willen ze helpen om hun ambities waar te maken. Niet alleen voor deze stad maar ook voor hun carriĆØre in de toekomst.”

Samen met het bestuur hebben de teamleden een heel groot netwerk opgebouwd dat ze ter beschikking willen stellen aan jongeren. De bedoeling is om maandelijks een rondreizende meeting op te zetten, telkens op een andere locatie of podium in Den Bosch.


De zestienjarige rapper Adolesence sluit de eerste meeting van Vlamdrift af met een geweldige performance.


Foto’s: Jane Duursma MADE BY JANE

Changing Tides

Changing Tides bakt het RAUW op Rauwkostfestival

Bossche metalcore band moet voor world domination gaan en bierspelletjes skippen

Op hun album laat Changing Tides horen wat ze in huis hebben en nu hier in Willem Twee op Rauwkost 2020. De Bossche death/metal band Changing Tides speelt strak en houd van spelletjes en is dat een goede combi.

Changing Tides

Changing Tides
Changing Tides

De derde editie van Rauwkost alweer en als er een vierde komt, dan is mijn advies, er bijzijn en meemaken. De sfeer op en rondom de Tramkade is geweldig en het programma zeer gevarieerd.

Kleine Zaal
Rond 19:45 trapt Changing Tides af in de Kleine Zaal van de Willem Twee poppodium. De band doet dat met een ietwat flauw kinderachtig intro dat in schril contrast staat met de rest van de set. Direct na het intro knalt men erin met heftige strakke gitaren, dito bass en dubbele bass. Knallen doet het dan ook echt vanaf het intro. Zo willen wij de death/metal core hebben.

Changing Tides
death/metal core

Complimenten voor de geluidsman want het geluid is al snel dik in orde en dat helpt bij deze muziek wel. Strakke precisie riffs worden afgewisseld of ingeleid met harmony loopjes die mij in de verte soms aan Iron Maiden doen denken. Dankzij het goede geluid komt dat er allemaal goed uit. Het is lekker druk en als Kasper het publiek aanspoort om helemaal naar voren te komen geeft men direct gehoor hieraan en kan er nog meer publiek binnen.

Changing Tides
Kasper

Changing Tides valt goed in de smaak maar dan……halverwege de set een spelletje?!?!? Biercontest?!?! Vier gelukkigen ( of on-) worden het podium opgeroepen en wie het eerst zijn biertje leeg heeft gedronken wint een shirt van de band. Ikzelf zie dit eerder bij een Fransje Bauwer of WC-experience maar toch niet (niet!) bij een metalcore band. Als de band hierna nog de nieuwe single Pattern gaat spelen, blijkt dat Changing Tide serieus goed bezig is en niet onderdoet voor welke internationale act dan ook.

Dus laat de spelletjes achterwegen en ga voor world domination!


Foto’s: Wies Luijtelaar

Changing Tides:
Kasper– Vocals
Daan- Guitar
Bas –Guitar
Timmy- Bass
Thijs- drums

Ottla

Meesterlijk Ottla bij Verkadefabriek Rauwkost 2020

De grenzen van de jazz opgezocht met invloeden van Sun Ra en Al DiMeola

Ottla is een project van de Belgische gitarist Bert Dockx. De band is vernoemd naar een geliefd zusje van de schrijver Franz Kafka, Ottilie, zij kwam in 1943 in Auschwitz aan haar voortijdige einde.

Ottla
Bert Dockx – Ottla

Samen met twee drummers, electronica, twee saxen en een contrabas zoekt hij grenzen van de jazz op. Hierin zijn duidelijke invloeden van Sun Ra te horen, maar bij tijd en wijle ook vlaagjes Al DiMeola, Chick Corea en Return to Forever.

Ottla meesterschap

Voor een publiek van rond de dertig man zet de contrabas meteen de stemming met een stevige baslijn op een ietwat scherp klinkende toonkleur. De twee drums die polyritmisch tegen elkaar ingaan zijn strak en voeren je meteen mee in een stevige ritmische complexiteit.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met de gitaarinzet die je melodisch een verhaal lijkt te vertellen, begeleid door de saxen ontstaat er een steeds woester geheel, totdat in de gitaar door de vele geluidseffecten geen echte melodie meer te horen is. Een wilde geluidsmuur stuwt de band minutenlang voort. totdat het geheel elkaar weer terugvindt in de eerdere harmonieƫn. Meeslepend was het. En alle spelers lieten een fiks stuk muzikaal en instrument technisch meesterschap zien.

Muur van geluid

Ottla
Muur van geluid – Rauwkost

Het volgende stuk (na een stevig applaus) heeft een zwaardere electronica component die hoge ijle klanken produceert terwijl de drums met zachte stokken een muur van geluid in het laag produceert. Een zachte gitaarklank wordt door de saxen overgenomen, die vervolgens allerlei vogelgeroepachtige geluiden produceert. Dit allemaal bovenop een synth drone die de nodige achtergrond geeft.

Ottla
Ottla in de Verkadefabriek

Zo komt nog een aantal stukken de revue gepasseerd, veel klankeffecten, afwisseling tussen harmonie (met soms hoogst originele akkoorden) en schijnbare chaos, die heel knap weer oplost naar een eerder gespeelde thematiek. Dit alles met een indrukwekkende meesterschap van de Ottla bandledengebracht.

Twee stukken waren geen eigen werk, maar een vertolking van Thelonius Monk, en Sun Ra. Voor de liefhebbers van de wat meer experimentele jazz een geweldige show.


Fotografie: Wies Luijtelaar en Monique Nuijten