Erik Dera | KLANKGAT

apr, 2022

Johnny’s Adventures raken steeds meer bekend
Huis73 is een goed en laagdrempelig podium voor bands die meer live-concert ervaring willen opdoen

Johnny’s Adventures (2020) is het verhaal van small town hero Johnny, muzikaal omgezet door Richard van der Weg op basgitaar, Erik Dera op drums, Victor van den Heuvel op gitaar en Frans de Visser, zang, gitarist en tevens verteller van Johnny’s Adventures. Zaterdagmiddag 16 april trad de band op in Huis73 aan de Hinthamerstraat.

Johnny’s Adventures

Deze slideshow vereist JavaScript.

In de grote hal van Huis73 met horeca is in de verste hoek een passend podium geplaatst. Voor matinees is die plek zeer geschikt. Op deze zonnige zaterdagmiddag is de opkomst goed te noemen. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met de oproepen van Frans de Visser op diverse sociale media.

Het verhaal

Johnny’s Adventures gaat over een small town hero, Johnny geheten. Zo’n figuur heeft iedereen wel in zijn vrienden- en kennissenkring. Met grootse verhalen op verjaardagen en ’the king in town, a king without a crown’. Tussen de nummers door vertelt Frans over Johnny’s avonturen. Frans bewondert de stoere Johnny die goed schijnt te liggen bij de vrouwen. Die zo sterk is als een beer. Ja, hij worstelt zelfs met leeuwen.

De band begint met een instrumentele versie van het jazzy You Left, een lekker in het gehoor klinkend nummer met daarop volgend Intro waarin Frans aan zijn verhaal begint wie Johnny is en wat hij doet. De band houdt de volgorde van het album Johnny’s Adventures niet helemaal aan.

Na het intro volgt Friend of a Friend, een popsong met aan het eind stevige gitaarsolo’s. Hierna Mr. J dat niet op het album staat. Dan het rustige nummer Keep on Whistling dat zoals te verwachten, begint met fluiten. Ik ben daar zelf niet zo’n liefhebber van. You Left is een gedragen, sfeervol nummer dat zomaar een track hadden kunnen zijn van een David Lynch film. Bij dit nummer mis ik de keyboards van Gijs Vugts.

Het is me niet duidelijk of Gijs is ingeruild voor de gitarist Victor van den Heuvel of dat het een tijdelijke verandering betreft. Door de komst van Victor is wel de klassieke samenstelling van een popbandje ontstaan; twee gitaristen, bassist en drummer.

Who are You gaat over wie je eigenlijk bent. Frans probeert met het publiek tot een muzikale interactie te komen die niet echt uit de verf komt. Wel een typisch lied dat balanceert tussen jazz en pop. De show nadert zijn einde met het King of My Own Town. De stad van Johnny is in verval en hij besluit om in te grijpen. Luister zelf maar:

Het laatste nummer is Complaining, een klassieke rocknummer waarop je kunt jiven en zo eindigt het verhaal van Johnny. Een mix van muziekstijlen en vertellingen, een live- en audioshow tegelijkertijd. Frans de Visser en zijn crew hebben al verscheidene keren opgetreden en komen steeds beter in hun spel en verhaal.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met de komst van gitarist Victor van den Heuvel is er meer power bijgekomen. Drummer Erik Dera speelt beheerst, houdt rekening met de entourage van Huis73. Hij wordt gesteund door bassist Richard van der Weg. Samen zijn ze verantwoordelijk voor de beat. En Frans? Frans is de frontman die ervoor moet zorgen dat het verhaal van Johnny’s Adventures meeslepend wordt gebracht.

Deze show heeft raakvlakken met kleinkunst. De vertellingen zijn in het Nederlands, de songteksten in het Engels en dat zou misschien anders kunnen.

dec, 2020

Meer hoop in 2021 voor Peter van Oudheusden
Twee paden bewandelen als solo muzikant The Outer Shape en als bassist in een band

Peter van Oudheusden (The Outer Shape) heeft Den Bosch verruild voor de stad Utrecht. Op de vraag of hij zich nu Utrechtenaar voelt, is het duidelijke antwoord: “Ik ben een Bosschenaar die in Utrecht woont.” In zijn nieuwe woning heeft hij een thuisstudio gebouwd en daar geniet hij steeds meer van.

KLANKGAT begint een rubriek waar we Bossche bands en artiesten interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis hun muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe ze aankijken naar volgend jaar. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.

Interview met Peter van Oudheusden

KLANKGAT: Peter, hoe gaat het met je?
Peter van Oudheusden: Het gaat steeds beter. Het was een moeilijk jaar, maar ik kom er langzaam uit.

Kan je misschien vertellen wat er is gebeurd?
Ik denk dat waar voor veel mensen 2020 het jaar is van corona, is het voor mij vooral het jaar dat mijn vader is overleden, waardoor alles wat met corona te maken heeft voor mij op de achtergrond is geraakt. Daarbij ben ik dit jaar naar Utrecht verhuisd en de combinatie van die twee, ja, dat zijn toch twee grote live events. En dat in een corona wereld maakt het een lastig jaar. Nu begint het stof een beetje neer te dalen en wat rust te ontstaan en daarom gaat het weer wat beter, denk ik.

Ik heb je eerder dit jaar gesproken. Over je laatste release. Hoe ging het toen met je?
In maart of april heb ik Now Is New uitgebracht. Dat was nog vóór de verhuizing en het overlijden van mijn vader. Ik was van plan om elke vier maanden iets nieuws uit te brengen, maar zoals je wel snapt, is dat helemaal weggevallen. Nu ben ik weer aan de slag en heb ik twee nummers. Eentje is zo goed als af en dat wordt de volgende release en eentje waar ik al mee verder ben.
En positief is ook dat ik in mijn nieuwe huis een wat serieuzere thuisstudio heb kunnen bouwen. Dat is heel tof en daar geniet ik steeds meer van. Het geeft me ruimte om qua produceren meer dingen te doen en me daar verder in te ontwikkelen. Dat maakt, ook al is 2021 onzeker, 2021 hoopvoller dan 2020.

Je bent er klaar voor als het straks wat beter gaat, er meer kan en de podia losser zijn?
Ja, dat sowieso en ik heb er zin in. In het begin van het jaar zat ik samen met Erik Dera, die drummer was van Instant Matter, wat te stoeien om te kijken of ik iets kan doen wat betreft optredens. Dat heb ik als The Outer Shape natuurlijk nog niet gedaan. Dat viel snel weg. Tegelijkertijd ben ik eigenlijk bassist en dat ben ik verder aan het oppakken. Daar had ik een paar audities van, maar dat heb ik ook moeten cancellen. Ik hoop dat zowel voor mijn eigen liedjes en als bassist volgend jaar meer van de grond komt.

Wil jij als bassist je bij een band voegen of als studiomuzikant?
Als bassist altijd bij een band, want ik zie dat altijd als twee gescheiden paden. Wel checken of mijn agenda dat toelaat. Eerst mijn eigen muziek, het uitbrengen van eigen liedjes en kijken of ik daarmee zelf ook het podium op wil. Dat is prio 1 en prio 2 is, stel dat het produceren en het opnemen lekker loopt maar het optreden van mij niet gaat zoals ik wil of wat dan ook, dan zou ik me graag als bassist bij een band voegen en dan zo die optredens gaan doen.

Je gaat eventueel twee paden bewandelen en kijkt wel welke het meest vloeibaar is?
Ja, ik vind die afwisseling ook heel fijn. Ik heb sinds lange tijd ook weer baslessen en ik vind het fijn om me daar verder in te bekwamen en er het podium mee op te gaan. Ja, dat zijn de twee paden. Door muziek verlies ik mijn zorgen, het is een essentieel onderdeel van mij.

jul, 2020

Johnny’s Adventures grote aanwinst Bossche muziekscene
Een kort maar veelzijdig album met creatieve lyrics, sounds en goed verhaal

Wat is het verhaal van Johnny’s Adventures, de gelijknamige naam van de band? Gaat het over opgroeien en het zoeken van een levensdoel? Is het een autobiografisch verhaal van anger/gitarist Frans de Visser? Zijn vader zei hem altijd ‘wat er ook gebeurt altijd blijven fluiten’.

Johnny’s Adventures

Het album begint met het nummer Friend of a Friend, wat voor de luisteraar een fijn welkom is. Een toegankelijk tempo met aangename sound en melodie van de bas laten je rustig binnenkomen in de wereld van Johnny’s Adventures. Johnny is het hoofdpersonage, zoals de naam van de band je al deed vermoeden. Tekstueel herken je al snel alledaagsheid terug met maatschappijkritische vleugjes.

‘Sitting in a room staring at the wall, avoiding conversation’. ‘New gadgets I don’t care at all. What a fed up nation’, is dan ook één van de zinnen die het nummer goed schetst. Op de small talk met vrienden van vrienden, buren van buren en vage kennissen is Johnny’s antwoord in de bridge te vinden: ‘If you don’t care, just don’t ask. I’m fully aware you’re wearing a mask’.

Het nummer bouwt geleidelijk op en wordt steviger en aangenamer en heeft als kers op de taart een spetterende gitaarsolo. Hiervan is zowel de sound en de phrasing tot in de puntjes uitgewerkt.

Opvolgend is het nummer Keep On Whistling dat getypeerd wordt door een fluitmelodie en een soort western sound. Het klinkt wat minder spannend, maar het vertelt veel over Johnny en zijn avontuur. Ook getuigt het van veelzijdigheid, wat een merk wordt voor dit album. Een avontuur bestaat niet alleen uit pieken, maar ook uit dalen. Zo wisselen de sounds, tempo’s en stemmingen elkaar op een fijne manier af gedurende het album.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na You Left word je weer op gelift door een vrolijk en dansbaar Who Are You dat over het spel Wie Is Het? gaat. Als je goed luistert hoor je in de opname ook de kaartjes van het bekende één tegen één gezelschapsspel omvallen, op de maat. Dit terwijl de de namen geraden worden in het nummer. En wie het is? Dat kan er maar één zijn natuurlijk. Creatief is dit een geweldig gevonden nummer.

In het langzame King Of My Own Town wordt het verhaal van Johnny’s Adventures zowel verteld als gezongen, weer in een western country stijl. Het lijkt te gaan over iemand die zich de koning van zijn stad voelt, erachter komt dat hij het niet is, of eigenlijk toch wel weer.

Hierna sluit het album af met Complaining. Hiermee gaat het tempo weer omhoog en krijg je vooral met funky (jazzy/rock and roll) gitaarslagjes en lekkere orgelsolo’s te maken. Los van de aangename sound van het nummer, is het verbeeldend ook vermakelijk.

Vertellende manier
Zo kun je het helemaal voor je zien hoe Johnny zijn spullen kwijt is op het vliegveld, door de vertellende manier van zingen die we vaker horen in het album. Het is een vrolijke afsluiter met een leuk gevonden onderwerp. Samengevat biedt dit kleine album toch het maximale voor haar formaat. Minpunten zijn er eigenlijk niet. Als je dan écht iets moet noemen kun je het hebben over de Engelse uitspraak in King of My Own Town. Verder kent het album alleen maar pluspunten met Friend of a Friend, Who Are You en Complaining als mijn favoriete hoogtepunten.

De songteksten zijn makkelijk te volgen en toch erg creatief gevonden. Ze blijven, net als bepaalde gitaarlijntjes of basloopjes, lekker hangen. De drums zijn te danken aan Erik Dera, die de vaste lezer kent van Instant Matter. Richard van der Weg zorgt voor de baspartijen en Gijs Vugts kun je achter de toetsen vinden. Frans de Visser is de gitarist, zanger én verteller van Johnny’s Adventures.

Frans heeft de opname en productie verzorgd in Studio Cube, waar zijn collega Arthur Theunissen de mastering van het mini album in handen had. Frans de Visser kennen we ook als organisator van de Bossche Band Battle. Johnny’s Adventures is een grote aanwinst voor het Bossche muzieklandschap. Laat het avontuur maar komen.

Johnny’s Adventures

Richard van der Weg – bas
Erik Dera – drums
Gijs Vugts – toetsen
Frans de Visser – zang, gitaar en verteller van Johnny’s Adventures

Livestream foto: Made by jane

mei, 2017

Instant Matter sferische pop om bij weg te dromen
Interview met Lonneke Dort, Peter van Oudheusden en Erik Dera van Instant Matter

Instant Matter, een nieuwe Bossche band verzorgde zondag 7 mei een optreden in Maestro’s Recordcafé. Elk weekend vinden in die platenzaak met horeca zogenaamde In Store Optredens plaats. Met twee sets tussen 14:00 en 17:00 probeerden ze het publiek mee te krijgen met hun sferische indiepop.

Instant Matter begon in december 2016 en bestaat uit zangeres Lonneke Dort, gitarist Vic Van den Heuvel, bassist Peter van Oudheusden en drummer Erik Dera. Begin 2017 werden ze tweede bij de Bossche Band Battle en ze hebben al twee singles en een videoclip op naam.

Na het optreden was er tijd voor een biertje en natuurlijk ook voor een interview met Instant Matter. Eerst alleen met Lonneke, maar later werden ook Peter en Erik erbij gehaald.

KLANKGAT: Aller eerst, is er iets waar je ontevreden over bent, iets dat niet goed ging dit optreden?
Lonneke Dort: Uhm… Nee! Nee helemaal niet, het was een leuk optreden. Een hele mooie locatie ook.

Hoelang zijn jullie als band bij elkaar?
We kwamen in 2016 bij elkaar om twee nummers te schrijven en op te nemen. Maar dat was echt bedoeld als een soort los project. Pas vanaf december 2016 zijn we als band begonnen. Toen traden we ook voor het eerst op.

Hoe kennen jullie elkaar en hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
Peter van Oudheusden: Erik en ik kenden elkaar al, omdat we al eerder samen in een band hebben gespeeld. We zochten een zangeres maar wisten zo gauw niemand, terwijl ik Lonneke ook al kende. Op een gegeven moment zaten we op de bank en hadden we het erover, en iemand zei: ‘Oh, maar jij zingt toch ook?’ Waarom we daar niet eerder aan hadden gedacht weten we niet, maar toen werd Lonneke dus de nieuwe zangeres.

In welk genre plaatsten jullie je muziek?
Bolvormige pop! We noemen het zelf meestal sferische pop, maar we kwamen er achter dat sferisch eigenlijk helemaal geen woord is. Het zou hetzelfde betekenen als bolvormig, maar de muziek van Instant Matter is natuurlijk helemaal niet bolvormig. Het is ook een beetje alternatief met indie invloeden. Muziek om lekker in weg te dromen in ieder geval.

Hoe schrijven jullie nummers?
Peter komt meestal met een idee of een tekst, en als het meezit ook al een structuur voor een nummer. Dit neemt hij thuis op en met z’n allen wordt er gekeken waar het heen gaat. Dat proces verloopt heel organisch en fijn. Iedereen denkt na over zijn eigen partijen, maar zeker ook over die van anderen.

Komt het dan ook weleens voor dat iemand iets helemaal niks vindt?
Ja! Ja zeker. Je kan niet alles dat iemand doet goed vinden, en dat moet je natuurlijk ook gewoon kunnen zeggen. Anders zou er iets mis zijn met de samenwerking.

Jullie hebben nu twee singles uitgebracht. Wordt er ook naar een debuutalbum toegewerkt of is dat nog ver weg?
We hebben nu acht eigen nummers, en het lijkt ons natuurlijk vet om daar een album van de maken, ja.

Bij een van jullie twee singles hebben jullie een videoclip gemaakt, hoe was dat?
Lonneke: Koud! Heel koud. Het was in de winter en ik moest heel lang in het water staan. Uiteindelijk is dat bijna niet te zien in de clip, dus het was niet eens echt nodig.

Wat zijn verder doelen die jullie als band hebben?
Onze doelen? Ja… Ik denk dat we vooral mensen willen betrekken en willen laten horen wat we doen. En ook gewoon lekker spelen, en daarmee stappen zetten.