Gram Parsons | KLANKGAT

apr, 2024

Tim Knol duikt in geschiedenis van muzikale helden
Met zijn show weet hij moeiteloos de volle zaal te boeien

Deze keer een Blue Room Sessions in de grote zaal van de Verkadefabriek. Hier speelt Tim Knol zijn theatershow Tim Knol Gets The Blues. Hij neemt het 300-koppige publiek mee in zijn ontdekkingstocht naar de oorsprong van zijn muzieksmaak.

Dat doet hij via zijn favoriete songs en muzikanten. Hij staat alleen op het grote podium, omringd door koffers vol vinyl, een vleugel en diverse andere snaarinstrumenten.

Tim Knol Gets The Blues

Aan de hand van een groot videoscherm laat hij het publiek kennismaken met zijn muzikale helden zoals onder meer Townes Van Zandt, Gram Parsons, Woody Guthrie, Ry Cooder & Jim Reeves, Steve Earle en Bob Dylan.

Gedurende de hele show weet hij het publiek te boeien met zijn karakteristieke zangstem, zijn voortreffelijk spel op gitaar, mandoline, piano en mondharmonica en dat alles gecombineerd met aanstekelijke verhalen.

Bijvoorbeeld over zijn wandelclub, of over de tocht met vrienden door de bergen van Schotland, een tocht die bijna fataal afliep, getuige de beelden van de spectaculaire redding met een helikopter.

Als het gaat over zijn eerste kennismaking met held Steve Earle, laat hij als bewijs een oude opname zien van een concert van Steve in het programma Paradiso Live met hemzelf als heel klein manneke kort in beeld.

Hij speelt hierna Another Town van het door hem stukgedraaide Transcendental Blues album uit de platenkast van vader Ton. Voor Randy Newman’s I Think It’s Going To Rain Today gaat hij achter de vleugel net als voor Song for Grandma.

Na een avond vol soms ook persoonlijke verhalen en filmbeelden komt het einde van de show in zicht. Die loopt al uit, maar het verhaal van Gram Parsons moet worden verteld. Zijn te vroege dood op het hoogtepunt van zijn roem, het verdonkeremanen en in brand steken van de doodskist in zijn geliefde Joshua Tree National Park.

Onlangs kreeg hij de beschikking over een flinke hoeveelheid Parsons memorabilia. Tim laat ons een authentieke taperecorder-opname horen van een echt gesprek tussen Gram en Emmylou Harris.

Zijn laatste song is er dan ook een van Parsons, Song For You. Voor de toegift loopt hij richting publiek, zonder microfoon en alleen de mandoline. Oorverdovend applaus en een absolute aanrader voor wie het nog wil zien!

Setlist: Lightyears Better (Tim Knol), Wandering Hearts (Tim Knol), Diggy Liggy Lie-Diggy Liggy Lo (J.D. Miller), In Your Arms To Stay (album Happy Hour), Song For Grandma (Tim Knol), Sam’s Leaving Town (Tim Knol), Tecumseh Valley (Townes van Zandt), You Don’t Want to Miss The Show (Tim Knol), Another Town (Steve Earle), I Think It’s Going to Rain Today (Randy Newman), The Dark End Of The Street (Dan Penn/ Chips Moman), Swimmy Swim (Woody Guthrie), Not Dark Yet (Bob Dylan), Song For You (Gram Parsons)

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar

Tim Knol

jun, 2021

Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen in topvorm
Het beste wat Nederland qua authentieke bluegrass muziek te bieden heeft volgens de kenners van het genre

Het spetterende optreden van Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen in februari 2020 was voor herhaling vatbaar. Daarom voor de tweede keer Tim Knol en de Utrechtse Blue Grass Boogiemen, Robert-Jan Kanis (zang-gitaar), Arnold Lasseur (zang-mandoline-viool), Aart Schroevers (zang-contrabas) en Bart van Strien (zang-banjo-mondharmonica), Deze super combinatie blijkt wederom goed voor een energiek en dynamisch optreden. En dubbel nog wel!

Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen

Ik schreef vorig jaar al uitgebreid over dit topoptreden. Een kleine samenvatting: na meer dan 10 jaar aan de weg getimmerd te hebben o.a. als rockartiest en als singer-songwriter, vindt Tim Knol in 2019 dat het tijd wordt om ook Bluegrass toe te voegen en met wie kan dat beter dan met `het beste wat Nederland qua authentieke bluegrass muziek te bieden heeft’ The Blue Grass Boogiemen, een band die ruim dertig jaar bestaat en die hij al sinds zijn jeugd kent. Dit resulteert in een gezamenlijk en zeer succesvol project “Happy Hour”, een oorspronkelijke bluegrass album met veel exposure op o.a. radio en Spotify.

Eindelijk live

Na een periode van bijna anderhalf jaar is het gezelschap erg blij eindelijk weer eens live op een podium te staan. En meteen twee concerten achter elkaar, wat achteraf best inspannend blijkt. De vaart zit er continu in. Het is soms letterlijk een battle wie het snelst speelt. Zo ook het supersnelle Stars In Your Eyes waar ze alle vijf dicht op elkaar staan voor die ene microfoon in het midden.

Aart Schroevers staat te popelen om het ruim 70 jaar oude nummer, There Stands The Glass te zingen en dat doet hij goed en met de nodige pathos in zijn stem.

Ook aan actualiteit geen gebrek. Door een haat-liefde verhouding met social media kanalen als Twitter kom je op een pakkend nummer dat ik noteer als Crazy Warfare, ingegeven door de huidige boerenprotesten en types als Willem Engel.

Alle muzikanten zijn ongekend snel, virtuoos op hun instrumenten en in samenzang zeer harmonieus. Far From Me Now is zo’n nummer waar het allemaal heel mooi klinkt. Net als Tim’s nieuwe single…het door hem als ‘autorij-track’ getypeerde, Wandering Heart.

Idolen
Tijdens de avond komen weer vele muzikale helden voorbij: Bill Monroe, de grondlegger van de Blue Grass, uit Kentucky, Johnny Walker (Pick Me Up On The Way Down), Buzz Busby (Lost). Osman Brothers (Rocky Top), Ook een viertal songs van ‘King of Bluegrass’ Jimmy Martin (o.a. There Ain’t Nobody Gonna Miss Me When I’m Gone). John Prine (My Old Kentucky Home), Gram Parsons (A Song For You), Bob Dylan (You Ain’t Going Nowhere), Blaze Foley (If I Could Only Fly), Doug Kershaw (Diggy Liggy Lo en My Sallie Jo) met Lasseur op de viool.

Tim Knol en the Blue Grass Boogiemen leverden wederom met ongelooflijk veel plezier een topavond van Country, Cajun, Bluegrass en meer!

Setlist: in willekeurige volgorde i.v.m twee optredens : Sunny Side Of The Mountain, Happy hour, That Song About The Willow Garden, Far For Me Now, Lost ball in The Alley, High On A Mountain , Stars in Your Eyes, The Deep Dark Woods, Crying Shame, In Your Arms To Stay, Lost, Pick Me Up On The Way Down, Before The Sun Goes Down, Sally Jo, Diggy Liggy Lo, My Old Kentucky Home, If I Could Only Fly, There Stands The Glass, A Song For You, Miss Me When I’m Gone, You Ain’t Going Nowhere, Crazy Warfare

Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar
Met dank aan Blue Room Sessions

feb, 2020

Rootsmuziek Tim Knol & The Bluegrass Boogiemen
Het was weer een topavond met topmuzikanten in The Blue Room Sessions

Voor de tweede keer staat Tim Knol op ons podium. Deze keer zonder meuk van de kringloop maar in het illustere gezelschap van de Bluegrass Boogiemen. Dat zijn Robert-Jan Kanis (zang-gitaar), Arnold Lasseur (zang-mandoline-viool), Aart Schroevers (zang-contrabas) en Bart van Strien (zang-banjo-mondharmonica). Zij toeren ruim vijfentwintig jaar als “ambassadeurs van de Blue Grass” door Nederland, Europa en Amerika. Volgens de berichten die ik erop nasla zijn zij ‘het beste wat Nederland qua authentieke rootsmuziek te bieden heeft’.

Tim Knol & The Bluegrass Boogiemen

Liefde voor bluegrass
De zaal is vol, net als het podium. De sfeer is relaxed. Tim Knol vertelt geanimeerd over zijn jeugd. Op 8-jarige leeftijd zingt hij al tijdens de gitaarlessen van vader Ton nummers met titels als ‘Pain In My Heart’ en o ironie “My Drinkin’ Days Are Over ‘. Zijn eerste ontmoeting (en optreden) met de Bluegrass Boogiemen is lang geleden tijdens een rock ’n roll festival in Hoorn, nota bene in Het Kleine Café Aan De Haven (ja dat bestaat echt). Hij is dan 14 jaar.

Het is op die plek dat hij verliefd wordt op bluegrass muziek. Twee jaar geleden wordt de samenwerking opgepakt wat resulteert in de Happy Hour Theatertoer en een gelijknamig studio album, geschreven met Arnold Lasseur.

Tijdens de show wordt met veel humor gerefereerd aan onderwerpen als drank, Frans Bauer, bewondering voor de Duitse schlagerzanger Heino en diens café vol gouden platen. Ook de jarenlange gang naar Oerol en de vrees voor de typische ‘Oerol hippie’ komt ter sprake. Tot hilariteit van het publiek belandt Tim Knol in een conversatie met twee fans op de eerste rij, die uitloopt in een aantal levendige details die zich afspelen in een notoir hotel op Terschelling.

Muzikale helden
Maar eigenlijk gaat deze avond vooral over muziek. Naast een aantal nummers van het nieuwe album ook nummers van de Stanley Brothers How Mountain Girl Can Love. Van Merle Haggard The Running Kind. Een aantal nummers van Hank Williams o.a. In Your Arms To Stay, en My Bucket’s Got A Hole In It. Van de te vroeg overleden Blaze Foley het mooie rustige If I Could Only Fly. En van Gram Parsons Song For You. Speaking of Parsons: de Bluegrass Boogieman wonnen naast diverse andere Awards al acht keer de Gram Parsons Award.

Ook de naam van de veelvuldig geroemde ‘father of the Bluegrass’ Bill Monroe en die van Jimmy Martin vallen herhaaldelijk. Van deze laatste een wals, Ocean Of Diamonds en Before The Sun Goes Down en het door allen supersnel en uitstekend uitgevoerde Ain’t Nobody Gonna Miss Me When I’m Gone. Van Ola Belle Reed High On A Mountain, van Doug Kershaw’s My Sally-Jo. My Old Kentucky Home is van Stephen Foster en bewerkt door Randy Newman. Verder nog In Your Arms To Stay, en het supersnelle Stars in Your Eyes van Tim Knol en Arnold Lasseur

Het laatste nummer is het supersnelle Crying Shame, met alweer hulde voor zang en spel. Groot applaus waarna drie nummers als toegift; Wheels van Gram Parsons en The Flying Burrito Brothers. Steve Earls’ Carrie Brown en de allerlaatste … Rollin’ My Sweet Baby’s Arms.

Tim Knol brengt met de Bluegrass Boogiemen een goede mix van diverse muziekstijlen als bluegrass, cajun, country en Americana, waarbij ik het door hem mooi gezongen Far From Me Now toch ook even genoemd wil hebben. Net als de titelsong van het Album Happy Hour en There Stands The Glass, het nummer met de snik, gezongen door bassist Aart Schroevers. Diggy Liggy Lo, de Louisiana Cajun song, wordt overigens subliem begeleid door o.a Van Strien op de mondharmonica en Lasseur op viool .

Van de setlist klopte achteraf geen moer. Ik heb getracht om in het moordend tempo van Tim Knol & The Bluegrass Boogiemen de meeste nummers te noteren en dat waren er nogal wat!
Maar, om met Ad van der Laan te spreken…het was een Topavond met Topmuzikanten !

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar