Phoenix | KLANKGAT

apr, 2025

Karakteristieke rapstijl van Sef is altijd herkenbaar
Hij combineert zijn raps en zang vandaag met twee mannen achter de toetsen en een fantastische drummer

De best wel zonnige zondagmiddag van Paaspop is het moment waarop Sef met zijn band in de Phoenix mag aantreden. Met zijn karakteristieke rapstijl, vaak persoonlijke en soms maatschappijkritische teksten is Sef altijd herkenbaar, maar desondanks niet per se gebonden aan één speciaal muziekgenre.

Sef

Hij combineert zijn raps of zang soms met verschillende muzikale begeleiding. Op Best Kept Secret Festival een paar jaar geleden, stond ie op het podium met Het El Salvador Ensemble bijvoorbeeld, een heel orkest, compleet met achtergrondzangeressen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over zijn vele collabs met een breed pallet van kleurrijke collega’s, waaronder bijvoorbeeld Willem van The Opposites, Faberyayo van De Jeugd en heeft hij onlangs nog een album opgenomen met Abel van Hang Youth.

Hier en vandaag wordt ie begeleid door twee mannen achter de toetsen en een fantastische drummer. Flarden van teksten zijn te lezen op het scherm achter het podium, niet per se van het nummer wat op dat moment bezig is, maar wel ermee te maken zouden kunnen hebben.

Het relaxte nummer Als Een Boom Valt, past goed bij dit zonnige weer, met passende teksten als, “Ik heb een glas in mijn hand…” Tijdens het nummer Niks Missen is er F.O.M.O. (Fear Of Missing Out) te lezen op het grote scherm, heel toepasselijk.

Dan wordt het donker op het podium en zien we Sef met een Duitse helm met allemaal kleine spiegeltjes erop als een soort van glitterbol. Het tempo gaat iets omhoog met het nummer Shirt Uit, normaal gesproken een samenwerking met Jungle By Night. Die zijn er nu niet, maar later op de dag wel in de Roxy.

Wie weet mag Sef daar ook wel weer acte de presence geven. Bijna iedereen schijnt dit nummer, met bijbehorend dansje, te kennen. “Shirt uit! Shirt uit! Helikopterpiloot! En zwaai hem boven je hoofd!”, dat is zo’n beetje de tekst van het refrein. Je hebt beeld, kan ik me voorstellen. Simpel maar doeltreffend.

“Willen jullie meer?” vraagt Sef. Natuurlijk willen we meer. De Leven bijvoorbeeld. En die komt ook. Net als De Machine, normaal gesproken een nummer samen met Abel van Hang Youth, maar je kunt natuurlijk niet al die muzikanten invliegen voor één nummer.

Daarom is ook de afsluiter Voor Alles Bang, die laatste nieuwe samen met Wende, zonder Wende. Maar die heb ik hier vorig jaar al gezien, dus daar kan ik mee leven. En nu tevreden de zon weer opzoeken, dan ga ik zometeen even bij Maan kijken.

apr, 2025

Op Paaspop zaterdag treden The Vices op in de Phoenix
Deze Groningse band speelt de sterren van de hemel als een doorgewinterde rockband

Het is nog redelijk vroeg op Paaspop zaterdag, om half vier in de middag, als The Vices mag aantreden in de grote Phoenix stage. Dat deze jonge Groningse band geen nieuwkomers meer zijn, blijkt wel uit het feit dat er flink wordt meegezongen door de goed gevulde tent.

The Vices

De band heeft inmiddels aardig wat bescheiden hits gehad en wordt veel gedraaid op bijvoorbeeld 3FM en KINK. Wie luistert er eigenlijk nog radio? Ze komen allemaal langs die singles. Zowel het oudere werk, Looking For Faces, als nummers van de nieuwe plaat, Before It Might Be Gone, die een stuk volwassener klinken dan het eerdere werk.

The Vices heeft een muzikale groei doorgemaakt en staat hier als een doorgewinterde rockband de sterren van de hemel te spelen. De nummers lenen zich ervoor om live net wat langere versies van te spelen, met mooie lange instrumentele stukken en heerlijk soleerwerk van zanger/gitarist Floris van Luijtelaar. Hij heeft twee verschillende microfoons tot zijn beschikking, met elk een eigen geluid.

Naast de stevige rocknummers is er ook ruimte voor wat rustiger werk, zoals Hope You Know. Dan knalt de verrassende cover War Pigs van Black Sabbath daarna er des te harder in. Hier is het publiek even in twee denkbeeldige groepen verdeeld.

De ouderen in de zaal denken, “Jaaaah! Vet! Sabbath! En de jongeren kijken een beetje verdwaasd om zich heen en vragen zich waarschijnlijk af op welk album dit heftige nummer staat.

De gitaar is even afgedaan en Floris zoekt de rand van het podium op en zingt vol overgave. Het is een respectvolle, energieke versie van deze klassieker. Dit nummer wordt gespeeld met een reden, “Omdat er zoveel aan de hand is in de wereld.” zegt Floris.

Daarna weer over tot de orde van de dag en wordt het vrolijke zomerse I Had A Name ingezet en is het heupwiegen geblazen. Bij het prachtige For My Mind wordt er weer volop meegezongen en is er veel ruimte voor het solide gitaarspel van de mannen.

Er wordt afgesloten met het swingend rockende Wrong Ones, waarbij zelfs een wall of death ontstaat. The Vices laat hier op Paaspop zien dat het met gemak de grotere podia aankan en is een band om te onthouden.

apr, 2024

Sophie Straat breekt door op de grotere podia
Aan het eind breekt ze de boel nog even af zoals het een goed maatschappijkritische artiest betaamt

Doordat ik eerst Hiqpy wilde zien spelen, drop ik pas later binnen bij het concert van Sophie Straat. Een zangeres uit de geweldige nieuwe lichting artiesten die rond Corona hun doorbraak beleefde. Met haar formule van puntige teksten op een smartlappen zang staat ze inmiddels klaar om ook door te breken tot de grotere podia van Nederland.

Sophie Straat

Het grote scherm achter haar in de Phoenix projecteert groots haar albumtitel van vorig jaar, Smartlap is niet dood. Daarvoor staat de begeleidingsband, geheel in het zwart gekleed, terwijl Sophie zelf beweeglijk haar songs brengt over de rand van het gehele podium.

Ze ziet eruit zoals ze klinkt in haar muziek. Haar corset top maakt haar verscheidene tattoos goed zichtbaar en haar groengeruite broek lijkt het enige fleurige op het podium. Toch maakt ze er weer een kleurrijke boel van.

Ik vraag mijn gezelschap wat of ik iets gemist heb. Het blijkt dat Sophie haar concert begon met haar nieuwe single Gebroken Spiegels. Daar baal ik wel van. Dat is namelijk een samenwerking met het Metropool Orkest van zeker dertien minuten dat op de plaat alle kanten opvliegt. Gedurfd om mee te openen, was wel benieuwd geweest hoe het live zou zijn gebracht.

Wat ik gelukkig wel mee maak is dat Sophie een mooi eerbetoon brengt aan de vorig jaar overleden Sinéad O’Connor. Ze kiest voor Drink Before The War, een albumtrack van het debuut The Lion & the Cobra wat na gebruik in de serie Euphoria (HBO Max) flink veel populariteit.

Het is een heftig melodramatische ballad, zoals we die van Sinead kennen, maar Sophie weet het toch recht aan te doen door het brengen met dezelfde verstilde intensiteit waarin zowel de kwetsbaarheid als de woede op theatrale wijze bovenkomen. Eens te meer een bewijs dat ze met haar hoge stem toch verschillende stijlen aankan.

Naar het einde toe wordt het alsmaar mooier. Met haar culthits zoals Tweede Kamer en de op Fleetwood Mac’s Everywhere gestutte Wat is het toch kut om agent te zijn breekt ze de boel nog even af zoals bij een goed maatschappijkritische betaamt. Deze show telt dubbel, zowel een goede demonstratie als het ideale optreden om de spits mee af te bijten in de Phoenix.

Screenshots: Sophie Straat – live at Song van het Jaar 2023

Sophie Straat

apr, 2024

Sophie Ellis-Bextor maakt rondje langs de podia
Sophie lijkt goed in vorm in de Phoenix tent en straalt nog net als 2001 in de videoclip

In 2001 maakte de hele wereld kennis met de radiohit Murder On The Dancefloor van Sophie Ellis-Bextor die in vele landen de top tien bereikte. Anno 2024 is het weer helemaal hip door TikTok. Tijd voor Sophie om een rondje langs de podia te maken en hiervan te oogsten.

Sophie Ellis-Bextor

De invloed van Tiktok is duidelijk in de Phoenix. De tent is goedgevuld en het merendeel vooraan was wellicht niet eens geboren ten tijde dat de hit uitkwam. Sophie zelf zal zich er niet druk om maken. Je kunt het zien als een nadeel, maar de zangeres snapt ook dat je mensen niet gelijk warmlopen voor je eigen werk, dus ze trapt de show sprankelend af met een cover van Cryin’ At The Discoteque om iedereen in de stemming te brengen.

Dat lukt prima. Sophie lijkt goed in vorm en straalt nog net als 2001 in de videoclip. Ze maakt fijn contact met het publiek terwijl ze stuiterend over het podium met haar band een feestelijke bonanza brengt van eigen nummers vermengd met covers waar de bezoekers zalig op gaan en heerlijk geamuseerd blijven.

Zo gaat iedereen los op de disco van Music Gets The Best Of Me en weet ze ook de heupen los te krijgen met Armin van Buurens Not Giving Up On Love. Het hoogtepunt komt de bij de medley waarin ze naadloos de hits Lady van Modjo, Groovejet (if this ain’t love) van Spiller, Can’t Fight This Feeling en zelfs Abba’s Gimme, Gimme, Gimme in elkaar laat overvloeien.

Ontroerd dankt Sophie iedereen aan het eind voor het heuglijke ontvangst dat ze mocht beleven en ze wenst iedereen nog een fijn festival toe als dan de synth-intro van Murder On The Dancefloor door de tent schalt en daarmee in de toegift nog voor een hemelse kers op de taart zorgt van een show waarin ieder wat te genieten had.

Coverfoto: ©Marcel Krijgsman
Foto’s: Facebook Sophie Ellis-Bextor

Sophie Ellis-Bextor

apr, 2024

Donny Benét opent tweede dag Paaspop 2024
Organische synths, ondersteund door een eclectische en funky gitaren en bas die weelderig de eigthies echoën

Het is bijna 14.00 als ik weer het terrein opkom. Goed dat de Phoenix naast de ingang ligt, want het is tijd voor de eerste artiest van de zaterdag. Donny Benét aka Ben Waples is de naam en 80’s disco synthpop is zijn faam.

Donny Benét

Als je hem voor het eerst ziet, weet je niet goed waar je hem kunt plaatsen. The Don, zoals zijn bijnaam luidt, heeft al meer dan 10 jaar hetzelfde kenmerkende uiterlijk. Een ver teruggetrokken haarlijn met een foute mat en dito snor. Hij zou zo weggelopen kunnen zijn van een foute maffia B-film of gewoon uit Maaskantje kunnen komen.

Maar als hij dan eenmaal op het podium staat, zelfverzekerd in zijn glimmend witte pak en het geweldige Mr. Experience van zijn debuut inzet, weet je gelijk dat dit een geweldig optreden gaat worden. Het nummer zou zo kunnen komen uit de koker van Giorgio Moroder. Organische synths, ondersteund door een eclectische en funky gitaren en bas die weelderig de eigthies echoën.

Het publiek dat The Don niet kende weet even niet wat het ermee aanmoet. Is het bedoeld om te lachen? Of om te dansen? of kun je lekker zoals de mensen vooraan, het gewoon allebei doen? Donny zelf en zijn band gaan onverstoord verder en duiken meer parels van zijn moddervette disco-funk liedjes op.

Konichiwa, Second Dinner en met name de clubhit Multiply klinken allemaal weer als de soundtrack van een moderne slechte Miami Vice adept, maar ze brengen het zo heerlijk luchtig en gevarieerd terwijl de tongue-in-cliche’s voorbij blijven vliegen.

En voorbij gevlogen is het al snel. Net geen 45 minuten staan er op de klok als het gedaan is met afsluiter Santorini. Met deze romantische jazzy ballad dat weer fenomenaal getopt is met cheesy dance invloeden is alsof deze “adult entertainer” ons een nachtzoen wil geven en dat is jammer. Hij had nog wel even door mogen gaan.

Screenshots: Donny Benét – Santorini (Official Music Video)

Donny Benét

mrt, 2024

Die Antwoord maakt eigen visueel en muzikaal universum
Was een tijdje stil rond dit trio maar in de Phoenix gaan ze los als vanouds

Als voorlopig hoogtepunt herrijst Die Antwoord deze vrijdagavond vanuit de Phoenix. Het unieke Zuid Afrikaanse gezelschap creëert eigen visueel en muzikaal universum.

Die Antwoord

De Paaspop vrijdag is altijd even inkomen. Traditioneel is het natuurlijk de opening van het festivalseizoen en dan is altijd het spannend wat bijvoorbeeld het weer gaat doen.

Dus dan zit je met vraagstukken zoals: Wat trek ik aan? Poncho mee of T-shirt aan? Wat kost een muntje dit jaar? € 3.75 dus. Hoe is de indeling van het terrein dit jaar? Niet veel anders dan afgelopen jaar, dus je weet al snel de weg. Op de vraag, “Wat mag ik zeker niet missen?” is maar één antwoord mogelijk, namelijk: Die Antwoord!

Zo’n vijftien jaar draaien rapper Ninja, ¥o-Landi Vi$$er en DJ Hi-Tek al mee. Nadat het een tijdje stil is geweest rond dit Zuid Afrikaanse trio, staan ze hier vanavond voor de eerste keer in vier jaar op het podium. En die eer is dus aan Paaspop. Dat belooft wat.

De spanning in de Phoenix, de op één na grootste tent van Paaspop, wordt er voor aanvang nog even ingehouden, want een groot doek verhult de aankleding van het podium.

Dan wordt er nog flink wat rook ingepompt vooraan en hoor je de klanken van Carmina Burana in de remix. Als dan eindelijk het doek valt, moet je door de rook nog goed kijken, voordat je iemand op het podium ziet staan, maar we zijn los!

Het podium is gevuld met, ja wat moet het eigenlijk voorstellen, grote bollen die wel iets weg hebben van planeten, zoals Jupiter. Het creëert in ieder geval wel een eigen universum, dat goed past bij dit unieke muzikale gezelschap.

Achterin staat een verhoging, waarop ¥o-Landi regelmatig staat te zingen en dansen. Ninja heeft een soort van wit joggingpak aan en ¥o-Landi een oversized witte hoodie, die maar net haar billen bedekt.

Vanaf de eerste minuut zwepen ze het publiek op, met puntige raps en de lekkere beats van DJ Hi-Tek, die in zijn brede, blote behaarde bast achter de knoppen staat. Hij heeft een masker op met een enge scheve bek.

Eerste muzikale hoogtepunt is Banana Brain, waarbij Ninja ¥o-Landi op de nekt neemt alsof ze niks weegt en ze zingt gewoon verder. Ze lijkt na al die jaren nog steeds niks ouder te zijn geworden.

intermezzo

Na een paar nummers volgt een muzikaal intermezzo met een danseres in lang, weinig verhullend, wit gewaad. Dit geeft het tweetal de gelegenheid om een andere outfit aan te trekken.

Deze keer een zwart glimmend pak voor Ninja en ¥o-Landi in het goud, waarvan de jasjes al snel uit gaan. Het is goed warm in de tent. Daarna weer een instrumental, waarbij DJ Hi-Tek van de gelegenheid gebruik maakt en achter zijn apparatuur vandaan komt, om te dansen op de verhoging achter op het podium. Dat betekent dus weer een ander jurkje voor ¥o-Landi.

Even later begint Ninja, nu in ontbloot bovenlijf, aan zijn eerste crowd surf avontuur, vakkundig vastgelegd door alle aanwezige mobieltjes. De grote hits komen natuurlijk voorbij, zo wordt er luidkeels meegeschreeuwd met I Fink You Freeky en wordt er afgesloten met Enter The Ninja, waarbij hij voor de tweede keer het publiek in duikt en een jongetje van een jaar of veertien, mee het podium op neemt en ook hem op de nek neemt.

Ze mogen dan een pauze van vier jaar hebben gehad, maar hebben nog niets verloren van hun energie op het podium en weten dat heel goed over te brengen op de aanwezigen hier in de Phoenix.

Voorlopig hoogtepunt van deze Paaspop editie, wat deze redacteur betreft. Dat er nog veel mogen volgen. Op naar dag twee.

Fotografie: Tom Doms

Die Antwoord

apr, 2023

De Staat zet Paaspop even zonder stroom
De band maakt zijn live-reputatie helemaal waar en breekt uitpuilende Phoenix tent af

Phoenix staat voor herrijzenis, nou De Staat is herrezen en hoe. Zoveel energie dat de stroom het letterlijk en figuurlijk begeeft en een kwart van het terrein van Paaspop even donker is.

De Staat

De Phoenix tent is al afgeladen vol als ik aan kom lopen, ruim op tijd maar ik kan er nog net in voordat de tent gesloten wordt in verband met de drukte. Ik ben verbaasd dat De Staat zo immens populair blijkt hier op Paaspop.

Paaspop is het festival waarbij de bands bijna bijzaak lijken (de Early Bird tickets voor 2024 zijn bijvoorbeeld alweer direct uitverkocht, maar liefst 30.000 stuks!) zonder dat er een naam bekend is … Velen kopen een kaartje omdat het oh zo gezellig is, een soort traditie en inderdaad, ook ik zie veel bekenden.

Biertje, kletsen en dansen. De echte muziekliefhebber zal hier wel rondlopen maar dat is zeker niet de hoofdmoot. Desondanks puilt de tent helemaal uit. Knap.

Met een hypnotiserend begin waarbij de stage van rood naar heel en blauw kleurt, zoals hun laatste wapenfeit Blue binnenkort uitkomt, dat met een climax de song Look At Me van album Red inluidt. Zanger Torre Florim staat centraal op het podium en iedereen moet zijn vizier op hem richten. Wat een lekkere opening en als ze gelijk Danger van album yellow inzetten, knalt de tent uit zijn voegen .

Met het lekkere Blues Is Dead (geniale songtitel) van het succesvolle album 0 gaat het verder. Hier blijkt de invloed van the Beastie Boys duidelijk en dat is ook geen geheim. Als ik daar wat Primus, New Order, Krautrock en ons eigen De Kraaien bij doe en met een scheutje psychedelica en rock samenbinden in de blender, dan heb je De Staat.

Na het lekkere input source select volgt het live debuut van single Running Backwards Into The Future, van het nog uit te komen album Blue, een wat rustiger aanstekelijk refrein en radio vriendelijk. De tent gaat los op de elektro beats van Who’s Gonna Be The GOAT?. Geweldig nummer waarbij de menigte zijn laatste energie nodig zal hebben, lekkah!

Het grappige Pikachu met zijn repeterende beat zorgt voor de nodige uitputting – en spierpijn the day after. Make Way For Passenger van succesalbum I_CON wordt uit volle borst mee gezongen. Wat een energie zowel van band als publiek.

Uiteindelijk iets teveel want bij Head On The Block begeeft de power het en is alles plots pikkedonker. Het lijkt even bijna bij de show te horen maar al snel is duidelijk dat we toch echt een probleem met stroom hebben. Maar chapeau voor de organisatie want vijf minuten later knalt De Staat nog twee songs de tent in en sluit af met Kitty Kitty van album Bubblegum. De band maakt hun live-reputatie helemaal waar en is klaar voor het zomerfestival.

Ik vraag mij stiekem toch af wie van de bezoekers nu allemaal de platen van De Staat in de kast heeft staan … ik heb in ieder geval de limited edition Red, yellow, Blue 10”vinyl box al gepreorderd.

Aanrader!

Coverfoto De Staat: ©Max Kneefel

De Staat

apr, 2023

Energieke liveshow Frank Carter And The Rattlesnakes
Een beproefd recept maar daarom niet minder succesvol met inmiddels heel wat nieuwe fans erbij op Paaspop 2023

Vijf jaar geleden stond Frank Carter And The Rattlesnakes ook al op Paaspop. Toen in de kleinere Jack Daniels tent. Ik was toen een van de “lucky few” die daar bij was. Die tent was toen amper half gevuld en ook toen al wist Frank Carter het publiek al tot een circle pit te verleiden. Nu staan ze in de grote Phoenix tent en hebben ze inmiddels heel wat nieuwe fans erbij.

Frank Carter And The Rattlesnakes

Frank Carter And The Rattlesnakes staat altijd garant voor een energieke liveshow met veel interactie met het publiek. Zo ook vandaag. Bij de eerste klanken van opener My Town, op plaat vergezeld door Joe Talbot van de band Idles, staan de meesten al lekker mee te bewegen. Niet lang daarna duikt Frank al de menigte in om te crowdsurfen. De tent is dan nog niet stampvol, dus dat avontuur duurt niet heel lang en zakt ie naar beneden. En dan zie je die kleine man niet meer. Gelukkig wordt ie weer omhoog geholpen en wordt ie weer richting het podium gemanoeuvreerd.

Dit is naar eigen zeggen het eerste optreden dit jaar. Maar toch weet je wel een beetje wat je kunt verwachten als je de band al vaker hebt gezien, live of op tv bij Pinkpop bijvoorbeeld. Er wordt gewerkt volgens een beproefd recept. Een moshpit alleen voor vrouwen bijvoorbeeld en natuurlijk een circle pit rond de geluidstafel, beide ook bij Pinkpop te zien. Maar ook nog niet uit de mode blijkbaar, een sit down. Je kent het wel, “Everybody on your knees…” tijdens een iets rustiger stuk en als de muziek er weer in knalt, gaan we allemaal springen. Maar het werkt. Iedereen gaat uit zijn dak.

Frank zingt niet alles even zuiver, maar dat is hem vergeven door al die energie die hij, en zijn band natuurlijk, geeft. Opvallend is wel dat ie veel selfie video’s maakt op het podium. Al zingend, met band en publiek erbij. Voor zijn eigen Instagram pagina? De echte knallers, Lullaby, Crowbar en Kitty Sucker komen wat later in de set aan bod en dat blijven ook wel geweldige nummers. Persoonlijk had ik nog graag het iets meer ingetogen Anxiety gehoord, maar dat mag de pret niet drukken.

Nu is het tijd voor een liefdesliedje zegt ie. Het blijkt de laatste te zijn. Iemand wenkt hem om het publiek in te komen. “Dat heb ik al gedaan joh! Was jij er toen nog niet zeker?” Maar toch besluit hij zich tussen zijn fans te begeven, die dan in een cirkel om hem heen staan als ie I Hate You inzet. Langzaamaan vindt ie de weg naar het podium terug vanwaar ie de menigte nog één keer dirigeert. Eerst zingt de rechterhelft en daarna de linkerhelft de liefkozende woorden uit volle borst mee: “I fucking hate you, and I wish you would die!”

Nou Frank, laat ik dit zeggen, “I fucking love you, and your Rattlesnakes, and I hope you will be around for a long time!”

apr, 2022

Palm desert temperatuur Eagles of Death Metal
De band doet er alles aan om in de Phoenix tent hun foute looks houding te bevestigen

Eagles of Death Metal wisselt vaak van bezetting. Leider Jesse Hughes is de enige stayer. Hij slaagt er elke keer weer in zich te omringen met geweldige show muzikanten.

Eagles of Death Metal

Paaspop, iets voor zessen. Buiten schijnt de zon volop en hangt er goed zomers festival sfeertje. In de volgestroomde Phoenix gaat het komend uur flink heter worden tot een Palm Desert temperatuur. De reden: Eagles of Death Metal staan op het podium.

Ingewijden kenden de groep al langer, maar in 2015 werd de groep wereldberoemd door de Bataclan aanslag. Het tekende de band en vooral de leider Jesse Hughes, maar voor hetzelfde keerde Eagles of Death Metal met een hervonden strijd terug naar Parijs om de tour te hervatten en ook nu, na de corona pandemie, staat er een dankbare band op het podium, die klaarstaat om te doen waar ze goed in zijn: beuken en het dak eraf spelen.

De band begint direct sterk met I Only Want You en de tent, die al snel veel te klein blijkt, gaat er gelijk in mee. Op aanjager Jesse Hughes na is de bezetting helemaal veranderd, maar iedere keer flikt hij het om geweldige show muzikanten mee te krijgen. Zo blijkt gitarist Josh Jové een excellente solist tijdens het nummer Moonage Daydream (cover van David Bowie) en is nieuwe bassiste Jennie Vee behalve een lust voor het oog, ook nog eens zeer bekwaam op de vier snaren. Dat blijkt als ze tegen het einde nog een stukje Ace of Spades eruit gooit.

Met zulke aanwinsten is het natuurlijk makkelijk om het publiek te vermaken, maar net als in het voetbal kan er maar één de sterspeler zijn die het stadion laat opveren en dat is Jesse Hughes. Als hij een moment pakt om iedereen te bedanken en te vertellen hoe high hij wel niet is, zwelt de hele tent op in luid gejuich. Het plaatje klopt, de band doet er alles aan om hun foute looks houding te bevestigen. De veel te grote zonnebrillen, de druipsnorren, de vele tattoos over de bezwete lijven, zo fout dat het weer leuk wordt.

En het blijft leuk, de set zit propvol goede nummers als Cherry Cola, I Want You So Hard en Whorehopping. EOMD speelt een lieve lust en zoals de frontman betaamt moet er ook even het publiek in worden gedoken om al crowdsurfend gitaar te spelen. Net zo lief, verlaat Jesse ook even kort de bühne om de rest van de band in de spotlight te zetten.

Het uur is om voor je het weet en een uitzinnig applaus klinkt op het einde. Eagles of Death Metal beloofde iedereen in hun woorden “een fuckin’ great time’ te bezorgen en daarin zijn ze meer dan geslaagd.

Coverfoto: Emine Gula

apr, 2022

Vrolijke vrijdag vooravond Paaspop 2022
Het is prachtig om zoveel blije mensen bij elkaar te zien en het zonnige weer is een mooi kadootje

Schijndel, Paaspop 2022, veel blije gezichten, mooi weer en veel jeugd. Het kan gewoon niet op en vooral voor de jeugd zijn er veel aantrekkelijke artiesten aangetrokken. Een slimme en wijze zet van de Paaspop leiding.

Paaspop 2022 vrijdag vooravond

Na twee lange jaren geen Paaspop en amper live muziek, is dit voor velen het eerste grote festival waar men weer naar toe kan. Het is dan ook prachtig om zoveel blije mensen bij elkaar te zien. Het zonnige weer is bovendien een mooi kadootje en ook deze editie is er weer een grote diversiteit aan bezoekers, ouwe rockers, ouders met kinderen en ook heel veel jeugd onder 18, die dankzij het Young & Free ticket voordeliger naar binnen kunnen.

Die laatste groep komt ook ruimschoots aan hun trekken met onder andere nieuwe helden Joost en Antoon, die de Roxy uit hun voegen deden barsten, waar kort voor aanvang nog lange rijen bij de ingang stonden. Om die reden heeft deze redacteur van dienst deze optredens aan zich voorbij laten gaan.

Er waren nog voldoende andere opties om te gaan bekijken bij Paaspop 2022, om maar niet te zeggen, teveel moois eigenlijk. Wat dan dankzij de top programmering weer keuzestress veroorzaakt. Welke shows kijk je in zijn geheel en waar ga je even een glimp van opvangen of gewoon even de sfeer proeven.

SONS in de Jack Daniels tent is zo’n band die je in zijn geheel zou moeten zien. Wát een rockshow geven deze Belgische heren. Lees hier het uitgebreidere verslag.

De tent ernaast, de Thunder Alley, is één van de tenten die groter is dan de voorgaande editie. Hier speelt het Amerikaanse Dead Sara een levendige rockshow waar zangeres Emily haar longen uit haar lijf schreeuwt. Het zijn over het algemeen energieke rocknummers, maar ook wordt er af en toe wat gas teruggenomen. Jammer is wel, dat de band wel vrij veel tijd neemt tussen de nummers door om te stemmen, gitaar af en weer om, slokje te drinken. Daardoor slaat de show af en toe wel dood. Veel interactie met het publiek is er niet, maar in plaats van praten kiest Emily ervoor om lekker te schreeuwen en te bewegen. En dat doet ze goed. Leuke frisse jonge band en “very much alive!”

Er is nog even tijd om een glimp van Anouk op te vangen en meer dan dat wordt het dan ook niet, want verder dan halverwege de Apollo kun je bijna niet geraken. Maar bij Anouk weet je wat je krijgt. Een solide rockshow met aardig wat blues invloeden. En natuurlijk die stem die na al die jaren weinig aan kracht heeft ingeboet. Nog steeds een topartiest.

Voor Hang Youth moet je weer bij de Jack Daniels Stage zijn. De jonge Amsterdamse Nederlandstalige hardcore punkers, weten het vuurtje goed op te poken. Voor een iets uitgebreider verslag kun je hier terecht.

Hopelijk hebben de bandleden van Eagles Of Death Metal leren leven met de verschrikkelijke gebeurtenissen die in muziekzaal Bataclan in Parijs hebben plaatsgevonden een aantal jaar geleden. Je kunt alleen maar respect hebben voor deze band, die gelukkig de draad weer heeft kunnen oppikken sindsdien. Je weet niet wat er in hun hoofden omgaat, maar de spelvreugde straalt in ieder geval uit over het publiek.

De lekkere rauwe Amerikaanse rock valt goed hier in de Phoenix. Menigeen is aan het heupwiegen of is tevreden aan het jaknikken op de maat van de muziek. De bezetting van de band, die mede door Josh Homme van Queens Of The Stone Age is opgericht, speelt vaak met een wisselende bezetting. Opvallende verschijning vanavond op het podium is de bassiste, met haar volle rode lippen en peroxide blonde lange krulhaar, die heel sensueel haar bas bespeelt.

Ik wil niet weg gaan, maar ik wil graag nog een stuk meepakken van DI-RECT in de Apollo en dat was een juiste beslissing. Maar daarover later meer in mijn verslag van Paaspop 2022 vrijdag later op de avond.

Coverfoto: Bart Heemskerk