George Kush gaat op deze gure en kletsnatte dinsdagavond in augustus proberen er iets van te maken, daar in die grote muziektent van Theater Festival Boulevard op de Bossche Parade. Ik ga het alvast verklappen. Hij slaagt er 100 procent in om zijn publiek te geven waar het voor is gekomen.
Liefde en vertwijfeling zijn zijn hoofdthema’s en die gaan er in als koek. Er wordt meegezongen – gedist eigenlijk- en gedanst door een handvol begeesterde fans.
George Kush
George Kush is het pseudoniem van Joris Branderhorst die ooit is begonnen met optreden als frontman van The George Kush Collective. Toen deze groep in 2020 uit elkaar viel, besloot hij om solo verder te gaan.
George Kush en band in Boulevardtent
Vijf jaar geleden zag ik George optreden met de George Kush Trio in de Toonzaal. Ook toen kwam er slechts een handvol fans opdraven, maar dat was meer te wijten aan de relatieve onbekendheid van het podium en de minieme publiciteit aan het optreden. Net als toen combineert Kush hiphop met andere muziekstromingen.
Nu hij solo is gegaan, heeft hij ook de combinatie met theater verder opgezocht wat resulteert in een grotere dosis drama in zijn optredens. Hij heeft flinke stappen gemaakt.
wat gaat in je om
Net wat in het midden van het optreden vertelt George wat hem zoal heeft beziggehouden. Hij heeft veel nagedacht, eigenlijk iets teveel vindt ie zelf ook. Introspectie van de eigen gedachten, gevoelens en herinneringen die tot onderwerp van overdenking gemaakt worden.
Of dat zo bevorderlijk was voor zijn mentale gezondheid, was de vraag. Met zijn tweede single VAST tracht hij aan al die overpeinzingen een einde te maken. Hier onder een voorbeeld van zijn rap/spoken word voordrachten.
Joris en Jurijn Branderhorst
Geen Lucht Ik denk dat het dus de sneeuw en ik zijn
Niemand meer dan de wolken en mijn
Verstikkende brein
En elk stukje branding dat ontsnapt aan de golven
Mijlenver verwijderd van alles waar ik voor wil gaan
Alles om me heen te snel om bij stil te staan
We willen de ruimte
maar beseffen ons niet dat ons universum is gevuld met magnetische velden
Sorry
Ik mis je
Maar ik leef
Dit zijn de dromen van de Zuidpool
Voer voor psychologen? Misschien. Een vrije geest houdt van sprongen en zo’n geest waart rond in het hoofd van George Kush. Deze rap is de intro naar het nummer VAST. Dat gaat over vastzitten in jezelf en in relaties met je vrienden en geliefde. George zit vast en komt er niet uit. Een vacuüm zit in zijn hoofd.
De track heeft een lekkere beat, de juiste R&B-feel, fijne rap en duurt iets meer dan zes minuten waarvan de laatste twee je doen zweven. Luister zelf maar.
Het album release van Synthetische Speeltuin is zoals elke release een feestelijk moment en dat je als artiest graag deelt met familie, vrienden en bekenden. De rapper Qube, de artiest in kwestie, ziet echter tot zijn genoegen ook onbekenden in het publiek. Deze release op zaterdagavond 24 juni in Willem Twee Poppodium is mogelijk gemaakt door Cityboost ‘s-Hertogenbosch.
Synthetische Speeltuin
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het belooft een complete avond te worden met voor- en midprogrammeringen. In het voorprogramma treden Jimmy Rockx, Isis van Geffen en Jasja Renne op, respectievelijk dichters en spoken word artiest. Alledrie afgezanten van Zinnig Zuiden.
Jammer genoeg lezen Jimmy en Isis voor vanaf een blad papier en een dichtbundel. Dat doet mijn inziens afbreuk aan welke performance dan ook. Jasja is als spoken word artiest wel op dreef. Zij doet haar act in het Engels en ondanks dat ik mijn best doe haar te volgen, raak ik het spoor van haar verhaal spoedig bijster.
Mosea
Na een korte rook- en drankpauze is het podium van de Kleine Zaal voor rapper Mosea. En wat een lekkere performance geeft hij weg. Zijn donkere stem is gemaakt voor rap en hiphop. Hij is niet altijd goed verstaanbaar maar who cares? De beat maakt alles goed. Mosea is dé perfecte support act voor het hoofdprogramma, die van Qube aka Jasper van den Bovenkamp.
Na weer een korte break – de biertappen moeten nu eenmaal stromen – kondigt gastspreker Joost De Synthetische Speeltuin van Qube aan. De spanning wordt opgevoerd door een lange en spannende synthesizer intro van Michiel, de vaste begeleider van deze release avond. Qube opent met Wandel Naar Binnen, gevolgd door Ik Word Langzaam Wakker en Koningin van de Nacht.
Qube en Michiel
De symbiose tussen Qube en Michiel getuigt van een gedegen voorbereiding, ze zijn goed op elkaar ingespeeld. De sound geeft een goede drive aan de inhoud van de performance. Een inhoud die nogal aan de zware, serieuze kant is, geeft Qube zelf toe. Met dat zelfinzicht switcht hij moeiteloos naar een wat vrolijkere, old skool hiphop nummer. Maar dat is pas later in de set want het wordt een uitgebreide release avond.
Vlnr: Jip, Qube en Michiel
Zo midden in de act nodigt Qube musicus Jip uit, een studiegenoot van de Rockacademy. De synthesizer wordt tot zwijgen gebracht want dit intermezzo van de Synthetische Speeltuin gaat unplugged met gitaren. En is wat mij betreft het hoogtepunt van de avond. De teksten komen sterker, indringender door en het wordt duidelijk dat Jasper met gemak een avondvullende show kan optuigen. Stof en materiaal genoeg.
Na dit akoestische deel gaat het weer van dik hout zaagt men planken en beuken synthetische beats & lyrics de kleine zaal in. Jasper houdt een afscheidspraatje en bedankt iedereen incluis de twee barmannen die deze release heeft helpen verwezenlijken en eindigt heel toepasselijk met Laat Me Gaan. Dat zou hij willen maar zijn publiek eist een toegift. Dat wordt uiteindelijk een hilarische uptempo uitvoering van dat laatste nummer. Pas dan laten de mensen hem gaan.
Nova Twins is een Brits rockduo bestaande uit zangeres/gitarist Amy Love en bassist Georgia South al is er live natuurlijk wel een drummer bij. Het is een mooi plaatje, die twee opvallend uitgedoste dames vooraan op het podium hier op het Jack Daniels podium, met hun zelf in elkaar genaaide, althans zo lijkt het, outfits aan.
Geel met zwart gestreepte broek met top en dan daar overheen weer wat zwarte lappen genaaid en witte lapjes op de knie onder andere, met een soort schorpioen erop getekend. En dan die prachtige roze haardos van Georgia die lekker mee bounced op de maat van de muziek.
Maar het belangrijkste is, ze kunnen rocken! En hoe! Ze rijgen verschillende genres aan elkaar. Rap, urban, metal, punk, pop en rock, om maar wat te noemen. Zelf vinden ze urban punk wel een goede beschrijving, maar hoe het ook heet, het is onmogelijk om stil te blijven staan.
Zelf hoor ik wat Rage Against The Machine invloeden, al is het hier de bassist die de kekke geluidjes uit de pedalen tovert in plaats van de gitarist. Wat kan die meid spelen zeg! Soms hoor je bij haar aanslag, dubbele tonen klinken, waardoor het een lekker vol geluid krijgt en daardoor mis je de gitaar ook niet, wanneer Amy niet mee speelt.
Zangeres Amy Love is erg beweeglijk en zwiert ook regelmatig haar been de lucht in. En dat kan ook, want ze speelt dus niet bij elk nummer gitaar, dus kan ze ook nog eens lekker los gaan met zingen. En dat kan ze. Schreeuwen kan ze ook, al zit daar wel af en toe een effect op, maar wat maakt het uit? Het contrast is dan des te groter als ze met haar lief stemmetje aan de zaal vraagt of alles goed is.
Er komt uiteraard veel werk voorbij van het laatste album Supernova van afgelopen jaar, waaronder het aanstekelijke Cleopatra, het swingende Choose Your Fighter en de knaller Antagonist. Wat wel vaststaat is, dat we hier te maken hebben met een nieuwe sensatie, die grotere podia gaat vullen. In eigen land hebben ze al een Brit Award gewonnen voor Best British Group en Best Rock Alternative Act. En wat mij betreft het absolute hoogtepunt van Paaspop 2023!
Jongeren laten zondag 25 september tijdens het jongerenfestival SKEER22 hun talenten zien op de Markt in Den Bosch. Daarvoor zijn een paar podia opgezet. Powerup073 betrekt de mainstage en Huis73 heeft een wat bescheidener optrek voor zijn deelnemers opgetuigd. Uit heel Den Bosch en omgeving hebben jongeren SKEER-audities gedaan. Zij die daar doorheen zijn gekomen, staan nu in de startblokken om te shinen.
SKEER22
SKEER22
Samen met mijn zoon van 11 jaar loop ik naar de Markt waar het een drukte van belang is. SKEER22 slaat aan, zoveel is duidelijk. Wat meteen in het oog springt, is een enorm springkussen kasteel waar de jongsten zich – aan het kabaal te horen – enorm vermaken. Mijn jongen kijkt ernaar en haalt zijn schouders op. Hij is al dit gespring ontgroeid. Op de manstage verschijnt een groep jongvolwassenen, blond, fors en groot. Mijn zoon vraagt of Ronnie Flex ook komt. Ik antwoord dat dat niet gaat gebeuren.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Jongeren krijgen een mooie kans om zich aan een groter publiek te presenteren. Iedere act duurt kort, hooguit drie à vier nummers. dat moet haast wel gezien het aantal deelnemers. De rappers en dj’s komen af en aan. Zo ook een meidengroep die een erg leuke act weggeven,
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op de Markt kom ik Johan van Bommel tegen die straks ook een show gaat geven. Alleen niet op de mainstage, maar in de witte partytent – de Yurt stage – die Huis73 heeft opgezet. Daar kan je nu aan TechYoga deelnemen. Dat is yoga beoefenen met behulp van je smartphone. Daar spreek Ik even met Janneke van Dijk van Huis73.
TechYoga
KLANKGAT: Janneke, wat gebeurt hier bij SKEER22? Janneke van Dijk: Dit is het Skeer22 festival, een gratis festival voor jongeren. Een talentontwikkelingsfestival waarin jongeren hun talenten kunnen laten horen.
SKEER Huis73
En hoe moet ik dat zien?
Jongeren hebben auditie mogen doen voor op het hoofdpodium. En er zijn jongeren die vanuit Huis73 hier in de Yurt stage staan. Een tweede podium waar jongeren die betrokken zijn bij Huis73. Die muziek maken, gitaar spelen, songwriters zijn en kunnen laten horen wat ze doen.
Gaat het alleen maar over muziek?
Het Skeerfestival gaat over muziek, maar er is ook dans op andere podia. Er is een dans area, er is een sport area, er is een kinderhoek. Het is voor alle jongeren uit Den Bosch. Het is een samenwerking tussen Powerup073, Huis73, Farent Kinderwerk. Van alle partijen die zich bezighouden met sociaal werk, met cultuur in ‘s-Hertogenbosch en voor jongeren.
Het Skeer festival kon vanwege de pandemie twee jaar niet doorgaan. SKEER22 pakt de draad weer op en is een jaarlijks terugkerend festival. Aan het plezier dat ik van de gezichten kan aflezen, slaat SKEER22 goed aan bij de Bossche jongeren.
In de Yurt stage treden zes talenten op: Sander, Fé, Laura, Mits, Gala en Gewoon Johan. Eén act viel helaas uit.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Over Poweup073
PowerUp073 is een netwerkorganisatie die Bossche jongeren uitdaagt het beste uit zichzelf te halen. Vier jongeren wijkteams van jongerenwerkers, JPP jeugdpreventie werkers (Farent Sociaal Werk) en sportwerkers (S-PORT/gemeente ‘s-Hertogenbosch) zetten zich in voor talentontwikkeling, jongerenparticipatie en individuele begeleiding. Dit alles onder de sympathieke slogan Je bent je eigen held.
De vrijdagavond van Jazz in Duketown (JiD) editie 2022 is bezaaid met vele muziekstromingen en vooral modern creative, rap en funk voeren de boventoon. De leiding van JiD is de weg van verjonging verder ingeslagen. Eigen gebleven aan de gestelde normen is gelukkig gekozen voor het experiment en relatief onbekende.
Nieuw is de samenwerking met Dukebox, dat als platform de Bossche urban initiatieven en artiesten verbindt.
Wat is modern creative
Modern creative is de term de gebruikt wordt voor een moderne jazzstijl die invloeden uit jazzmuziek zoals bop en freejazz vermengt met eigentijdse muziek zoals rock, funk en hip hop. Deze vrijdagavond komen vele mengvormen voor in de programmering. Rap, rock, hip hop en jazz op het Kerkplein, freejazz op de Markt en poprock en jazz op de Parade. Allemaal modern creative.
Teus Nobel
Teus Nobel | Liberty Group | modern creative
Op de Markt bijten Teus Nobel en de Liberty Group het spits af en gezien de grote opkomst heeft de organisatie dat goed ingeschat. Trompettist Teus Nobel behoeft geen introductie. Zijn verfijnde spel wordt alom geloofd en geprezen. Interessant is dat hij meerdere malen zal optreden tijdens deze JiD editie zoals zaterdag met Het Brabants Jazz Orkest en wat later ook met Aron Raams. En vanavond dus met de Liberty Group dat bestaat uit Alexander van Popta (piano), Jeroen Vierdag (bas), Tuur Moens (drums).
Deze slideshow vereist JavaScript.
De Liberty Group opent het optreden en Teus Nobel staat afwachtend aan de zijkant. Het drietal zet eerst rustig in maar al snel gaan tempo en volume omhoog. Pas als Teus Nobel zich achter de mic begeeft, wordt de toon verzacht. Het is een patroon dat zich bijna het gehele concert zal herhalen. Het is niet zozeer mellow dat hier van toepassing is, eerder subtiliteit, verfijning. De drive en beat van Liberty Group zijn prima op orde en Teus anticipeert daar goed op. Intussen zijn op het Kerkplein de jonge honden van DUKEBOX zich aan het gereed maken.
DUKEBOX | rap | funk
ZENO rap Dukebox
Jonge honden? Ja, inderdaad. In samenwerking met het Bossche urban culture platform DUKEBOX levert het platform een aantal jonge artiesten af. Dat is ook te zien aan de samenstelling van het publiek. Van jong tot zeer jong. Dit is alleen maar goed om zo de continuïteit van JiD te borgen. Het een programma vol cross-overs waarin jazz, hiphop en urban culture elkaar aanvullen. Modern creative dus. DJ Bowie die geen DJ genoemd wil worden start de show. Bowie draait onbekende funk dat goed valt bij het publiek.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na zijn korte act is het aan rapper ZENO die voor de eerste keer wordt begeleid door een gitarist, toetsenist en DJ. Het gaat ‘m goed af. Zijn raps kunnen op de instemming van zijn fans rekenen. ZENO vindt het volwassen worden lastig, soms zelfs zwaar. Dat maken zijn raps wel zo sympathiek. De derde act is van BNNYHUNNA die op keyboards speelt op basis van samples en loops. Soms melodieus en dramatisch maar vaker met een funky beat.
De avond begint te vallen en een frisse wind steekt op. Vanaf en naar de Parade is er een constante stroom van mensen en van daar af is een andere attractie hoorbaar: Rilan & The Bombardiers
Rilan & The Bombardiers | jazz | funk
Rilan & The Bombardiers
Rilan en zijn Bombardiers waren er ook in 2018 bij en toen ook op de Parade. Zij trappen het festival af op deze mooie locatie in de schaduw van de Sint Jan kathedraal. Qua bezetting is een en ander veranderd maar de muziek is nog steeds hetzelfde. Frontman Rilan Ramhane is nog steeds zeer aanwezig en zijn soulstem is intact, net zoals de mix van pop, funk, rap en rythm-and-blues. Het is heel druk op de Parade. Op de Markt staat een bijzondere band uit de US op het punt van spelen, Ghost-Note, opgericht door Snarky Puppy leden
Ghost-Note | urban | jazz | funk
Robert Sput Searigh op drums
De programmering van Ghost-Note loopt vertraging op door gedoe met de souncheck. Het publiek reageert gelaten, soms schreeuwde iemand dat er gespeeld moest worden. Maar als drummer Robert Sput Searigh door de mic “Lets play folks” zegt, kan de party beginnen. Het is een mix van Snarky Puppy, James Brown, Sly & The Family Stone, Prince, Herbie Hancock etc.
Dwayne MonoNeon Thomas
De outfit van bassist Dwayne ‘MonoNeon’ Thomas op de bas trekt veel aandacht. Hij is helemaal winters ingepakt en heeft een opvallende gele bril op. Het is vette funk en dikke pret en hier en daar beginnen mensen bij de eerste tonen en noten te dansen. Top band.
Run Logan Run | modern creative | jazz | rock
Matt Brown
Ook hier wat startproblemen door een langere soundcheck. Deze driemansband uit de UK speelde een paar dagen geleden nog in Bristol en staat nu hier op het Kerkplein in Den Bosch. Andrew Neil Hayes (saxofoon, electronics), Matt Brown (percussie), Dan Messore (bas, gitaar) staan garant voor een muur van polyritmische breakbeats en scheurende saxofoonlijnen. Stuwende kracht is drummer Matt Brown aangevuld door het energetisch spel van saxofonist Andrew Neil Hayes. Er is in ieder geval een schare Britse fans op komen draven. Het eerste nummer hakt er meteen in en zet de toon voor de hele set.
Andrew Neil Hayes
Modern creative, rap en funk voeren de boventoon op deze openingsavond van Jazz in Duketown 2022.
PAX the humanoid was jarenlang frontman van het fameuze Kyteman Orchestra. Vanavond in Willem Twee poppodium treedt hij (solo) op met vier begeleiders op de livestream van Jazz in Duketown 2021. Vorig jaar bracht hij een album uit waar hij naar eigen zeggen 10 jaar aan heeft gewerkt. Hij wil daarin ‘de menselijkheid van het leven laten zien‘.
PAX the humanoid
PAX the humanoid
PAX borduurt verder op de traditie van de jazzpoetry, een dichterlijk verschijnsel dat in de jaren ’60 is ontwikkeld door The Last Poets die als grondleggers worden beschouwd van hiphop en rap. Dichtkunst en muziek zoeken elkaar altijd op. Dat is van alle tijden. PAX gaat uit van de menselijke maat en opent de set niet toevallig met het nummer Carpe Diem (Pluk De Dag, red.). Het is moeilijk om een mens te zijn, maar we hebben de energie en de mogelijkheden om er iets van te maken. is de strekking van dit nummer. “You’ve got energy to burn.”
Carpe Diem wisselt van jazz, rap, soul naar pop en heeft een lekkere gedreven trage beat en is daarom ook een beetje r&b. Het gaat PAX allemaal natuurlijk af. Het nummer wordt flink uitgesponnen met een hoofdrol voor toetsenist Niels Broos. Bijna twee keer zo lang. Een overtuigend begin. Dat zeker.
Love Rocks
Het tweede nummer is Love Rocks (You should create more). Cool jazz met dan rap, dan spoken word, overvloeiend naar zang. PAX herhaalt woorden aan het einde van een regel om een echo effect te bereiken, Ook dit nummer duurt langer dan de albumversie. Het tempo gaat flink omhoog aan het eind.
Het derde nummer Call It Freedom begint met een gitaarsolo van Gersom Raams. Raams geeft er een vieze galm effect aan wat wel zo lekker klinkt. Is jouw vrijheid wel de vrijheid van een ander, vraagt PAX zich af.
“Call it freedom if you want, call it freedom if it’s feel comfortable. But it is not real, not real.”
In het volgende nummer Leaves start toetsenist Niels met een stemmige soulvolle solo. Broos en PAX kennen elkaar van de Kyteman Orchestra en zijn volledig op elkaar ingespeeld.
Dat is ook zo vanavond hier in Den Bosch als Niels geïmproviseerd reageert op een gedicht – een spoken word – dat PAX op paar velletjes heeft genoteerd: Knuckle Down, Buckle Up. ‘What you thought you were, is just an illusion. Keep an eye for those in need’.
De menselijke maar van PAX is de mate van compassie die je als mens kan opbrengen. ‘Find the hope, find the trust’.
Na dit gedicht zet de band Profitable Love in. Door de tempowisselingen en gekke tussendoor geluidjes doet het sterk denken aan hoe Frank Zappa zijn nummers arrangeerde. Vooral de periode toen Zappa toetsenist George Duke had ingelijfd.
Knuckle Down Buckle Up – spoken word
Out Loud heeft een catchy sound. Je kan het lekker meezingen als je het refrein goed hebt opgeslagen. Lekker toegankelijk nummer en zal zeker aanslaan op een live act show. Misschien in september?
Time flies
“Time flies,” zegt Pax en de set sluit hij af met een nummer om je huiskamer mee af te breken. Het heet – heel toepasselijk – Hell en ademt dezelfde sfeer die George Clinton weet te bereiken met zijn bonkige funk. ‘How can I fight my demons?’, vraagt PAX zich af. Zolang hij zulke muziek blijft maken, mogen die demonen blijven.
PAX was indrukwekkend en deed de livestream vergeten. Goed beeld en geluid trouwens. Complimenten aan TV Jazz in Duketown.
Bezetting
PAX (vocals)
Niels Broos (toetsen)
Gersom Raams (gitaar)
Glenn Gaddum Jr. (bas)
Yori Olijslagers (drums)
Screenshots PAX the humanoid – Jazz in Duketown 2021
De nieuwe hiphop sensatie Joost stond vorige week nog op Eurosonic Noorderslag in Groningen waar hij veel lof oogstte. Deze jonge rapper valt op door zijn originele teksten en de lekkere zware beats die hem begeleiden.
Moshen bij Joost
Deze slideshow vereist JavaScript.
Dat Joost bij de jeugd geen onbekende is moge duidelijk zijn. Vanaf het begin is de Grote Zaal van Willem Twee Poppodium gevuld met grotendeels tieners die zijn teksten ogenschijnlijk woord voor woord mee schreeuwen.
Moshpits, je verwacht ze bij punk-en metalconcerten, maar door festivals zoals Woo Hah is het helemaal niet gek dat er bij hip hop concerten ook gemosht wordt. En dus ook hier weet Joost in dit geval deze jonge menigte in beweging te krijgen. Rauwkost is bedoeld voor jongeren dus is het goed om te zien er hier ook veel jeugd aanwezig is.
Inspiratie
Hoodie
Joost die de kapuchon van zijn hoodie ver over zijn hoofd heeft getrokken, heeft het in zijn nummers onder andere over “de blanke Paul de Leeuw” , “Tim Hofman” en “Hans Teeuwen”, maar ook over “Goede Tijden” en “Onderweg Naar Morgen“. Waar zou hij toch zijn inspiratie vandaan halen?
The Real Joost
Even later heeft Joost het waarschijnlijk warm gekregen en gaat zijn hoodie uit. Hij vraagt of de lichten even uit mogen en ook of er even niet gefilmd kan worden. Aan beide wensen wordt gehoor gegeven. Dat een deel van de zang van een bandje komt is niet echt storend, want er blijft genoeg tekst over voor Joost. Zo zingt hij ook nog over Zaanse Mayo en dat is natuurlijk sowieso vet!
Joost halfbloot
Even later vraagt ie nog een keer of de lampen even uit kunnen en dat is ook het moment dat ie ook nog zijn shirt uit trekt en met ontbloot bovenlijf de rest van de show vervolgt. Het tempo wordt ook een tandje opgeschroefd met een kleine rip off van Axel F van Harold Faltermeijer die uitmondt in energieke neo happy hardcore. Nummers als Kogels en Buurman laten mensen die veel te jong zijn om de jaren negentig meegemaakt te hebben zelfs hakkuh.
Winner takes it all
Joost heeft het goed naar de zin en blijft zelfs tijdens de finale nog even staan, waar hij naar eigen zeggen anders al van het podium zou lopen. Een remix van The Winner Takes It All van Abba wordt ingestart en dan verdwijnt Joost van het podium. Dat is ook het moment dat de zaal langzaam leegloopt, op naar een volgend optreden.
Boo Hoo en Toby Goodshank treden los van elkaar op in de foyer van de Toonzaal en daarom is deze avond van Muziek Op Donderdag op 23 mei in twee sets gedeeld. De band Oliver Oat heeft de show moeten annuleren. Eén van de bandleden liep een hersenschudding op.
Boo Hoo
Boo Hoo
Boo Hoo is de artiestennaam van Bernhard Karakoulakis uit Frankfurt / Duitsland. Hij treedt als eerste op. Boo Hoo begeleidt zichzelf op gitaar en is als zodanig als singer songwriter te oormerken. Op een of andere manier voelt dat toch niet zo aan. Komt dat door zijn act of de liedjes die hij zingt?
Die gaan over allerlei soorten zaken, van volksliederen tot beschouwingen van het moderne leven en de absurditeiten daarvan. Je zou zeggen dat is echt typerend voor een singer songwriter. Het lijkt er meer op dat hier in de Toonzaal een ‘uitgeklede’ versie van zijn act wordt getoond. Door het uitvallen van de band Oliver Oat treden hij en Toby Goodshank solo op.
Aandachtig publiek in de foyer van de Toonzaal
Boo Hoo is erg onder de indruk van de historische achtergrond van de Willem Twee concertzaal die ooit als synagoge diende. En dat er op de bovenverdieping twee studio’s met analoge elektronische apparatuur zijn gevestigd, maakt het beeld voor hem helemaal compleet in een bijzondere omgeving op te treden. De aandacht van het publiek ervaart hij als prettig: “It’s so quiet.”
Het is de eerste keer dat Boo Hoo in Nederland optreedt. Samen met Toby Goodshank en de band Oliver Oat toert hij nog een paar dagen door Nederland alvorens de tour in Duitsland te vervolgen.
Toby Goodshank
Toby Goodshank
Na een korte break zien we een man met een gitaar voor de microfoon staan. Hij stelt zich voor. “Hello, my name is Toby Goodshank.” Ook hij is onder de indruk van het gebouw en de gehele entourage daarom heen. Goodshank woont in New York. In een ‘shithole’ zegt hij zelf: “But, it is home.” De toon is gezet, hij krijgt de lachers op de hand.
Track One
Tien jaar geleden maakte Toby Goodshank een album zonder titel met tien nummers die eveneens titelloos zijn. Toen hij Boo Hoo leerde kennen, had die net zijn eigen platenlabel Lousy Moon Records opgericht. Dat tien jaar oude album werd opnieuw uitgebracht. Goodshank voert deze avond al die tien titelloze nummers op, beginnend bij Track One en eindigt met Track 10.
Aan alles merk je dat Toby Goodshank een geoefende performer is die gewend is op kleinere podia op te treden. Hij babbelt er lustig op los, reageert moeiteloos op het publiek en vraagt het om mee te zingen, iets waar hij zelf eigenlijk een hekel aan heeft.
Rappen met smartphone
Zijn teksten zijn vol insinuaties en woordspelingen die waarschijnlijk als explicit aangemerkt worden. Van die tien tracks begeleidt Toby Goodshank zichzelf op gitaar behalve twee nummers waar hij gebruikmaakt van een smartphone. Een vriend heeft twee tracks gesampled met onder meer een nummer van Burt Bacharach. Toby Goodshank rapt er niet onverdienstelijk doorheen.
Al met al is het een zeer leuke avond met twee sympathieke rasartiesten. Het enige wat je je kunt afvragen is, hoe zou het zijn geweest als de band Oliver Oat wél had opgetreden?
Zoals het hoort bij de Popronde begint vrijwel iedere band iets te laat, het Brabants kwartiertje treft ook Benjamin Fro. De vierkoppige band ‘The Theory of Justice’ staat achter de Amsterdamse rapper Fro (Adam Bais). Letterlijk, het podium waar ze optreden past maar net in de Palm dus ruimte om naast elkaar te staan is er amper. Benjamin Fro omschrijft zichzelf als filosofisch rapper die hiphop muziek maakt. Geen woord van gelogen, maar hij doet veel meer dan dat.
Het optreden
Fro is in Nederland nog niet zo bekend, hoewel de Palm vrij vol is zijn er daarom nog een paar plekjes vooraan. Toch zijn er duidelijk fans binnen: zodra de openingstrack ingezet wordt, springt een groepje meisjes meteen op. De eerste danspasjes zijn al gezet voor de rapper goed en wel kan beginnen. Hij start met ‘The Light’, van het album ‘Praten Over Leven’. Een chille plaat met lekkere beats en pianoklanken die je niet direct verwacht bij hiphop. De muziek bevalt goed, zo veel is duidelijk, de lege plekken vooraan zijn binnen no time gevuld.
Er hangt een ontspannen sfeer op het podium die verraadt dat dit niet hun eerste optreden is. The Theory of Justice geeft op bas, elektrische gitaar, drums en keys een heerlijke aanvulling op de raps van Fro. Soms zijn die dromerig, soms hard. De klassieke hiphop krijgt op dit podium een creatieve verbreding door synths en jazzy toetsen. Het doet denken aan een collab van Pete Philly & Perquisite en Chef’Special op hun eerste album.
Hoe meer het publiek hoort, hoe meer ze meegenomen geworden door de vibe die Fro uitstraalt. Alles lijkt moeiteloos te gaan voor deze Amsterdammer. Al snel blijkt dat hij ook humor heeft. Tussen twee nummers door promoot hij de sales van zijn nieuwe plaat: “Je kunt m’n album ook kopen, geef wat je wil. Het kost drie euro om ‘m te maken, dus als je 2,50 geeft ben je wel een beetje een eikel.” Het publiek lacht hartelijk met hem mee.
Benjamin Fro nadert het eind van zijn set: “Oké dan, hebben jullie zin om een feestje te bouwen?” Een redelijk enthousiast ‘yeah’ volgt. Fro antwoordt gevat: “Ik heb het idee dat rappers dingen altijd twee keer moeten vragen. Hebben jullie zin om een feestje te bouwen?” Na een volmondig ‘ja!’ van het publiek eindigt hij met het nummer ‘Real Man’.
Achteraf
Na het optreden zoek ik Fro op voor een kort gesprek. Ik vraag hem naar het optreden, zijn inspiratie en bekendheid.
KLANKGAT: Is dit het kleinste cafe waar je ooit gespeeld hebt? Fro: “Vorige week zaterdag was ik in Almere. Ik denk dat dat het kleinste zaaltje tot nu toe was.”
Kan ik me voorstellen, hebben ze überhaupt grote zalen in Almere?
Geen idee, maar ik wil niet heel Almere op mijn nek hebben. [lacht]
Wie is op dit moment je inspiratie?
Een rapper, Odyssey, die heb ik toevallig eergisteren ontdekt. Hij maakt hiphop met een liveband. Het is super soulvol, en combineert de oude hiphop van de jaren ’90 met die van nu. Dat probeer ik ook, een combinatie van relaxt en opzwepend.
Internationaal ga je best wel lekker, maar in Nederland ben je nog niet zo groot. Waar denk je dat dat aan ligt?
Ik sta inderdaad in Duitsland en Italië in de New Music Friday [op Spotify, red.]. Dat heeft voor het nummer The Park 40.000 streams opgeleverd. Ook in Polen, Denemarken en Zwitserland gaat het goed, daar word ik op de radio gedraaid. Sowieso zijn ze in het buitenland vaak een paar jaar eerder dan hier. Dat ligt aan internet denk ik. Je hoeft minder te doen dan vroeger om muziek aan andere kant van wereld te krijgen. Als je ineens opgepikt wordt, kan het snel gaan.
“Coming Soon” is de titel van de EP die speedbluesband Don Javor zondag 23 april presenteerde tijdens de release in de grote zaal van het Willem Twee Poppodium.
Fokko
Het publiek wordt opgewarmd door singer-songwriter Fokko frontman van de band Want Want. Hij brengt, naast rauwe maar toch gevoelige Nederlandstalige nummers, enige verwarring over hoe ‘Don Javor’ nou eigenlijk uitgesproken moet worden. De combinatie van zijn warme stemgeluid en rauwe gitaarspel voorziet de zaal van een rustige en intieme sfeer. Veel nummers vertellen verhalen uit het verleden. Veelal over de liefde, maar niet altijd even positief.
Don Javor
Er heerst een gezellige drukte in de zaal als de gordijnen zich openen voor Don Javor. Zonder aankondiging wordt de eerste noot gespeeld, waarmee ze de aandacht van het publiek pakken en niet meer loslaten. Het genre is moeilijk definieerbaar. Het is Garage Bluesrock gecombineerd met rap. Een bijzondere combinatie. Deze doorgewinterde muzikanten zetten een strakke set neer. Ze hebben er duidelijk zin in, spelend voor een aardig gevulde zaal met veel bekenden.
In de veelzijdige nummers lopen catchy refreintjes gesmeerd over in hiphop, blues en rock. De rap is niet altijd even verstaanbaar, maar brengt een sfeer met zich mee die een totaal andere kleur aan de muziek geeft. De muzikanten staan vol energie op het podium, alsof ze nooit anders hebben gedaan. Don Javor houdt wel van stevige rock met een flinke dosis blues erin.
Kinderen bij Don Javor
Kinderen
Tijdens de laatste twee nummers mogen alle kinderen het podium betreden. Ze toveren een glimlach op ieders gezicht met hun enthousiasme, en de energie druipt bijna van het podium af. Na een laatste toegift zit het er toch echt op en wordt het publiek tevreden achtergelaten. Ik denk dat we nog veel van Don Javor gaan horen.
Op deze zondag 23 april is het recensie team KLANKGAT opgericht. De naam van het team werd tijdens een brainstorm sessie door Aya Dupont voorgesteld en unaniem door de anderen aangenomen.
