Popronde Den Bosch telt dit jaar 46 shows op 22 podia waarvan twee nieuwe deelnemende locaties. Dat zijn Hello my Friend en The Grass Company. Het programma start vrijdag 7 oktober om 18:00 uur in éen van die nieuwe locaties: Hello my Friend. Alle concerten zijn gratis toegankelijk.
Popronde Den Bosch 2022
Het grootste rondreizende festival van Nederland strijkt dit jaar op vrijdag 7 oktober weer neer in het centrum van Den Bosch. Bijzonder dit jaar is dat Popronde Den Bosch wederom een stukje gegroeid is ten opzichte van vorig jaar. Zo zijn er dit jaar 46 shows op 22 podia te bewonderen waarvan twee nieuwe deelnemende locaties.
Poppodia voor een dag
Tijdens de Popronde vormen locaties in het centrum van de stad een etalage voor opkomend Nederlands talent. Naast cafés en poppodia fungeren bijvoorbeeld ook Huis73, de Kinki Kappers en The Grass Company als podium. In Den Bosch zijn 22 locaties ‘poppodium voor een dag’. Nieuw zijn; Hello my Friend & The Grass Company.
Aanstaande vrijdag om 18:00 uur start het programma van Popronde Den Bosch in Hello my Friend met een preview van Ben Forte (om 19:30 uur speelt Ben Forte nog eens op dit podium).
Vanaf 0:15 uur is Willem Twee Poppodium de plek waar de afterparty losbarst, met Babs, Kiwi Club en Luc Pustjens wordt er gedanst tot in de late uurtjes.
Op de markt (naast P79) staat wederom een Popronde promostand waar vanaf 17:00 uur programmaboekjes te verkrijgen zijn en diverse merchandise te koop is. Ook kun je hier op je favoriete act stemmen zodat deze de Paul Smits Award kan winnen.
Naast Den Bosch strijkt de Popronde dit jaar ook neer in Uden, Tilburg, Utrecht, Breda en nog 23 andere steden door het hele land. In 14 steden is de Popronde al weer geweest.
Over de Popronde
De Popronde is hét reizende muziekfestival van Nederland. Vanaf zaterdag 10 september tot en met zaterdag 3 december reizen de 99 geselecteerde acts langs 42 steden door het hele land. Singer/songwriters, rappers, rockers en producers, de Popronde is niet aan een muziekstijl gebonden en alle concerten zijn gratis toegankelijk.
Popronde toert twaalf weken door Nederland. Elke donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag vindt in vier verschillende steden een Popronde plaats, met elk een unieke programmering. In iedere stad is het centrum het festivalterrein en vormen de vele deelnemende locaties de etalage voor de meest talentvolle muzikanten van het moment, die in de voetstappen treden van oud-deelnemers als Kensington, Racoon, De Staat, Chef’Special, Rondé, My Baby, Wies, Froukje en Meau.
Kijk voor informatie over de Popronde, de selectie van 2022 en het programma van de steden op www.popronde.nl.
Sociale Media Popronde:
www.facebook.com/Popronde
twitter.com/Popronde / #popronde
Meer informatie over de Popronde:
www.popronde.nl
www.twitter.com/popronde
www.facebook.com/popronde
De coördinatie van Popronde Den Bosch wordt dit jaar gedaan door Arlet Langewender, Sammy Frankenhuis, Aya Dupont en Joris Branderhorst. Ook werkt Popronde Den Bosch dit jaar met 19 enthousiaste vrijwilligers!
Popronde is een initiatief van Stichting Popwaarts, Nijmegen
Na de succesvolle coproducties Wij gaan op berenjacht (2014) en Lev (2019) bundelen Theater Sonnevanck en Silbersee dit najaar opnieuw hun krachten. In samenwerking met Universiteit Twente presenteren zij Ravi de Robot (5+), een muzikale familievoorstelling over een bijzondere vriendschap binnen een merkwaardig gezin. Woensdag 23 november is de voorstelling te zien in Theater aan de Parade in Rosmalen,
Theater Sonnevanck en Silbersee ft. Ravi de Robot
In de hoofdrol een echte robot die ontwikkeld werd door robotbouwer Edwin Dertien. Daniël van Klaveren (artistiek directeur van Theater Sonnevanck) schreef een nieuwe tekst en doet de regie en componist Jonathan Bonny is verantwoordelijk voor de muziek. De rollen worden gespeeld en gezongen door Yung-Tuan Ku, Marcel Osterop, Whitney Sawyer, Georgi Sztojanov en Ravi zelf. Een avontuur waarin de wereld op z’n kop staat en je nauwelijks nog ziet wie wie bestuurt…
Ravi de Robot gaat op zaterdag 8 oktober feestelijk in première in Theater Sonnevanck in Enschede en is daarna t/m 27 november 2022 te zien in theaterzalen in heel Nederland, onder meer woensdag 23 november om 15:00 uur in Theater aan de Parade in Rosmalen in het kader van November Music 2022.
Zingende robothuisdieren en dansende apparaten
‘Het huis van Sas en haar vader zit vol gadgets. De ochtendkrant leest zichzelf voor, de koelkast komt de drankjes brengen, de prullenbak ruimt de rommel op en zet zichzelf iedere woensdag buiten. Alles in huis beweegt vanzelf. Hartstikke handig. Maar Sas mist iets: een vriend. Met haar vader kan ze er niet over praten. Die zit de hele dag achter zijn computers te beeldbellen.
Alles verandert wanneer ze thuiskomt met Ravi. Niet zomaar iemand, want Ravi is een robot met een eigen wil. Hondsbrutaal, eigenwijs en vanaf nu haar beste vriend. Sas en Ravi zijn altijd samen, een onafscheidelijk duo. Haar vader wordt er gek van. Wat moet hij met dit nieuwe gezinslid? Want laten we eerlijk zijn… robots leven toch niet? Of wel soms?’
Speciaal voor deze voorstelling ontwierp scenograaf Morgana Machado Marques een ingenieus decor dat volledig duurzaam geproduceerd wordt.
Robotbouwer Edwin Dertien
Dr. Ir. E.C. Edwin Dertien is initiator van het Robot Theater Lab. Een platform voor experimenten en uitwisseling van kennis over technologie, met als doel meer robotica in te zetten in het theater. In samenwerking met Universiteit Twente bouwde hij voor Theater Sonnevanck en Silbersee een expressieve robot. Dankzij de verscheidenheid aan functionaliteiten is Ravi een volwaardig castlid dat gedurende de voorstelling bestuurd zal worden door Edwin zelf.
Over de makers
Theater Sonnevanck is een van de grote professionele jeugdtheatergezelschappen van Nederland en maakt muziektheater voor kinderen, jongeren, hun familie en vrienden. Avontuurlijk theater over thema’s die nú spelen. Toegankelijk en kleurrijk, vol humor en livemuziek. De afgelopen jaren vielen meerdere producties in de prijzen.
Silbersee is een caleidoscopisch gezelschap rondom zanger en boerenzoon Romain Bischoff. Geworteld in opera, maar met de ramen en deuren wijd open voor eigenzinnige talenten uit de meest uiteenlopende genres en disciplines. Met de stem als oer-instrument geeft Silbersee klank aan dat wat gehoord moet worden. Silbersee streeft ernaar in 2027 een klimaatpositief productiehuis te zijn.
Colofon:
Tekst & regie: Daniël van Klaveren | Muzikale compositie: Jonathan Bonny | Muzikale dramaturgie: Romain Bischoff | Spel, zang & muziek: Yung-Tuan Ku, Marcel Osterop, Whitney Sawyer, Georgi Sztojanov en Ravi | Scenografie & kostuums: Morgana Machado Marques | Ontwerp, bouw & besturing robot: Edwin Dertien | Acteurs op film: Quiah Shilue, Juul Vrijdag | Lichtontwerp: Jeroen Smith | Geluidsontwerp: Maurits Thiel | Dramaturgie: Michiel Bijmans | Regie assistentie: Lotte Oostenga | Techniek: Tom de Haas, Christian Toonk en Jeroen van Terheijden | Coproductie: Theater Sonnevanck & Silbersee, in samenwerking met Universiteit Twente | Beeld: Benning & Gladkova
Jongeren laten zondag 25 september tijdens het jongerenfestival SKEER22 hun talenten zien op de Markt in Den Bosch. Daarvoor zijn een paar podia opgezet. Powerup073 betrekt de mainstage en Huis73 heeft een wat bescheidener optrek voor zijn deelnemers opgetuigd. Uit heel Den Bosch en omgeving hebben jongeren SKEER-audities gedaan. Zij die daar doorheen zijn gekomen, staan nu in de startblokken om te shinen.
SKEER22
Samen met mijn zoon van 11 jaar loop ik naar de Markt waar het een drukte van belang is. SKEER22 slaat aan, zoveel is duidelijk. Wat meteen in het oog springt, is een enorm springkussen kasteel waar de jongsten zich – aan het kabaal te horen – enorm vermaken. Mijn jongen kijkt ernaar en haalt zijn schouders op. Hij is al dit gespring ontgroeid. Op de manstage verschijnt een groep jongvolwassenen, blond, fors en groot. Mijn zoon vraagt of Ronnie Flex ook komt. Ik antwoord dat dat niet gaat gebeuren.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Jongeren krijgen een mooie kans om zich aan een groter publiek te presenteren. Iedere act duurt kort, hooguit drie à vier nummers. dat moet haast wel gezien het aantal deelnemers. De rappers en dj’s komen af en aan. Zo ook een meidengroep die een erg leuke act weggeven,
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op de Markt kom ik Johan van Bommel tegen die straks ook een show gaat geven. Alleen niet op de mainstage, maar in de witte partytent – de Yurt stage – die Huis73 heeft opgezet. Daar kan je nu aan TechYoga deelnemen. Dat is yoga beoefenen met behulp van je smartphone. Daar spreek Ik even met Janneke van Dijk van Huis73.
KLANKGAT: Janneke, wat gebeurt hier bij SKEER22? Janneke van Dijk: Dit is het Skeer22 festival, een gratis festival voor jongeren. Een talentontwikkelingsfestival waarin jongeren hun talenten kunnen laten horen.
En hoe moet ik dat zien?
Jongeren hebben auditie mogen doen voor op het hoofdpodium. En er zijn jongeren die vanuit Huis73 hier in de Yurt stage staan. Een tweede podium waar jongeren die betrokken zijn bij Huis73. Die muziek maken, gitaar spelen, songwriters zijn en kunnen laten horen wat ze doen.
Gaat het alleen maar over muziek?
Het Skeerfestival gaat over muziek, maar er is ook dans op andere podia. Er is een dans area, er is een sport area, er is een kinderhoek. Het is voor alle jongeren uit Den Bosch. Het is een samenwerking tussen Powerup073, Huis73, Farent Kinderwerk. Van alle partijen die zich bezighouden met sociaal werk, met cultuur in ‘s-Hertogenbosch en voor jongeren.
Het Skeer festival kon vanwege de pandemie twee jaar niet doorgaan. SKEER22 pakt de draad weer op en is een jaarlijks terugkerend festival. Aan het plezier dat ik van de gezichten kan aflezen, slaat SKEER22 goed aan bij de Bossche jongeren.
In de Yurt stage treden zes talenten op: Sander, Fé, Laura, Mits, Gala en Gewoon Johan. Eén act viel helaas uit.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Over Poweup073
PowerUp073 is een netwerkorganisatie die Bossche jongeren uitdaagt het beste uit zichzelf te halen. Vier jongeren wijkteams van jongerenwerkers, JPP jeugdpreventie werkers (Farent Sociaal Werk) en sportwerkers (S-PORT/gemeente ‘s-Hertogenbosch) zetten zich in voor talentontwikkeling, jongerenparticipatie en individuele begeleiding. Dit alles onder de sympathieke slogan Je bent je eigen held.
Vrijdag 23 september a.s. vindt de première plaats van KICK/PUSH, de documentaire die de turbulente ontwikkeling van de skateboardscene in ‘s- Hertogenbosch op kleurrijke wijze uiteenzet. Het feest na afloop zal losbarsten in Brouwerscafé Bossche Brouwers aan de Vaart. The Shivvies en The Unsinkable maken de afterparty KICK/PUSH helemaal compleet.
KICK/PUSH docu
De invulling van de afterparty is met de programmering van twee passende punkbands een feit. The Shivvies uit Rotterdam spelen een aanstekelijke set die kenners zal doen denken aan de Ramones, voortbordurend op de 1-2-3-4-traditie die de Maasstad rond de millenniumwisseling de titel Punk Rock City opleverde.
The Unsinkable uit Nijmegen bestaat uit (oud-)leden van Facing Down, The Minority, Note to Amy, The Assange en punkrockkaraokeband Sing Along Riot. The Unsinkable won in 2018 de bandwedstrijd PocketPop en doet denken aan Bad Religion, New Found Gloy, No Use For A Name en The Ataris. Na de bands draait een DJ plaatjes die passen bij een ouderwetse skateboardparty.
De première van KICK/PUSH in de Verkadefabriek wordt voorafgegaan door de piepjonge Bossche band No Way en een korte Q&A met de makers van de film. Na de voorstelling volgt een korte tour door het naastgelegen indoor skatepark World Skate Center, die uitkomt bij de Vaart waar de afterparty losbarst.
OVER KICK/PUSH
No Way uit Den Bosch
De documentaire KICK/PUSH draait om de opkomst van de skateboardscene en het strijden voor een eigen plek. Het behandelt op een kleurrijke, kunstzinnige wijze het Bossche skateverbod van de jaren ’90, de groeistuipen van de scene en de opkomst van de verschillende indoor skateparken van de stad. De do-it-yourself mentaliteit en vastberadenheid van de skateboarders speelt daarin een doorslaggevende factor. Hiervoor is gefilmd in ‘s-Hertogenbosch en op Madeira.
Totstandkoming
De film KICK/PUSH is een initiatief van Pascal Vugts en Casper Herselman. De productie wordt gedaan door Eendracht Films. Steffie Storms (o.a. Becky Bulldozer) verzorgt de regie.
KICK/PUSH gaat op 23 september 2022 in de Verkadefabriek in première. Tickets voor de afterparty zijn nog verkrijgbaar via ticketpoint.nl/evenement/kick-push-skateboard-premiere/. De première zelf is stijf uitverkocht; mogelijke extra voorstellingdata volgen snel.
Waar in Deel 1 vooral de jongere artiesten (Giacomo Turra, Samm Henschaw) aan bod zijn gekomen, staat Deel 2 nu in het teken van de gelouterde artiesten die op Jack’s Soul Live Festival rijk hebben gespeeld.
Jack’s Soul Live festival
Om ervoor te waken dat de DJ Stage slechts een bijzaak zou worden, wilde de organisatie per se een headliner boeken. Met DJ Jazzy Jeff haalden ze gelijk één van de grootste namen ter wereld naar Den Bosch. Deze is vooral bekend van zijn samenwerking met Will Smith (The Fresh Prince), maar behind the decks staat hij ook alleen zijn mannetje. En niet onverdienstelijk, getuige de vele grammy’s die hij won met productiewerk voor anderen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het is dan ook niet gek dat het veld van het Jack’s Soul Live festival voor de DJ Stage een drukke bedoening wordt wanneer zijn optreden aanstaande is. Ondanks dat hij volgens het timetable om 16u15 zou opkomen, wordt het geduld nog even op de proef gesteld. Je zou denken dat hij fashionably late is, maar het schijnt dat de Productie problemen heeft met een mixer. Gelukkig kan DJ Tonno Disko de gemoederen probleemloos aan het dansen houden tot dit is opgelost.
Candy Dulfer
Het ongeduld knaagt en daarop besluit ik naar de Live stage te gaan in afwachting van Candy Dulfer. In tegenstelling tot de menigte bij de DJ Area, staat daar nog maar anderhalve man en een paardenkop. Dit blijkt slechts de stilte voor de storm. Wanneer de band de eerste tonen aanslaat, gooit Candy zelf, geflankeerd door haar zangers, al zingend en klappend de armen in de lucht. Het lijkt de roep van een Sirene langs de Rijn, want het heeft een aanzuigende kracht op de rest van het terrein en binnen 15 seconden staat de tent bomvol. Ineens sta ik in het gedrang om net als anderen één van ’s lands meest getalenteerde vrouwen aan het werk te zien.
En dat is niet vreemd, want deze dame verdient dat. Ze is vandaag de meest ervaren artiest met internationale allure die op het podium staat en tijdens haar show laat ze wederom zien waarom. Je hoeft al niet eens meer op te sommen met welke grote namen ze allemaal al heeft samengewerkt. Die lijst is even indrukwekkend als dat hij lang is. Maar daarmee vergeet je nog wel eens dat ze ook in haar eentje al een grootheid is en stevig kan uitpakken. Zo ook nu, versterkt door een fikse begeleidingsband en geweldige zangers, waaronder Ivan Peroti, brengt ze een fenomenale performance op de planken.
Ze mag dan inmiddels de 50 voorbij zijn, maar Candy Dulfer is nog steeds een charmante verschijning met looks om door een ringetje te halen. Ze oogt jeugdig, vitaal en zet haar saxcapades nog even fraai soepel in als alle jaren daarvoor. En natuurlijk vormt zij het stralende middelpunt op het podium, maar zoals altijd is er aandacht voor de hele band en krijgt iedereen zijn moment om te shinen. Voor Candy zelf is het wanneer ze samen met haar gitarist een sublieme vertolking weggeeft van de hit Lily Was Here.
DJ Jazzy Jeff
We zijn meer dan een uur verder, maar dan komt daar de bevrijdende aankondiging waar iedereen bij de DJ Stage op heeft zitten wachten. Jazzy Jeff treedt aan en legt zijn naald op de eerste plaat. Zodra de klassieker Soul & Sunshine van Harvey & the Phenomals door de speakers komt, slaat de sound neer als een kogelregen die de mensenmassa veranderd in één dansende zee.
“Now That’s What I’m Talking about,” brult de MC terwijl iedereen hen toe juicht en beweegt. Het ongemak van het lange wachten heeft plaatsgemaakt voor ontlading. Terwijl Jazzy Jeff de éne na de andere Banger inzet, zonder vaart te minderen, zakt de set geen enkel moment in. En zo hebben de bezoekers het graag.
Ikzelf ga er in het begin nog hard op. Maar halverwege de verkorte set, merk ik toch dat ik er wat meer van had verwacht. Begrijp me niet verkeerd. Jazzy Jeff draait geweldig. Met zijn platen heeft hij de touwtjes goed vast en krijgt hij de poppetjes meesterlijk aan het dansen, maar van mij had het wel wat spannender gemogen. Met deze tracklist speelt hij naar mijn mening teveel op safe, in plaats van golven te maken met wat heimelijke en dansbare beats die ideaal zouden zijn geweest voor deze geladen atmosfeer.
Berget Lewis
Omdat ik gedurende deze volle festivaldag ook moet zorgen voor de inwendige mens, besluit ik eerst wat te gaan eten. Daardoor mis ik helaas een deel van de “Tribute to Soul” door Berget Lewis . Als ik aankom is het is dikke feest al in volle gang. Als een ware Gospel Train dendert de zangeres door de tent, terwijl de Soul Live Band, net als in de club, haar ondersteunt met strak spel. De aanwezigen voelen zich dankbare passagiers aan boord van een muzikale tijdreis door decennia van al het moois wat de Soul, Funk en Jazz te bieden hebben gehad. Er wordt volop meegezongen, geklapt en gedanst en als het niet voor de vele mobieltjes was, had ik me gerust gewaand in de swingende jaren 70.
David Dam
Het laatste kwartier van de Tribute is het de beurt aan David Dam om het voortouw te nemen. En hoewel de show stijf geregisseerd is van begin tot eind en iedereen op het podium vast houdt aan het georkestreerde script, gooit hij samen met de gracieuze achtergrondzangeressen, Lynn, Emmie en Gosha, er nog een schepje bovenop. Die dosis van verse aanstekelijke energie zorgt dat het dak er bijna afvliegt. Net als bij de eerdere artiesten staan zij er ook alledrie met een gigantisch speelplezier en zetten ze alles op alles om bij het publiek een verrukkelijke sensatie teweeg te brengen. Vooral zangeres Emmie valt in positieve zin op, want in haar eentje geeft nieuwe betekenis aan de uitdrukking “110% toewijding”.
Als het aan mij lag, hadden ze nog wel even door mogen spelen, want de 15 minuten zijn in een vloek en een zucht om. Daarmee is een eind gekomen aan een galavoorstelling door Berget en David en alle anderen, maar laten ze wel hun toeschouwers achter met een enorme Feel Good High.
The Brandon Brown Collective
Het laatste optreden dat ik bespreek in dit deel is zeker niet de minste. The Brandon Brown Collective is voor velen wellicht een onbekende naam, maar haar leden zijn zeker geen kleine jongens in de Soul en Funk wereld. Frontman Brandon fungeerde als muzikaal leider bij Michael Jackson ten tijde van zijn dood, Stanley Randolph is de vaste drummer bij Stevie Wonder en zanger Mackenzie Green verdiende zijn sporen bij The New Power Generation van Prince. Samen vormen zij een recept voor muzikaal vuurwerk en staan ze terecht groots op het affiche.
Wanneer het concert begint is de magie gelijk voelbaar door de hele tent. Met al hun podiumervaring is het voor hen dan ook een koud kunstje om de sfeer een aantal graden op te warmen. Dat is zeker opmerkelijk omdat ze ervoor kiezen hun eigen werk te spelen en niet om met andermans liedjes aan de haal te gaan. Des te leuker is het om te zien dat de toehoorders flink overstag voor hun brandende mix van edgy en verlangende jams.
Muzikaal laveert Brandon Brown Collective tussen zwoele Smooth Soul Jazz en de toegankelijke jaren 80 Funk. Elk nummer klinkt als vernieuwde evergreen en dat onderstreept nogmaals hun vakmanschap. Hoezeer ook duidelijk is dat Brandon de leidersrol heeft en als spil fungeert op het podium, voelt het toch als een Collective Concert waarin iedereen een rol krijgt en niet 1 persoon constant de spotlight opeist. Of het nou de blazers zijn of de toetsenist, iedere muzikant pakt zijn deel, iedere noot mag worden gehoord. En wat ze ook spelen; Funk, Jazz, Rock, een enkele zwijmelballad, het kan allemaal en klinkt als een klok.
Hypes komen en gaan, maar de kwaliteit, talent en gevoel waarmee The Brandon Brown Collective hun muziek uitvoert is van een tijdloze klasse.
Drie keer is scheepsrecht. Nadat het Jack’s Soul Live Festival in 2020 en 2021 geen doorgang vond in een tijd waarin de wereld leek stil te staan, keert het vandaag terug alsof het nooit is weggeweest. De bezoekers weten het weer massaal te vinden en komen vreugdevol en goedgehumeurd het terrein op de Pettelaarse Schans op. Het festival draait weer op de volledige capaciteit en er is zelfs een area bijgekomen.
De Silent Disco blijkt een welkome aanvulling naast de DJ stage en het Live podium dat voor deze editie volledig overdekt is, voor het geval de weergoden een artiest minder gezind zijn. Achteraf blijkt de maatregel onnodig. De gehele dag heerst er een aangename festival temperatuur en ik verheug me op wat een sensationele live muziekdag kan worden.
Jack’s Soul Live Festival
Het motto van het festival blijft “Where the old soul meets the new” en dit jaar hebben ze dat goed vormgegeven door naast de ervaren namen ook een tweetal twintigers uit te nodigen om het publiek in de middag op te warmen. De eerste daarvan is de jonge Italiaan Giacamo Turra die om 13:00 uur af mag trappen op het Live Podium.
Giacamo Turra
Giacomo Turra is pas 25 jaar, maar heeft al flink aan de weg getimmerd. De organisatie heeft hem eerder uitgenodigd bij 1 van hun indoor shows en de verpletterende indruk die hij achterliet, deed hen besluiten hem toe te voegen op het affiche. Waar hij destijds de Soul Live HuisBand ter ondersteuning had, mag hij nu het kunstje komen herhalen met zijn eigen mensen.
Helaas blijkt er nog een hoop mis met geluid, dus gaan de eerste 20 minuten van zijn set verloren aan een heen-en-weer onderonsje met de techniek. Op deze wijze blijkt de rol van festival-opener een ondankbare taak. De bezoekers die speciaal voor hem zijn gekomen blijven geduldig staan, maar velen besluiten de rest van het terrein te gaan verkennen. Gelukkig herpakt het vijftal onder Turra’s bezielende leiding zich snel en spannen ze zich ijverig in om het vuur aan te stoken in de relatief koude tent.
Daar slagen ze redelijk in als de tent zich langzaamaan weer vult met geïnteresseerden die afkomen op de hemelse tonen van Giacomo’s tunes en covers in een eigen jasje van R’n’B en hiphop invloeden. Zijn composities lenen zich uitstekend voor de trendy Spotify lijstjes in hippe koffietentjes en ook live resulteren ze in een sierlijk en subtiele soundtrack om de dag mee te beginnen. De missie slaagt dus alsnog. Na afloop bedankt het publiek Giacomo en zijn band zoals vooral deze generatie dat kan; de telefoons worden gepakt voor de Socials om hem te gaan volgen.
Daarna is de beurt aan Steffen Morrison. Hoe dat is gegaan kunnen jullie lezen in het verslag van collega Ronald die hem achter de schermen al had weten te strikken voor een interview. Dit gaf mij de tijd om een rondje te maken langs de andere area’s. Te beginnen met de Silent Disco waar het feest al in volle gang is.
Silent Disco
Wat meteen opvalt is dat alle koptelefoons dezelfde kleur hebben. Er blijkt maar één DJ tegelijk te draaien, wat toch een beetje ten koste gaat van de fun. Wie het concept kent, weet dat er vaak een aanbod is van twee of meer kanalen, waardoor je makkelijk kunt schakelen en afstemmen op je voorkeur. Dat die keuze er nu niet is, drukt de pret voor de aanwezigen niet.
De DJ’s die geboekt zijn door mediapartner Sublime maken er een dikke party van met hun eclectische mix en laten iedereen volop genieten. Ook voor mij als toeschouwer is het smullen om te zien hoe mensen hun remmingen verliezen en zich sufdansen met hilarische gebaren en mimiek. Waar het overgrote deel zich vooral vermaakt in zijn eigen wereld, gooien sommigen er serieuze moves uit en gaan complete dance battles aan, wat prachtige taferelen oplevert. Af en toe komt er een nummer voorbij wat niet iedereens kop thee is (zoals glijerige jaren 70 soul) maar dan pakt men de gelegenheid aan als een ijsbreker om nieuwe vrienden en kennissen te maken.
Samm Henshaw
Als ik rond kwart voor vier terugkeer naar de tent is het alweer tijd voor de andere jongeling, Samm, vergeet de extra M niet, Henshaw. Vooraf heb ik zijn debuutalbum Untidy Soul een paar luisterbeurten gegeven en ik werd blij verrast. Zijn liedjes bevatten een massieve aantrekkingskracht door zijn speelse teksten over gepolijste funkgrooves die geserveerd worden met injecties van soul en gospel die klinken als puur zonneschijn. Grote vraag is echter, blijft de kwaliteit overeind als hij op het podium staat?
Dat antwoord krijg ik jammer genoeg niet. Dit komt omdat Samm ervoor heeft gekozen om met een minimale bezetting ten tonele te verschijnen, slechts gitaar, toetsen, bas en drums. Zonder achtergrondzang en een blazerssectie zette ik me schrap ik me voor een uitgeklede voorstelling. Maar al snel hoorde ik de orkestband meedraaien, waardoor we worden getrakteerd op een half om half gerecht. Hoewel de achtergrondmuziek ijzersterk is ingespeeld, snijden de smaakvolle trompetlijnen niet door en maskeren ze de verder onzichtbare live instrumenten. Ook de zangkoren die van vitaal belang zijn voor de gospelrand op plaat, komen onnatuurlijk perfect uit de speakers en vertroebelen hiermee de authenticiteit en beleving die het had kunnen zijn.
Maar dit is slechts de mening van een “zure” recensent. De aanwezige en vooral jonge fans zijn anders heel ontvankelijk voor zijn schouwspel. Samm kan ook als geen ander pakkende popsingles schrijven en zijn toehoorders in een vat van gelikte hiphop en romige R’n’B onder dompelen om hen vervolgens uitgelaten en opgewekt boven te laten drijven. Voor hen is het allemaal geslaagd, dus dat geef ik hem wel na. Omdat ik ergens vindt dat hij vals heeft speelt, vraag ik hem na afloop in de coulissen nog even waarom. Als antwoord benadrukt hij het financiele aspect. Maar hij wil niets weten van gemakzucht, want hij heeft zelf alles ingespeeld en opgenomen. Hij vat samen; It’s cheaper but it isn’t cheating. En die uitspraak klinkt alleen maar leuker als je het hem hoort spreken met zijn cockney accent.
Jazz in Duketown 2022 kent een indrukwekkende line-up. Aan de al aangekondigde namen zijn Typhoon, Donny McCaslin (US), Vels Trio (UK), Lucy Woodward & Henrey Hey (US), Antoine Boyer & Yeore Kim Quartet (FR), Hans Dulfer en vele anderen toegevoegd. Na twee jaar fysieke afwezigheid kan de Bossche binnenstad dit Pinksterweekend zich weer opmaken voor dit gratis toegankelijk jazzfestival dat zich grotendeels buiten afspeelt.
Jazz in Duketown 2022
Typhoon stond in 2020 geboekt maar dat en het hele festival ging niet door. Of er sowieso in dat jaar iets werd gedaan, staat mij niet meer bij. Dat is een grote ‘blur’ in mijn herinnering. In 2021 trad Typhoon wel op in een goed georganiseerde live-stream versie van Jazz in Duketown. De organisatie wilde per se dat deze rapper live zou terugkeren en dat gebeurt dus aanstaande maandag 6 juni op de Parade.
Dit is wat oud-voorzitter van JiD Gaby Westelaken erover zei in een interview met KLANKGAT in januari 2021: “[…] En we hadden rapper Typhoon geboekt en daar hebben we de afspraak mee gemaakt dat ie dit jaar of volgend jaar zou komen op het moment dat die lockdown duidelijk werd.” Op Jazz in Duketown 2022 is hij erbij, op maandag 6 juni.
Karel van Eerd Music Award
De Jazz in Duketown 2022 editie is met een dag extra verlengd. Op donderdag 2 juni wordt namelijk de finale van de Karel van Eerd Music Award in Podium De Azijnfabriek gehouden. De vakjury van Karel van Eerd Music Award en het publiek hebben de vier finalisten geselecteerd voor de tweede editie van The Karel van Eerd Muziekprijs. Drie nieuwe bands plus de winnaar van de juryprijs van de eerste editie, The Fried Seven. Dat zijn in volgorde van optreden Matthijs Geerts, Sons of Freud’s Wife, James Martin en The Fried Seven. Dit is wel een invite-only event (bummer).
Zoveel te zien zoveel te kiezen
Ogen tekort bij zoveel aanbod is een telkens terugkerend dilemma. Keuzes maken is een must. Toch bekruipt je ook weer de twijfel. Wat gebeurt er elders op het festival? Mis ik niet een te gek optreden? Twijfel knaagt voortdurend. Wat te denken van Wild Organs & Drums in de Uilenburg of Rilan en zijn Bombardiers op de Parade. Ik heb ze al eerder gezien, maar toch.
En dan ‘mister impressive’ Theon Cross op de tuba? Heel bijzonder en een mooie special die British Jazz Night. Gelukkig is Typhoon op de maandag geprogrammeerd, de minst druk bezette dag. En dan heb ik het nog niet over de Amerikanen die na twee jaar afwezigheid er weer zijn zoals saxofonist Donny Mc Caslin. Voor jongeren heeft Jazz in Duketown 2022 een groot blik rap en hip hop opengetrokken met bijvoorbeeld NEWĀRK op zondag op de Parade. Op het Kerkplein komen avant garde bands uit binnen- en buitenland. Er is zoveel te kiezen, ik kom ogen te kort.
Kortom, Jazz in Duketown 2022 is als vanouds en toch ook weer niet. We gaan inhalen wat we gemist hebben en zijn daar zeer inhalig in.
Gastredacteur: Hildebrand Teunissen
Screenshot The Fried Seven: The Sheik of Araby (T. Snyder)
Op het Bevrijdingsfestival Brabant 2022 wordt veel aandacht besteed aan de oorlog in Oekraïne. De meeste bekende Oekraïner in Nederland, oud-voetballer Evgenyi Levchenko, wordt geïnterviewd tijdens de lunch op het terrein van het Pettelaarspark waar zo’n 300 genodigden van genieten. Rond 13:00 uur zullen Premier Mark Rutte, burgemeester Jack Mikkers en de jongerenburgemeester het Bevrijdingsvuur ontsteken, het landelijke startsein van het Bevrijdingsfestival in 2022.
Bevrijdingsfestival Brabant
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na twee jaar kan dan eindelijk het Bevrijdingsfestival Brabant weer worden georganiseerd. Veel lijkt bij het oude te zijn gebleven, toch zijn er wat wijzigingen. Gelukkig zijn dat positieve. Ambassadeur van het Bevrijdingsfestival is dit jaar Eurovisiesongfestival winnaar Duncan Laurence die dan ook als eerste op de mainstage aantreedt. Zijn show duurt slechts 30 minuten, omdat hij op Bevrijdingsfestivals elders in het land moet verschijnen. Uiteraard is het slotnummer Arcade waarmee hij in 2020 het Eurovisiesongfestival won. Het publiek zingt en zwaait uitzinnig mee.
Mainstage, SENA performers Stage en Buitengewoon
Na het korte optreden van Duncan is het even uitblazen. De deels digitale, deels fysieke The Freedom Band 2.0 en singer songwriter Dion Cooper sluiten zowat meteen aan op respectievelijk de Mainstage en SENA performers Stage. Nieuw is de tribune Buitengewoon. De plek waar de hele dag verschillende DJ’s hun tracks, samples en tunes draaien.
Voor ieder wat wils en de zon breekt door. Het wordt warm tussen en onder de bomen van de Pettelaarse Schans. Er staan veel foodtrucks naast elkaar opgesteld. Er hoeft dus geen honger geleden te worden op het Bevrijdingsfestival Brabant 2022.
Het middagprogramma wordt verder onder meer gevuld door de Spaanse feestband Muyayo Rif en The LaFontaines met gitaarrock uit Schotland op de Mainstage. Indie band Loupe en de Neder-Duitse rockband Ten Times a Million uit Enschede zijn te zien op de SENA performers Stage. Matt Ardeo is één van de DJ’s die op de nieuwe area Buitengewoon draait. Over Ten Times a Million volgt nog een aparte recensie.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het avondprogramma op de Mainstage begint met nog een band uit Schotland, Skerryvore een mix van folk, rock en jazz. Na afloop van deze band haakt de Anatolische rockband Makas uit Brabant meteen in op de SENA stage. Aan het eind van hun optreden is het dreigend geroffel op trommels te horen vanuit de Mainstage. SLOPER kondigt zich aan in de soundcheck. SLOPER bestaat uit twee drummers Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) en Mario Goossens (Triggerfinger), de Britse gitarist/zanger Peter Shoulder en gitarist Fabio Canini.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Om en om SENA en Mainstage volgen nog het vrouwencollectief Shishani & Miss Catharsis, My Baby, Indie band CUT_ met elektro, trippy, pop. In de area Buitengewoon zetten de DJ’s Keezus Christus en WHOISTOPH de mensen – veelal jong publiek – aan het dansen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Donnie sluit het Bevrijdingsfestival af. Hij maakt er een echt feestje van met zijn beats & raps. Willie Wartaal van De Jeugd van Tegenwoordig doet nog mee aan het nummer Barry Hayze.
Het is al stukken frisser en de noordenwind flakkert het Bevrijdingsvuur op als ik me huiswaarts spoed.
En de naam is: 🔥🔥🔥 Vlamdrift, de drift om te vlammen met het vele talent in de stad Den Bosch. Te gaan vlammen om jongeren aan het juiste netwerk te koppelen, hen bij de juiste mensen onder te brengen om hun projecten en ideeën te verwezenlijken. Vrijdag 22 april presenteerde een team van vijf personen zich in de Kleine Zaal van Willem Twee en werd ook de naam Vlamdrift onthuld.
Het team van Vlamdrift
Op de foto vlnr: Rob van der Ham, Robin Govaart, Arlet Langewender, Indy van Lieshout en Mathijs van Kuijk.
Vlamdrift is een doorstart van wat Rauwkost ooit was. Rauwkost was een muziek- en kunstenfestival dat zich richtte op jonge makers, jonge organisatoren en een jong publiek. Vlamdrift laat die festivalvorm achterwege en zoekt een nauwe en structurele samenwerking met jongeren op.
Robin Govaart richt zich naar de aanwezige jongeren in de Kleine Zaal: “Jullie weten het beste waar de behoeftes liggen. Wij willen weten wat jullie nodig hebben.” Rob van der Ham: “Wij willen in dat brede, culturele vlak een tussenfactor zijn, om jullie bij de juiste mensen onder te brengen, in het juiste netwerk. Maar we willen meer.”
Robin: “Heb je een idee of een plan? Kom naar ons toe, kom met ons praten. We kunnen je helpen op organisatorisch vlak. We kunnen je ook wegzetten bij de juiste organisaties die weer de beste kennis hebben en willen samenwerken.”
Er zijn steeds meer participatieprojecten voor jongeren die bezig zijn met cultuur zoals Dukebox, Citytraining en Cityboost. Alleen het aanbod is wat versnipperd.
“Jongeren willen graag vette dingen doen. Wij willen helpen om die vette dingen te blijven doen. Om jongeren op de juiste manier te verbinden. Waar je het juiste netwerk kan vinden,” zegt Robin Govaart. Rob Van der Ham wil jongeren dezelfde kansen bieden die hij heeft gehad, toen hij jaren geleden zich aanmeldde met een plan bij Willem Twee. Hij kreeg een kans en greep die aan.
Net zoals Rob en Robin begon het derde teamlid Arlet Langewender eerst als vrijwilliger in de videoploeg van Willem Twee. Ze kon doorstromen in een pre-productie functie en ontdekte dat ze graag dingen organiseert. Daarna dook ze in het Rauwkost verhaal en is nu producent bij Willem Twee op 0,44 FTE. Daarnaast is zij freelancer bij theaterproducties en andere creatieve projecten.
Het vierde teamlid is Indy van Lieshout en heeft ook bij Rauwkost gewerkt. Zij is afgestudeerd in communicatie & creatieve industrie en werd gevraagd om aan te sluiten bij Vlamdrift. Voor communicatie, programmering, producties, vrijwilligerscoördinatie en evenementen opzetten moet je bij Indy zijn.
Het vijfde lid is Mathijs van Kuijk. Mathijs is de technicus de man achter de schermen. “Voor vragen over techniek moet je bij mij zijn. Voor andere vragen moet je niet bij mij zijn.”
Robin: “Vlamdrift wil de verbindende factor zijn en het doel is cultuur participatie van jongeren. Wij willen ze helpen om hun ambities waar te maken. Niet alleen voor deze stad maar ook voor hun carrière in de toekomst.”
Samen met het bestuur hebben de teamleden een heel groot netwerk opgebouwd dat ze ter beschikking willen stellen aan jongeren. De bedoeling is om maandelijks een rondreizende meeting op te zetten, telkens op een andere locatie of podium in Den Bosch.
De zestienjarige rapper Adolesence sluit de eerste meeting van Vlamdrift af met een geweldige performance.
Het belooft weer een mooie muzikale dag te worden deze Paaspopzaterdag, met op het menu van vandaag, veel gitaarwerk met heavy distortion. En ook de drummers mogen flink wat kabaal produceren vandaag. Oordoppen is geen overbodige luxe, want vooral het basgeluid in, met name de Jack Daniels tent, staat met enige regelmaat veel te hard en dat komt het geluid niet ten goede.
Paaspopzaterdag
Over kabaal gesproken, de Cloudsurfers die kunnen er wat van. In het midden vooraan op het podium staat de charmante en tikkeltje timide bassiste Jessica zichtbaar te genieten, geflankeerd door de twee gitaristen, waarvan de rechter, Thom, zingt/schreeuwt. Denk aan grunge in de stijl van Nirvana, gecombineerd met een surf geluid a la Dick Dale. Bijzonder is ook, dat er twee drummers zijn, waardoor ze goed scoren op de herrie meter. Die drummers vullen elkaar trouwens goed aan. Een mooi begin van deze Paaspopzaterdag, waarmee de toon is gezet. Loud Music Saturday.
Davina Michelle
Ach, en nu we er toch zijn, gaan we ook even kijken bij Davina Michelle. De Apollo is inmiddels al weer aardig gevuld en de aanwezigen, zéker niet alleen maar jong grut, laten zich gewillig dirigeren door Davina en zingen alle oh oh oohtjes en ah ah aahtjes uit volle borst mee. Dat ze kan zingen, daar is geen twijfel over, maar ze heeft zich inmiddels ook ontpopt tot een echt podiumbeest en springt en rent als een bezetene over het podium. Mooi om te zien, al zijn de liedjes niet altijd even sterk.
4B2M
Dan ben ik benieuwd wat de vier broertjes met twee verschillende moeders ons gaan brengen. Ofwel 4B2M, met als twee bekendste koppen Cas, voorheen zanger van Go Back To The Zoo en Rocco van De Staat in de gelederen. Maar vlak de andere twee niet uit natuurlijk, want ook die weten van wanten. De show begint met een drumsolo, waarbij alle mogelijke bekkens en trommels in razend tempo geraakt worden door de drumstokjes. Indrukwekkend. Daarna wordt meteen de radiohit This Is Happening ingezet en is iedereen aan het dansen op deze Paaspopzaterdag.
Ze hebben vooral zelf ook veel plezier en ik heb het vermoeden dat vooral Cas al een paar biertjes achter de kiezen heeft. “Nijmegen!”, roept Rocco. Sommige mensen in het publiek keken verbaasd. Zou ie echt niet weten waar die is? Daarna wordt geroepen: “Schijndel! Paaspop! Maaskantje!” Het nummer Nijmegen (Have Some Fun) wordt ingezet. Regelmatig ontaardt de set in een gezellige chaos, maar dat mag de pret niet drukken. Het is vooral weer een fris geluid, met onverwachte wendingen en een lekkere portie elektronica.
Whispering Sons
Van de gezellige georganiseerde meligheid van 4B2M worden we daarna ondergedompeld in de diepe duisternis van Whispering Sons. De donkere postpunk van Belgische bodem krijgt steeds meer voet aan de grond bij hun noorderburen, al weet nog niet iedereen goed raad met de wat rustigere en slepende nummers in het begin en zijn er een aantal die na een paar nummers de tent al verlaten. Muzikaal mag je het zoeken in de hoek van Joy Division met Fenne Kuppens als bijzondere zangeres met haar diepe, lage stem.
Wanneer de band “Alone” inzet, dan zie je ineens herkenning in de gezichten van enkele aanwezigen, die het waarschijnlijk wel eens op StuBru voorbij hebben horen komen. Degenen die wel tot het einde van de show blijven, horen dat de band langzaam naar een climax toe werkt, met veel nieuw werk van hun laatste album Several Others, waaronder het bezwerende en hypnotiserende Flood en het energieke Heat. Whispering Sons heeft hier op deze zonovergoten Paaspopzaterdag een klein beetje duisternis gebracht en daar hebben ze vast wat nieuwe zieltjes mee gewonnen. Maar wel weer je zonnebril op als je de tent uit gaat, want daar wacht de zonnige vrolijke buitenwereld weer op je.
Thhunderbolt – Paaspopzaterdag
Peter van Elderen heeft een druk weekend. Ja, die van Peter Pan Speedrock inderdaad. Die zullen aan het einde van de avond de Jack Daniels tent afsluiten en afbreken, maar daarover later meer. Morgen speelt ie nog met zijn tweemansband Tankzilla in de Thunderbolt, maar nu eerst met Fire Horse in de Thunder Alley. Waar hij bij de andere twee bands zanger gitarist is, stelt hij zich hier in dienst als bassist. Maar ook daar weet hij verrekte goed raad mee. Je ziet Peter zichtbaar genieten en weet hij, showman als ie is, goed de aandacht te trekken. Zonder de drummer Guy Pek en zanger/gitarist Kevin Stunnenberg te kort te doen, want die zijn ook door de wol geverfd.
Het is lekkere stoner met zwaar gitaargeluid, waar we naar luisteren, met aardig wat blues invloeden. Soms doet het denken aan The Black Keys, maar ook aan Queens Of The Stone Age of Kyuss. Zanger Kevin, die je misschien zou kunnen kennen van Birth Of Joy, laat hier horen dat ie een uitstekende zanger is, die goed past bij deze muziek. Regelmatig zoekt ie de hogere regionen van zijn stembereik op en dat doet ie met het volste gemak. En dan tovert ie ook nog tegelijkertijd die fraaie riffs uit zijn Gibson Les Paul gitaar. Niks dan lof over Fire Horse. Nu al zin in de andere twee gigs van Peter. De lat ligt hoog in ieder geval.
Een recensie van Peter Pan Speedrock volgt in het verslag van later op de Paaspopzaterdag.