Bij Van Aken in het Werkwarenhuis staan, deze editie van Popronde Den Bosch, twee bands op het programma, Socks;SportsSocks uit Rotterdam en later op de avond eigenzinnige, Nederlandstalige hiphop van Dada uit Eindhoven.
Socks;SportsSocks
Op het affiche staat aanvang 19.50 uur en de belangstellenden druppelen vlak van tevoren binnen, waardoor de zaal inmiddels aardig is gevuld. Maar Socks;SportsSocks heeft blijkbaar niet zo’n haast en is nog volop aan het soundchecken. Tussendoor roept zanger/frontman Djurre van Dijck nog met een vrolijke grijns op zijn gezicht: “Hee mensen, geen anderhalve meter!”
Inderdaad, dat is na het tonen van je corona app vanavond niet per se nodig. En dat zal voor de meesten de eerste keer zijn na een hele lange tijd. Inmiddels wordt het geduld van de aanwezigen wel op de proef gesteld, want uiteindelijk is het ruim na achten voordat het eerste nummer wordt ingezet.
Indie – Ambient – Punk – no moshpit
De heren noemen de muziek die ze maken, Indie – Ambient – Punk. En dat klopt allemaal, al had je dat punk gedeelte niet meteen verwacht in het begin. Daar hoorde ik eerder inspiratie van bands als Arcade Fire, met de wat huilerige stem van de zanger, en ook The War On Drugs is niet ver weg. Langzamerhand komt er wat meer venijn in het spel en ook in de zang.
Maar halverwege de set wordt single Hipster Blues #4 ten gehore gebracht en dat is, zeker in het begin, wel erg rustig. Zo rustig zelfs, dat er zelfs een paar mensen de zaal uit lopen. Of misschien moeten ze wel naar de volgende act van hun schema. Maar dan hebben ze toch wel wat gemist.
Eerst, schijnbaar uit het niets, een oerschreeuw van de zanger, waarna het dus echt wél richting punk gaat, met gierende gitaren, harde drums en een zanger die onverwacht de hele zaal door rent en zijn T-shirt uittrekt. Een moshpit zit er nu nog even niet in, al zou die zanger daar wel in voor zijn waarschijnlijk. Het nummer It’s Not My Problem / Or? begint vervolgens vrij chaotisch, waarna het overgaat in een soort van dronkemans ballade, om te eindigen met, als ik me niet vergis, People Get Around, wat dan muzikaal weer een beetje doet denken aan The War On Drugs.
Al met al een verrassend en gevarieerd optreden dus. Soms geplaagd door een kabel die een beetje stoorde, jammer genoeg gebeurde dat net bij een A capella stukje van de toetsenist achterin, maar dat mag de pret niet drukken. En pret hebben ze wel zo te zien. Houd dat enthousiasme vast mannen. En geniet nog van de Popronde optredens in Utrecht, Heerlen, Arnhem en Zwolle die nog op het programma staan en misschien zien we Socks;SportsSocks ooit nog terug op een groter podium.