mrt, 2024

Martha Fields en band gaven wederom weergaloos concert
Everyone is afraid when a Texan shows up in Southern White Lies

Martha Fields en haar Franse begeleiders, snarenvirtuoos Manu Bertrand (dobro, mandoline en banjo), gitarist Urbain Lambert en contrabassist Serge Samyn stonden al zo vaak op het podium van Blue Room Sessions dat ze eigenlijk geen introductie meer behoeven.

Tijdens een korte tour geven ze vijf praktisch uitverkochte concerten in ons land, waarvan deze de voorlaatste is. Inmiddels zijn ze moe maar voldaan teruggekeerd naar Frankrijk met de belofte van een volgend concert met de hele band en een nieuw album.

Martha Fields

Het concert is ook hier totaal uitverkocht. Van het laatste album uit 2021 spelen ze o.a. de titelsong Headed South en In My Garden. Martha schakelt met haar krachtige mooie stem moeiteloos tussen country, bob, bluegrass, gospel en blues. Zij begeleidt zichzelf op de Gibson J45.

En wat een fantastische muzikanten heeft Martha om zich heen. Urbain Lambert met zijn Fender Stratocaster, noemt ze de Franse J.J. Cale en haar band als het beste wat je je op muziekgebied kunt wensen. Dat blijkt wel tijdens Lonesome Road Blues en Hard Way, met een supersnelle Manu Bertrand op de banjo of op de mandoline tijdens een van de nieuwe songs Country Roads Of France.

Na het fraaie meerstemmig gezongen Fare Thee Well Blues wordt nog een nieuwe (love)song aangekondigd Biscay Bay. Het laatste nummer voor de pauze is het enige nummer wat Janis Joplin ooit schreef What Good Can Drinking Do. Ter bevestiging heft Martha haar glas Whisky.

Tweede set
Martha’s Cherokee-roots uit Oklahoma, Kentucky en de Appalachen komt tot leven in songs over haar familie, zoals Demona en Johanna. Tijdens de vertolking van Irene, over haar grootmoeder, raakt ze nog steeds geëmotioneerd. Daarom het luchtigere Hillbilly Bop, omdat haar moeder daar zo graag op danste.

Voor alle Cherokee vrienden spelen ze het gevoelige meerstemmig gezongen Where The Red Grass Grows met goed dobrospel van Bertrand.

Een oude folksong en tevens meezinger ontbreekt ook vanavond niet met J’entends Siffler Le Train/ 500 Miles Away From Home. Gospel klinkt door in het al door velen vertolkte Wayfaring Stranger met een mooie solo van Urbain Lambert.

Na Hank Williams’ Honky Tonk Blues, eindigt de band met de titelsong van haar album uit 2016 Southern White Lies, schertsend aangekondigd in Martha’s eigen woorden: “Everyone is afraid when a Texan shows up”. Ik geloof het graag.

Blue Room Sessions — Southern White Lies

Setlist in onwillekeurige volgorde: Headed South, In My Garden, Lonesome Road Blues, Paris To Austin, Fare Thee Well Blues, Dead End, Biscay Bay, J’intends Siffler Le Train, Demona, What Good can Drinking Do, Irene, West Virginia in My Bones, Hillbilly Bop, Where the Red Grass Grows. Souvenir, Johanna, Rosabella’s Ghost, Hard Times, Wayfaring Stranger, Southern White Lies.

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten

Martha Fields

jun, 2021

Martha Fields in Blue Room …Let The Phoenix Rise
Een krachtige mooie stem die moeiteloos schakelt tussen country, boogie, bob, bluegrass, gospel en blues

Drie keer een artiest in de Blue Room komt niet voor, maar het enthousiasme en de kwaliteit van Martha Fields en haar vaste begeleiders Manu Bertrand en Urbain Lambert maakt dat we onze, inmiddels, vrienden weer met genoegen op ons podium verwelkomen.

Martha Fields

Tijdens de pandemie verbleef Fields even in Oklahoma maar grotendeels in Frankrijk. Daar mocht niemand zich buiten een straal van 10 kilometer verplaatsen. Omdat ze te ver van elkaar zaten was een ontmoeting, laat staan een repetitie of schrijfsessie, niet te organiseren. Ze zagen elkaar in november voor het laatst. Net gearriveerd in Nederland waren er dus maar twee dagen om te repeteren.

‘… you find me in my garden’
Fields heeft tijdens de lockdown niet stilgezeten. Naast heel veel tuinieren schreef ze een nieuw album, Headed South, dat in juni 2020 helemaal af was, maar nergens een podium om te spelen.

Wij hebben vanavond dan ook de primeur. Zij spelen voor het eerst live een aantal songs van dit album, dat ik overigens van harte kan aanbevelen. 12 prachtige songs, met een grote diversiteit aan instrumenten. Ze starten met de titelsong Headed South en In My Garden. Later volgen nog Hillbilly Babylon, Let The Phoenix Rise, Souvenir, High Shelf Mama en 500 Miles Away From Home. Volgens Fields een Ierse of Schotse ‘old traditional’ waarvan niemand meer weet wie hem ooit schreef.

The lady sings not only the blues!
Martha heeft een krachtige mooie stem die moeiteloos schakelt tussen country, boogie, bob, bluegrass, gospel en blues. Zij begeleidt zichzelf op de Gibson J45.

De gedwongen rustperiode heeft ook beide heren niet belemmerd want zij bespelen geroutineerd en met grote klasse de dobro, banjo, mandoline en diverse gitaren. Urbain Lambert is in Frankrijk, aldus Martha, een legende op de gitaar. Onder andere op de Fender Stratocaster klinkt hij inderdaad weergaloos. Snaren-virtuoos Manu Bertrand wordt door Fields aangekondigd als beste Dobro speler van Frankrijk (volgens hemzelf, schertsend, van de wereld).

Van haar vorige albums Southern White Lies en Dancing Shadows brengen ze ook een aantal nummers zoals Lonesome Road Blues, Paris to Austin, Oklahoma On My Mind.
Martha Fields vertelt tijdens haar optredens vaak over haar Cherokee-roots in Oklahoma, Kentucky en de Appalachen. In de nieuwsbrief van 2018 deed ik hier al eens uitgebreid verslag van. Haar familie komt tot leven in songs als Demona en Johanna. Onder de noemer ‘Oklahoma songs’, vertolkt Fields haar favoriete Janis Joplin song What Good Can Drinkin’ Do. Gevolgd door het Where The Red Grass Grows, erg mooi begeleid door Bertrand op de Dobro en Lambert op de Fender Stratocaster.

Tweede set
Tijdens de tweede set zijn de nummers en de volgorde iets anders maar worden met dezelfde overgave en energie vertolkt. Zij eindigen met het spirituele en gevoelige What Are They Doing in Heaven.

Wat niet op de setlist staat maar wél ter ere van mijn verjaardag werd gespeeld is Happy Birthday met een door Martha meegebrachte fles uitstekende Franse Champagne. Deze is tijdens een kleine afterparty in de kleedkamer in no time genuttigd, maar dit geheel terzijde.

Al met al weer een prachtige avond in zeer goed en sympathiek gezelschap.

Setlist: Headed South, In My Garden, Paris To Austin, High Shelf Mama, Demona, Souvenir, What Good Can Drinkin’ Do, Tell Me Baby, Oklahoma On My Mind, Honky Tonk Blues, Hillbilly Babylon, Fare Thee Well Blues, Where The Red Grass Grows, Johanna, J’entends Siffler Le Train / 500 Miles Away From Home, Lonesome Road Blues, (request) When The Saints Come Marchin’ In, What Are They Doing in Heaven. Kokomo Blues, Let The Phoenix Rise, Hard Times

Martha Fields op Spotify

Bezetting:

Martha Fields: zang, Gibson J45
Manu Bertrand (Acoustic / Steel Guitar, Dobro, Banjo, Mandoline)
Urbain Lambert (Fender Stratocaster & Acoustic guitar)

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

okt, 2020

Fijn meedeinen met Texas Martha en haar vrienden
Gepassioneerde Texaanse muziek zorgt voor goede sfeer ondanks de versoberde omstandigheden

Als Martha Fields, aka Texas Martha, met haar band optreedt kijken wij daar altijd naar uit. Warme, gezellige mensen die we intussen als vrienden beschouwen. In 2018 was ze bij The Blue Room Sessions met haar volledige band, maar vanavond met de mannen waar ze al vijf jaar mee optreedt, Manu Bertrand “Frankrijks beste dobro-banjo- en mandolinespeler” en Urbain Lambert, gitarist op Gretch en Fender.

Texas Martha

De helft van het jaar woont Martha Fields in Frankrijk, maar haar roots liggen in Texas of eigenlijk meer nog in het Appalachengebied van Kentucky en West-Virginia. Haar songs zijn vanavond weer doorspekt met verhalen over haar Cherokee voorouders.

Texas Marha en haar twee vrienden vangen aan met Paris To Austin van het veelzijdige album Dancing Shadows dat ze ‘straight from the heart’ schreef in 2018. Ze gooit er vanavond zelfs wat Bossche termen doorheen. Na de mooi driestemmig gezongen bluegrass ‘feminist song’ Fare Thee Well Blues refereert Martha vervolgens aan haar familie met een ‘song for peace’ getiteld Demona, de naam van haar nicht wier echtgenoot Hale sneuvelde in Normandie.

Met haar moeder schreef Martha Fields Hard Times (album Southern White Lies 2016) een vlotte Hillbilly song. Van Honky Tonk over naar een cover van een andere Texaanse, Janis Joplin, het dorstige What Good Can Drinking Do. “Gimme Whiskey, gimme Bourbon, gimme Gin….is wel wat lastig nu de bar gesloten is.

Het sfeervolle Where The Red Grass Grows gaat over Cherokees die in de 18e eeuw gedwongen moesten verhuizen naar een reservaat in Oklahoma en waarvan de helft het niet overleefde. Doodstil is de zaal als een ‘Cherokee prayer’ volgt waarbij alle drie plechtig zingen, de armen gekruist over de borst.

De song, met een mooie snik in de stem, over ‘avant-garde lady’ Johanna was de eerste die Martha schreef in Bordeaux, de streek waar ze gedeeltelijk woont. Tijdens de lockdown mocht men in Frankrijk niet verder dan 1 kilometer rond huis. Dit resulteerde in een aantal nummers waaronder dit, gerealiseerd via Zoom. Het heet In My Garden en heeft een wat ik noem een ‘Tony Joe White-waardig’ intro. In juni verschijnt een nieuw album.

Manu Bertrand & Urbain Lambert — Texas Martha – Manu Bertrand – Urbain Lambert

The first ever recorded Chicago Blues Kokomo wordt ingezet met een uitstekende Lambert op de Fender en eveneens prima Dobro werk van Bertrand.

Zangtalenten
Martha’s eerste zangtalenten (en die heeft ze ruimschoots) ontstonden in de kerk, dus gospel mag vanavond ook niet ontbreken. Het is fijn meedeinen in What Are They Doing In Heaven (there now).

Wat verder opvalt is het mooi uitgevoerde Dead End, wat me doet denken aan de folk and gospel song Wayfaring Stranger, wat in het tweede concert, wat toch weer anders was dan het eerste, alsnog wordt gespeeld. Beide songs met een virtuoze solo op Fender en Dobro. Het late publiek lijkt ook iets enthousiaster. Het allerlaatste nummer wordt dan ook meegezongen dan wel wordt er meebewogen op de stoel. Ik meen een oudje van Jimmy Reed You’ve Got Me Running/What You Want Me To Do te herkennen (gokje want de setlist is na het eerste optreden gestolen) waarna een voorzichtige staande ovatie volgt.

Ondanks de versoberde omstandigheden in tijden van C waren onze gasten verrast door de sfeervolle opstelling van de zaal en uiteraard ook door een gepassioneerde Martha Fields die de country, rock, blues en bluegrass op de haar zo kenmerkende manier voor ons heeft vertolkt.

Setlist Texas Martha (niet noodzakelijk in deze volgorde): Austen to Paris, Said and Done, Hard Times, Demona, What Good Can Drinking Do, Where The Red Grass Grows, Hillbilly Bop, Born To Boogie, Headed South, We Missed A Turn, Fare Thee Well Blues, Dead End, Johanna, In My Garden, Lonesome Road Blues, Kokomo, What Are They Doing In Heaven, You’ve got me Running, Wayfaring Stranger

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

sep, 2018

Martha Fields in The Blue Room Sessions
Texas Martha is puur Americana met Franse slag

Martha Fields aka Texas Martha is een Texaanse zangeres uit de country & bluegrass stal, geboren in de Appalachen die momenteel met een uitstekende band op tournee is in Europa. Ze begon al heel jong met het zingen van bluegrass en country (bij moeder op schoot) dus het zit wel een beetje in haar bloed. Ze leerde zich zelf gitaar te spelen en trad tijdens haar carrière onder andere op met Ricky Skaggs en Merle Travis.

Martha Fields speelt niet alleen bluegrass en country maar ook een mix van folk, blues en rock ’n roll. Haar repertoire bestaat grotendeels uit eigen geschreven nummers en daar legt zij haar hart en ziel in. Ze zingt deze met een authentieke en gevoelige stem en is daarmee in staat je mee te nemen op een reis door het zuiden van de Verengde Staten.
Met verschillende prijzen reeds op haar naam, heeft ze al verscheidene tours door Europa achter de rug. Het concert op dinsdag 4 september in The Blue Room Sessions in de Clubzaal van de Verkadefabriek is inmiddels haar vierde optreden in Nederland waaronder o.a. Nijmegen en Schiedam. Haar discografie bestaat inmiddels uit drie CD’s genaamd Dancing Shadows, Southern White Lies en Long Way From Home.

Texas Martha & Band
Laten we eerst haar band voorstellen die volledig uit Fransen bestaat. Martha Fields woont momenteel voor het grootse gedeelte van het jaar in Bordeaux, Frankrijk. Je zou bijna kunnen spreken van The Bordeaux Blues of country met een Franse inslag. Dus, op dobro en mandoline Manu Bertrand; Urbain Lambert op elektrische gitaar en Serge Samyn op staande bas.

Martha Fields in The Blue Room Sessions — Manu Bertrand

Voor een goedgevulde Clubzaal in de Verkade Fabriek opent Martha Fields met een paar nummers van haar laatste CD Dancing Shadows, o.a. Dancing Shadows, Demona en Johanna.
Martha Fields begeleidt zichzelf op gitaar, maar de echte gitaristen staan links en rechts van haar. Deze jongens begeleiden haar tijdens het concert op de dobro die hij bespeelt als een slide gitaar en elektrische gitaar in een mooie balans die het hele concert in balans houdt. De bassplayer is van het soort ‘He never says much, he play the bass’.

Martha wisselt haar concert af met country en bluegrass en ballads. Haar al jaren gevormde stem wisselt moeiteloos tussen deze genres en altijd ligt die verscholen snik op de loer, even haar stem verheffen in een bluegrass als Hardtime of in een mooie ballad als Johanna en die snik die trekt je naar binnen in de Appalachen in de Southern Country States.
Martha Fields zingt eigen geschreven repertoire maar had toch voor haar favoriet Janis Joplin een door haar geschreven nummer in petto, een door drank en leed gelardeerde What Good Can Drinkin Do maar mooi gebracht en weer gestut door de dobro en elektrische gitaar.

De eerste helft van het concert rond ze af met een ballad Where The Red Grass Grows en een heel fraai a capella gezongen Indian Song. En daarna een uptempo song Hilbilly Bop. Het publiek is tot dan toe weinig toeschietelijk in haar verzoeken om mee te klappen, misschien is dat de reden om een whiskey in één teug leeg te drinken.

Na de pauze vertelt Martha Fields over haar achtergrond die bepaald wordt door haar Cherokee voorouders van moeders kant en dat wordt bezongen in het vrolijke uptempo Maxine. Daarna laat ze zien over een groot repertoire te beschikken en dit goed ten uitvoer kan brengen. Ze neemt ze ons mee in de meeste facetten die ze beheerst. Eerst een early bluegrass nummer Southern White Lies en early countryblues Koko Me Baby en daarna een gospel What Are They Doing In Heaven en een boogiewoogie Born To Boogie en toch weer die gevoelige ballads om te eindigen in een Hillibilly song.

Als toegift na een verdiend applaus speelt Martha Fields en haar band de traditional When The Saints Go Marchin’ In die uitmondt in een polonaise vooropgegaan door Martha herself gevolgd door merendeels vrouwelijke toeschouwers en haar band. Eindelijk levert ook het publiek zijn bijdrage aan dit zeer geslaagde concert. Hulde aan Martha Fields & Band.

Foto’s: Wies Luijtelaar
Met dank aan The Blue Room Sessions