Helm Op

Helm Op hard is het zeker maar veiligheid voorop

Met kickflips, tik taks en ollies door de Vert van de Skatehal op het Rauwkost festival 2020

Helm Op past natuurlijk perfect bij kickflips, ollies, tic tacs en vert riding, dus kom maar (Helm)op in de Skatehal. Helm Op is een mix van punk, stoner en hardcore.

Helm Op

Helm Op
Helm Op in de Vert

De Skatehal van het World Skate Center, de plaats waar het allemaal gaat plaatsvinden, is de grootste indoor Vert – de skate ramp in de skatehal – van Nederland. De hal is vanavond omgetoverd tot een groot podium. Met de lichten aan en al het hout ziet het er in ieder geval supercool uit. Als Helm Op, afkomstig uit de Achterhoek, dan begint, valt het mij op dat het trio een kwartet is vanavond. Naast gitaar, bas en drums is er nog een bassist. Zelf bassist zijnde ben ik dan ook zeer benieuwd.

Tandje bij

Helm Op
Helm Op in de vert van de Skatehal

Helm Op begint op een relaxte manier (met de bas in de hoofdrol) om er telkens een tandje bij te doen, uitkomende op de heftigste kickturns, heftige hoogte bereikend met de ollie, en op hoge snelheid door de vert, met hun mix van hardcore punk en stoner verbleekt die andere band uit de achterhoek heel Normaal.

Helm Op
mosh pit met een helm op

Met twee bassisten is het geluid zwaar en log. Heerlijk. En de wall off death is dan ook immens. Zeker checken als deze band weer het zuiden op komt zoeken. HELM OP!

Helm Op
Helm Op voortaan kwartet

Na wat verder doorvragen blijkt dat Helm Op voortaan inderdaad als kwartet door het leven gaat. De naam van de tweede bassist is Gerben Bielderman.


Helm Op:
Vocals/guitar –Tom W
Vocals/bass – Tom – TD
Drums – Daan Wopereis
Bass – Gerben Bielderman

World Skate Center
Het World Skate Center is één van de mooiste skateparken van Nederland en ligt in De Kop van ’t Zand, het nieuwe culturele hart van ’s-Hertogenbosch, met als directe buren poppodium Willem Twee, de Verkadefabriek en de hotspot Tramkade. Er wordt volop geskated, gestepped en geBMX-ed in de voormalige ijzerfabriek. Tijdens het festival Rauwkost 2020 dient de ramp als podium.

Duketown Rebel Festival

This is the end…6(66) Duketown Rebel Festival final edition

Afwisselend feestje met stonerrock, punkrock, space-rock, deathmetal, metalcore, hardcore

Duketown Rebel Festival final edition met Alternator, Depths of Kronos, The Dead CVLT, Temple Fang en The Smelly Cats & Friends (special show) in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium is zacht uitgedrukt een afwisselend feestje. Helaas de laatste Duketown Rebel Festival. Maar misschien gaat dit op een andere manier wel een vervolg krijgen.

Duketown Rebel Festival final edition
Alternator

Duketown Rebel Festival
Alternator

18:00 is vroeg voor de werkende op zaterdag en zodoende kom ik pas de Grote Zaal binnen als Alternator al bezig is en pik nog net een stukje mee van deze Bossche stonerrock belofte met een vleugje floyd. Nu al op het grote podium bij Duketown Rebel Festival en dat gaat de band goed af. Het is nog niet zo druk helaas, maar dat mag de pret niet drukken.

Depths of Kronos

Duketown Rebel Festival
Depths of Kronos

Daarna is het de beurt aan Depths of Kronos. Deze deathmetal band met Zweedse melodieën en wat metalcore invloeden knalt vanaf de eerste minuut (na het intro Void) met Restless uit de startblokken. Wat een geweldige grunt met screams heeft zanger Tijn in huis. De twee gitaristen met hun 7-snarige LTD’s spelen strak.
De ritme sectie met een Gibson Thunderbird en geweldige drummer zorgen voor een stevig fundament. Laat ons hopen dat het laatste nummer I Will Live ook wil zeggen dat ze blijven spelen want de band last een schrijf pauze in. Volgens zanger Tijn omdat de band nog harder, met nog meer death terug wil komen. Afwachten dus, maar deze band verdient het om door te breken. Klasse.

The Dead CVLT

Duketown Rebel Festival
The Dead CVLT

Dan is het tijd voor een band waar al een behoorlijke Buzz omheen hangt namelijk The Dead CVLT, zij spelen een mix van punk/drum&bass/industrial die ook behoorlijk veel van the Prodigy wegheeft. Zij knallen er direct op en ik bespeur toch ook wel een behoorlijk metal randje. De zang heeft veel weg van hardcore. Dat levert een interessante mix op. Als de band de songs nog wat meer uit gaat werken en de stage presentatie perfectioneert, geloof ik direct dat dit wat kan worden.

Temple Fang

Duketown Rebel Festival
Temple Fang

Dan de band waar, gezien de drukte in de Grote Zaal, veel mensen voor zijn gekomen, Temple Fang. Met ex-leden van Death Alley (Dennis en Jevin) voer voor liefhebbers van 70’s rock met spacey sounds. De band gaat van start met veel instrumentaal geweld.

Gelijk is duidelijk dat we hier te doen hebben met rasartiesten. De twee linkshandige gitaristen rocken van meet af aan, spelen geweldige melodieën met veel feedback en galm en het rockt geweldig. De zanger/bassist legt samen met de strakke drummer een goede fundering met zijn Rickenbacker bass. Het word nergens saai en met veel instrumentaal is dat toch wel bijzonder.

Ik zeg, ga dat zien als ze in de buurt spelen. Echt de moeite waard en voor mij de verassing van deze laatste Duketown Rebel Festival avond.

Smelly Cats & Friends

Duketown Rebel Festival
The Smelly Cats & Friends

De laatste keer helaas Duketown Rebel Festival…..maar dat gaat niet zomaar. De afsluiter is een speciale Smelly Cats & Friends tribute to the Misfits show.

De basis word gelegd door Tom,Ton en Johan maar er staat een batterij aan gasten waaronder, Rob van der Ham, Emiel van Dijk, Rob Willemse, Michel Steenbekkers, Alexander Kapteijns, Johan Michels, Jack Koot,Daniel Van Vugt, Jeroen Noteboom, Lazy Luutje en Michel Dickerscheid.

Alle klassiekers passeren de revue. Lasts Caress is een hoogtepunt (mede bekend geworden door Metallica) en deze gig sluit af met Living Hell.

Duketown Rebel Festival
The Smelly Cats

Dit is een waar feestje en een passend einde van deze mooie dag. Geweldig publiek, goede bands en een strakke organisatie. Helaas, het laatste Duketown Rebel Festival, maar volgens mij gaat dit op een andere manier wel een vervolg krijgen. Wie weet?

Gaping Moles

Gaping Moles is doorgekookte biefstuk zonder vetrandje

Albumpresentatie Demon's Semen van Glam Doom band is taai en zoutloos.

Om hun nieuwste album, Demon’s Semen, te promoten staat de Gaping Moles op zaterdag 7 september in Willem Twee poppodium. De parodie band Gaping Moles uit Den Bosch staat bekend als de absolute pionier van het zelf bedachte ‘Glam Doom’ genre.

Support act Rock Bottom

Gaping Moles
Rock Bottom

Om de redelijk gevulde zaal vast op te warmen voor de ‘Koningen van de Glam Doom’, mag Rock Bottom de honneurs waarnemen. Iets meer dan een half uur hardrock-covers uit de oude doos.
Meer specifiek de jaren ’70 en ’80, met nummers van Thin Lizzy, Nazareth, Black Sabbath, dus de glorietijd van de hardrock. Niks spannends aan, laten we hopen dat de Gaping Moles de tent wakker kunnen blazen.

Gaping Moles

Gaping Moles
Gaping Moles

Als een soort act in de pauze, wordt een dame op leeftijd, ondersteund door de zanger van de Moles en een soort beveiligingsfunctionaris, naar een stoel aan de zijkant van de zaal begeleid. Wat dit allemaal moet voorstellen, blijft een raadsel.

Gaping Moles
Glam Doom?

Achter gesloten gordijnen wordt het instrumentarium van de Gaping Moles klaargezet. Als dan na een tijdje de pauze muziek afzwakt, is de zaal er klaar voor. Helaas gaan de rode gordijnen voor het podium niet helemaal op eigen kracht open, en moeten de bandleden een handje toesteken. Het zal symbolisch blijken voor de rest van de avond.

Glam Doom

Gaping Moles
Stonerrock

De Gaping Moles heten Glam Doom te spelen. Het ‘doom’ ligt dan waarschijnlijk in het lage tempo van de meeste nummers, het ‘glam’ – het glamoureuze – daar was niets van te zien. In geen velden of wegen is er iets van glamour te bekennen want te dikke buiken in te strakke shirts, te plakkerige paardenstaarten.

Muzikaal valt er niet erg veel te beleven. Trage stonerrock, zonder al te veel originaliteit. Het verrassendste moment is dat, waar weer een traag slepend nummer naadloos over moet gaan in een soort hardcore nummer, maar waar de band na een paar maten in de war raakt, en zodoende het hele effect teniet wordt gedaan. Ook de ‘act’ van de beveiligingsman (dezelfde als die in de pauze) die heel het optreden stoïcijns voor het podium staat, is te flauw voor woorden.

Gaping Moles staat aangemerkt als: quote – hun bruisende live acts met een ongekende energie en spirit – einde quote. Maar deze avond even niet.

Gaping Moles
Exotische danseressen

De band onthaalt halverwege de show het publiek op een tweetal ‘exotische’ danseressen. Er komt zelfs een derde danseres op de bühne. Zij mag een act met struisvogelveren waaiers uitvoeren. Dat is dan ook wel de kers op de taart. Met hun bandnaam en song- en albumtitels probeert Gaping Moles een soort grappig erotische sfeer neer te zetten. Maar het blijft hangen in platheid.


Fotografie: Saar Schinkel
Instagram: @saar_gid

Irrelevator

Irrelevator stuurt eerste plaat de wereld in

Bosch trio maakt boeiende Music For The Insignificant

Sinds een kleine maand staat Music For The Insignificant online, de debuutplaat van de instrumentale band Irrelevator. Deze nieuwe Bossche band bestaat uit oudgediende muzikanten die alle drie hun sporen al verdiend hebben. Ze stonden januari jongstleden al op het podium tijdens een avond On The House, nog voor één van hun nummers wereldkundig was gemaakt.

Irrelevator
Irrelevator live On The House

Irrelevator

De eerste single van Irrelevator, Repeat After Me, zag vlak daarna het levenslicht en is het beluisteren én bekijken meer dan waard. Strak drum-, gitaar- en basspel aangevuld met rake samples begeleiden licht vervreemdende beelden uit een mythisch zwart-wit verleden- een goede combinatie van geluid en beeld, door de band zelf ingespeeld en opgenomen in één van de repetitieruimtes van de W2. Vervolgens hebben ze de nummers zelf afgemixt en gemonteerd. Een knap staaltje huisvlijt en een goed voorbeeld van de doe-het-zelf-gedachte waar eind vorige eeuw de punk mee begonnen is.

Artwork

Irrelevator
Hoes Music For The Insignificant

Ook het artwork komt uit eigen keuken en is prima in orde maar dat kan niet anders gezien de grafische achtergrond van de bassist. Kort hierop volgde hun tweede single, Epic Flaws Of The Mind en nu is daar Music For The Insignificant, hun eerste ‘volle’ plaat die sinds een maand online te beluisteren en te downloaden is.
De drie heren van Irrelevator zijn geen nieuwkomers in de muziek. Paul drumde jaren geleden onder andere bij Crowbar, een Bosch hardcore trio, Ab heeft als componist, arrangeur en gitarist een aantal muziektheaterstukken gemaakt, waarbij hij geholpen werd door Jan Hein op bas.

Welk hoekje
Dat dit ze geen windeieren legt blijkt duidelijk bij het beluisteren van ‘Music…’. Strakke drums, mooie volle baspartijen aangevuld met lekkere gitaarlicks danwel -riffs. Als kersje op de tompoes weet Irrelevator de ene keer een glimlach, een andere keer verwondering te wekken met hun keuze van samples. Maar in welk hoekje valt hun muziek? Een klein rondje refenties doen? NoMeansNo, Victims Family, een vleugje Residents? Metal? Mathcore? Jazz? Hardcore? Punk?
Irrelevator speelt instrumentale nummers. Dynamisch. Stevig. De ene keer hoekig, een andere keer redelijk recht toe, recht aan rockend. Maar altijd gevarieerd, met knappe breaks om je aandacht bij de les te houden. En steevast strak. De thema’s van de nummers worden bepaald door de gebruikte samples.

Humor

Irrelevator
Irrelevator live

Dat Irrelevator humor hoog in het vaandel heeft blijkt uit titels als God Lives In My Fishtank en Squeeze My Tompoucy. Repeat After Me, Round Pyramid en It All Started With The Mexicans tonen een maatschappelijke betrokkenheid. Dat Irrelevator toch een beetje op afstand blijft komt wellicht juist door het instrumentale van hun muziek. Het jezelf identificeren met een vocalist(e), met een eigen stem en dictie is er niet bij. Ook het cleane gitaargeluid houdt mij wat op afstand. Het had voor mij wat vetter aangezet mogen zijn. Maar aan de andere kant, over smaak valt eindeloos te twisten.
Ook de beperkte technische mogelijkheden van de basale apparatuur in een repetitiehol laten wel wat te wensen over natuurlijk. Hopelijk is er in de toekomst meer mogelijk op dit vlak.

Nog een bewijs dat Irrelevator in is voor een geintje: bij de ‘lancering’ van ‘Music…’ was het mogelijk om mee te doen aan een loterij. Je kon hierbij een plectrum van de bassist winnen. Dat het hier een volkomen random plectrum betrof omdat hij zelf nooit zo’n plastic plaatje gebruikt, mocht de pret niet drukken.
De drie heren van Irrelevator hebben een fraaie eerste stap gezet, Music For The Insignificant is hoorbaar met veel plezier ingespeeld.


Zaterdag 16 februari heb je de kans om Irrelevator live te zien. Ze spelen dan als voorprogramma van Tangled Horns in Brouwcafé De Vaart.

Irrelevator:
Paul van de Koevering, drums
Ab van de Meerendonk, gitaar
Jan Hein Arens, bas

Foto’s van Facebookpagina Irrelevator

On The House

Bakkes, Deposit en RagePyre zijn On The House

Hardcorepunk vaste hap op de vrijdagavonden

In deze tijden van pakjes, boompjes en muzieklijstjes is het tof dat Willem Twee poppodium een On The House avond programmeert met louter hardcore. Drie bands staan vrijdag 7 december op het programma, waarvan Bakkes het spits mocht afbijten.

Bakkes

On The House
Bakkes

Het startschot van On The House wordt gegeven met de partypoppers van een groep vrienden en fans die vanuit Tilburg met Bakkes zijn mee gekomen. Van dik hout zaagt men Bakkes met goeie recht toe recht aan hardcore. Vergezeld van een dikke knipoog (Bier Halen) en een boodschap (nie lullen maar doen) laten de dame en heren veel ervaring en plezier zien. Tilburg Hardcore leeft!

Bandleden
bas: Bianca van Iersel
drums: Serge Smolders
gitaar: Remco Geers
gitaar: David Naeyé
zang: Gijs Kramer

Deposit

On The House
Deposit

Na een wat rommelige soundcheck is Deposit aan de beurt. Vanaf tel 1 vertrekt de band met een bloedvaart en heeft de zanger het podium van de Kleine Zaal verlaten om in de pit z’n energie kwijt te kunnen. Naarmate deze On The House set vordert, wordt Deposit regelmatig geplaagd door technisch ongemak. Dat de zang daardoor niet altijd even helder te horen is, maakt deze jonge honden geen ene reet uit. Hun variant van hardcore lijkt wat invloeden van klassieke thrash te hebben en hun geluid komt wat over als Dirty Rotten Imbeciles (D.R.I.) ten tijde van Crossover.

Bandleden
Mark van Gelderen (zanger)
Martijn Lievense (gitaar)
Erik Jeroense (bass)
Dieter Kieft (drums)

RagePyre

Deze slideshow vereist JavaScript.

Aan RagePyre de eer om deze On The House avond af te sluiten. Het is mijn kleine persoonlijke mening dat trio’s strakker spelen dan bands die uit meer muzikanten bestaan, simpelweg omdat foutjes eerder opvallen. De verwachtingen zijn dan ook een tikje gespannen, toen RagePyre aftikt om te gaan. En het is waar, technisch valt er weinig op af te dingen. Een strak spelende drummer met creatieve ideeën, strakke gitaarpartijen en een strakke bassist.

Het beeld klopt, het geluid klopt. Hoe het dan komt dat ze de zaal niet meekrijgen? Dat is mij een raadsel. Misschien zijn het de songteksten – het herhalen van een songtitel als tekst spreekt niet echt tot de verbeelding. Wellicht dat mijn kwartje ten aanzien van RagePyre nog een keertje valt, deze avond heeft wat mij betreft een beter einde mogen krijgen. Volgende keer beter.
EP: Don’t Touch Me

Bandleden
Rollo Bartollo – Lead Vocals&Bass
Hans van Och – Drums&Vocals
Janoes van Hout – Guitar&Vocals


Willem Twee’s On the House staat voor Iedere vrijdagavond gratis entree in de Kleine Zaal van Willem Twee Poppodium. Programmeurs van On The House zijn Pascale Paanakker en Rob van der Ham aka Robbie Rebel.
Fotografie: Sandra Leijtens – Sandra Leijtens Photography