Heavy Hangout

feb, 2023

Moddervette metalmatinee For I Am King en Reformist
Shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee

Wat leven wij toch in een gaaf land, zei een zeker iemand een paar jaar terug. En daar ben ik het ook volmondig mee eens. Waar anders ter wereld kun je op een zondagmiddag een moddervette metalmatinee meemaken met For I Am King, Reformist en Another Now, drie knalgoede bands van eigen bodem?

Het strijdtoneel vanmiddag is het Willem Twee Poppodium waar de heavy programmeur Rob van der Ham wederom een prachtig affiche heeft geboekt. Top of the Bill staat daar het jubilerende For I Am King. De band bestaat inmiddels tien jaar en heeft als kroon op het werk net hun album uitgebracht met de toepasselijke naam Crown. Als Special Guest op deze tournee nemen ze het Eindhovense Another Now mee dat al eens eerder in 2020 het zittende publiek wakker trilde. Het bal wordt geopend door de jongste van het stel, de band Reformist dat eveneens Brabantse roots heeft.

REFORMIST

Deze slideshow vereist JavaScript.

Reformist deed nog mee aan Popronde 2022 en heeft zich daar al bewezen een goede live band te zijn. Als ze opkomen ziet het er al snel druk uit op het podium. Omdat het drumstel van de hoofdact er al prominent staat en de band zelf nog twee banners meeheeft waarop hun EP Reform, Rebuild is afgebeeld, blijft er bar weinig bewegingsruimte voor de muzikanten zelf. Dit lijkt in het begin de dynamiek uit het optreden te halen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tel daarbij op dat dit hun eerste show is in pakweg drie maanden en de gitarist een invaller is (Bas van Kampen/Changing Tides) die slechts een maand de tijd had om de set te leren en dan is het niet zo gek dat het even duurt voor de band als een dieselmotor op gang komt en de auditieve aanval inzet. Zo wordt hun nieuwe single Oblivion hartelijk en krachtig ontvangen en klinken de nummers van hun EP even verwoestend en zwaar in hun live uitvoering.

Wat ik wel mis is een stukje context voor de toeschouwers die nog niet bekend zijn met hun Concept EP. Zo brengen de banners de hoes (Een zwangere vrouw wiens buik is beschilderd met de Aarde) groot in beeld. Dit geeft een mooie inleiding voor het verhaal erachter; de apocalyptische zuivering van het menselijke ras door Moeder Aarde zelf en hoe een selecte groep overlevenden een tweede kans krijgt om een nieuw harmonieus bestaan op te bouwen. Dit is natuurlijk perfecte achtergrond informatie dat net wat meer diepgang had kunnen geven aan de korte set en aan afsluiter Rebuild. Desondanks kan de band rekenen op luid applaus na het harde werken.

ANOTHER NOW

Another Now stond in november 2020 al eens eerder in de Willem Twee en gaf toen al een groots visitekaartje af met hun metalcore die zich het best laat omschrijven als een symbiose van verschillende stijlen waarin metal clasht met het elektronische. Terwijl het publiek destijds gedurende beide shows moest blijven zitten, maakte de band zelf dat meer dan goed door voor 100 man te bewegen op het podium. En die level van energie lijken ze vandaag weer aan te gaan tikken.

Waar Reformist in het begin nog zichtbaar moeite had met de weinige ruimte op het podium, is het minimale aan Another Now wel besteed. Met hun explosieve mix en aanstekelijke sound, die sfeervol wordt aangevuld door de backingtrack is het net of ze hun muziek in een videospel spelen. Getooid met hun headless gitaren, voeren ze meermaals het tempo op, tot er zelfs zo nu een dan een moshpit wil ontstaan.

De band groep raast met een geweldige heftigheid door de nummers heen, oud en nieuw wisselt elkaar af, maar steeds weer klinkt de balans tussen brutaliteit en schoonheid die elkaar in een perfecte tanden weten te houden. Helaas vallen de clean vocals van de gitaristen soms weg, maar dat lijkt er nauwelijks toe te doen. Another now is op dit moment “ON FIRE” en zet de hele kiet in de hens, zoals we dat in Brabant zeggen. En dat bedoel ik letterlijk, want het publiek, waaronder ik, krijgen het er wel heet van.

Van beide voorprogramma’s lijkt Another Now nog het minst gemeen te hebben met For I Am King. Maar tussen de beukende grooves, de arcadische bliepjes en blopjes en de energieke podiumact door, is het wel duidelijk waarom zij hen graag mee wilden hebben om het publiek op te warmen.

FOR I AM KING

Als de lampen uitgaan voor de show van For I Am King, is het net of er een podiumbrede deken over de zaal wordt gelegd. De spanning stijgt, de leden komen één voor éen op en de Willem Twee wordt ondergedompeld in een beukend gitaargeluid dat door de ritmesectie in razend tempo wordt opgefokt. Dan wordt er even gas teruggenomen en zien we vanuit de coulissen zangeres Alma Alizadeh zich een weg slalommen naar het midden vooraan het podium. Even valt de hele zaal stil en doet ze haar mond open om met haar kenmerkende expressieve gromzang de aftrap te geven van wat een geweldig optreden gaat worden.

En dat mag ook wel, de nieuwe release van Crown heeft lang op zich laten wachten (vijf jaar) en er heeft heel wat bloed zweet en tranen gekost als we de interviews mogen geloven. Dat zie je er ook wel aan af. For I Am King speelt bevrijd, lijkt dankbaar te zijn dat ze hun nieuwe nummers aan de man mogen brengen en gaat dan ook vol in de metalaanval.

En dat lukt alleraardigst onder aanvoering van boegbeeld Alma die zich in alles ontpopt tot een adorabele en innemende frontvrouw. Zelfs als ze niet haar strot leeg brult, blijft ze een dynamische podiumverschijning als ze haar wilde haren rondpropelleert en gitaarspel mimiekt op haar microfoon. De enige uitglijder die ze maakt is wanneer ze denkt te kunnen beginnen over patat in plaats van friet in een zaal onder de rivieren. Het is haar vergeven.

Crown

De nieuwe nummers slaan goed aan. Er heerst een sterk anthemische sfeer in het geluid met zwevende solo’s en denderderende riffs waarbij For I Am King (soms met moeite) schakelt tussen de versnellingen, maar wel een kloppend geheel neerzet met een haast mythisch verhalende kwaliteit.

Het levert veel applaus op bij het publiek, maar dat lijkt toch te zwichten voor het oudere werk zodra dat wordt ingezet. Waarschijnlijk omdat het meer gespeeld wordt op routine en daarom de precisie en de ritmische veranderingen niet zo veeleisend is als voor de nieuwe plaat. Maar sowieso geeft het mooi platform aan de band om nogmaals te shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee.

Deze slideshow vereist JavaScript.

For I Am King is een band die zowel Metalcore als Death Metal uitzonderlijk goed uitvoert en live met enorme passie en muzikaliteit optreedt. Onder langdurig applaus wordt het publiek bedankt, een buiging gemaakt en heeft Alma eindelijk haar lesje geleerd als ze aankondigt; Tijd voor Friet!

Fotografie: Kees Vos Fotografie

aug, 2022

Opening concertseizoen Willem Twee’s Heavy Hangout is overtuigend
Kelsey, Respire en Ithaca, drie kleuren metalcore

De welkome daling in temperatuur, van hysterisch heet naar draaglijk warm, kondigt het langzame maar onvermijdelijke eind van de zomer aan. De zomer die, op muzikaal vlak, vaak wat karig is, uitzonderingen niet mee geteld. Zo zijn er op de Boulevard wat interessante optredens geweest. Ik heb het op de camping moeten doen met het Franse duo ‘Two Hot Chili Peppers’, waarbij naarmate het optreden vorderde, hun enthousiasme de overhand nam op hun vakmanschap, maar ik zal u daar verder niet mee lastig vallen. ‘Under Ze Bridge’…

Altijd weer fijn als je je hart dan weer kan ophalen aan goede muziek. En bij de eerste de beste Heavy Hangout van de Willem Twee van het ‘seizoen’ is dat enorm goed gelukt. Onder de noemer ‘metalcore’ staan op zondagmiddag 28 augustus Kelsey, Respire en Ithaca geboekt die het luie vakantiezweet uit je oren gaan blazen.

Kelsey

Vanuit Nijmegen is Kelsey naar Den Bosch gereisd om de middag te openen. Voor helaas een klein handjevol bezoekers laten ze zich niet kennen. Geen flauwekul, gewoon voluit spelen. Vijf man sterk spelen ze hun zelf ontdekte variant van metalcore, schuin streepje mathcore.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Redelijk verrassende breaks, af en toe een goed geplaatste drumfill, aangevuld met twee gitaristen, een bassist en een zanger. De zang had naar mijn idee wat sterker gekund, nu kwam die maar net boven de rest van de band uit.
Mijn eerste schrik door toedoen van een synthesizer blijkt ongegrond; geen uitgesponnen toetsenpartijen maar goed getimede aanvullingen op het totaalgeluid, met perfecte timing gespeeld door de bassist, tussen zijn eigen bas- en springpartijen door.

Respire

Van een ander kaliber blijkt Respire, de tweede band van vandaag. Uit Toronto, Canada overgekomen zijn zij, zoals ze het zelf noemen, een ‘d.i.y. post- everything collective’. Dus dat.
Op plaat is hun bezetting groter dan waarmee ze nu op tour zijn. Er ontbreken nu strijk- en blaasinstrumenten. Maar de, wederom, vijf man waar de band nu uit bestaat krijgen het ook voor elkaar om ruim een half uur lang te boeien.

Hun muziek is een combinatie van harde, inderdaad ‘metalcore’ stukken, die vaak afgebroken worden tot rustig kabbelend samenspel van de drie gitaren (het doet me denken aan Explosions In The Sky, om er maar even een referentie aan te geven). Dat samenspel bouwt dan weer langzaam maar zeer zeker op tot weer een geluidsuitbarsting.

Het tempo van de nummers ligt wat lager, maar het intense samenspel, aangevuld met het schreeuw-zingen van de twee zangers, dan wel beurtelings, dan wel tegelijk, geeft Respire een aura van urgentie.

Ithaca

Gelukkig loopt de kleine zaal van de Willem Twee toch wat voller voor afsluiter Ithaca, een vrij jonge engelse band (twee platen oud) die door kenners getipt wordt als hét aanstormend talent van de metalcore. Ik behoor niet tot die kenners, maar dit zou zomaar eens zo’n concert kunnen zijn waarover je over een paar jaar aan de stamtafel kunt opscheppen; ‘Was jij daar bij?’ ‘Jazeker!’

Deze slideshow vereist JavaScript.

De band doorbreekt met verve het beeld van een stereotype metalband: zwart gekleed, strakke broek, shirt met bandlogo. Ithaca’s bassist móet wel iemands oom zijn, zo ziet hij er namelijk enorm uit; de zanger- gitarist draagt een bindi, en de zangeres is het stralend, hoewel timide, middelpunt in een breed uiwaaierende, knaloranje thule jurk.

Muzikaal is het vanaf tel één ‘aan’. Zonder enige reserve speelt Ithaca hun eigen variant metal. Bruut, stevige breaks, en tempo- en maatwisselingen die je op het puntje van je tenen houden. Echt uniek ishet stemgebruik van de zangeres; van schreeuwen tot zingen, ze doet het met een zangtechniek om je alpinootje voor af te nemen, verzekerd als ze kan zijn van de ondersteuning van de band, die technisch geen steek laat vallen.

Tel daar bij op de charmefactor die deze band heeft, als een soort misfits van de metalscene, daarbij de boodschap uitdragend van tolerantie, inclusiviteit en voor elkaar zorgen. Ze hebben zich een plek in mijn hart gespeeld, en ik gun ze het gelijk van de kenners; alle succes is ze gegund.

Foto’s van Ton Dekkers, Interdependent Photo

okt, 2020

Twee uitverkochte shows voor LooD op zondagmiddag
Heavy Hangout programmering met louter stevige gitaarbands Willem Twee Poppodium is groot succes

LooD is onderdeel van de Heavy Hangout programmering bij Willem Twee Poppodium, met louter stevige gitaarbands. “En bijna alle shows zijn uitverkocht en daar ben ik best trots op!” zegt programmeur Rob van der Ham als ik hem kort voor de show even spreek.

LooD tweemaal uitverkocht

Tweemaal op één dag Willem Twee Poppodium uitverkopen, welke band zou daar niet voor tekenen? Dat het voor twee keer 30 personen is, mag de pret niet drukken. En dat de bar niet open mag, is ook jammer, “Maar we gaan voor de muziek en dat is het belangrijkste!”, aldus Rob.

Deze zondagmiddag (en avond) 18 oktober staat LooD op het programma. Deze mannen hebben hun sporen al verdiend in andere bands zoals Astrosonic, Red Vultures en The 1.90’s. LooD draait inmiddels ook al een tijdje mee, maar niet in deze samenstelling. Sinds de vorige drummer Paul Jansen een tijdje terug zijn stokken aan de wilgen hing, moest de band op zoek naar een nieuwe drummer. Die is dus gevonden in de hoedanigheid van Jarno van Osch, onder andere bekend van de band Vals Licht.

Breaking Mirrors

Het publiek wordt bij deze Heavy Hangout editie al meteen getrakteerd op nieuw werk. Twee van de eerste drie nummers zijn van de onlangs verschenen nieuwe EP Breaking Mirrors, waarop overigens nog het drumwerk van Paul te horen is. Ook de rest van de EP passeert de revue vanmiddag.

Groove metal Heavy Hangout

Het klinkt in eerste instantie als vanouds, lekker log, stevige groove metal zoals de mannen het zelf noemen. Het speelplezier is duidelijk zichtbaar, al blijft het natuurlijk het beetje onnatuurlijk met dertig zittende mensen in de zaal. En soms zelfs een beetje ongemakkelijk volgens de band zelf. “We kunnen nu zelfs ieders gezicht zien als we de zaal in kijken.” Tijdens de nummers is er vooral veel interactie tussen de beweeglijke gitarist/zanger Eugene Dappers en de rest van de band, die trouwens ook niet onverdienstelijk zingt, met zijn wat rauwere stem.

Erik de Vocht is natuurlijk de leadzanger met zijn heldere stem en zijn, naar eigen zeggen, al dan niet met een knipoog, goede teksten. Dan is het wel jammer dat niet alles even goed verstaanbaar is. Maar zingen kan ie wel, die Erik. Hij laat een paar fraaie lange uithalen horen, die flink de hoogte in gaan. En in de instrumentale stukken soleert hij er vrolijk op los met zijn gitaar.

Kippenvel moment
Halverwege deze Heavy Hangout set is er even een moment voor een serieuzere noot. Goede vriend van de band en zanger van Rattlesnake Shake Jan Loeffen is begin dit jaar overleden. Deze tragische gebeurtenis was de inspiratie voor Song For The Lost en dit nummer wordt dan ook aan hem opgedragen. En dat voel je. Het is een kippenvel moment. “Doesn’t make sense now you’re gone”, zingt Eugene. Het is ook meteen het muzikale hoogtepunt waar alle bandleden hun hele ziel en zaligheid in lijken te leggen. Dit nummer is ook het moment, waarin duidelijk wordt hoe goed die nieuwe drummer eigenlijk is, met zijn creatieve breaks.

De afsluiter is er ook één van hun nieuwe EP en heet Fallen From Grace, een lang uitgesponnen nummer met een rustig intro, waarna de spanningsboog opbouwt en het steeds steviger wordt. Er is een mooie variatie van rustige passages met hardere stukken. Een passend einde aan dit eerste optreden van vandaag en het tweede hoogtepunt van deze show, met de mooie slotzin “Someone’s got to go”. Maar LooD niet, want die is here to stay, In ieder geval vandaag, want er staat nog een tweede Heavy Hangout show op het programma voor vandaag.

sep, 2020

Heavy Hangout Poppodium pakt lekker flink uit
JAHAT, LooD, Another Now, Temple Fang, Nephylim en Savage Beat doen hun opwachting

Heavy Hangout in Willem Twee poppodium (voortaan Poppodium) begint aan een nieuw seizoen en is anders dan anders vanwege Covid-19. Seated concerts en een beperkt aantal bezoekers (40 personen max) die aan een tafeltje – alleen of met z’n tweeën – kunnen headbangen, dat is wat het is. Begint het te wennen of gaat dat wat te ver?

Heavy Hangout 2020

In ieder geval heeft programmeur Rob van der Ham een puike line-up bij elkaar gezet. Fijne bands die garant staan voor een stevig avondje. Het zijn in volgorde van datum:

JAHAT (11 okt.)
LooD (18 okt.)
Another Now (01 nov.)
Temple Fang (14 nov.)
Nephylim (15 nov.)
Savage Beat (29 nov.)

Zelf is Rob zanger bij Hierrr Pak Aan, een nederpunkrock band.

Iedere band vertegenwoordigt een subgenre binnen het grote Heavy Hangout idee. Voor ieder wat wils, is het motto. Op elke avond spelen de bands twee sets. Er zijn eenpersoons- en duotickets verkrijgbaar, reserveren is verplicht.

JAHAT – 11 oktober

Met leden uit Chillburn, Maiden uniteD, My Favorite Scar, Rise a Thousand, Gyration, Static Noise en Strangers Among Bears kan JAHAT niet een beginnend bandje noemen. Hier is sprake van een groovende metal machine. JAHAT is een relatief jonge band met vijf geroutineerde muzikanten uit de omgeving van Tilburg. Het vijftal heeft elkaar gevonden in hun passie voor metal. De band staat aan de vooravond van een doorbraak en lieten op METAL-AID horen waar toe ze in staat zijn.

LooD – 18 oktober

LooD is een heavy groove band met leden van GOOM, Astrosoniq, ZEUS, The 1.90’s and Rattlesnake Shake. LooD werf opgericht in 2016 en heeft zowel in 2017 als in 2018 al een EP uitgebracht. De heren hebben een muzikaal verleden in onder andere Astrosoniq, Red Vultures en The 1.90’s. De band kent invloeden van Prong, Faith No More, Alice In Chains en White Zombie.

Of zoals KLANKGAT-redacteur Johan Kramer op 26 maart 2018 schreef:
“In het slepende refrein van het laatste nummer worden de gitaren net even wat dikker aangezet en komen de stemmen mooi samen. En weer waan ik me in het decennium waar de hoogtijdagen van de gitaarrock zich afspeelden. En dat is niet erg, dat smaakt juist naar meer. Dus kom maar op met wat nieuw werk, dat ongetwijfeld op de plank ligt en dan ben ik een volgende keer er weer bij.”

Another Now – 01 november

Deze kersverse vijfkoppige metalcore formatie uit Eindhoven laat de maatschappij zowel de fantastische als de ziekelijke kanten van onze wereld zien. Met hun frisse combinatie van stijlen, een meedogenloze tornado van beukende riffs, abrupte muzikale u-bochten en sfeervolle melodieën, maakt Another Now muziek voor een breed doch avontuurlijk metal publiek.

In hun eerste jaar (2019) wist Another Now een plek te veroveren op festivals Jera On Air, Popronde en Submit-fest. Tevens heeft Another Now mogen openen voor de metalcore gigant Ice Nine Kills in een uitverkochte Melkweg Amsterdam. Momenteel is de band zeer actief met het voorbereiden van een nieuwe release.

Temple Fang – 14 november

Deze band trad eind oktober 2019 voor het laatst in Poppodium op bij de laatste editie van Duketown Rebel Festival. KLANKGAT-redacteur Edwin Raaijmakers was er toen bij en noteerde het volgende:
“Dan de band waar, gezien de drukte in de Grote Zaal, veel mensen voor zijn gekomen, Temple Fang. Met ex-leden van Death Alley (Dennis en Jevin) voer voor liefhebbers van 70’s rock met spacey sounds. De band gaat van start met veel instrumentaal geweld. Duidelijk is dat we hier te doen hebben met rasartiesten.” Verder commentaar overbodig.

Nephylim – 15 november

Ook over Nephylim schreef redacteur Edwin Raaijmakers een artikel aan het begin van de corona lockdown ter gelegenheid van hun debuutalbum Severance of Serenity. De release van het debuutalbum vond plaats in Poppodium op 18 januari 2020.
Nephylim is een vijfkoppige Melodic Death metal band uit Den Bosch die een combinatie van Death metal met progressieve en atmosferische melodieën afgetopt met subtiele hints naar Doom en Black metal speelt. Edwin ziet een grote toekomst weggelegd voor dit professionele goed musicerende gezelschap en zeer internationaal aandoet. Live staat Nephylim ook zijn mannetje. Dus gaat dat horen en hopelijk snel weer te zien.

Savage Beat – 29 november

Savage Beat maakt zoals ze het zelf noemen “street boogie” oftewel stevige (oi) punk met (pub) rock & roll en hier en daar een vleugje glamrock. Die sound is rauw, die is recht voor de raap en die is echt! Op hun albums ‘Wired’ en ’Trench Warfare’ kun je het al horen… Dit Amsterdamse equipe deelde al het podium met grootheden als Radio Birdman, Cock Sparrer, Bonecrusher en Peter & The Test Tube Babies.

Tickets voor Heavy Hangout zijn mede re bestellen via de Willem Twee Facebook.