Nocturnal Waters | KLANKGAT

nov, 2018

Jaren ’80 veroveren derde editie Bossche Band Battle
Elke band streed voor wat ie waard is in Willem Twee poppodium

De jaren ’80 veroveren de derde editie van de Bossche Band Battle. Dat kan je concluderen nadat de uitslag bekend is gemaakt welke band de Battle heeft gewonnen. Reacties als aanstekelijke eighty sound zijn niet van de lucht. Die ‘eighty band’ won aan kracht en overtuiging naarmate de Battle vorderde. Vooral voor die grote overtuigingskracht in de finale ging de vijfkoppige jury overstag. Elke band streed voor wat ie waard is, ieder binnen zijn vermogen. Zeker, maar het is de band die over zichzelf heen stapt, zichzelf overstijgt die de buit binnenhaalt om het binnen Battle termen te houden.

Band Battle in Den Bosch

In de finale strijden bands om de Band Battle muziekprijs die door organisator Studio Cube in het vooruitzicht is gesteld. Maar in de eerste plaats biedt Studio Cube bands ook een kans zich te presenteren op verschillende podia in Den Bosch. De hoofdprijs is het produceren van een single, een videoclip en daarnaast ook nog een optreden op het Rauwkost- of het Oranjekadefestival. De vier bands die vrijdag 23 november in Willem Twee poppodium strijden, zijn in volgorde van opkomst: Holsaby uit Oss, Clittenband uit Den Bosch, Pop Goes The Weasel ook uit Den Bosch en Lokotov Mocktail uit Eindhoven.

Holsaby

Jaren '80 veroveren derde editie Bossche Band Battle — Holsaby

Vijf gretige, jonge mannen spelen alsof hun leven ervan af hangt en zij bijten het spits af van deze finale. Net als bij de tweede voorronde in De Azijnfabriek vraagt frontman/zanger Sjouke Meerdink of het publiek naar voren wil komen, meer naar het podium om die lege halve maan op te vullen. De tijden van Depeche Mode en vooral van de synthpop lijken te herleven. Sjouke Meerdink en drummer Jesper van Griensven schrijven de nummers. Gijs Wijlen wordt gekozen als de beste bassist van de finale.

Clittenband

Jaren '80 — Clittenband – Hannah Schuur, drums en Aya Dupont op bas

Van alle vier bands springt Clittenband er echt uit. De band bestaat uit drie vrouwen, zingt Nederlandstalig en is eigenlijk meer bedoeld voor theater dan voor rockpodia. Een vreemde eend in de bijt in deze door mannen en rock gedomineerde Band Battle.

Helaas kampt Clittenband in deze finale weer met geluidstechnische problemen net zoals in de halve finale in World Skate Center en heeft het trio ook te maken met de zogenaamde Dutch Disease, de Nederziekte. Mensen praten met elkaar – vaak op luide manier – tijdens een optreden. Dat geroezemoes is funest voor de verstaanbaarheid van de teksten van zangeres Noortje Dupont.
Naar Clittenband moet je luisteren – de teksten zijn nogal complex en vol seksueel getinte woordspelingen – maar niet iedereen uit het publiek is daartoe bereid. Nogmaals, in een meer theatrale setting met zitplaatsen komt deze vrouwenband pas echt tot haar recht. Drummer Hannah Schuur krijgt de prijs voor beste drummer.

Pop Goes The Weasel

Pop Goes The Weasel zet meteen stevig aan zoals ze dat ook deden in de derde voorronde en eerste halve finale. Dit robuuste trio met dito sound houdt je vast en laat niet meer los. Pas bij de laatste riff sta je weer op vrije voeten. Stevige, mannelijke rock die het uitstekend zal doen op openluchtfestivals zoals Paaspop of Lowands. De heren Erwin Vostermans, Peter Nobbe en Ralf de Bruin kennen elkaar al lang en dat is aan hun stage act en samenspel goed te merken. De band is volwassen en eigenlijk al helemaal klaar voor het grote werk. Peter Nobbe wordt uitgeroepen tot beste gitarist.

Lokotov Mocktail

Lokotov Mocktail uit Rockcity bestaat uit Daan van der Donk op gitaar, Dani Steevensz op bas en zang en Tom Oggel aan de drums. Zeer energieke en eigenzinnige rock met onverwachte wendingen en invloeden uit onvermoede hoeken en gaten van rock en wereldmuziek. De stem van Dani is zeer bijzonder en dominant. Het is geen zoetgevooisde stem maar dat zou voor zo’n band heel raar klinken. KLANKGAT heeft deze band lange tijd gezien als dé grootste kanshebber voor de Bossche Band Battle, want jong, autonoom geluid, echt een band van nu en zeker geen Jaren ’80 band. Dani Steevensz krijgt de prijs voor beste vocalist. En terecht.

Uitslag
Voordat de winnaar bekend wordt gemaakt, wordt eerst de band die tweede is geworden naar voren gehaald. Dat is Lokotov Mocktail geworden. Zij kunnen of op Rauwkost of op Oranjekade gaan spelen. Na heel wat getreuzel en uitstel om zo de spanning nog verder te laten stijgen spreekt stalmeester Hugo Den Hartog het verlossende woord. De winnaar van de Bossche Band Battle 2018 is Holsaby. De band wordt door de jury geprezen om de zeer aanstekelijke eighty sound die de songwriters op eigen wijze moderniseren en die een grote hitpotentie in zich hebben

Dit is wat Sjouke Meerdink zei toen de euforie enigszins was gezakt. “Wij hebben in de tussenliggende periodes flink aan de nummers gesleuteld en hard gewerkt. We waren nog niet tevreden over ons spel. We zijn daarom blij dat het tijdens de finale is gelukt hoe wij het willen hebben en nog blijer dat ons werk is beloond met deze prijs.”

In de Kleine Zaal speelden ook nog drie bands. Op de vrijdag geeft Willem Twee namelijk Open House en dat ging gewoon door. De drie bands waren Duketown Alley Cats, Nocturnal Waters en Morning Dawn. Die twee laatste bands deden ook mee aan deze editie van de Bossche Band Battle.

okt, 2018

Tweede ronde Bossche Band Battle in Azijnfabriek
De beste band van de avond moet hopen op een wildcard

De Azijnfabriek is zaterdagavond 29 september het decor voor de tweede ronde van De Bossche Band Battle opgezet door Luuk Bergervoet en Frans de Visser, producers van Studio Cube.
Voordat de avond begint is er al een afvaller. Myllie & The Tunes moeten verstek laten gaan in verband met ziekte van de zangeres. En er is nog een wijziging in het programma van vanavond. Het optreden van Lavatory Lazy is verplaatst naar zaterdag 13 oktober in Café Koudijs op Tramkade. Maar hiervoor is een vervanger gevonden, namelijk Fall∼.
Zo’n bandwedstrijd is altijd appels met peren vergelijken en dat is ook vanavond het geval.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Holsaby
De 5 jonge mannen van Holsaby uit Oss mogen het spits van deze voorronde van de Bossche Band Battle afbijten. Met hun vrolijke synthesizerpop proberen ze de mensen uit de zaal mee te krijgen. Aan de oproep om een paar stappen dichterbij te zetten geeft het publiek gewillig gehoor. De muziek doet, misschien door het Korg keyboard, soms wat denken aan de jaren ’80 van Duran Duran, maar ook aan de springerige poprock van Franz Ferdinand, vooral de staccato stukken in de nummers. Het einde van het eerste liedje eindigt in een meerstemmig a capella koor van alle bandleden. In het derde nummer gaat het tempo omlaag. In dit rustige nummer zit ook een stuk waarin gefloten wordt. Fluiten in een liedje, ik heb het nooit begrepen. In het vierde nummer wordt het tempo weer opgeschroefd en is er nog tijd voor een kleine solo van alle bandleden voordat het er alweer op zit.

Fall∼
Maury van Loon met artiestennaam Fall∼ werd afgelopen donderdag gevraagd of ze mee wilde doen met de Bossche Band Battle. Daar zei ze gelukkig geen nee tegen. Fall∼ is alleen met haar twee keyboards op het podium en maakt instrumentale, dromerige, soms hypnotiserende, filmische muziek. De eerste tonen die ze inzette deden me denken aan Tubular Bells van Mike Oldfield. De naam Fall∼ is goed gekozen, want deze sfeervolle klanken doen het goed dit jaargetijde, de herfst. Ze zit lekker in haar eigen wereldje en gaat helemaal op in haar muziek. Soms zie je haar meetellen op de maat of driftig tussen de nummers aan allerlei knopjes draaien of drukken. Met haar blote voeten bedient ze de pedalen op de grond waarmee ze heerlijke bastonen de zaal in stuurt. Helaas bereikt ze niet iedereen in de zaal, want ook hier in de Azijnfabriek heerst The Dutch Disease.

Deze slideshow vereist JavaScript.

An Adverse Copy
Twee mannen op gitaar en bas, met een vrouwelijke drummer. Allen in het zwart gekleed. Je kunt zien dat de bandleden al de nodige podiumervaring hebben opgedaan en zoeken elkaar op het podium dan ook regelmatig op. Ze hebben er zichtbaar plezier in. De invloeden van een als band Triggerfinger zijn merkbaar, maar om de blues nog wat meer te laten rocken mag het geheel wat mij betreft nog wat rauwer. Ook horen we Loek Maas af en toe met een kopstem de hoogte in gaan. Mede dankzij de drummer wordt het een swingend geheel met haar opzwepende drum riffs. En dan, altijd spannend, wordt er opgeroepen tot een sing-a-long. Maar er waren gelukkig toch best wel wat mensen die meededen. Al deden ze later in het nummer waar dat stuk terugkwam niet meer mee.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nocturnal Waters
Wave Rock is behalve een fraaie rotsformatie in Australië in de vorm van een golf, wat mij betreft ook een nieuw muziekgenre. Nocturnal Waters rockt er zo nu en dan stevig op los, maar doet ook vaak denken aan het betere New Wave werk uit de jaren tachtig van bijvoorbeeld Siouxsie And The Banshees. Het is verstandig geweest om deze band als laatste te programmeren, want de bandnaam doet vermoeden dat ze ’s nachts op hun best zijn. Je ziet zangeres Amanda ook steeds meer los komen gedurende het optreden.

Bijzonder ook aan Nocturnal Waters is ook dat er twee bassisten in spelen. Daardoor krijgt het geheel nog meer die wave sound. Bassist Jarno Doggen bespeelt tijdens een nummer een kleine keyboard, maar het klaarzetten van dat apparaat neemt best veel tijd in beslag waardoor het tempo er een beetje uitgehaald wordt. Zangeres Amanda is niet altijd goed te horen en daardoor zijn de meeste teksten aan me voorbij gegaan. Haar klank past wel mooi in het geheel, maar mag in volume misschien iets hoger. Maar deze band is een groeibriljant met veel potentie en originele composities. Als het aan mij had gelegen was deze band zeker doorgegaan. Maar de jury beslist helaas anders en nu is het hopen op één van de twee wildcards.

Lees ook het interview dat KLANKGAT had met Nocturnal Waters’ zangeres Amanda Winnemuller
Holsaby en An Adverse Copy zien we terug in de halve finale 27 oktober in World Skate Center of 10 november in P79.
Foto’s: Casper Menting www.filmingdesigner.nl

sep, 2018

Nocturnal Waters wil stijl beter definiëren
Elk optreden is goed voor het opbouwen van een nog betere performance

Nocturnal Waters sloot de tweede voorronde van de Bossche Band Battle 2018 af die zaterdag 29 september in de Azijnfabriek werd gehouden. In januari van dit jaar interviewde KLANKGAT zangeres en tekstschrijver Amanda Winnemuller op het Rauwkostfestival. Toen moest de band uit Den Bosch die nog nooit had opgetreden het festival openen. Nu, na zowat negen maanden, zijn we benieuwd welke ontwikkelingen Nocturnal Waters heeft doorgemaakt.

KLANKGAT: We spraken elkaar negen maanden geleden op het Rauwkostfestival. Zijn er veranderingen bij Nocturnal Waters?
Amanda Winnemuller: Ja, er zijn een aantal leuke dingen gebeurd. Nina en Hilde, onze drummer en bassist [Nina Pfeiffer en Hilde van den Hoek, red.] zijn aangenomen bij Rock City. De school is inmiddels begonnen en zij volgen nu een fulltime muziekopleiding. We zijn van een Whatsapp groep waar we mee begonnen, overgegaan naar elke week vaste repetities. We proberen nu onze stijl beter gedefinieerder te krijgen wat best lastig is. We zijn vooral bezig met schrijven en proberen af en toe optredens te doen.

Je vertelde bij het eerste interview dat jullie via Whatsapp stukjes muziek uitwisselden om zo tot een song te komen. Dat hebben jullie nu afgesloten?
We bespreken natuurlijk dingen via de groepsapp, maar we zijn vooral in de repetitieruimtes te vinden. Ik heb de maanden vóór de zomervakantie veel nieuwe teksten geschreven zodat we vanuit de teksten meer kunnen componeren. Iedereen is lekker op vakantie geweest wat goed is voor de verse inspiratie.

Zijn er ook personele wijzigingen?
Nee, iedereen is nog steeds bij Nocturnal Waters. We bestaan nu deze maand een jaar.

Dat schrijven, gaat dat resulteren in een EP?
Dat zou heel fijn zijn. We hebben eigenlijk al voor de zomer besproken wat wij precies als doelen stellen. Zo willen wij een EP uitbrengen en een vervolg EP die thematisch op elkaar moeten aansluiten. Wij willen daar een conceptuele EP van maken met vier nummers. Opnemen is wel een ding want opnemen is duur.

Vonden jullie je al sterk genoeg om deel te nemen aan de Bossche Band Battle?
Ik was best onzeker maar kan niet spreken voor de rest van Nocturnal Waters. Maar ik denk dat elke keer als wij optreden, wij dingen leren. We kunnen met elkaar bespreken hoe we eventueel dingen anders moeten doen, wat er niet goed ging, wat er wel goed ging. Elk optreden is goed voor het opbouwen van een betere performance.

Nocturnal Waters gaat jammer genoeg niet door naar de halve finale van de Bossche Band Battle. De bands Holsaby en An Adverse Copy kregen de twee felbegeerde tickets. Misschien komt Nocturnal Waters in aanmerking voor één van de twee wildcards die te vergeven zijn in deze muziekwedstrijd. Jurylid Tim van Baalen (MusiCare) sprak lovend over de band: ‘Nocturnal Waters is een band met veel potentie’.

feb, 2018

Nocturnal Waters komt tot wasdom
Muziek maken met een groepsapp

Je zult maar pas één keer hebben opgetreden en is je tweede optreden gelijk de opening van een groots opgezet festival. Dat overkwam de band Nocturnal Waters uit Den Bosch die het spits afbeet in Willem Twee poppodium op het Rauwkost festival op 27 januari. Mocht er sprake zijn van enige nervositeit dan lieten deze jonge muzikanten dat niet merken. De groep die in september 2017 werd opgericht, kreeg een half uur speelruimte. Na het optreden sprak ik met frontwoman Amanda Winnemuller.

KLANKGAT: Amanda, dit is pas de tweede keer dat jullie optreden en jullie zijn in september vorig jaar begonnen.
Amanda Winnemuller: Klopt. Ik kwam toen een kennis tegen en vroeg haar hoe het met de muziek ging. Ze zei: ‘Ja, ik weet het eigenlijk niet zo goed, zullen we een bandje beginnen?’ Toen zijn we naar de jamsessies gegaan in de Skatecenter (World Skate Center, red.) hier in Den Bosch en daar kwamen we twee jongens tegen. Die vroegen we of ze in onze band wilden. ‘Oh, leuk’, zeiden ze en zo liep het een in het ander. We moesten nog wel een drummer zoeken.

Jullie kenden elkaar van vroeger?
Hilde is een kennis van mij. Ik kende haar van het skateboarden en wist dat ze bas speelde.

Nocturnal Waters komt tot wasdom — Hilde van den Hoek

En de anderen kwamen erbij?
Ja, Jonah speelt drums en gitaar. Ik vroeg hem wat hij het liefste wilde doen, gitaar spelen of drums. ‘Ik speel liever gitaar’, zei hij. ‘Nah, dan moeten we gaan zoeken naar een drummer’. Dat werd Nina die weer een bekende is van Hilde en zo hebben we iedereen bij elkaar gebracht.

Toen zijn jullie gaan repeteren en schrijven?
We hebben op WhatsApp een groepsapp die wordt vol gespamd met allemaal kleine stukjes en daar geeft iedereen weer reacties op. Ik ben vooral bezig met de teksten. Een keer in de week repeteren we in de Muzerije van 7 tot 11. Dan voegen we alles een beetje samen. Ik laat meestal de band de muziek maken en pas mijn teksten aan. Dat zijn vaak losse zinnen en korte fragmenten. Daar maak ik dan een geheel van wat bij de vibe past. We gaan nu proberen om het andersom te doen. Eerst de tekst schrijven en de zang en melodie waar de anderen op kunnen reageren. Even kijken of dat werkt.

Het laatste nummer sprak mij erg aan. Het heeft een mooie drive. Beetje punk, new wave, New Order.
We willen zoveel mogelijk losse invloeden in onze muziek verwerken. Want ik denk dat als een band qua luisteraars heel gevarieerd is – van hardcore tot progressief en Jarno luistert veel naar soundscapes – dat onze muziek een zo groot mogelijke mix wordt en niet eenduidig.

Zowel Jarno als Hilde spelen basgitaar. Dat is nogal ongebruikelijk, twee bassisten. Wat is de reden om daar voor te kiezen?
Het is inderdaad niet gebruikelijk en vaak word het gezien als moeilijk om twee bassisten te hebben. We wilden die uitdaging echter niet uit de weg gaan, toen we toevallig tegen dat probleem aanliepen op het moment dat we de band vormden. Jarno speelt geen standaard bas lijnen maar voegt een extra laag toe die tussen bas en gitaar in zit met een hoop opties. Mede door Jarno’s ervaring kunnen we dus ook een nieuwe sound vinden en blijft het muziekschrijven uitdagend.

Is er een bepaald thema te vinden in jouw lyrics?
Mijn teksten gaan op dit moment over het volwassen worden en het verlies van een bepaalde onschuld. Maar ook het tegenkomen van jezelf. Dat verwachtingen niet altijd waar worden, niet worden wat je denkt. Dat je opgescheept zit met dromen die je wil verwezenlijken, maar dat dan niet lukt.

Niet de I Love You ding als ik jou zo hoor?
Nee, niet de I Love You ding. Die vallen er wel een beetje onder maar meer als een soort side track.

Hilde van den Hoek – bass guitar
Jonah Kuiters – lead and rhythm guitar, vocals
Nina Pfeiffer – drums
Jarno Doggen – bass guitar
Amanda Winnemuller – vocals

jan, 2018

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch
Langzaam maar zeker komt festival Rauwkost op gang

Het getuigt van lef om op één dag en nacht je hele hebben en houden te tonen. De eigenzinnige ‘bewoners’ van de deelwijk Kop van ’t Zand draaien daar hun hand niet voor om en presenteren zich zelfverzekerd aan de stad. Onder de paraplu van Rauwkost werd in no time een groot kunsten- en muziekfestival tot stand gebracht.

Maar op de dag zelf – 27 januari 2018 – kwam het traag op gang. Op veel locaties van Kop van ’t Zand was men nog bezig aan de bouw van de podia of expositieruimte, terwijl plukjes eerste bezoekers wat verloren rondliepen.

Workshops
In het Werkwarenhuis kon je een workshop Japanse smeedtechniek volgen. Stichting Jong Actief deed zijn naam eer aan door het moderne aanbod aan activiteiten: workshop rap, een jamsessie, cursus hoepelen en je kon bekijken hoe het collectief Computery Guys rotzooi in een heuse ski-bar omtoverde. En eind van de middag de eerste officiële expositie van art-worker Yung Petsi. Maar het wachten was op muziek.

Nocturnal Waters

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch - ©ronald_rijken — Amanda Winnemuller Nocturnal Waters

De band die in Willem Twee popodium het spits afbeet, was Nocturnal Waters uit Den Bosch die met dit Rauwkost festival pas voor de tweede keer optrad (!). De bandleden leerden elkaar kennen in de Skatehal en van het een kwam het ander.
Frontwoman Amanda Winnemuller: “Ik denk dat onze band heel gevarieerd is qua luisteraars, van hardcore tot progressief. Onze muziek willen we een zo groot mogelijke mix geven.” Largemetal betrad daarna het podium en deed wat zijn naam doet vermoeden maar niet meer dan dat.

Buiten de Willem Twee was het nog steeds vrij rustig. Bij de Bossche Brouwers werd een popquiz – Snobquiz – gehouden, in de kleine zaal van Stichting Jong Actief kon je gaan jammen en in de Skatehal was Eerie Wanda nog aan het soundchecken. Toch maar weer terug naar Willem Twee waar Spelfout zou beginnen. Ook een jonge band maar met meer podiumervaring dan Nocturnal Waters. Verrassend was het gebruik van een mondharmonica, een instrument dat een beetje in de vergetelheid is geraakt.

Underground Basement
In de kelders van Willem Twee broeide het want daar was rond 17.00 uur Underground Basement gepland. Er kon in de kleine oefenruimtes slechts een klein aantal mensen toegelaten worden. De band Vernon uit Den Bosch kwam als eerste.
Vernon: jonge strakke band. Geplaagd door twee gebroken snaren en zang die te zacht staat. Metal, doet soms denken aan Metallica en bij het nummer Bombs Away ook aan Iron Maiden vooral de bas. Er kwam ook een cover van hun grote helden Motörhead langs. Overkill heet dat nummer.
Tomahawk: ook hier stond de zang te zacht. De band deed voornamelijk covers. Onder andere Master of Puppets van Metallica. Zang miste hierin een beetje de kracht. En de drummer was niet zo strak als Lars Ulrich van Metallica. Maar het gitaarwerk daarentegen was knap gedaan. Hun eigen nummer deed een beetje denken aan Queens of the Stone Age.

Yung Petsi

Deze slideshow vereist JavaScript.

Intussen was bij Van Aken in het Werkwarenhuis de echt eerste en officiële expositie van Yung Petsi begonnen. Aan aandacht geen gebrek. Na de expositie waren er onder meer optredens van Blauwe Uil en Duro en om 00.00 stond de Yung Petsi Afterparty gepland.

Intussen was het al donker geworden en kwam het hele terrein eindelijk tot leven. Nordmann uit België in Koudijs Kafé gevolgd door KAUW dat house muziek produceert met instrumenten, zonder DJ. Bij De Brouwers speelde de Bossche hardrock band Animal Road met later op de avond White Elephant. ‘Die band gaf een show weg in alternative rock met tempowisselingen, soms hard, soms rustig met mooie opbouw. De band werd goed ontvangen door het publiek’.

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch - ©ellen van lent — Dr. Meaker soul met een flinke scheut drum ’n bass

Nachtwerk
In de kelders van Willem Twee stoomde het lekker door en ook in de grote zaal stond het niet droog met De Likt uit R’dam. De DJ Contest was zeer de moeite waard. Dan waren er ook nog de Turkse psychrock van Altin Gün en The Cool Quest. ‘Het is soms poppy wat The Cool Quest speelt, en soms een hele muur van geluid. Maar de basis is altijd funky en dansbaar. Dat het niet heel druk is in de zaal weerhoudt frontman/zanger/rapper Vincent Bergsma er niet van om het podium af en weer op te springen en alles te geven om het publiek mee te krijgen, wat hem goed lukt.’

Het Nachtwerk moest nog beginnen en met een imponerende set list waren de verwachtingen hoog gespannen. Bijvoorbeeld Dr. Meaker. ‘Het is moeilijk om niet onder de indruk te zijn van Dr. Meaker. Het is alsof er een voltallige bigband voor je neus staat. Niets is minder waar. Deze zes op het podium hebben zeker soul, maar ze spelen keiharde drum ’n bass.’

Andere Nachtwerkers zijn ADODA, Pacha Mama Soundsystem, Jo Goes Hunting, Yung Petsi Afterparty, Complex (ook drum ’n bass) en Pocket Knife Army. Van traagheid was allang geen sprake meer. Dat werd hoppen van gig naar gig.

Team KLANKGAT: Caïne Roland, Ellen van Lent, Jan Douwe Krist, Johan Kramer, Ronald Rijken